10, జనవరి 2021, ఆదివారం

గీటురాయి

 వాచ్మెన్..వాచ్మెన్.. ఫస్ట్ ప్లోర్ నుండి ఒక గృహిణి కేకలు.కలుపు మొక్కలు ఏరుతూ మొక్కలకు నీళ్ళు పెడుతున్న వాచ్మెన్ పైపు వదిలేసి పరిగెత్తుకువచ్చాడు.  “ఏంటమ్మా పిలిచారు” అన్నాడు అరిచారని అనలేడు ఎంతైనా బక్కోడు కదా, పిలిచినావిడేమో రెండు కార్లున్న ఇంటావిడ. "ఎన్నిసార్లు చెప్పాలయ్యా.. పైనుండి  జుట్టును తోరణాల్లా కిందకి వదిలేస్తున్నారు.కనీసం వుండలు చుట్టి వేయాలనో డస్ట్ బిన్ లోనో వేయాలనే ఇంగితం లేకపోతే ఎట్లా..బెండకాయ ముక్కలు ఎండకు పెట్టి  లోపలకు తీసుకెళ్ళి మూకుట్లో వేయబోతే వేళ్ళకు చుట్టుకున్న పొడవాటి వెంట్రుకలుఎంత కంపరమేసిందో.ఇపుడా మూకుడు తీసుకెళ్ళి డస్ట్ బిన్ లో గుమ్మరించాల్సిందేపైకి వెళ్ళి ఒక్కొక్కరికి చెప్పిరాఇలా చేస్తే నేనూరుకోను" అంది గట్టిగా. "అలాగేనమ్మా.. మోటరు ఆపేసి తర్వాత చెప్పేసి వస్తా."  

భారతి అప్రయత్నంగా తన తల తడుముకుంది.తనది మూడంగుళాల జుట్టు కాబట్టి తనపై పడే నెపాన్ని తప్పించుకున్నానని అనుకుందిఆమెకీ అనుభవమేచాలాసార్లు బాల్కనీలో పప్పులు బియ్యం వడియాలు లాంటివి ఎండబోసినప్పుడు శుభ్రంగా వుండేవిడబ్బాలో పోయబోయేటపటికి వేళ్ళకు చుట్టుకునే జట్టుచెట్టుపైనుండి ఆకులు రాలినట్టు గాలికి వచ్చిపడే వెంట్రుకలు మనిషి తలనుండి రాలిపడవు కదా దువ్వి వదిలితే తప్ప అని  గౌరవంగా  అపార్ట్మెంట్ మెయింటెనర్ కి విన్నమించి వచ్చిందిఆమె విన్నపాలు కూడా గాలికి కొట్టుకొని వెళ్ళే ఎండుటాకులు అని ఇలా ఇంకెవరన్నా గట్టిగా అరిచినపుడు తెలుస్తూండేవి.

అప్పటివరకూ మౌనంగా ఉన్న పరిసరాలను బద్దలు కొడుతూ సవరాలు అమ్ముతాం వెంట్రుకలు కొంటాంఅని ఒకసారి “వెంట్రుకలు కొంటాం సవరాలు అమ్ముతాముఅని ఇంకొకసారి మార్చి మార్చి  అనౌన్స్ చేసుకుంటూ ప్రకటన కర్తలా విషయాన్ని    చేరవేస్తూ  మలుపు తిరిగి మట్టిరోడ్డుపై ప్రవేశింది ఒక ఆడ గొంతు.  మాటలనే పాటగా మార్చే సహజవిద్య తనకు తెలినట్లుగా రిధమిక్ గా వినిపిస్తున్న  ఆ స్వరజ్ఞానానికి ముచ్చటపడి  ఆమెనే చూస్తూ వుంది భారతి.  ఈమెను చూస్తే మొన్న సిమెంటు రోడ్డులో తచ్చాడుతూ అనుమానస్పందంగా తిరిగిన స్త్రీలలో ఒకామె లాగా వుంది. ఇందాక ఇంకొకామె పాత బట్టలకు స్టీల్ సామాను అమ్ముతామని కేకలు పెట్టుకుంటూ తిరిగిందిఈవాళ ఇంకెంత మందివున్నారోఇందాక ఒకతను పట్టుచీరలు జరీ చీరలు కొంటామని మూడు బ్లాక్ లమధ్య వెహికల్ వేసుకుని తిరుగుతుంటే మగవాళ్ళెవరో  వాచ్మెన్ని మందలించారు ఎవరిని బడితే వాళ్ళను లోపలికి  రానిస్తున్నావనిఏమైనా ఇక్కడ సెక్యూరిటీ తక్కువుంది అనుకుంటూ కొన్నాళ్ళ క్రితం  జరిగిన విషయాన్ని మరొకసారి గుర్తుచేసుకుంది భారతి.   

