గీటురాయి

 వాచ్మెన్..వాచ్మెన్.. ఫస్ట్ ప్లోర్ నుండి ఒక గృహిణి కేకలు.కలుపు మొక్కలు ఏరుతూ మొక్కలకు నీళ్ళు పెడుతున్న వాచ్మెన్ పైపు వదిలేసి పరిగెత్తుకువచ్చాడు.  “ఏంటమ్మా పిలిచారు” అన్నాడు అరిచారని అనలేడు ఎంతైనా బక్కోడు కదా, పిలిచినావిడేమో రెండు కార్లున్న ఇంటావిడ. "ఎన్నిసార్లు చెప్పాలయ్యా.. పైనుండి  జుట్టును తోరణాల్లా కిందకి వదిలేస్తున్నారు.కనీసం వుండలు చుట్టి వేయాలనో డస్ట్ బిన్ లోనో వేయాలనే ఇంగితం లేకపోతే ఎట్లా..బెండకాయ ముక్కలు ఎండకు పెట్టి  లోపలకు తీసుకెళ్ళి మూకుట్లో వేయబోతే వేళ్ళకు చుట్టుకున్న పొడవాటి వెంట్రుకలు. ఎంత కంపరమేసిందో.ఇపుడా మూకుడు తీసుకెళ్ళి డస్ట్ బిన్ లో గుమ్మరించాల్సిందే. పైకి వెళ్ళి ఒక్కొక్కరికి చెప్పిరా, ఇలా చేస్తే నేనూరుకోను" అంది గట్టిగా. "అలాగేనమ్మా.. మోటరు ఆపేసి తర్వాత చెప్పేసి వస్తా."  

భారతి అప్రయత్నంగా తన తల తడుముకుంది.తనది మూడంగుళాల జుట్టు కాబట్టి తనపై పడే నెపాన్ని తప్పించుకున్నానని అనుకుంది. ఆమెకీ అనుభవమే. చాలాసార్లు బాల్కనీలో పప్పులు బియ్యం వడియాలు లాంటివి ఎండబోసినప్పుడు శుభ్రంగా వుండేవి. డబ్బాలో పోయబోయేటపటికి వేళ్ళకు చుట్టుకునే జట్టు. చెట్టుపైనుండి ఆకులు రాలినట్టు గాలికి వచ్చిపడే వెంట్రుకలు మనిషి తలనుండి రాలిపడవు కదా దువ్వి వదిలితే తప్ప అని  గౌరవంగా  అపార్ట్మెంట్ మెయింటెనర్ కి విన్నమించి వచ్చింది. ఆమె విన్నపాలు కూడా గాలికి కొట్టుకొని వెళ్ళే ఎండుటాకులు అని ఇలా ఇంకెవరన్నా గట్టిగా అరిచినపుడు తెలుస్తూండేవి.

అప్పటివరకూ మౌనంగా ఉన్న పరిసరాలను బద్దలు కొడుతూ “సవరాలు అమ్ముతాం వెంట్రుకలు కొంటాం”అని ఒకసారి “వెంట్రుకలు కొంటాం సవరాలు అమ్ముతాము”అని ఇంకొకసారి మార్చి మార్చి  అనౌన్స్ చేసుకుంటూ ప్రకటన కర్తలా విషయాన్ని    చేరవేస్తూ  మలుపు తిరిగి మట్టిరోడ్డుపై ప్రవేశింది ఒక ఆడ గొంతు.  మాటలనే పాటగా మార్చే సహజవిద్య తనకు తెలినట్లుగా రిధమిక్ గా వినిపిస్తున్న  ఆ స్వరజ్ఞానానికి ముచ్చటపడి  ఆమెనే చూస్తూ వుంది భారతి.  ఈమెను చూస్తే మొన్న సిమెంటు రోడ్డులో తచ్చాడుతూ అనుమానస్పందంగా తిరిగిన స్త్రీలలో ఒకామె లాగా వుంది. ఇందాక ఇంకొకామె పాత బట్టలకు స్టీల్ సామాను అమ్ముతామని కేకలు పెట్టుకుంటూ తిరిగింది. ఈవాళ ఇంకెంత మందివున్నారో. ఇందాక ఒకతను పట్టుచీరలు జరీ చీరలు కొంటామని మూడు బ్లాక్ లమధ్య వెహికల్ వేసుకుని తిరుగుతుంటే మగవాళ్ళెవరో  వాచ్మెన్ని మందలించారు ఎవరిని బడితే వాళ్ళను లోపలికి  రానిస్తున్నావని. ఏమైనా ఇక్కడ సెక్యూరిటీ తక్కువుంది అనుకుంటూ కొన్నాళ్ళ క్రితం  జరిగిన విషయాన్ని మరొకసారి గుర్తుచేసుకుంది భారతి.   

ఆ రోజు ఎటువాళ్ళు అటు వెళ్ళిపోయాక కిటికీ ఎదురుగా వున్న సిమెంట్ రోడ్ సద్దుమణిగింది. రోడ్డుపై ఒక్క పురుగూ లేరు. ఇద్దరు స్త్రీలు ఆ రోడ్డుపై అటూ ఇటూ చూసుకుంటూ ఒకో ఇంటిముందు కాసేపు ఆగి పరీక్షగా చూస్తూ  వీధి మొదలుకు చివరకు రెండుసార్లు తిరిగారు. పోనీ గ్రామ సచివాలయ సిబ్బంది అనుకుందామా అంటే అలా లేదు వాళ్ళ ఆహార్యం. చూస్తే మొరటుగా వున్నారు.చీర కుచ్చిళ్ళుబొడ్డు దగ్గర దోపి జుట్టు ముడిపేసుకుని చెప్పుల్లేని కాళ్ళతో ఆ ఇళ్ళ మధ్య తిరిగేవాళ్ళకు విరుద్దంగా అనుమానస్పదంగా కనిపించారు. కుర్చీలో వెనక్కివాలి కూర్చున్న ఆమె తనకి తెలియకుండానే నిటారుగై కిటికీ ముందుకు జరిగి వారిని నిశితంగా పరిశీలించింది  ఇద్దరిలోవున్న ఒకామె వెనక్కి వెళ్ళి కరంటు స్తంభంపై బొగ్గు ముక్కతో ఏదో రాసి వచ్చింది. ఇంకొక ఆమె పూల మొక్కల మధ్య నుండి కాస్త ముందుకు నడిచి వెళ్ళి అక్కడే నిలబడింది. 

