ముందు మాట..

" కుల వృక్షం  " కథల సంపుటి ముందు మాట..
 
ఈ అక్షరాలపూలపై వాలిన పాఠక సీతాకోకచిలక మిత్రులకి స్వాగతం.
ఏ కథకా కథ వ్రాసాక నేను వెనుదిరిగి చూసుకుంటాను.  ఓ స్వల సంతోష వీచిక మాటున అనంతమైన అసంతృప్తి. మంచి కథ వ్రాయాలని మళ్ళీ అనుకుంటాను.  ఎందుకో వ్రాసిన  యే కథ నాకు సంతృప్తినివ్వదు. నా కథలన్నీ జీవితంలోనుండి నడిచొచ్చిన కథలు. మూడొంతులు జీవిత సత్యానికి  పావు వంతు కల్పనా శక్తిని జోడించి  యీ కథలని వ్రాసాను .
కథలెలా వ్రాస్తారు అంటే నేను చెప్పలేను. వ్రాసిన తర్వాత ఇది కథగా బాగా కుదిరింది అని వేరొకరు చెప్పేవరకూ,పత్రికల వారు ఆమోదించేవరకూ అదొక సంశయం. వ్రాసే ప్రతి కథని  సరికొత్తగా కథ వ్రాస్తున్నాననుకుని  బెరుకు బెరుకుగా మొదలబెట్టడమే నాపని. కథ ముగిసినాక హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుంటాను.
నేను రచయితనై సమాజానికి యేదో సేవ చేస్తున్నానని అనుకోవడంలేదు.  నా రచనలు చదివి సమాజ పురోగవ్రుద్ది సాధిస్తుందనే భ్రమలు నాకు లేవు. నా కాలంలో నా చుట్టూరా ఉన్న ప్రపంచం యెలా వుంది ప్రజల  జీవనం, జీవితాల్లో సంక్లిష్టతని నా దృష్టికోణంతో దర్శించి నా ఆలోచనలనకి అక్షర రూపమిస్తూ  నా కాలాన్ని నమోదు చేసానని అనుకుంటానంతే !
నా మొదటి కథాసంపుటిని చదివిన మిత్రులిచ్చిన ప్రోత్సాహంతో రెండో కథాసంపుటిని మీ ముందుకి తీసుకొచ్చే ప్రయత్నం చేస్తున్నాను. ఈ కథా సంపుటిలో ఇరవై నాలుగు కథలున్నాయి. ఇందులో పదిహేను కథలు వివిధ పత్రికలలో వచ్చినవి. మిగతావి బ్లాగ్ లో ప్రచురించుకున్నవి.  ఒక విధంగా నా స్వయం చోదకశక్తితో కథ వేదికపై  నన్ను నేను నిలబెట్టుకుంటూ ..  నేనుగా  జయప్రదం చేసుకునే  ప్రయత్నమిది. చదివి మీ సద్విమర్శలని ,సలహాలని అందించి నా అక్షరాన్ని పునీతం చేసి  రాబోయే రచనలకి మరింత వన్నెనిస్తారని ఆశిస్తూ ..
వెనుదిరిగి చూసుకుంటూ ముందుకు  నడుస్తున్న నా రచనా ప్రయాణంలో ఆగి కాసేపు మీతో ముచ్చటించే ఈ భాగ్యానికి మురిసిపోతూ .. .
                                                                                   నమస్సులతో ..
                                                                                  వనజ తాతినేని.

   

శంఖం ఊదుతున్నా ..

పొద్దున్నే దినపత్రిక  చూసినా , వార్తా ఛానల్ ని చూసినా , ఎక్కడ విన్నా స్త్రీలపై ,పసిపిల్లలపై అత్యాచార వార్తలు. విని వినీ అది అలవాటుగా అయిపోయింది. ఎంతగా అంటే అదొక సాధారణ విషయంలా . జ్యోతి వలబోజు గారూ  2015. లో మహిళా దినోత్సవం సందర్భంగా ... మాలిక  వెబ్ పత్రిక కోసం అత్యాచారాల పై నిరసన తెలుపుతూ కవిత్వం వ్రాయండి వనజ గారూ  అని అన్నారు . ప్రేమగా చెపుతున్న, కోపంతో చెపుతున్నా శిక్షలు వేస్తున్నా సమాజంలో అత్యాచారాలు  జరగడం ఆగలేదు. చాలా  కోపంగా వున్నానేమో .. ఆవేశంలో కవిత వ్రాసేశాను .  ఆ కవిత చదివిన చాలామంది ఆ తీవ్రతకి ఆశ్చర్యపోయారు. కొంతమంది చదివి వినిపించండి అన్నారు .. రేవతీ రావూరి మీ గొంతుతో వినాలని వుంది అన్నారు. అప్పుడు అంత పట్టించుకోలేదు కానీ ఇప్పుడు కథలని  శబ్దంతో రికార్డ్ చేయాలన్న తలంపులో వున్న నాకు ఈ "పునీత" కవిత  ను  నా గొంతుతో వినిపించాలనిపించింది. అందుకే ..ఈ ప్రయత్నం.

ఒక స్నేహితురాలైతే ..తల్లీ ..నీ గొంతుతో ఈ కవిత వినిపిస్తే చెవుల్లో నుండి రక్తం కారడం తధ్యం అని దీవించింది ..అది మరీ మంచిది అన్నాను. భావతీవ్రత తెలియాలి కదా ! సరే నా ఈ ప్రయత్నం చెవిటి వాడి చెవిలో శంఖం ఊదినట్లుగా కాకుండా కొంచెమైనా ప్రయోజనం వుంటే బాగుండును. అదేనండీ ..విన్నవారు కాస్త ఆలోచించి విచక్షణతో మెలిగితే చాలు. మరి వింటారు కదూ .. 

పునీత ..కవిత .. టెక్స్ట్ లో ఇక్కడ ..