ఆ రోజు ఎటువాళ్ళు అటు వెళ్ళిపోయాక కిటికీ ఎదురుగా వున్న సిమెంట్ రోడ్ సద్దుమణిగిందిరోడ్డుపై ఒక్క పురుగూ లేరుఇద్దరు స్త్రీలు ఆ రోడ్డుపై అటూ ఇటూ చూసుకుంటూ ఒకో ఇంటిముందు కాసేపు ఆగి పరీక్షగా చూస్తూ  వీధి మొదలుకు చివరకు రెండుసార్లు తిరిగారుపోనీ గ్రామ సచివాలయ సిబ్బంది అనుకుందామా అంటే అలా లేదు వాళ్ళ ఆహార్యంచూస్తే మొరటుగా వున్నారు.చీర కుచ్చిళ్ళుబొడ్డు దగ్గర దోపి జుట్టు ముడిపేసుకుని చెప్పుల్లేని కాళ్ళతో ఆ ఇళ్ళ మధ్య తిరిగేవాళ్ళకు విరుద్దంగా అనుమానస్పదంగా కనిపించారుకుర్చీలో వెనక్కివాలి కూర్చున్న ఆమె తనకి తెలియకుండానే నిటారుగై కిటికీ ముందుకు జరిగి వారిని నిశితంగా పరిశీలించింది  ఇద్దరిలోవున్న ఒకామె వెనక్కి వెళ్ళి కరంటు స్తంభంపై బొగ్గు ముక్కతో ఏదో రాసి వచ్చిందిఇంకొక ఆమె పూల మొక్కల మధ్య నుండి కాస్త ముందుకు నడిచి వెళ్ళి అక్కడే నిలబడింది

అయ్యోవీళ్ళేదో పట్టపగలే ఇళ్ళను దోచుకునే వారిలాగా వున్నారు.కొద్దిసేపటి క్రిత్రమే ఆ ఇంట్లో  వాళ్ళిద్దరూ బయటకు వెళ్ళారుఇపుడేమిటీ చేయడం అనుకుంటూ  కుర్చీలో నుండి లేచింది భారతిదూరంగా వెళ్ళిన స్త్రీ ముందుకు నడిచొచ్చి లోపలికి వెళ్ళిన స్త్రీ కనబడేటట్లు దూరంగా నిలబడి ఏదో చెప్పిందిఆమె వెనక్కి రాగానే ఇద్దరూ రోడ్డు మీద నిలబడే కట్టుకున్నచీరను ఎత్తి లోపలి లంగాను పరీక్షించుకుని నాలుగడుగులు
ముందుకేసారు.అంతలోకి బయటకు వెళ్ళిన ఇంటివాళ్ళు స్కూటర్ దిగడం చూసి తారురోడ్డు మీదకు నడుచుకుంటూ వచ్చారుఇలాంటి వాళ్ళే పగలు రెకీ నిర్వహించి టార్గెట్ చేసుకుని దోపిడీకి పాల్పడతారని చదివింది కొన్ని సినిమాల్లో చూసి వణికిపోయింది

ఆదేమాట వాచ్మెన్ భార్యతో అంటే “డబ్బులెక్కువ వున్నోళ్ళకు భయమెక్కువ.మీలాగే  ఎవరితోనూ కలవకుండా మాటామంతీ లేకుండా తాళాలేసుకుని ఇళ్ళ లోపలే వుండిపోతారుకాసేపు బయటకొచ్చి తిరగొచ్చు కదా,కాస్త మనుషుల గాలి పోసుకుంటారుఅందిభారతి మౌనంగా వుండేసరికి  "అయినా రోజులు కూడా అట్టాగే వుండయి లెండి.ఎవరినీ నమ్మడానికి లేదుసొమ్ము ఎంత పనైనా చేయిస్తుంది” అని వెళ్లిపోయిందిఎవరితోబడితే వాళ్ళతో మాట్లాడటానికి వీలులేదు.మాట్లిడితే ముంచుకొచ్చే ప్రమాదాలు మాట్లాడకపోయినా  ఎదురయ్యే ప్రమాదాలు మొత్తానికి మనుషుల జీవితాల్లో కనీకనబడని అభద్రతఒంటరితనం చిలకొయ్యకు వేలాడుతున్న అయిదు దశబ్ధాలకే వ్యర్దమైన వృద్ద జీవితాలివి అని నిట్టూర్చింది.