అయ్యో, వీళ్ళేదో పట్టపగలే ఇళ్ళను దోచుకునే వారిలాగా వున్నారు.కొద్దిసేపటి క్రిత్రమే ఆ ఇంట్లో  వాళ్ళిద్దరూ బయటకు వెళ్ళారు. ఇపుడేమిటీ చేయడం అనుకుంటూ  కుర్చీలో నుండి లేచింది భారతి. దూరంగా వెళ్ళిన స్త్రీ ముందుకు నడిచొచ్చి లోపలికి వెళ్ళిన స్త్రీ కనబడేటట్లు దూరంగా నిలబడి ఏదో చెప్పింది. ఆమె వెనక్కి రాగానే ఇద్దరూ రోడ్డు మీద నిలబడే కట్టుకున్నచీరను ఎత్తి లోపలి లంగాను పరీక్షించుకుని నాలుగడుగులు

ముందుకేసారు.అంతలోకి బయటకు వెళ్ళిన ఇంటివాళ్ళు స్కూటర్ దిగడం చూసి తారురోడ్డు మీదకు నడుచుకుంటూ వచ్చారు. ఇలాంటి వాళ్ళే పగలు రెకీ నిర్వహించి టార్గెట్ చేసుకుని దోపిడీకి పాల్పడతారని చదివింది కొన్ని సినిమాల్లో చూసి వణికిపోయింది. 

ఆదేమాట వాచ్మెన్ భార్యతో అంటే “డబ్బులెక్కువ వున్నోళ్ళకు భయమెక్కువ.మీలాగే  ఎవరితోనూ కలవకుండా మాటామంతీ లేకుండా తాళాలేసుకుని ఇళ్ళ లోపలే వుండిపోతారు. కాసేపు బయటకొచ్చి తిరగొచ్చు కదా,కాస్త మనుషుల గాలి పోసుకుంటారు”అంది. భారతి మౌనంగా వుండేసరికి  "అయినా రోజులు కూడా అట్టాగే వుండయి లెండి.ఎవరినీ నమ్మడానికి లేదు. సొమ్ము ఎంత పనైనా చేయిస్తుంది” అని వెళ్లిపోయింది. ఎవరితోబడితే వాళ్ళతో మాట్లాడటానికి వీలులేదు.మాట్లిడితే ముంచుకొచ్చే ప్రమాదాలు మాట్లాడకపోయినా  ఎదురయ్యే ప్రమాదాలు మొత్తానికి మనుషుల జీవితాల్లో కనీకనబడని అభద్రత. ఒంటరితనం చిలకొయ్యకు వేలాడుతున్న అయిదు దశబ్ధాలకే వ్యర్దమైన వృద్ద జీవితాలివి అని నిట్టూర్చింది.

మరో రెండురోజుల తర్వాత  ఆ సిమెంట్ రోడ్డులో పట్టపగలు తాళాలు పగులగొట్టి దోచుకుని వెళ్ళారు అని తెలిసాక కొత్తగా వచ్చే ప్రతివారిని అనుమానంగా చూడటం అలవాటైపోతున్నట్లు వుండటం సిగ్గుగా ఉన్నా  జాగ్రత్త తప్పదేమో అనుకుంటూనే మళ్ళీ అంతలోనే తనను తానే మందలించుకుని సవరాలమ్మే ఆమె వైపు యధాలాపంగా చూసింది. 

ఆ నిర్మానుష్యవీధిలో తననొకరు గమనిస్తున్నారని తెలుసుకున్న సవరాల మనిషి మళ్ళీ తను ఏమిటీ ఎందుకొచ్చానన్న విషయాన్నిమరింత రాగయుక్తంగా వినిపించింది. దరహాసవదనంతో ఆమెనే చూస్తూ వుండగా..అమ్మా వెంట్రుకలు కొంటాం అంది. తల అడ్డంగా ఊపింది భారతి. ఆమె సంజ్ఞను అర్దం చేసుకుని ముందుకు సాగిన ఆమె ఓ గంట తర్వాత వెనక్కి తిరిగి వచ్చి వీధి మలుపులో  వున్న కానుగ చెట్టు నీడ క్రింద  ఆగి తనభుజానికి తగిలించుకున్న అల్యూమినియం సామానున్న వల సంచీని  దించి అందులో ఉన్న ఒక పెద్ద పాత్రను బోర్లించి ఆసనంగా మార్చుకుంది. వాషింగ్ ఏరియాలో కూర్చుని ఎండుమిరపకాయల తొడిమలు తీసుకుంటున్న భారతికి ఆమెని  పరిశీలనగా చూడటం బాగుంది. వల సంచీలో నుండి కూర వొండుకునే చట్టిని తీసి  ఒకదాంట్లోనుండి మరొకటి తీస్తూ ఆరు అంకె దగ్గర ఆగి అందులో నుండి స్టీల్ బాక్స్  తీసి భద్రంగా వొళ్ళో పెట్టుకుంది. సంచీలో  నీళ్ళసీసా  తీసి చేయి కడుక్కుని  నాలుగు ముద్దలు తిని మళ్ళీ చేయి కడిగి స్టీల్ బాక్స్ ను మునపటిలానే సర్దింది. తర్వాత చేతిసంచీలో  వున్న సవరాలను నేల తగలకుండా చెయ్యిఎత్తి పెట్టి నున్నగా దువ్వింది.  పనిలో పనిగా తన తలను కూడా దువ్వుకుని పైట చెంగుతో ముఖం తుడుచుకుని దువ్వెన దాచి  బులుగు రంగు కేరీ బేగ్ తీసి ఆరోజు తన సేకరణను తడిమి చూసుకుని నాణ్యతను పరిశీలించుకుంది.  ఇదంతాచూస్తున్న భారతి ప్చ్ మని నిట్టూర్చింది. చిన్న చితక పనులు చేసుకుంటూ చాలీచాలని సంపాదనతో రోజులెల్లబెట్టుకుంటూ బ్రతుకు పోరాటం చేస్తున్న వారిపట్ల సానుభూతి పెరిగింది. రోజంతా తిరిగినా వారికి గిట్టుబాటు అవుతుందో లేదో.. ఇలా వీళ్ళు కొనుక్కుని తీసుకువెళ్ళిన వెంట్రుకులకు మంచి ధర వస్తుందని విగ్గులుతయారు చేసే వారికి అమ్ముతారని వింది.  సవరాలామె మెల్లగా లేచి భుజానికి సామానున్న వల సంచీని చేతి సంచీని తగిలించుకుని గొంతు విప్పిముందుకు నడుస్తుండగా పక్క నున్న బ్లాక్ లో మూడో అంతస్తులో ఒక ప్లాట్ తలుపు భళ్ళున తెరుచుకున్నాయి.