మరో రెండురోజుల తర్వాత  ఆ సిమెంట్ రోడ్డులో పట్టపగలు తాళాలు పగులగొట్టి దోచుకుని వెళ్ళారు అని తెలిసాక కొత్తగా వచ్చే ప్రతివారిని అనుమానంగా చూడటం అలవాటైపోతున్నట్లు వుండటం సిగ్గుగా ఉన్నా  జాగ్రత్త తప్పదేమో అనుకుంటూనే మళ్ళీ అంతలోనే తనను తానే మందలించుకుని సవరాలమ్మే ఆమె వైపు యధాలాపంగా చూసింది

ఆ నిర్మానుష్యవీధిలో తననొకరు గమనిస్తున్నారని తెలుసుకున్న సవరాల మనిషి మళ్ళీ తను ఏమిటీ ఎందుకొచ్చానన్న విషయాన్నిమరింత రాగయుక్తంగా వినిపించిందిదరహాసవదనంతో ఆమెనే చూస్తూ వుండగా..అమ్మా వెంట్రుకలు కొంటాం అందితల అడ్డంగా ఊపింది భారతిఆమె సంజ్ఞను అర్దం చేసుకుని ముందుకు సాగిన ఆమె ఓ గంట తర్వాత వెనక్కి తిరిగి వచ్చి వీధి మలుపులో  వున్న కానుగ చెట్టు నీడ క్రింద  ఆగి తనభుజానికి తగిలించుకున్న అల్యూమినియం సామానున్న వల సంచీని  దించి అందులో ఉన్న ఒక పెద్ద పాత్రను బోర్లించి ఆసనంగా మార్చుకుందివాషింగ్ ఏరియాలో కూర్చుని ఎండుమిరపకాయల తొడిమలు తీసుకుంటున్న భారతికి ఆమెని  పరిశీలనగా చూడటం బాగుందివల సంచీలో నుండి కూర వొండుకునే చట్టిని తీసి  ఒకదాంట్లోనుండి మరొకటి తీస్తూ ఆరు అంకె దగ్గర ఆగి అందులో నుండి స్టీల్ బాక్స్  తీసి భద్రంగా వొళ్ళో పెట్టుకుందిసంచీలో  నీళ్ళసీసా  తీసి చేయి కడుక్కుని  నాలుగు ముద్దలు తిని మళ్ళీ చేయి కడిగి స్టీల్ బాక్స్ ను మునపటిలానే సర్దిందితర్వాత చేతిసంచీలో  వున్న సవరాలను నేల తగలకుండా చెయ్యిఎత్తి పెట్టి నున్నగా దువ్వింది.  పనిలో పనిగా తన తలను కూడా దువ్వుకుని పైట చెంగుతో ముఖం తుడుచుకుని దువ్వెన దాచి  బులుగు రంగు కేరీ బేగ్ తీసి ఆరోజు తన సేకరణను తడిమి చూసుకుని నాణ్యతను పరిశీలించుకుంది.  ఇదంతాచూస్తున్న భారతి ప్చ్ మని నిట్టూర్చిందిచిన్న చితక పనులు చేసుకుంటూ చాలీచాలని సంపాదనతో రోజులెల్లబెట్టుకుంటూ బ్రతుకు పోరాటం చేస్తున్న వారిపట్ల సానుభూతి పెరిగిందిరోజంతా తిరిగినా వారికి గిట్టుబాటు అవుతుందో లేదో.. ఇలా వీళ్ళు కొనుక్కుని తీసుకువెళ్ళిన వెంట్రుకులకు మంచి ధర వస్తుందని విగ్గులుతయారు చేసే వారికి అమ్ముతారని వింది.  సవరాలామె మెల్లగా లేచి భుజానికి సామానున్న వల సంచీని చేతి సంచీని తగిలించుకుని గొంతు విప్పిముందుకు నడుస్తుండగా పక్క నున్న బ్లాక్ లో మూడో అంతస్తులో ఒక ప్లాట్ తలుపు భళ్ళున తెరుచుకున్నాయి.

"ఇదిగో.. సవరాలమ్మాయ్.. ఇటు..ఇటు రా" అని కంచు కంఠంతో పిలిచింది పొడుగు జడావిడఆమె పెద్ద ఆఫీసర్ భార్య అని చీటికిమాటికి కిరణా షాపుల చుట్టూ తిప్పుతుంది అని గతంలో పనిచేసి వెళ్ళిపోయిన వాచ్మెన్ భార్య చెపితే విందిపిడచ చుట్టుకున్న తలతో హడావుడిగా పూలను తుంచుతూ సగం తెగినపూలను పసి మొగ్గలనూ నిర్దాక్షిణ్యంగా తొక్కేస్తూ  భక్తురాలిగా రోజూ గుడుల చుట్టూతిరుగుతూండే ఆమెతో పెద్దగా పరిచయం లేదు ఏదో రెండు మొహమాటపు ప్లాస్టిక్ నవ్వులు తప్ప.

ధర ఎంత“ అడుగుతుంది పొడుగు జడావిడ. “వంద గ్రాములు నూట యాబై రూపాయలమ్మా” “పోయినేడాదిలోనే అంత తక్కువ ధరకు అమ్మలేదు.మూడందలుకి ఇచ్చాను” 
అంత రేటుకు మా దగ్గర కొనే వాళ్ళు లేరు.నాకు గిట్టదుఅంది అంది సవరాలావిడ
తన బారుజడను ముందుకు వేసి చూపించి “ఇంత పొడుగున్న జుట్టుకు వంద గ్రాములకు అయిదొందలు ఇస్తారు.ఇచ్చేటట్టైయితే లోపలికి రా“ అంది బెట్టుగా.
మూడొందల యాబైకి ఇవ్వండి.ఇక అంతకన్నా ఎక్కువ రాదు మాక్కూడాఅని అక్కడే నిలబడింది సవరాలావిడ తన బెట్టుపోకుండా
‘తల జట్టేనాఇంకేదైన జుట్టుకూడా కొంటావా’’వెకిలిగా అడిగింది పొడవు జడావిడఆ మాటల్లో అశ్లీలం అర్దమైన భారతి ఆమె వైపు  ముఖం చిట్లించి అసహ్యంగా చూస్తే సవరాలావిడ చేత్తో నోరు మూసుకుని ఛీ అన్నట్టు చూపులతో మాటాడి నోటితో మాత్రం మేమెరికి అమ్ముకోము,మా దగ్గర ఎవరూ కొనరమ్మామీకు చేతైతే ఆ పని చేసుకోండి” అంది. “ ఏదో హాస్యానికి అన్నాలేలోపలకిరా” అని పిలిచింది

సవరాలావిడ గేటుదాటి లోపలకు వచ్చిందిరెండు బ్లాక్ ల మధ్య తన సరంజామా దించి నేల మీద కష్టంగా కూర్చుంది.పొడవు జడావిడ పనిమనిషి తెల్లటి క్యేరీ బేగ్ తీసుకొనివచ్చి సవరాలామెకి ఇచ్చి నిన్ను జుట్టు చూసుకోమన్నారు నాలుగొందలకు తక్కువ ఇవ్వనని చెప్పమన్నారుమీరు తూకం వేసుకోనే తక్కెడ కూడా కుదరదన్నారు.ఆమే తూకం మిషన్ తెస్తారంట అని చెబుతుంటే “భలే బేరంతగిలిందిఇట్టాంటి మనిషిని నేనెక్కడా చూడలేదువిసుగు చూపించింది సవరాలామె.  