"ఇదిగో.. సవరాలమ్మాయ్.. ఇటు..ఇటు రా" అని కంచు కంఠంతో పిలిచింది పొడుగు జడావిడ. ఆమె పెద్ద ఆఫీసర్ భార్య అని చీటికిమాటికి కిరణా షాపుల చుట్టూ తిప్పుతుంది అని గతంలో పనిచేసి వెళ్ళిపోయిన వాచ్మెన్ భార్య చెపితే వింది. పిడచ చుట్టుకున్న తలతో హడావుడిగా పూలను తుంచుతూ సగం తెగినపూలను పసి మొగ్గలనూ నిర్దాక్షిణ్యంగా తొక్కేస్తూ  భక్తురాలిగా రోజూ గుడుల చుట్టూతిరుగుతూండే ఆమెతో పెద్దగా పరిచయం లేదు ఏదో రెండు మొహమాటపు ప్లాస్టిక్ నవ్వులు తప్ప.

“ధర ఎంత“ అడుగుతుంది పొడుగు జడావిడ. “వంద గ్రాములు నూట యాబై రూపాయలమ్మా” “పోయినేడాదిలోనే అంత తక్కువ ధరకు అమ్మలేదు.మూడందలుకి ఇచ్చాను” 

“అంత రేటుకు మా దగ్గర కొనే వాళ్ళు లేరు.నాకు గిట్టదు” అంది అంది సవరాలావిడ. 

తన బారుజడను ముందుకు వేసి చూపించి “ఇంత పొడుగున్న జుట్టుకు వంద గ్రాములకు అయిదొందలు ఇస్తారు.ఇచ్చేటట్టైయితే లోపలికి రా“ అంది బెట్టుగా.

”మూడొందల యాబైకి ఇవ్వండి.ఇక అంతకన్నా ఎక్కువ రాదు మాక్కూడా” అని అక్కడే నిలబడింది సవరాలావిడ తన బెట్టుపోకుండా. 

‘తల జట్టేనా, ఇంకేదైన జుట్టుకూడా కొంటావా’’వెకిలిగా అడిగింది పొడవు జడావిడ. ఆ మాటల్లో అశ్లీలం అర్దమైన భారతి ఆమె వైపు  ముఖం చిట్లించి అసహ్యంగా చూస్తే సవరాలావిడ చేత్తో నోరు మూసుకుని ఛీ అన్నట్టు చూపులతో మాటాడి నోటితో మాత్రం మేమెరికి అమ్ముకోము,మా దగ్గర ఎవరూ కొనరమ్మా, మీకు చేతైతే ఆ పని చేసుకోండి” అంది. “ ఏదో హాస్యానికి అన్నాలే. లోపలకిరా” అని పిలిచింది. 

సవరాలావిడ గేటుదాటి లోపలకు వచ్చింది. రెండు బ్లాక్ ల మధ్య తన సరంజామా దించి నేల మీద కష్టంగా కూర్చుంది.పొడవు జడావిడ పనిమనిషి తెల్లటి క్యేరీ బేగ్ తీసుకొనివచ్చి సవరాలామెకి ఇచ్చి నిన్ను జుట్టు చూసుకోమన్నారు నాలుగొందలకు తక్కువ ఇవ్వనని చెప్పమన్నారు. మీరు తూకం వేసుకోనే తక్కెడ కూడా కుదరదన్నారు.ఆమే తూకం మిషన్ తెస్తారంట అని చెబుతుంటే “భలే బేరంతగిలింది. ఇట్టాంటి మనిషిని నేనెక్కడా చూడలేదు”విసుగు చూపించింది సవరాలామె.  

పనామె సవరాలు చూసుకునే పనిలో వుంటే సవరాలామె పనామె తెచ్చిచ్చిన తెల్ల క్యేరీ బేగ్ లో జుట్టనుతీసి దువ్వెనతో దువ్వి నాణ్యతను పొడవును పరీక్షించుకుని అందులోకే నెట్టేసి తన దగ్గరున్నక్యేరీ బేగ్ లో స్టీల్ గిన్నెల త్రాసును బయటకు తీసి నేలపై పెట్టింది. పనావిడ సవరం పట్టుకుని వాచ్మెన్ భార్యతో  ఎంతకు తీసుకోవచ్చనే సలహా అడుగుతూ వేరే కబుర్లలో మునిగిపోయింది. 

కాసేపటిక పొడవుజడావిడ తూకం మిషన్ తీసుకుని వచ్చి చూపించి  దీనితో తూకమెయ్యి అంది. "వెంట్రుకలు ఎంత బరువుంటాయమ్మా.. దీనితో తూకం ఎట్టా ఏస్తారు. మా దగ్గర మోసం వుండదు.  బంగారం తూకమేసుకునే త్రాసు ఇది. కావాలంటే నువ్వే పరీక్షించుకో" అని పొడుగు జడావిడకు ఇచ్చింది. చూసిన తర్వాతకూడా  ఏదో అనుమానం ఆమెకు. "ముందు మా మిషన్ మీద తూకమేసి తర్వాత నీ దాంట్లో చూద్దాం "అంది. సవరాలామె కోపాన్ని అణుచుకుంటూ క్యారీ బేగ్ లో వెంట్రుకలు తీసి తూకం మిషన్ పై పెట్టింది."వంద గ్రాములు వుండయి అమ్మా".."వందేమిటి నూటయైబై దగ్గరగా వుంది ముల్లు. నూట యైబై గ్రాములకు  ఆరొందలువస్తాయి. ఆ లెక్కన ఇచ్చి తీసుకెళ్ళు “ అంది పొడుగుజడావిడ. సవరాలామె తన త్రాసులో వెంట్రుకలు తూసింది. "నూట పాతిక గ్రాములు. అయిదొందలొస్తాయి" అని గిన్నెలో నుండి తుట్టులు తుట్టులుగా వున్న జుట్టును తీసి కిందబెట్టి తన బులుగు క్యేరీబేగ్ ను త్రాసును తీసి సంచిలో పెట్టుకుంటుంటే .. "ఆ బ్లూక్యేరీ బేగ్ లో వుందేమిటీ" అని అడిగింది ఆరాగా. "మునుపు బేరం చేసిన జుట్టు" అని లోపలికి సర్దుకుంది. 

పొడవజడామె తన పని మనిషి వైపు తిరిగి “ లక్ష్మీ నీ సవరం కొనే మురిపంలోబడి నేనిచ్చిన బేగ్ ఆమెకిచ్చేసావ్. తూకం వేసినపుడే నాకనుమానం వచ్చింది తక్కువుందేమిటా అని.పావుకిలో అవుతుందనే  అంచనా నాకు. జుట్టు చూసుకుంటున్నట్టు నటించి నువ్వు చూడకుండా  నొక్కేసింది”అంది

"తల్లీ మాటలు మర్యాదగా ఉంటే బాగుంటది. కావాలంటే చూసుకో, మీ జట్టువేరు ఈ జుట్టు వేరు “ సంచీలో క్యేరీ బేగ్ తీసి బయట పడేసింది.పనావిడ కిందకి వొంగి తీసి పొడవు జడావిడకు ఇస్తే ఇదిగో మా అమ్మాయి జుట్టే ఇది. సైలెంట్ గా నొక్కేసింది అంటుంటే సవరాలామె కింద నుండి విసురుగా లేచి నించుని "ఆపమ్మా.. ఊరుకుంటే మరీ ఇదిగా మాట్టాడతన్నావ్,లోకంలో నీకేనా జుట్టు వుండేది. అందరి జూట్టూ నాదే అంటే ఎట్టా జ్ఞానంతో మాట్టాడాలి” అంది కోపంగా.

"బద్మాష్. దొంగతనం చేసిందికాక  మళ్ళీ కాదని వొటవరిస్తున్నావు. నా జుట్టును ఎంత జాగ్రత్తగా వుండజుట్టి  దాచివుంచానో.  ఎవరు చూడటల్లేదు కదా అని  ఆ సంచీలో కలిపేసుకుని నాటకాలు ఆడతన్నావు. నువ్వు బాగు పడవు మట్టి గొట్టుకు పోతావ్." ఆవేశంతో మాటలు జారింది.  సవరాలామె తర్జనగా వేలు చూపించి”అమ్మా ఇంకొక్క మాటంటే బాగోదు” అంటూ తన చేతిలోని బులుగు క్యేరీ బేగ్ ని పొడవు జడావిడ మీదకు విసిరేసి గేటునుండి బయటకు నడిచింది. 

పై నుంచి మొదటి నుండి ఇదంతా చూస్తున్న భారతి పెదవులపై నవ్వు తన్నుకు వచ్చింది. చాలా సందర్భాలలో  సత్యానికి ధర్మానికి కట్టుబడి నడుచుకుంటూ ఇతరులలో అవి లోపించినప్పుడు నష్టపోయి మనసు కష్టపడినపుడు నీతి నిజాయితీకి విలువలేదని వాపోతూ ఉంటాం. కానీ అసలైన మనిషితనాన్ని మనిషి సహజగుణాలనో ఆత్మాభిమానాన్నో  రుజువుచేసుకునేది మాత్రం అవమాన పడినప్పుడు నష్టపోయినప్పటి  ప్రవర్తనే కదా! ఎంత గొప్పగా స్పందించింది  సవరాలామె, ఎంత అభిమానంగా  ప్రవర్తించింది  అని ఆశ్చర్యపోయి తెగ మెచ్చుకుంటూ  "శెభాష్ శెబాష్" అని  లోలోపల అనుకుంటున్నానని పొరబడి పైకే అంటూ అప్రయత్నంగా చప్పట్లుకొట్టింది. అవమానభారంతో జేవురించిన ముఖంతో కోపంగా పైకి చూసింది పొడుగు జడావిడ. ఆమె చూపుకందకుండా క్షణంలో వెనక్కి జరిగింది. 

ఇవేమి తెలియని ఆమె కూతురు లిప్ట్లో నుండి క్రిందకు దిగి తల్లి  దగ్గరకొచ్చి “ అమ్మా..ఇదిగో  డ్రెసింగ్ టేబుల్ అరలో వుంచిన నా  జుట్టు“ అంటూ పొడవు జడావిడకు అందించింది. అదఃపాతాళానికి కుంచించుకు పోవాల్సిన ఆమె  ఇంకా తనను తాను నిలబెట్టుకుంటూ ఇది  మీ పిన్ని పంపిన జుట్టు. అసలు నిన్నెవరు తెమ్మన్నారిక్కడికి”అంటూ తనంత ఎదిగిన పిల్లను ఒక్క  చరుపు చరిచింది. ఆ శబ్దానికి అప్రయత్నంగా ముందుకడుగు వేసిన భారతి “అయ్యో!ఎందుకలా తొందర పడుతున్నారు. కాస్త కూల్ గాఆలోచించండి” అంది. 

అంతా తననే  చూస్తున్నారనే  అవమాన భారంతో గేటు దగ్గరకు విసవిస నడుస్తూ “గట్టిగా అడిగేసరికి తప్పు ఒప్పుకుని జుట్టంతా వదిలేసిపోయింది. దొంగమందకి అన్నీ దొంగబుద్దులు. అందుకే మీ బతుకులు ఎప్పుడూ రోడ్డు మీద అడుక్కుతినే బతుకులే.మంచిరాత రమ్మంటే ఎక్కడినుంచి వస్తుంది.అహంకారం తలకెక్కిన మాటలు అక్కడితో ఆగడం లేదు.  దాష్టీకంలో కొంత  అక్కడ చూస్తున్న వారి మీదకు మళ్ళించి "చూసేవాళ్ళు కూడా చోద్యం చూస్తున్నారు తప్ప బయటమనిషిని నిలబెట్టి అడగడం మానుకున్నారు” అనగానే  తొంగిచూస్తున్న తలలు  మనకెందుకులే అని గబుక్కున  లోపలికి లాక్కున్నారు. 

ముందుకు నడుస్తున్న సవరాలామె ఆగి వెనక్కి తిరిగి పొడుగు జడావిడ వైపు నిమ్మళంగా ఓ చూపు చూసి గట్ఖిగా ఖాండ్రించి ఉమ్మేసి వడివడిగా సాగిపోయింది. వెళుతూన్న సవారాలమెను చూస్తూ "బంగారం పరీక్షించడానికి  గీటురాయి ఉన్నట్లు మనిషి నైజం తెలియడానికి ప్రవర్తనే కదా గీటు రాయి" అనుకుంది భారతి సాలోచనగా.  