పనామె సవరాలు చూసుకునే పనిలో వుంటే సవరాలామె పనామె తెచ్చిచ్చిన తెల్ల క్యేరీ బేగ్ లో జుట్టనుతీసి దువ్వెనతో దువ్వి నాణ్యతను పొడవును పరీక్షించుకుని అందులోకే నెట్టేసి తన దగ్గరున్నక్యేరీ బేగ్ లో స్టీల్ గిన్నెల త్రాసును బయటకు తీసి నేలపై పెట్టిందిపనావిడ సవరం పట్టుకుని వాచ్మెన్ భార్యతో  ఎంతకు తీసుకోవచ్చనే సలహా అడుగుతూ వేరే కబుర్లలో మునిగిపోయింది

కాసేపటిక పొడవుజడావిడ తూకం మిషన్ తీసుకుని వచ్చి చూపించి  దీనితో తూకమెయ్యి అంది. "వెంట్రుకలు ఎంత బరువుంటాయమ్మా.. దీనితో తూకం ఎట్టా ఏస్తారుమా దగ్గర మోసం వుండదు.  బంగారం తూకమేసుకునే త్రాసు ఇదికావాలంటే నువ్వే పరీక్షించుకో" అని పొడుగు జడావిడకు ఇచ్చిందిచూసిన తర్వాతకూడా  ఏదో అనుమానం ఆమెకు. "ముందు మా మిషన్ మీద తూకమేసి తర్వాత నీ దాంట్లో చూద్దాం "అందిసవరాలామె కోపాన్ని అణుచుకుంటూ క్యారీ బేగ్ లో వెంట్రుకలు తీసి తూకం మిషన్ పై పెట్టింది."వంద గ్రాములు వుండయి అమ్మా".."వందేమిటి నూటయైబై దగ్గరగా వుంది ముల్లునూట యైబై గ్రాములకు  ఆరొందలువస్తాయిఆ లెక్కన ఇచ్చి తీసుకెళ్ళు “ అంది పొడుగుజడావిడసవరాలామె తన త్రాసులో వెంట్రుకలు తూసింది. "నూట పాతిక గ్రాములుఅయిదొందలొస్తాయి" అని గిన్నెలో నుండి తుట్టులు తుట్టులుగా వున్న జుట్టును తీసి కిందబెట్టి తన బులుగు క్యేరీబేగ్ ను త్రాసును తీసి సంచిలో పెట్టుకుంటుంటే .. "ఆ బ్లూక్యేరీ బేగ్ లో వుందేమిటీ" అని అడిగింది ఆరాగా. "మునుపు బేరం చేసిన జుట్టు" అని లోపలికి సర్దుకుంది

పొడవజడామె తన పని మనిషి వైపు తిరిగి “ లక్ష్మీ నీ సవరం కొనే మురిపంలోబడి నేనిచ్చిన బేగ్ ఆమెకిచ్చేసావ్తూకం వేసినపుడే నాకనుమానం వచ్చింది తక్కువుందేమిటా అని.పావుకిలో అవుతుందనే  అంచనా నాకు. జుట్టు చూసుకుంటున్నట్టు నటించి నువ్వు చూడకుండా  నొక్కేసిందిఅంది

"తల్లీ మాటలు మర్యాదగా ఉంటే బాగుంటదికావాలంటే చూసుకోమీ జట్టువేరు ఈ జుట్టు వేరు “ సంచీలో క్యేరీ బేగ్ తీసి బయట పడేసింది.పనావిడ కిందకి వొంగి తీసి పొడవు జడావిడకు ఇస్తే ఇదిగో మా అమ్మాయి జుట్టే ఇదిసైలెంట్ గా నొక్కేసింది అంటుంటే సవరాలామె కింద నుండి విసురుగా లేచి నించుని "ఆపమ్మా.. ఊరుకుంటే మరీ ఇదిగా మాట్టాడతన్నావ్,లోకంలో నీకేనా జుట్టు వుండేదిఅందరి జూట్టూ నాదే అంటే ఎట్టా జ్ఞానంతో మాట్టాడాలి” అంది కోపంగా.

"బద్మాష్దొంగతనం చేసిందికాక  మళ్ళీ కాదని వొటవరిస్తున్నావునా జుట్టును ఎంత జాగ్రత్తగా వుండజుట్టి  దాచివుంచానో.  ఎవరు చూడటల్లేదు కదా అని  ఆ సంచీలో కలిపేసుకుని నాటకాలు ఆడతన్నావునువ్వు బాగు పడవు మట్టి గొట్టుకు పోతావ్." ఆవేశంతో మాటలు జారింది.  సవరాలామె తర్జనగా వేలు చూపించిఅమ్మా ఇంకొక్క మాటంటే బాగోదు” అంటూ తన చేతిలోని బులుగు క్యేరీ బేగ్ ని పొడవు జడావిడ మీదకు విసిరేసి గేటునుండి బయటకు నడిచింది