కోకిల తల్లి

ఎంతైనా చిలకలు వాలిన చెట్టు అందంగానే వుంటుంది. గూడు పెట్టిన చెట్టూ మరింత అందంగా వుంటుంది చూసే కళ్ళకు. ఓరిమి లేకుండా ఉరుకురుకున ఉడతలు తిరిగే చెట్టూ కాలక్షేపంగా చూడటానికి  కనువిందుగా వుంటుంది. కడిమి చెట్టు నిమ్మచెట్టు సపోటా చెట్టు జామ చెట్టూ  మామిడి చెట్టు వున్న ఆ పెరటి తోటలో ప్రత్యేక ఆకర్షణ ఏమిటంటే  చెట్టు సంపెంగ. గంధం పచ్చి పసుపు కలగలిపిన అదొక ప్రత్యేక పసుపురంగులో సింహాచలం సంపెగ పూలలాగే సువాసనలు వెదజల్లుతూ ఆ తోటకే అలంకారంగా వుంటుంది. “కేరళ యాత్రకువెళ్ళినపుడు తిరువనంతపురంలో కొని  బట్టల సంచీలో పెట్టుకుని జాగ్రత్తగా  తెచ్చి నాటానమ్మాయ్. మన ప్రాంతంలో ఎక్కడా లేదనుకో ఇలాంటి చెట్టు’’ గర్వంగా అంటుంది పక్కింటి మామ్మ. పచ్చగా విరబూసినపుడు రెండు కళ్ళు చాలవనిపిస్తూ వుంటుంది. చెట్టుకున్న ఆకర్షణతో పాటు మరొక అదనపు ఆకర్షణ ఆ చెట్టుపై మసిలే ఆడ కోయిలలు. వసంతకాలమంతా  ఆ పెరడంతా నూతన ఉత్సాహం నిండుకుని వుంటుంది. కాకి లాగే ఎరుపు కనులున్న మగ కోయిల రెక్కలపై గోధుమ రంగు చారలున్న  ఆడకోయిలలు అన్నింటికి ఆ చెట్టు నివాసం.

గుత్తులుగుత్తులుగా పచ్చగా గుండ్రని కాయలు కాసి మరి కొన్నాళ్ళకు నల్లగా పండిన చెట్టు సంపెంగ కాయలను చిటుకు చిటుకుమని పొడుచుకు తినే కోయిలలను చూస్తూ అవి పలికే కూ కూ గానాలు వినడం కరుణకు మరీ ఇష్టం. నిజానికి అదొక వ్యాపకం కూడాను ఆమెకు. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే ఆ  పెరటి తోట ఆ తోటని నివాసం చేసుకున్న అనేక పక్షులు అంతా కలిసి అదో జీవన సంరంభం. అదీ కాకుండా అదే చెట్టుపై గూడు పెట్టుకుని ఉన్న కాకి ఆమె నేస్తం కూడా. ఒకరి భాష ఒకరికి రాకపోయినా కదలికలు పూర్తిగా అర్ధం చేసుకోగలరు. ఆ కాకి అంతకు మునుపు  ముక్కు ఇరిగిన కాకితో జత కట్టేది విరిగిన ముక్కుతో ఆ కాకి ఆహారం సేకరించడం సాధ్యపడకపోయినా తానే సేకరించుకుని వచ్చి పిల్లలతో పాటు ఆ మగ కాకిని సాకడం చూసి ఆడకాకి మీద  జాలితో ఆహారం అందించడం మొదలెట్టింది. అలా ఆ కాకికి  కరుణకు స్నేహం కుదిరింది. ఒక యేడాది తిరిగేసరికి ముక్కు విరిగిన కాకి  మాయమైపోయింది. ఏమై పోయుంటుంది ఆకాకి ఏదైనా రోగంచేసి చచ్చిపోయిందేమో లేక మరో కాకితో జత కట్టి ఈ గూడు విడిచి పెట్టి పోయిందేమో అని ఆలోచనలు చేసేది కరుణ. ఆ నడివేసవిలో మరో కొత్త మగకాకితో జత కట్టి  కనబడింది ఆమె నేస్తం ఆడకాకి. కాకి పుట్టి నలుపే పెరిగీ నలుపే అని ఊరికే అనలేదు. కానీ కాకి నలుపు రంగుపై ఉన్న  అయిష్టత వ్యతిరేకతంతా ఈ కాకి ప్రవర్తన చూస్తే మనుషులకు కాకులపై ఉన్న అభిప్రాయమే  మారిపోతుంది అనుకుంటుంది.

 ఒకరోజు పూల సజ్జనిండా పూలను తెచ్చి దేవుని పీఠంపై పెట్టి భక్తిగా నమస్కారం చేసుకుని ఈత చాపపై కూర్చొనబోతూ పక్కింటితోటలోకి చూసింది కరుణ. అరవిరిసిన నాటు గులాబీలు నాలుగైదు కనబడ్డాయి. వాటిని యిష్టంగా చూసి చూపులతోనే వాటిని తుంపి కనురెప్పలపై వాటి భారాన్ని నెమ్మదిగా మోస్తూ పదిలంగా తెచ్చి ఆదిదంపతుల పటం ముందు వుంచింది. అత్యాశతో భక్తి పేరిట పక్కింటి తోటలో పూలుకోయకుండానే భావంలోనే భక్తి అన్నట్టు మనసుతోనే అర్పణ కూడా వుంటాయని అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకుంది ఆమె.

“నమః శివాభ్యాం నవయౌవనాభ్యాం పరస్పరాశ్లిష్టవపుర్ధరాభ్యాం” శంకరపార్వతీభ్యాం  ప్లేయర్ లో నుండి శ్రావ్యంగా వినబడుతూ ఉంది. కూర్చొనబోతూ కిటికీ ప్రక్కగా వున్న చెట్టు సంపెంగచెట్టు కొమ్మపై వున్న కాకిని మరొకసారి చూసింది. దీర్ఘ తపస్సులో మునిగిన ఋషిలా స్థిమితంగా కూర్చునేవుంది. ప్లేయర్ మోగినంతసేపూ అలా కొమ్మపై కూర్చుని వింటూ వుంటుంది తోటి పక్షులో ఉడుతలో అంతరాయం కల్గించనంత వరకూనూ. పూర్వజన్మలో ఏ ఋుషిగా వుందో గత జన్మ వాసనలు వీడిపోవు అన్నట్లు గొప్ప సంస్కారం చూపుతుంటుంది యీ కాకి అనుకుని పూజకు ఉపక్రమించింది కరుణ.

పూజాది కార్యక్రమాలు ముగించాక కాఫీ కలుపుకుని వచ్చి కంప్యూటర్ తెరిచింది. చానల్స్ మోసుకొచ్చిన వార్తలు వింటూ మరొక ట్యాబ్ లో రాత్రి సేవ్ చేసి పెట్టుకున్న గ్యాస్ లైటర్ పాడైపోతే ఎలా బాగుచేసుకోవాలి అనే వీడియోని చూస్తూ కూర్చుంది. కరోన కాలంలో ప్రతి వస్తువుకు ఎంతో కొంత డిమాండ్ పెరిగింది. షాపులు సరిగా తెరవక తెరిసిన కొద్ది సమయానికే ఎగబడే జనం తాకిడికి సరుకు నిండుకుని పెద్ద పెద్ద షాపింగ్ మాల్స్ లో సైతం  గ్యాస్ లైటర్  అగ్గి పెట్టెలు దొరకక నా నిప్పు లేనిదే మీకు తెల్లారదు రీతిలో పొయ్యి ముట్టించడానికి నానాఅవస్థ పడుతుంది కరుణ. పక్కింటి వాళ్ళను అగ్గిపెట్టెలు నిండుకున్నాయి గ్యాస్ లైటర్ పాడైపోయింది కొంచెం నిప్పు అరువిస్తారా అని అరువడగడటానికి మొహమాటపడిపోవడమే కాదు నామోషిగా అనిపించింది కూడా.

లైటర్ బాగుచేయడం ఎలా తో మొదలెట్టి ఆపకుండా ఇంకో నాలుగు వీడియోలలోకి వెళ్ళిపోయింది. అన్నింట్లో అదే విషయం.సమస్య వొకటే పరిష్కార మార్గాలనేకం అని అర్దం చేసుకోవాలన్నమాట అనుకుంది. ప్రతి విషయాన్ని ప్రయోగాత్మకంగానో అలవాటుగానో ఆసక్తిగానో చేసి ప్రపంచం మీదకు వొదలడం అలవాటైపోయింది జనాలకు. చేయడానికి పనిపాటాలేక కొందరు అదనపు ఆదాయంపై ఆశ కోసం కొందరు ఆసక్తితో కొందరూ నూటికి పదిమంది యూ ట్యూబర్స్ గా మారిపోయిన రోజులివి కదా! పిల్లలు కూడా అమ్మనాన్న ఫోన్లలోనే అమ్మనాన్న ఆటలు వీడియోలలో చూసి నేర్చుకోవడానికి తోటి పిల్లలపై ప్రయోగాలు చేస్తున్న విషయాలు దృష్టిలోకి వస్తున్నాయి. పెద్దలు వయసు విచక్షణ మరిచి అల్పంగా ప్రవర్తించడానికి కారణం ఈ వీడియోల వేలంవెర్రి అందుబాటులో ఉన్న  టెక్నాలజీ కారణం కాదూ అంటూ అనేక ఆలోచనలు చేస్తున్న కరుణను తట్టి లేపడానికన్నట్లు వంటింటి బాల్కనీ గోడపై వాలి కావ్ కావ్ మని అరిచింది కాకి. అపుడే ఉపాహారం తీసుకునే సమయమయ్యింది కాబోలు. భలే ఠంచనుగా గుర్తు చేస్తుంది తన ఆకలితోపాటు నా ఆకలి అవసరాన్ని గుర్తుచేస్తూ. తల్లీ!  నువ్వింత తిని నాకింత పెట్టూ అని. సందేహంలేదు గత జన్మలో  ఈ కాకి మనిషై వుంటుంది దానికీ నాకూ ఏదో బంధుత్వం వుండి వుంటుంది.. తనేదో రుణపడి  వుంటానేమో అనుకుంటా కంప్యూటర్ మూసి వంటింట్లోకి నడిచి దోసెలు వేయడానికి పెనం పెట్టి ఆఖరు అగ్గిపుల్ల వెలిగించింది. కరుణ వంటింట్లో తచ్చాడటం చూసి మౌనం వహించి  గోడపై కూర్చునుంది కాకి. 

కాసేపటి తర్వాత బాల్కనీలోకి వచ్చిన కరుణకు  సంపెగ చెట్టుపై రాగిరంగు రెక్కలు ఎర్రని కళ్ళూ వున్న చిన్న కోయిల  వొకటి ఆ చెట్టు కొమ్మలపై షికారు చేయడం గమనించింది. అది కాకి గూడులో పెరుగుతున్న కోయిల పిల్లని అది గొంతు విప్పకుండానే  కోయిలని నాకు తెలుసుకానీ కాకి గూడులో వున్న తోటి పిల్లలకు గుడ్డు పొదిగి పిల్లను చేసిన కాకి తల్లికి తెలియదు కదా అనుకుంది. గూటిలోనుండి బయటపడి చిన్నగా గెంతుతూ తడబడుతున్న అడుగులతో చెట్టు కొమ్మలపై పట్టు బిగించుకుంటూ బెదురుతూ చుట్టూ చూస్తూ తిరుగుతుంది కోయిల పిల్ల.తన పక్కనే గుత్తిగా వేలాడుతున్న చెట్టు సంపెంగ కాయలను ఎర్రటి ముక్కుతో పొడిచి తింది.అలవాటు లేని  ఆహారం కొత్త ఆహారం తిన్న కోయిల పిల్ల గొంతు నొప్పితో తొలిసారిగా ఏడుపుతో గొంతు విప్పింది. అంతే , ఆ తేడాను గమనించిన  కాకులు మరికొన్ని కాకులను పోగుచేసేసాయి. ఆ పిల్లకోయిల చుట్టూ చేరి కావ్ కావ్ కావ్ మని ఆపకుండా అరిచి గోల పెట్టాయి. ఆగోల ఆహార సేకరణకు వెళ్ళిన తల్లి కాకికి వినబడినట్టు ఉంది. తన బిడ్డలకు ఏదో ఆపద వచ్చింది అనుకుని  రివ్వున వచ్చి చెట్టుపై వాలింది. జింకపిల్లను చుట్టేసిన తోడేళ్ళ గుంపులా కొమ్మ కొమ్మకి కాకులు వాలి నువ్వు కావ్ మని కాకుండా వేరే విధంగా అరుస్తావా! నువ్వు మాలో మాతో కలవవు పో.. అంటూ భీకరంగా హెచ్చరికలు చేస్తున్నాయి. కాకులగుంపు మధ్య వాలిన ఆడకాకి  అప్పటి వరకూ తెలిపిన సంఘీభావానికి తగిన కృతజ్ఞతలను తన భాష తోనే తెలుపుతూ “ ఇక చాలు, ఇది నా గూడు నా పిల్లల విషయం గనుక నేను చూసుకుంటాను మీరు వెళ్ళి రండి’’ అన్నట్టు కావ్ కావ్ మని అరుస్తూ కాకుల  మధ్య ఎగురుతూ  వాటిని మర్యాద పూర్వకంగా పంపడానికి బాగానే కష్టపడింది. 

వానకు తడిసిన రెక్కలతో కొత్త ఆహారం తిన్న గొంతు మంటతో కాకుల అరుపుల మధ్య భీతిల్లిన హృదయంతో బిక్కు బిక్కున చూస్తున్న కోయిల పిల్ల దగ్గరకు వెళ్ళి ముక్కుతో పరామర్శించి తన రెక్కలను చాచి గొడుగులా కప్పింది. పిల్ల పక్షి కాళ్ళ చుట్టూ కాలిని వేసి దైర్యమిచ్చింది.  నెమ్మదిగా నెడుతూ గూడు లోపలికి తీసుకెళ్ళడానికి విశ్వప్రయత్నమైతే చేస్తూనే వుంది. ఆ ప్రయత్నాన్ని దూరంగా కూర్చున్న మగ కాకి చూసిచూడనట్టు చూస్తూనే వుంది. ఆశ్రయించిన గూడు ఆదరణ చూపించే ఆ వొడి పువ్వుల వలె మెత్తనైనవి అని గుడ్లు పెట్టిన కోయిలకు తెలిసినా  తెలియకపోయినా.. కోయిల పిల్ల విషయంలో జరిగినది అదే. ఆ దృశ్యం చూసి కరుణ హృదయం ఉప్పొంగింది.ఆడకాకి పై మరింత అభిమానం పొంగుకొచ్చింది.

ఆమె హృదయంలో  కురిసిన కరుణ లాగానే మళ్ళీ వాన కూడా కురువడం మొదలైంది. నిట్టనిలువుగా పడే వాన చినుకులు గుచ్చుకున్న గూటిలోని పక్షి పిల్లలు కిచకిచ మంటూ అరుస్తూనే వున్నాయి.  కోయిల పిల్లను కొమ్మపై వొదిలి మగ కాకి కాపలా వుంటే ఆడ కాకి ఆహారం వేటకు బయలుదేరింది చుట్టుప్రక్కల ఇళ్ళ ప్రహరీ గోడలపై వాలుతూ కావ్ కావ్ మని అరుస్తుంది. ఎవరైనా భోజనం సమయానికి గోడ మీద ఒక ముద్ద పెట్టి ఉండకపోతారా అని చక్కర్లు కొడుతూనే ఉంది.

అదంతా చూస్తున్న కరుణ గుప్పెడు అటుకులు తెచ్చి కాకి చూసేటట్లు గోడపై పోసింది. చెట్టు మీద నుండి ఆ కాకి చటుక్కున బాల్కనీ గోడమీదకు వచ్చి వాలింది తల అడ్డంగా వాల్చి గుట్టగా వున్న అటుకులను రెండు బొక్కులు బొక్కేసి గూడు దరిచేరింది. గూటిలోకి వొంగి కిచ కిచమని అరుస్తూ తలలు పైకి లేపిన పిల్ల పక్షుల నోటి లోకి ఒడుపుగా అటుకులను వొదిలి మరొకసారి పుక్కిటపట్టడానికి గోడపై వాలడం చూసింది. మాతృధర్మం పక్షి అయితేనేమి పశువైతేనేమి బిడ్డకు అందించడానికై పడే ఆరాటం ఆహార సేకరణకై చేసే పోరాటం ఒకేలా వుంటుంది కదా అనుకుంది.

వెంటనే ఆమె ఆలోచనల్లో కొన్ని సంఘటనలు లీలగా గుర్తుకు వచ్చాయి. చనిపోయిన భర్త మనసులో ఆఖరిరోజుల ముందు ఏమి వుందో  గ్రహించి అభ్యంతరమెందుకు తెలిపిందో గుర్తుకొచ్చింది . కరుణ భర్త శ్రీకర్ అందగాడు  అంతకు మించి అహంకారం మెండుగా ఉన్నవాడు. ఒకేసారి ఇద్దరిని ముగ్గురిని ప్రేమించి కామించి సంబంధాలను నెరపడం అతని చిత్త ప్రవృత్తి.అదేమి నేరమేమి కాదు పాలి ఎమరిస్ రిలేషన్ షిప్ అనేవాడతను. బాగా చదువుకున్న అతని దృష్టిలో కోరికలకు అతిగా స్పందించని కరుణ ఒక మట్టిముద్ద అని అతని భావన.

‘అలాంటి రిలేషన్ షిప్ నేను సాగిస్తే నువ్వు వొప్పుకుంటావా’ నిక్కచ్చిగా అడిగింది కరుణ.

“ ఏం తక్కువ చేస్తున్నాను నీకు నా  ప్రేమలో  లోపం కానీ నేను బాగా చూసుకోవడం లేదని కాని అనుకుంటున్నావా? లేక మన దాంపత్య జీవితం నచ్చడం లేదని చెబుతున్నావా! అని అనునయంగా అడుగుతున్నట్టు అడుగుతూనే అలాంటి పని చేస్తే  నరికేస్తాను జాగ్రత్త’’ అన్నాడు క్రూరంగా.

కరుణ ఆలోచించింది.దాంపత్యానికి దంపతుల మధ్య అనురాగానికి ప్రేమే శిరోధార్యం. అంతెందుకు? సహజీవనానికి కూడా అదే ప్రామాణికం. బంధాలలో ఇష్టాలు ప్రేమలు నిలిచి వెలగాలంటే ఒకొరినొకరు దోపిడి చేసుకోవడం మానుకోవాలి. ఇక అతనిని తన సొంత ఆస్థిగా అనుకోవడం మానేయాలి “ అని ధృఢంగా నిర్ణయించుకుని దూరంగా జరిగింది. దూరంగా బతకగల్గడానికి ఇంటా బయటా ఎన్నెన్నో పోరాటాలు చేయాల్సి వచ్చినా బెంగపడలేదు భయపడలేదు ఆమె .

శ్రీకర్ వలచిన ఒకామె నెరజాణ.  పరిచయమై ప్రేయసిగా పాతుకుపోవడానికి ఎంతో కాలం పట్టలేదు.ఎరిగిన వాళ్ళందరూ అదసలే వేశ్య, ఇకపై తా వలచి కోరితే సంసార బంధం విచ్ఛిన్నమవకుండా వుంటుందా? అదీ  పురుషుడికి నీవంటి మొండి ఇల్లాలు వుంటే గనుక సంసారం  ఆమె పరం కావడం చిటికెలో పని కదా. పంతానికి పోయి కాపురం పరులపాలు చేసావు అని అనేవాళ్ళు.అది ఆత్మాభిమానమని అనేవారికి యెన్నటికీ తెలియదు అని నవ్వుకునేది.

నదిలా ప్రవహించడం హృదయాన వశించడమే తెలుసును తనకు. భార్య  స్థానం నిలబెట్టుకోవడం కోసం నేలబారుగా ప్రాకులాడటం అసహ్యంగ ఉండదూ అనుకునేది కరుణ. దాంపత్య జీవితంలో ప్రమాదం ఎటువైపునుండైనా రావచ్చు. అరికాలు క్రింద అరటితొక్కే కాదు ఆవగింజ పడినా కాలు జారినట్టు భార్య స్థానం ఎప్పుడైనా జారిపోవచ్చు. ప్రారబ్దంలో వ్రాసి వుంటే జరగాల్సింది జరుగుతుంది అనుకుని మనసును సరిపెట్టుకుంది. కరుణ ఎక్కువుగా చదువుకోకపోయినా పుస్తకాలు బాగా చదవడం వల్ల  మానవులలో ఏర్పడే లైంగిక సంబంధాలను అర్ధం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నం చేసేది.  లైంగిక వాంఛ సహజాతం. మనుషుల్లో అంతర్లీనంగా వుండే లాలస మనుషులకు తాత్కాలికంగానో జీవన పర్యంతమో మాయపొర కప్పేస్తుంది. భర్తకు ఆ పొర బాగా కమ్మేసింది. పురుషుడు బహుభార్యలు  కల్గి ఉండటం అనాదిగా ఉండేది అని బాగా వాదించేవాడు. అక్రమ సంబంధాల బంధాలలో తన  కూతురు కాని కూతురుని కూడా తన కూతురితో సమానంగా ప్రేమించాడు ఆదరించాడు. తన కొడుకుని మాత్రం నిరాదరణకు గురిచేసాడు. వాళ్ళిద్దరూ ఒకరి తర్వాత ఒకరు లోకం విడిచి పోవడానికి రోగం కారణమయ్యింది కానీ రోజూ నరకప్రాయమైన బతుకు సాగించారని  ఎపుడూ కీచులాడుకుంటూ వగస్తూ రోజులు వెళ్ళదీసారని తెలిసినవాళ్ళే  కరుణకు మోస్తూవుండేవారు..

కరుణ క్షమా గుణం గమనించి కొడుకులో మంచితనాన్ని గుర్తించి  కాస్త ఎమోషనల్ టచ్ రంగరించి ఆఖరి ఘడియల్లో  అప్పగింతలు పెట్టబోయాడు ఆ పిల్లలను కూడా కరుణకు కన్నబిడ్డల్ల మాదిరిగా  కొడుకును చెల్లెళ్లుగా అనుకుని   ఆదరించమని. కరుణ నిర్విద్దంగా త్రోసిపుచ్చింది..ఆ పిల్లలను తన పిల్లలుగా అంగీకరించే ఔదార్యం లేకపోవడం దోషమైతే కావచ్చునేమో కాని నేరమేమి కాదు కదా అనుకుంది.మూడవ వ్యక్తిగా వచ్చిన ఆమె  సంబంధం లేనివిషయాల్లో తలదూర్చి పదునైన మాటలతో మనసుని గాయపర్చడం కరుణ మర్చిపోలేదు. అంతగా వారికి కావాలంటే అతని ఆస్థిపాస్తులలో భాగం పంచుకోమనండి.  అయితే గియితే అనాధలు అని జాలి చూపగలను కడుపు నింపగలను. కానీ నా తల్లిప్రేమ నా బిడ్డకు  మాత్రమే సొంతం. వారికి అందులో కాణీ వాటా కూడా ఇవ్వలేనని ఖండితంగా చెప్పింది.  

 ఇవన్నీగుర్తుచేసుకునే కొలదీ కరుణకు చిత్తశాంతి లేకుండాపోయింది. అసహనంగా మెదిలి లోపలికి వచ్చింది కానీ వంటకు ఉపక్రమించలేకపోయింది. మనిషి మనసెప్పుడూ  నిద్రలో పసిపాప నవ్వినంత హాయిగా నవ్వుతూ వుండాలి అనుకునే స్వభావం ఆమెది.ఎంత వద్దనుకున్నా తల్లి కాకి కోయిల పిల్ల చుట్టూనే ఆమె ఆలోచనలు తిరుగుతున్నాయి.తను చేయలేని పని తల్లికాకి చేస్తున్నందుకు ముచ్చట పడింది.  తెలియకుండానే కాకిలోని సహజమైన తల్లి ప్రేమకు ఫిదా అయింది. ఎందుకు తనలా ఉండలేకపోయింది. ఎందుకు ఎందుకు? అని తనని తాను పదే పదే ప్రశ్నించుకుంది . అప్పుడు ఆమె మనసు చెప్పింది . ఎందుకేమిటే పిచ్చి మొహమా! మనుషులకు ఉన్నట్లు పక్షులకు జంతువులకు మోనోగమీ ఉండదు కాబట్టి అవి సరిపెట్టుకుంటాయి. కానీ మనుషులు అలా సర్ధుకుపోయి ప్రేమ పంచగలరా ? అసలు అంత నిస్వార్ధంగా ఉండటం మనుషుల వల్ల అయ్యే పనేనా ? అని. మనసు చెప్పిన సమాధానం విని కరుణ కాస్త  శాంతపడింది.

కళ్ళకు గంతలు కట్టొద్దోయ్ కాకే కోకిల కాలేదోయ్ రేడియోలో పాట వినబడుతుంది. కాకి కోయిల కాలేకపోవచ్చు కానీ కాకి గూటిలో కోయిల కళ్ళు విప్పక తప్పదు కాకి కోయిలను పెంచక తప్పదు ఇది మాత్రం సత్యం అనుకుంది..

కరుణ ఆలోచనలు ఏమీ తెలియని  కాకి కరుణ పెట్టిన వేడి వేడి  అట్టు ముక్కలను నోటిలో కుక్కుకుని వెళ్ళి తొలుత చెట్టు కొమ్మపై వున్న కోయిల పిల్లకు అందించి తర్వాత గూటిలోని తన పిల్లలకు అందించివచ్చి మళ్ళీ  కొమ్మపైనున్న కోయిల పిల్లకు రక్షణగా పక్కనే వచ్చి కూర్చుంది ఏమీ ఆశించని తల్లి ప్రేమతో. మగకాకి అక్కడి నుండి నెమ్మదిగా ముఖం చాటేసింది ఎప్పటిలాగానే!

*****0*****