పై నుంచి మొదటి నుండి ఇదంతా చూస్తున్న భారతి పెదవులపై నవ్వు తన్నుకు వచ్చింది. చాలా సందర్భాలలో  సత్యానికి ధర్మానికి కట్టుబడి నడుచుకుంటూ ఇతరులలో అవి లోపించినప్పుడు నష్టపోయి మనసు కష్టపడినపుడు నీతి నిజాయితీకి విలువలేదని వాపోతూ ఉంటాం. కానీ అసలైన మనిషితనాన్ని మనిషి సహజగుణాలనో ఆత్మాభిమానాన్నో  రుజువుచేసుకునేది మాత్రం అవమాన పడినప్పుడు నష్టపోయినప్పటి  ప్రవర్తనే కదాఎంత గొప్పగా స్పందించింది  సవరాలామె, ఎంత అభిమానంగా  ప్రవర్తించింది  అని ఆశ్చర్యపోయి తెగ మెచ్చుకుంటూ  "శెభాష్ శెబాష్" అని  లోలోపల అనుకుంటున్నానని పొరబడి పైకే అంటూ అప్రయత్నంగా చప్పట్లుకొట్టిందిఅవమానభారంతో జేవురించిన ముఖంతో కోపంగా పైకి చూసింది పొడుగు జడావిడఆమె చూపుకందకుండా క్షణంలో వెనక్కి జరిగింది

ఇవేమి తెలియని ఆమె కూతురు లిప్ట్లో నుండి క్రిందకు దిగి తల్లి  దగ్గరకొచ్చి “ అమ్మా..ఇదిగో  డ్రెసింగ్ టేబుల్ అరలో వుంచిన నా  జుట్టు“ అంటూ పొడవు జడావిడకు అందించిందిఅదఃపాతాళానికి కుంచించుకు పోవాల్సిన ఆమె  ఇంకా తనను తాను నిలబెట్టుకుంటూ ఇది  మీ పిన్ని పంపిన జుట్టుఅసలు నిన్నెవరు తెమ్మన్నారిక్కడికిఅంటూ తనంత ఎదిగిన పిల్లను ఒక్క  చరుపు చరిచిందిఆ శబ్దానికి అప్రయత్నంగా ముందుకడుగు వేసిన భారతి “అయ్యో!ఎందుకలా తొందర పడుతున్నారుకాస్త కూల్ గాఆలోచించండి” అంది

అంతా తననే  చూస్తున్నారనే  అవమాన భారంతో గేటు దగ్గరకు విసవిస నడుస్తూ “గట్టిగా అడిగేసరికి తప్పు ఒప్పుకుని జుట్టంతా వదిలేసిపోయిందిదొంగమందకి అన్నీ దొంగబుద్దులుఅందుకే మీ బతుకులు ఎప్పుడూ రోడ్డు మీద అడుక్కుతినే బతుకులే.మంచిరాత రమ్మంటే ఎక్కడినుంచి వస్తుంది.అహంకారం తలకెక్కిన మాటలు అక్కడితో ఆగడం లేదు.  దాష్టీకంలో కొంత  అక్కడ చూస్తున్న వారి మీదకు మళ్ళించి "చూసేవాళ్ళు కూడా చోద్యం చూస్తున్నారు తప్ప బయటమనిషిని నిలబెట్టి అడగడం మానుకున్నారుఅనగానే  తొంగిచూస్తున్న తలలు  మనకెందుకులే అని గబుక్కున  లోపలికి లాక్కున్నారు

ముందుకు నడుస్తున్న సవరాలామె ఆగి వెనక్కి తిరిగి పొడుగు జడావిడ వైపు నిమ్మళంగా ఓ చూపు చూసి గట్ఖిగా ఖాండ్రించి ఉమ్మేసి వడివడిగా సాగిపోయింది. వెళుతూన్న సవారాలమెను చూస్తూ "బంగారం పరీక్షించడానికి  గీటురాయి ఉన్నట్లు మనిషి నైజం తెలియడానికి ప్రవర్తనే కదా గీటు రాయి" అనుకుంది భారతి సాలోచనగా.  

కామెంట్‌లు లేవు: