కంటి పచ్చ మనసు పచ్చ

ఓ ప్రభాత సమయాన .. 
చుక్కల తోటలో విహరిస్తున్న నన్ను పరిమళపు వాన తడిపేసింది 
అప్పుడు తెలిసింది అమవాస్య నిశిలో ఓ జాజి పొద ప్రక్కనే నిదరనుండి మేల్కొన్నానని.
అప్పటికే ఆకులే దోసిలై రాలుతున్న పారిజాతాలని పట్టి దేవదేవునికి హారతిస్తున్నాయి 
మసక వెలుగులో ఆకశంలో ఎగురుతున్న తూనీగలు నీటి అద్దంలో తమ ముఖాన్ని చూసుకుంటున్నాయి
రెమ్మలన్నీరాల్చిన కాడలు మునపటి సౌందర్యాన్ని నేల మీద వెతుక్కోమంటున్నాయి
అక్కడ పక్షులతో పాటు తుమ్మెదలు సీతాకోకచిలకలు పాటలు పాడుతుంటే
సిగ్గిల్లి తనూ గొంతు శృతి చేసుకోబోయి విఫలమవుతుంటుంది
రంగులన్నీ వెళ్లి కొమ్మలకి అతుక్కుని రుతువులు మారిన విషయాన్ని గుర్తుచేస్తుంటే
చెంపలెమ్మట వెలిసిపోయిన జుత్తుకి నల్ల రంగుని విసర్జించాలనే సృహ పెరిగింది
పలవరింతో పులకరింతో .. నీళ్లాడే తీర్ధం ఎదురైనట్టు ఓ పచ్చని చేను కంటిముందు ప్రత్యక్షమైతే
చెట్లు లేక వెలిసిపోయిన మరు భూమి లాంటి ఎడద పై లేత పచ్చని తివాచీ పరిచినట్టు ఉంటుంది
అమ్మ ఒడినుండి జారుకుని మెల్లి మెల్లిగా దొంగలా బయటకొచ్చి తొట్లో నీళ్ళని తప తప కొడుతూ ఆడుకునే పిల్లాడిలా అయిపోతుంది మనసు.
పేరుకు పోయిన గుట్టల గుట్టల అసహనం ఆహ్లాదపు గాలికి చెదిరిపోతుంది నిలువెత్తు పెరుగుతున్న విసుగు గోడలన్నీతృటిలో కూలిపోతాయి.
యంత్రాల్లాంటి మనుషుల యాంత్రిక భాషకి అలవాటైపోయిన మనిషికి పైరగాలి ఊసులని పెడచెవిన పెట్టిన పట్నవాసికి నగర జీవనం దీపాల వెలుగులో మిడిసిపడే మురికి కూపం అని తెలిసొస్తుంది కాస్త ఆలస్యంగానైనా! .

ఆవలివైపు

కారు ఆగిన ప్రదేశాన్ని చూసి ముఖం చిట్లించుకుంది ఆమె. చుట్టూ అపరిశుభ్రమైన వాతావరణం. మురుగు వాసన. కారు నిలపడానికి ఇంతకన్నా మంచి చోటు  దొరకలేదా అని  డ్రైవర్ పై చిరాకు  పడింది.

రెండు నిమిషాల పనే అన్నాడండీ బాబు. మీరు బయటకి రాకుండా లోపలే కూర్చోండి "అంటూ డ్రైవర్ క్రిందికి దిగి మనసులో ఇలా అనుకున్నాడు " ఏం మనిషో ! కోపం, నిర్మొహమాటం రెండూ ఎక్కువే"

"వీడికి ఈ మురికి కూపాలలో ఉండే మనుషులతో పనేమిటో " కొడుకుని  విసుక్కుంటూ కారు లోపలనే  కూర్చుని బయటకి చూస్తూ కూర్చుంది. వాస్తవ జీవితం కల్పనని మించి విభ్రాంతికి గురిచేయడమంటే ఏమిటో కంటికెదురుగా కనబడే దృశ్యాన్ని చూసి తెలుసుకుంది కొత్తగా మరొకసారి.

చిరుగుల చీర, తైల సంస్కారంలేని జుత్తు ఎముకలగూడు మోస్తున్న పూర్ణ గర్భం ఈ లోకపు దుష్టత్వాన్ని  మోయలేక మతి తప్పిన వైనమో లేక  మతి లేని మగువని ఆ స్థితికి తెచ్చిన దిగజారుడు తనమో  చూసి ద్రవిస్తున్నదామె మనసు. మతి స్థిమితం లేనట్లుగా ఉన్న స్త్రీ  నిగనిగ లాడుతున్నమామిడి పండ్ల బండి ముందు నిలబడి చేయి చాచింది . పండ్ల వ్యాపారి ఆమె  వైపు  అసహ్యంగా చూసి అవతలకి వెళ్ళమన్నట్టు చేయి విసిరాడు. పిచ్చినవ్వు నవ్వి మళ్ళీ చేయి చాచింది. అతను క్రిందకి వొంగి బండి అడుగుఅరలో  పెట్టిన కుళ్ళిన మామిడి పండుని తీసి ఆమె చేతిలో పెట్టాడు.

ముందుకి నడుస్తూనే  ఎడం చేతిలో పండుని పెట్టుకుని కుడిచేతి గోళ్ళతో కుళ్ళిన భాగాన్ని లాగి రోడ్డుపై పారేసి పండుని మరో వైపుకి తిప్పుకుని  ఆ పండు తింటూ ముందుకి వెళుతుండటం చూసి  కడుపులో దేవినట్లైంది ఆమెకి. కిందికురికి  ఆ చేతిలో పండుని లాక్కుని విసిరి కొట్టి కొన్ని పళ్ళని కొని పిచ్చితల్లికివ్వాలని తపనపడింది కానీ ఆమె పరిశుభ్రపు పిచ్చి  కాళ్ళకి సంకెళ్ళు వేసింది. ఓ నిండు గర్భిణికి కుళ్ళిన పండిచ్చిన లోక సంస్కారం ముందు కుళ్ళుని ఊడ్చి పడేసి బతకడం కోసమో లేక  మరో ప్రాణిని బ్రతికించడం కోసమో  ఆ పిచ్చి తల్లి చేస్తున్న  ఆరాటమో  పోరాటమో చూసి ఊరుతున్న  కన్నీరుని పదే పదే తుడుచుకుంటుంది.  డ్రైవర్ ని పిలిచి  వంద రూపాయలిచ్చి  ఆమెకి మామిడి పండ్లు కొని ఇచ్చిరమ్మని  పంపింది. యజమానురాలి తీరుకి ఆశ్చర్యపోయాడు  డ్రైవర్.  ఇప్పుడేగా  మురికి కంపు అని విసుక్కుందీవిడ. మొత్తానికి  ఒక విచిత్రమైన వ్యక్తి అనుకుంటూ ముందుకు కదిలాడు.

అంతలోనే "నా పనైంది,ఇక వెళదాం పదండి "అంటూ ఆమె  కొడుకు  వచ్చి కార్లో కూర్చునే టప్పటికి డ్రైవర్ వెనక్కి రాక తప్పలేదు. అయ్యో ! ఆ పిచ్చి తల్లికి  కొన్ని పండ్లైనా కొని ఇవ్వలేకపోయాననే బాధతో  తడికళ్ళని రుమాలుతో తుడుచుకుంది.

కాసేపటి తర్వాత బావర్చీ లో లంచ్.  టూ బై త్రీ ని కూడా కతకలేక వదిలేస్తే " ఇందాక  ఆమ్మగారు  ఒక పిచ్చి మనిషిని చూసారు, ఆవిడే కళ్ళల్లో  మెదులుతుంది అనుకుంటా, బాధతో అన్నం  తినడం మానేశారు "  అని  విషయం చెప్పాడు డ్రైవర్.

" మా అమ్మ ఇతరులకి పెట్టే విషయంలో  ముందు ఉంటుంది. అవసరానికి మించి ఒక్క రూపాయి కూడా ఖర్చు పెట్టదు.  మనం సాధారణంగా బ్రతికితే మరికొందరు కనీస అవసరాలతో  బ్రతుకుతారనుకునే పెద్ద మనసే కానీ అపరిశుభ్రంగా ఉన్న మనుషులన్నా,పరిసరాలన్నా అసహ్యంగా ముఖం పెడుతుంది. దగ్గరికి కూడా రానీయదు,  ఒకో మనిషికి ఒకో  లోపం  ఉంటుందనుకుంటా" అని పెద్దగా నవ్వి మళ్ళీ "అంతే కదమ్మా" అన్నాడబ్బాయి. 

తన గురించి కొడుకు చేసిన వాఖ్యానానికి  నవ్వుకుని  "అమ్మని ఇలా గొప్పగా ఎత్తేసి మళ్ళీ అంతలోనే దబుక్కున కింద పడేసినట్లు మాట్లాడవచ్చునా? నోటికి నియంత్రణ ఉండాలి" అంటూ మూతి ముడుచుకుంది.

"అమ్మా ! ఆ మనిషి గురించి బాధ పడటం మానేయి. ఇంకో వారంలో మళ్ళీ వస్తాంగా, అప్పుడు ఆమెని వెదికి ఓ బుట్ట   మామిడి పండ్లు కొనిద్దాం సరేనా ! ముందు బిర్యానీ తిను అన్నాడు. ఆమె తల అడ్డంగా తిప్పింది,  ఎంతలేదన్నా  ఇంటికి వెళ్ళేటప్పటికి నాలుగు గంటలు పడుతుంది, అప్పుడు దాకా ఏమీ తినకుండా ఎట్లా ఉంటావ్ ? సరే ఆకలైనప్పుడు దారిలోనైనా తిందువుగాని అని  డిష్ లో పదార్ధాన్ని  పేక్ చేయించుకుని వచ్చి కారులోపెట్టాడబ్బాయి. 

దారంతా ఉత్సవానికి ముస్తాబైనట్లున్న తరువుల పూల శోభ గాయపడిన  ఆమె హృదయానికి మలాం పట్టీ వేసింది. డ్రైవర్,కొడుకు పాలకుల పర్యావరణ సృహని మెచ్చుకుంటూటే " ఈ ఎత్తైన భవనాలు,కంటికి కనబడే పచ్చదనం అన్నీ పై పై మెరుగులే ! వీటి మధ్యన అసలైన పేదరికం తాండవిస్తూనే వుంటుంది, దానిని పట్టించుకోకుండా  పై పై మెరుగులు అద్ది ఇదే అభివృద్ధి అని కళ్ళకి కనికట్టు కడతారు "  అంది. 

వాళ్ళు ఏమైనా చేయనీ, మనం మాత్రం ఇలా రహదారుల ప్రక్కనే కాకుండా లోక సంచారం చేస్తూ ఎక్కడికి బడితే అక్కడ మొక్కలని నాటి వనాలని విస్తరింపజేయాలి, నేలంతటిని పూలవనాలగా మార్చాలంటూ అబ్బాయి తన సౌందర్య పిపాసని  వెల్లడిస్తే " పేరు వ్రాయని ప్రయాణికులు నాటిన మొక్కలే కదా ఈ రోజు ఇలా నీడనిస్తుంది. మనమూ  ఎక్కడబడితే  అక్కడ వీలైనన్ని మొక్కలు నాటుకుంటూ వెళదాం" అంది మనఃస్పూర్తిగా.

   దేశ రాజకీయాలు, విదేశాల్లో  ఉద్యోగాల వేట  లాంటి అనేక  కబుర్లతో కొన్ని గంటల ప్రయాణం తర్వాత కారు కీసర వంతెన దాటగానే  టోల్ చెల్లించి బాగా స్పీడ్ అందుకోకముందే రోడ్డు ప్రక్కన కనబడిన దృశ్యం అసలైన లోకాన్ని మళ్ళీ ఇంకొకసారి కళ్ళకి చూపింది. జనారణ్యం వాడిన చెత్తంతా హైవే కి ఆనుకుని ఉన్న చెరువుకట్టపై గుట్టలు గుట్టలుగా పేరుకుని ఉంది మధ్య మధ్యలో కొన్ని గుట్టలు  పొగలు కక్కుతూ విషవాయులు వెలువరిస్తూ  పరిసరాల ప్రజలని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూ ఉన్నాయి వాటి మధ్యలో ఓ పిల్లవాడు కూర్చుని కుమ్మరించిన ఎంగిలి విస్తరాకుల్లో నుండి ఆహార పదార్ధాలని ఏరుకుని తింటున్నాడు.  వారు  దృశ్యాన్ని  జీర్ణించుకునే లోపే కారు రెండు మూడు కిలోమీటర్లు  ముందుకు  వెళ్ళింది.

"అమ్మా ! చూసావా" అన్నాడబ్బాయి. బాధగా తల ఊపింది. "కొద్దిగా కారు వెనక్కి తిప్పండి" అన్నాడు డ్రైవర్ తో  అబ్బాయి. డైవెర్షన్ తీసుకుని వెనక్కి ప్రయాణించి చెత్తగుట్టలప్రక్కన ఆగేటప్పటికీ  ఇంకా అలాగే ఎంగిలాకుల్లో నుండి ఆహారాన్ని ఏరుకుని తింటూనే ఉన్నాడు.  డ్రైవర్,అబ్బాయి బావర్చీలో పేక్ చేయించుకుని వచ్చిన ఆహారపు పొట్లం నీళ్ళ బాటిల్  వెంట తీసుకుని వెళ్లి ఆ గుట్టల మధ్య నుండి  అతన్ని  బలవంతంగా ఇవతలికి తీసుకు వచ్చారు.  ఆమె కారు నుండి  దిగకుండానే ఎంగిలి తింటున్న బాలుడిని చూస్తూ ఎండిపోయిన శరీరంతో   బాలుడిలా కనబడుతున్నాడు కానీ సుమారు  ఇరవై ఏళ్ళు ఉండవచ్చని అనుకుంది.  అతని వళ్ళంతా గాయాలు, ఇంకా  పచ్చిగానే  ఉండి రక్తమోడుతూ ఉన్నాయి. ఆమె ముఖంపై విచారం కమ్ముకుంది.

" ఇదిగో ఇందులో బిర్యానీ ఉంది తిను, ఈ నీళ్ళు తాగు. ఇలాంటి చోట కూర్చుని ఆకుల్లోది  ఏరుకుని తింటున్నావ్ ఏమిటీ ? ఏ ఊరు మీది "అనడిగాడు అబ్బాయి జాలిగా.  "మన వూరే" అని  అతని సమాధానం. " నీకెవరూ లేరా? వంటి మీద  ఈ దెబ్బలేంటి?" అన్నిటికీ  ఒక వెఱ్ఱి నవ్వే అతని  సమాధానం. “ హాస్పిటల్ కి వెళ్లి  దెబ్బలకి కట్టు వేయించుకుందువు గాని, మాతో రా వెళదాం “అని పిలిచాడు అబ్బాయి.

"వద్దు బాబూ, అతనిదీ ఈ వూరే అని చెపుతున్నాడు. ఎవరో ఒకరు ఇతను మా వాడే అంటూ వచ్చి మనమే కారుతో గుద్ది  దెబ్బలు తగిలిచ్చామని డబ్బులు గుంజుతారు, మనకెందుకు ఆ గోల? వెళదాం పదండి” అంటూ అబ్బాయిని తొందరపెట్టాడు డ్రైవర్.

"అమ్మా! మనీ ఇవ్వు” అన్నాడబ్బాయి కారు దగ్గరికివచ్చి.  ప్రతి చిన్న అవసరానికి  అమ్మని అడిగి తీసుకునే అలవాటు. సందర్భం తెలియకుండా చేతికి ఎముక లేదన్నట్టుగా దానం చేసే అబ్బాయి గుణం తెలిసిన అమ్మ  అరే ! చిన్న నోట్లు లేకుండా ఉన్నాయే,ఇప్పుడెలా ? అని ఆలోచిస్తూ ఉండగానే ఆమె ఒడిలో ఉన్న   హాండ్ బ్యాగ్ అందుకుని  చేతికందిన నాలుగు పెద్ద నోట్లు తీసుకుని అనాధ యువకుడి దగ్గరికి వెళ్ళాడు "మనం ఇచ్చినా అతని దగ్గర ఆ డబ్బులు ఉండనీయరు,  ఎవరో ఒకరు కొట్టి లాక్కుంటారు" అని  డ్రైవర్ అంటున్నా వినకుండా అతని జేబులో డబ్బు పెట్టి "హాస్పిటల్ కి వెళ్ళు" అంటూ వెనక్కి  తిరిగి చూస్తూనే కారులో ఎక్కి  కూర్చున్నాడబ్బాయి.  ఆకలి తీరని ఆ యువకుడు డివైడర్ పైకెక్కి  పూసిన చెట్టు ప్రక్కన కూర్చుని ఆత్రంగా పొట్లం చించుతున్న దృశ్యం ముందుకి వెళుతున్న కారు అద్దంలో కనబడుతుంది.

  
ఆమె కొడుకు గురించి లోలోపల   దిగులు పడింది. సంపాదిస్తున్నాను కదా అని చేతికి ఎముక లేదన్నట్లుగా ఇచ్చేసుకుంటూ వెళితే ముందు ముందు  ఇబ్బంది పడాల్సి వస్తుందేమో!  దానకర్ణులని పేరు పొందిన  ఎంతమంది వెతలు చూసి ఉండలేదు. ఆ విషయాన్ని  సున్నితంగా చెప్పినా అబ్బాయికి కోపం వచ్చేస్తుంది. లాక్కున్నట్లు డబ్బు తీసుకుంటూనే ఖర్చుపెట్టే ప్రతిదానికి నీకు లెక్క చెప్పాల్సి వస్తుంది, అందుకే ఇండియాకి వచ్చినప్పుడు నా అకౌంట్ నన్ను మెయిన్టైన్ చేసుకోనిమ్మని అంటానంటాడు.  ప్రాణం చివుక్కుమంటుంది ఆమెకి. అంత వయస్సు వచ్చిన బిడ్డపై నా డబ్బు పెత్తనం  ఏమిటీ ? విలువ తెలిసొచ్చేనాటికి అదే తెలిసొస్తుంది  ఎవరెట్లాపోతే నాకెందుకు ? ఇలా ఎన్నాళ్ళు కాపలా కాయగలను నేను మాత్రం  అనుకుంటుంది కోపంగా.

అమెరికా నుండి  ఎవరైనా వచ్చారు  అనగానే స్నేహితులు,బంధువులు వాళ్ళ దగ్గర నుండి డబ్బుల వర్షం కురుస్తుంది అనుకోవడం సహాయాలు అడిగేయడం.  అడగాలనుకునే మొహమాటానికి ముసుగేసుకుని ఏ ఫేస్ బుక్ లోనో,వాట్సాఫ్ లోనో మెసేజ్ పెట్టి అర్ధించడం మామూలైపోయింది. ఆ డబ్బు సంపాదించడానికి వీళ్ళు ఎంత కష్టపడుతున్నారో ఆలోచించరు. డబ్బు కణాలని తాగేయడానికి తయారుగా ఉన్న జలగల్లా కాచుక్కూర్చుంటారు.  వలస పక్షి ఇక్కడ వాలగానే  లేని అవసరాలు,తీరని కోరికలు పుట్టుకొస్తాయి కాబోలు, ఛీ ఛీ ఏం మనుషులో .. అనుకుంటూ ఆలోచనల్లో నుండి తెప్పరిల్లింది కొడుకు మాటలకి.

కోట్లమందికి తినడానికి  తిండి లేదు. ఎండావానకి తలదాచుకోవడానికి చిన్న గుడిసె కూడా ఉండదు కానీ  కోట్లకొద్దీ డబ్బు, వందల గదులున్న భవనాలు, బహుళ అంతస్తుల భవనాలు ఉన్నవాళ్ళు ఉన్నారు. అయినా ఈ బీదాబిక్కికి కడుపు నిండా భోజనం పెట్టడానికి మనసు ఉండదు. పంచభక్ష్య పరమాన్నాలు వండించుకుని తినగల్గిన  వాళ్లకే విందులు వినోదాలు, ఆకలి తీరని వాడికి ఎంగిలి విస్తరులలో ఏరుకుని తినే దుస్థితి. చాలా బాధగా ఉంటుందండీ ఈ తేడాలు చూస్తే ! జీవితమంటే ఏమిటోనన్నది ఆలోచించే మనసూ లేదు తీరికలేదు జనాలకి. ఆర్ధికంగా ఎదిగిన కొలది మనసు ఇరుకైపోతుందేమో! అన్నాడబ్బాయి ఆవేశంగా.  

"అంతే నండీ ! నేను ఎంతో మంది  ధనవంతుల దగ్గర పనిచేసాను. చాలామందికి ఎంగిలి చేత్తో కాకిని కూడా తోలరు. కొందరు అంత డబ్బున్నోళ్ళు కాకపోయినా రేపటి గురించి ఆలోచించకుండా ఇచ్చేవాళ్ళు ఉన్నారు. మనదగ్గర ఎంత ఉంది అని కాదు ఇచ్చే మనసు ఉందా, లేదా అన్నదే లెక్క" అన్నాడు డ్రైవర్.

"మనం చేస్తున్నది అపాత్రదానం అననిపిస్తే కష్టపడి సంపాదించినవారికి ఇంకా బాధగా ఉంటుంది. అవసరానికి మించి ఇస్తే సోమరితనం నేర్పినట్లు ఉంటుంది అది గమనించుకుని చేయాలి నాన్నా " అంది కొడుకుతో

 "నువ్వు భలే మాట్లాడతావమ్మా ! ఎదుటి మనిషికి ఏది అవసరమో ఏది అనవసరమో మనమెలా నిర్ణయించగలం? కాబట్టి ఇవ్వాలనుకుంటే ఎక్కువ ఆలోచించకుండా ఇచ్చేయడమే, ఇందాక  నేనంత డబ్బు ఇచ్చాసానే, అపాత్రదానం అయిపోతుందేమో అని మనసులో గుంజుకోకు,  ఎవరి చేయి  అయినా  డబ్బుని  ప్రయాణి౦ప చేసే వాహకమే అని నువ్వే చెప్పావ్ నాకు" అన్నాడు. 

సహాయం చేసే చేయికి చిన్న నోటు కి పెద్ద నోటుకి  కచ్చితంగా తేడా తెలిసి ఉండాలి, లేకపోతే కొన్నాళ్ళకి పై చేయి క్రింది  చేయి అవుతుందనే సత్యం  కూడా  తెలిసి  ఉండాలి అంది ఆమె

"అమ్మా ! ఇక ఆపుతావా నీ జాగ్రత్తల పాఠం" అని విసుక్కున్నాడతను.

తాను ఉదారంగా చేయలేని పనులని అబ్బాయి ఈజీగా చేసేస్తాడని లోలోపల గర్వమే ఆమెకి.  కొడుకు భుజం చుట్టూ చెయ్యేసి దగ్గరికి జరిగి అతని భుజానికి తల ఆనించి కళ్ళు మూసుకుని మనసునే ముకుళిత హస్తాలుగా చేసి "నాకెన్నో బేషజాలు,  భయాలు, సంకోచాలిచ్చిన నువ్వు   నాకు మాత్రం అణువణువునా మానవత్వాన్ని నింపుకున్న బిడ్డనిచ్చావ్!  మేము  నాటిన ఈ ప్రేమ మొలకని మహా వృక్షాన్ని చేసి ఆ నీడన అన్నార్తులు సేదదీరే వరమీయి తండ్రీ ! ఈ దయా సముద్రాన్ని ఎండనీయకుతండ్రీ !" అని కనిపించని భగవంతుడిని  వేడుకుంది.

   

కంచికచర్ల వూర్లోకి రాగానే "ఇక్కడ సెంటర్లో  టీ బాగుంటుంది,తాగి వెళదాం" అంటూ కారు ఆపాడు డ్రైవర్. " సింధు వాళ్ళు ఈ ఊర్లోనే ఉండేది. ఎన్నో ఏళ్ళు అయింది వాళ్ళని చూసి,  వాళ్ళింటికి వెళదామా?"  అనడిగింది  అమ్మ.  సరేనన్నాడు ఆబ్బాయి. టీ త్రాగిన తర్వాత అడ్రెస్స్ వెతుక్కుని  సింధు వాళ్ళింటికి చేరుకున్నారు.

"మీరు కాసేపు ఇక్కడ కూర్చుంటారుగా,ఈ వూర్లోనే మా చెల్లెలు ఉంది,ఆమెని చూసేసి  అరగంటకల్లా వచ్చేస్తాను, వెళ్ళమంటారా"  అని అడిగాడు డ్రైవర్.  "సరే మరి,త్వరగా వచ్చేయండి,డబ్బు ఏమైనా కావాలా అనడిగాడబ్బాయి. 

"వద్దులెండి" అన్జెప్పి కారు వెనక్కి తిప్పిన డ్రైవర్ ఆలోచనల్లో అతనింటి  అవసరాలు మెదులుతున్నాయి. భార్యకి చేయించాల్సిన కిడ్నీ పరీక్షలు,  పెద్ద కూతురి కాలేజీ ఫీజులు తప్పనిసరై కూర్చున్నాయి నెత్తిమీద. ఈ మధ్యనే చిన్న పిల్ల పుట్టిన రోజని యజమానురాలిని రెండు వేలు అడ్వాన్స్  అడిగాడు.

"అవసరాలు వూరుతూనే ఉంటాయి. ఏది అత్యవసరమో తెలుసుకుని అందుకు ఖర్చు పెట్టుకోవాలి కానీ సరదాల కోసం  ఇంత ఖర్చు చేయాలా ? అడ్వాన్స్  ఇవ్వడం నాకిష్టం ఉండదు, ఇంకోసారి అడగొద్దు" అని నిక్కచ్చి గా చెపుతూనే రెండు వేలిచ్చింది. మళ్ళీ ఇప్పుడడిగితే  డబ్బు ఇవ్వకపోగా చివాట్లు పెడుతుంది. అందుకే చెల్లెల్ని చూసి వచ్చే వొంకతో వెనక్కి రావడం మంచిదైంది అనుకున్నాడు. ఇప్పుడతని కళ్ళల్లో  డివైడర్ పై కూర్చున్న అనాధ యువకుడి జేబులో ఉన్న  నాలుగు గులాబీ రంగు పెద్దనోట్లు మెరుస్తున్నాయి.

చుట్టాలింట్లో కష్టసుఖాలు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా  అబ్బాయి  అమ్మా .. నా ఫోన్ ఏది ?అనడిగాడు

ఇక్కడ వాడుకునే ఫోన్ అయితే నా దగ్గరే ఉంది, ఐ సెవెన్ అయితే నా బేగ్ లో కూడా లేదు. కారులోనే ఉందనుకుంటా,  ఇందాక  టీ త్రాగడానికి దిగేటప్పుడు  ఛార్జింగ్ కి పెట్టావు కదా ! అంది ఆమె.  

తల్లి దగ్గరున్న తన  ఇంకో ఫోన్ తీసుకుని ప్రక్కకి వెళ్ళాడు.  ఫైండ్ మై ఐ ఫోన్  సెర్చ్ చేస్తూ ముఖం చిట్లించాడు. ఇదేంటి టోల్ గేట్ దగ్గర ఉన్నట్టు చూపిస్తుంది అని తల్లితో అనబోయి మాటని అణుచుకుని  తొందరగా రమ్మని డ్రైవర్ కి కాల్ చేయమ్మా  అన్నాడు.

ఖరీదైన ఫోన్ కనబడలేదని కంగారు పడుతున్నాడు కాబోల్సు అనుకుని  డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి ఎక్కడున్నావ్, వచ్చేస్తున్నావా? అని అడిగింది ఆమె. పది నిమిషాల్లో వచ్చేస్తున్నానండీ అన్నాడతను.

కారు రాగానే  ముందు సీట్లో   కనబడుతున్న ఫోన్ ని చూసి హమ్మయ్య అనుకుంది.

అబ్బాయి మాత్రం  మిగిలిన ప్రయాణమంతా ముభావంగానే  ఉన్నాడు. డ్రైవర్ తో కూడా ఏమీ మాట్లాడలేదు. మధ్యలో కారు ఆపి  వెనక సీట్లోకి మారి తల్లి భుజం పై తల వాల్చి నువ్వే కరెక్ట్ అమ్మా ! అన్నాడు.

వీడికి ఇప్పటికిప్పుడు మెదడులో ఏం పురుగు తొలిచిందో  ఏమో ? అనుకుంది ఆమె.
  

మన చెయ్యీ ఒక వాహకమే

నిన్ననో మొన్ననో ..జంటనగారాలలో .. ఒక యువతి తను నిర్వహిస్తున్న బొటిక్ లోనే  ఆత్మహత్య చేసుకున్నట్లు వార్తలలో వచ్చింది. 

కానీ ఈ బొటిక్ లు నిర్వహించడం మాత్రం చాలా కష్టం. నిజాయితీగా ఉండేవారికి నిజాయితీగా ఆ వృత్తి మాత్రమే నిర్వహించేవారికి అది లాభసాటి వ్యాపారం కానే కాదు.అప్పులు తీసుకుని ఎగ్గొట్టే వాళ్ళు ,నిర్వహణ ఖర్చులు, స్టాక్ నిలువ ఉండటం, పెట్టుబడికి అయిన వడ్డీలు, ట్రెండ్ మారడం ఇలా చాలా ఉంటాయి.  పద్దెనిమిది సంవత్సరాల నా అనుభవం ఇదే చెప్పింది నాకు.   ఇంకో  untold story కూడా చెప్పాలనిపించింది.  మీరూ.. చదవండి  ఈ కథ 

మా వూర్లో ధ్వజస్తంభం ఎత్తుతున్నారు  ఆడపడుచులకి చీరలు పెట్టాలి, నీ దగ్గర మంచి రకాలుంటాయి కదా !  మా అమ్మ కైతే  చీరాల లో కొన్న చీర పెట్టినా సర్దుకుంటుంది. అసలే మా పిన్నమ్మ మెడికల్ కాలేజ్ లో ప్రొఫెసర్ భార్య. ఆమెకి షో రూమ్ ఐటమ్ అయితేనే నచ్చుతుంది ఆ బీసెంట్ రోడ్  కి వెళ్లి షాప్ ల వాళ్ళని బాగు చేయడం ఎందుకులే అనిపిస్తుంది. పాపం ! సాటి కులం ,  నెత్తిమీద గొడుగు లేకపోయినా  కష్టపడి బిడ్డని చదివిచ్చుకుంటున్నావ్. నిన్ను చూస్తే జాలి వేసిందనుకో, అందుకే నీ దగ్గర చీరలు తీసుకుందాం అనుకుంటున్నా ! మంచి మంచి బెనారస్ చీరలు ప్రక్కన పెట్టి ఉంచు . నాలుగైదు తీసుకుంటాను. ఎప్పుడు రమ్మంటావ్ మరి అని అడిగింది. 

మీ ఇష్టం ఎప్పుడైనా రండక్కా అని నేను లోలోపల సంతోషపడ్డాను. ఈ మాత్రం భరోసా ఇచ్చేవాళ్ళు ఉంటే చాలు బిజినెస్ బాగా చేసుకోవచ్చు అనుకున్నాను. అప్పటికి   నాలుగైదు నెలల క్రిందట చీరాలలో  షాపింగ్ చేసేటప్పుడు పరిచయం అయింది ఆమె. వాళ్ళ అమ్మాయికి డ్రెస్సులు ఎంపిక చేయడంలో సాయపడ్డాను. వచ్చేటప్పుడు ఒకే ట్రైన్ ఎక్కాం. ఫోన్ నెంబర్ ఇచ్చిపుచ్చుకున్నాము. ఎప్పుడూ  ఫోన్ కూడా చేయని ఆమె ఉరుము లేని పిడుగులా ఆరోజే ఫోన్ చేయడం. చీరలు కొనడానికి వస్తానని చెప్పడమూనూ.

ఆ  సాయంత్రానికే మణి అన్న ఆమె మా ఇంటికి  వచ్చేసింది కూడా !   అరల్లో చీరలన్నీ చాప మీద పరిపించేసింది. టక టక   జార్జెట్ చీరలు  ఆరు, ఫాన్సీ చీరలు నాలుగు కర్రల సంచీకి సర్దుకుని "రేపు సాయంత్రానికల్లా నీకు డబ్బు అప్పజేప్పేస్తాను ,  ఇందులో ఒకటో రెండో  వెనక్కి ఇస్తానేమో, ఇచ్చే రేటు ఎంతో చెప్పు . కరెక్ట్ గా వేయాలి . మళ్ళీ మావాళ్ళు ఈ చీర ఇంత రేటా .. తెనాలిలో ఇంతే , గుంటూరులో అయితే మరీ తక్కువ అని ముక్కుమూతి విరుస్తారు " అంది. అక్కడ అమ్మే ఐటం వేరు ఇది వేరు , డైరెక్ట్ గా బెనారస్ నుంచి తెచ్చిన  సింగల్ డిజైన్ చీరలు ఇవి.  మీరు కొనాలన్నా  ఇంకెక్కడా దొరకవు కూడా  అన్నాను. 

నాకు తెలుసు లే  ఆ సంగతి . వాళ్లకి తెలియదు కదా !  కాస్త చూసి వేయి  అని అరవై వేలకి బిల్ రాయించుకుని వెళ్ళింది. మర్నాడు వస్తానన్న మనిషి రెండు నెలలైనా అంతు లేదు క్యాష్ బేరం కదా అని తక్కువ లాభం తోనే బిల్ వేసి ఇచ్చాను. కంటికి నదురుగా ఉండే చీరలన్ని ఏరుకునిపోయింది. మిగిలిన చీరలన్ని  చచ్చినాడి పెళ్ళికి వచ్చినంత లాభం అనుకుని  సేల్ చేసుకుని  ఊపిరి పీల్చుకున్నాను కానీ అసలు ఈ అరవై వేలు రాబట్టుకునేది ఎలా అని దిగులు పట్టుకుంది. ఆమె ఇవ్వాల్సిన మొత్తం  ఆ రోజుల్లో అర ఎకరం పొలం విలువకి సమానం కూడా ! నిదర ఎలా పడుతుంది ? ఇలాగే ప్రతిసారీ మాయల మరాటీ మాటలకి పడిపోవడం నష్టపోవడం అవుతుంది . ఏమైనా సరే ఆ మణి ఇంటికి వెళ్లి డబ్బులు వసూలు చేసుకుని రావాలనుకుని  నిశ్చయించుకున్నాను.

తెల్లవారకుండానే ఇంటి దగ్గర బయలుదేరి రెండు బస్ లు మారి ఈమని ఊర్లోకి వెళ్ళే రోడ్డు దగ్గర  బస్ దిగాను.   కొంచెం ముందుకు వెళ్ళినాక కాలువ మీద ఉన్న వంతెన దాటి అటుపక్క నిలబడి ఊర్లోకి ఆటో లు ఏమైనా వెళతాయేమోనని నిరీక్షిస్తూ నిలబడ్డాను. నరసంచారం లేని  అపరిచితమైన ప్రదేశం.తెనాలి రోడ్డు మీద వెళుతున్న వాహనాల శబ్దం తప్ప మనిషన్న ఆనవాలు కనబడలేదు అక్కడ. లోలోపల భయం మొదలైంది.  ఎదురుగా చుర చురమని పైకొస్తున్న సూర్యుడు, ఎటు చూసినా పచ్చని పొలాలు. ఇంకో సమయంలో అయితే  ఆ పచ్చని ప్రకృతిని చూస్తే నా  మనసు ఎగిరి గంతులేసేది. వడ్డీకి అప్పు తెచ్చి , వొంటి మీద ఉన్న బంగారాన్ని కుదవ పెట్టి లక్షలకి లక్షలు అప్పు తెచ్చి ఆ డబ్బుతో కొనుక్కొచ్చిన సరుకు.   ముందు ఆలోచన లేకుండా మోస పోయానేమోనన్న దిగులు  కల్గింది. 

పావుగంట తర్వాత తెనాలి నుంచి వస్తున్న ఆటో ఒకటి కనబడింది. చెయ్యి అడ్డు పెట్టాను. ఆటో ఆగి ఖాళీ లేదు సర్దుకుని కూర్చుంటానంటే ఎక్కండి అన్నాడు. అంతమంది మధ్య అలా ప్రయాణం చేయడం అలవాటులేని నేను తప్పదన్నట్టు  ఎలాగోలా సర్దుకుని కూర్చున్నాను. ఊరు మధ్యలోకి వెళ్ళిన తర్వాత ఇదే ఆఖరి స్టాప్ అన్నాడు . నేను శివాలయం దగ్గరకి వెళ్ళాలి అన్నాను అలా అయితే మీరు మున్నంగి వెళ్ళే ఆటో ఎక్కాల్సింది అన్నాడు .  ఇదీ కష్టమేనా  అనుకుంటూ అడ్రెస్స్ అడుగుతూ  మణి వాళ్ళ ఇంటికి చేరుకున్నాను. ఎదురుగా బక్కపల్చటి  మనిషి. పొలం పనులు చేసుకునే పాలేరు లా ఉన్నాడు . మణి గారు లేరా అని అడిగాను . ఆమె గారు గుడికి వెళ్ళింది . ఏ ఊరు మీది అని అడిగాడు . పెనమలూరు అని చెప్పాను. మాకు ఆ వూళ్ళో చుట్టాలున్నారు . ఫలానా వాళ్ళు మీకు తెలుసా అని అడిగాడు. తెలుసునని చెప్పి మీరు ఎవరు అని అడిగాను. ఆమె గారు నా పెళ్ళాం  అండీ ! మేనకోడలినే చేసుకున్నాను అన్నాడు. చీరాలలో ఆమె ప్రక్కన కనిపించినతను, చీరలు తీసుకువెళ్ళేటపుడు వచ్చినతను ఆమె భర్త అనుకున్నానే !  అచ్చు వాళ్ళిద్దరూ భార్యాభర్తలు లాగానే ఉన్నారు. ఇప్పుడీయనేమో మణి గారిని నా భార్య అంటూ చెప్పాడు. కొంత అర్ధమయ్యి అర్ధం కాకుండా ఆమెని అపార్ధం చేసుకోవాలనే ఆలోచన కూడా  లేకుండా ఓపికగా కుర్చీలో కూర్చునే ఉన్నాను. 

గంటన్నర నిరీక్షణ తర్వాత మణి అన్నావిడ దేవతలా నా ముందు ప్రత్యక్షం అయింది. "అయ్యో ..ఇక్కడి దాకా రప్పించాను నిన్ను.  ఏమనుకోబాకు,నేను వూర్లో లేను . మద్రాసులో అబ్బాయికి వండి పెట్టడానికి వెళ్లాను. అక్కడ అబ్బాయి ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడని చెప్పాను కదా ! "  అంటూనే  అతిధి మర్యాదలు చేయబోయింది. నాకు అవన్నీ ఏమీ వద్దు . మీరు డబ్బు ఇస్తే వెళ్ళిపోతాను అన్నాను.  మావాళ్ళందరూ చీరలు ఏమీ బాగోలేదు  అంత రేటా  అని అన్నారు. కొన్ని చీరలైతే  రంగు కూడా పొయినయ్యి  అని చెప్పారు  అంది. నాకు కోపం వచ్చినా తమాయించుకుని  ఆ చీరలు నీళ్ళలో పెట్టకూడదు అని చెప్పాను కదండీ , జార్జెట్ చీరలు ఎక్కడైనా ఉతుకుతారా? డ్రై వాష్ కి వెయ్యాలి కానీ  అన్నాను . ఆ సంగతి నీకూ  నాకు తెలుసు కానీ ఈ పల్లెటూరి మందకి ఏమి తెలుసు. వీళ్ళకి తగ్గట్టు ఏ సిల్క్ చీరలో కొని పెట్టాల్సింది నేను అని విసుక్కున్నట్టు అంది.  ఆ మాటలకి నేను ఎక్కువ స్పందించలేదు, వచ్చిన పని చేసుకుని వెళదామని. మళ్ళీ ఆమే ఇంటికొచ్చినా కూడా డబ్బు ఇవ్వలేదని ఏమనుకోబాకు,  రెండు రోజులలో డబ్బు తీసుకొచ్చి ఇచ్చేస్తాను అంది. చేసేది ఏమీ లేక ఒట్టి చేతులతో వెనక్కి తిరిగాను. 

రేపు అన్నది   రోజులు, వారాలు, నెలలు  గడిచిపోయాయి.  మళ్ళీ ఇంకోసారి ఆమె ఇంటికి వెళ్లాను. ఆగినన్నాళ్ళు ఆగావు కానీ  ఇంటిదగ్గర కొచ్చి   గోల చేయబాకు, నీ డబ్బు ఎక్కడికీ పోదు తీసుకొచ్చి ఇస్తాను  అని బయటకి వెళ్ళింది.   ముళ్ళ కంప పై పట్టు చీర వేసాక ఎలాగోలా నిదానంగా తీసుకోవాలె తప్ప బర బర లాగ కూడదు అనే నానుడి గుర్తుకు వచ్చి అలాగే కూర్చున్నాను. కాసేపటి తర్వాత  వాళ్ళ  ఆయన వచ్చి వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళింటికి  వెళ్లి అటునుండి అటే ఎనిమిదింటి బస్ ఎక్కి వెళ్ళిపోయిందమ్మా ! ఇక మీరు ఇక్కడ ఎంతసేపని ఉంటారు, యింటికేళ్ళండీ అన్నాడు.  కోపమూ దుఃఖం కలగలిసిన నిత్సహాయస్థితిలో  తిరుగు ముఖం పట్టాను. 

తర్వాత ఫోన్ చేసి అడగడం, ఆమె అదిగో ఇదిగో అనడం , అలాగ  ..ఇలాగే అంటూ  చెప్పి ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి. పంటలు వచ్చాయి ఆ డబ్బు వేటికో సర్దుబాటు నా దగ్గర దాకా రాలేదని చెప్పడం, తర్వాత  మినుము  పంట వచ్చింది.  ఇక నాకు బాగా కోపం వచ్చేసి  మళ్ళీ ఉదయాన్నే ఇంటికి వెళ్లి  కూర్చుని ఇవన్నీ నాక్కాదు. నాకు డబ్బు అవసరం చాలా ఉంది. నేను   ఫోన్ చేస్తే ఎవరితోనో తీయిస్తారు. ఇంట్లో ఉండి లేదని అబద్దం చెప్పిస్తారు. మీరు  డబ్బు ఇస్తే కానీ నేను కదలను ..అని భీష్మించుకుని కూర్చున్నాను. అమ్మా ! ఇదిగో ఆరు వేలు ఉన్నాయి. ఇవి పట్టుకుని వెళ్ళు ,మినుములమ్మిన డబ్బు వచ్చాక మీ బాకీ ఎంత ఉందో చెపితే  అంతా తెచ్చి ఇస్తాను అన్నాడు వాళ్ళ ఆయన. మొత్తం అరవై వేలకి చీరలు పట్టుకొచ్చారండి అని చెప్పాను.  ఆయన ఆశ్చర్యంగా నోరు తెరిచాడు.అన్ని డబ్బులయితే  నేను కట్టలేనమ్మా అదే ఇచ్చుకుంటది అని బయట వసారాలోకి వెళ్ళిపోయి .  అరుగు మీద   కూర్చుని ఉన్న ముసలామె  దగ్గరికి వెళ్లి ఈ ముండ రోజుకొక చీర కట్టుకుని తిరగడానికి పెనమలూరు వెళ్లి  చీరలు కొనుకొచ్చింది.  కొత్త చీర కట్టిన  రోజల్లా వాళ్ళు పెట్టారు వీళ్ళు పెట్టారు అని  అబద్దం చెపుతుంది  వచ్చే మూడెకరాల్లో పంట అంతా దీని చీరలకి, సోకులకీ  పొతే నలుగురం ఏమి తిని బతకాలి అంటూ  తిట్టసాగాడు . 

చెర్నాకోల తీసుకుని నాలుగు బాదరా దాన్ని. ముండకి హద్దు అదుపు లేకుండా తయారైంది. ఇది తయారైంది తిరిగింది చాలక కూతుర్ని కూడా  అర్ధరాత్రి దాక తిప్పుతుంది. నువ్వైనా ఎట్టా ఇచ్చావమ్మా ! తెలియని మనిషికి అన్నేసి వేలు అప్పు పెడతారా  ఎవరైనా  అంటూ నన్నే చివాట్లు పెట్టింది. చప్పున దుఃఖం ముంచుకొచ్చేసింది. బస్ ఎక్కడానికి  రోడ్డు మీదకి వచ్చి ప్రక్కనే ఉన్న పెంకుటింటి అరుగుపై కూర్చున్నాను.  గోడవతల  వంట చేసుకుంటున్న చప్పుడు.  పదే పదే కళ్ళు తుడుచుకోవడం చూసిన ఇంటామె  ఏ వూరమ్మా  మీది అంటూ పలకరించింది. ఊరు పేరు ఎందుకు వచ్చానో అన్నీ చెప్పాను. 

అదొట్టి రంకు ముండ అమ్మా ! అట్టాంటి ఆడ మనిషిని పుట్టెరిగిన ఇన్నేళ్ళలో ఎక్కడా చూడలేదు. మీరు చదువుకున్న వాళ్ళలా కనబడుతున్నారు. వ్యాపారం చేసుకునేవారికి ఎవరు ఎటువంటివాళ్ళో కనిపెట్టగల్గాలి. అది కూతురి చదువులకి ఫీజులు కట్టడం కోసం ఒకడిని, కొడుకుకి సీట్ ఇప్పించడానికి ఒకడిని, కార్లలో తిప్పి ఖరీదైన చీరలు కొనిపెట్టడానికి ఒకడిని, ఇంట్లో సరుకులు నింపి వెళ్ళడానికి ఇంకొకడిని వేసుకుని తిరుగుతా ఉంటది. దానికి సిగ్గు శరం ఏమీ లేవు. దానికన్నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతికే వాళ్ళు నిజాయితీగా బతుకుతారు. ఇంకెప్పుడూ ఆ కొంపకి వెళ్ళబాకమ్మా! అమాయకంగా కాకపోయినా మంచితనంగా కనబడుతున్నావ్. డబ్బులిస్తాను రమ్మని ఎటైనా తీసుకెళ్ళను కూడా తీసుకెళుతుంది. జాగ్రత్తమ్మా ! . ఏ ప్రయాణంలో నన్నా అరవై వేలున్న పర్స్  పోగొట్టుకున్నాననుకో  .. మనసు నెమ్మది పడుద్ది అని హితవు  చెప్పింది. కాఫీ కలుపుకుని వచ్చి తినడానికి రెండు అరటి పళ్ళు ఇచ్చి పంపింది. ఆమెకి కృతజ్ఞతలు చెప్పి వచ్చేసాను. 

తర్వాత నాలుగు రోజులకి వచ్చి మణి అన్న ఆమె వచ్చి  పదివేలు ఇచ్చి " నీ డబ్బులు ఎక్కడికి పోవు, నాలుగు రోజులు ఆలస్యమైనా పువ్వుల్లో పెట్టి నీ డబ్బులు నీకిచ్చేస్తాను. నీ ఉసురు కొట్టదు మాకు "అంటూ   కంటికి ఎదురుగా కనబడే చీరల్లో నుండి నాలుగు ప్లెయిన్ శారీస్ సంచీలో పెట్టుకుంది.  ఇదిగో .. నాకు ఇంట్లో మగవాడు  సరైనవాడు కాక  పిల్లలని బాగా చదివించుకోవాలని నానా తిప్పలు పడుతున్నా అంది. మౌనంగా విని ఊరుకున్నాను.  ఆమె వెళ్ళేటప్పుడు వాకిలి వరకు వచ్చి ఆమె వెంట వచ్చిన వ్యక్తి వైపు చూసాను . అదివరకెన్నడూ అతనిని ఆమె ప్రక్కన చూసినట్లు లేదు. అసహ్యం వేసి ఆమె ఇచ్చిన డబ్బుని అయిష్టంగానే బీరువాలో పెట్టాను. 

అది జరిగిన నెల తర్వాత మంచి వేసవి కాలం మధ్యాహ్నం  మరొకసారి  మా ఇంటికి వచ్చింది.  ఫ్యాన్ వేసి కూర్చోబెట్టి  చల్లటి  మంచి నీళ్ళు ఇచ్చాను. అమ్మా  ..నేను నీకు డబ్బులు ఇవ్వడానికి రాలేదు   చీరలు కోసం రాలేదు, అమ్మాయిని హాస్పిటల్ కి తీసుకుని వచ్చాను. తీరా తీసుకొచ్చాక ఆపరేషన్ చెయ్యాలి అంది లేడీ డాక్టర్. అర్జంట్ గా పది వేలు కావాలి.  నువ్వు తప్ప నాకు ఇక్కడ డబ్బులిచ్చేవాళ్ళు ఎవరూ లేరు ..అంది . 

అదేంటక్కా..తాడిగడప సెంటర్ లో మీ కజిన్ సూపర్ మార్కెట్ పెట్టాడు అని చెప్పావ్, పెనమలూరులో మీ చుట్టాలున్నారు అన్నావ్, వాళ్ళందరిని వదిలేసి నా దగ్గరకొచ్చి అప్పు అడుగుతున్నావ్ ,  ప్రస్తుతానికి నా దగ్గర అంత డబ్బు లేదు అన్నాను . గబుక్కున కుర్చీలో నుండి లేచి నా చేతులు పట్టుకుని ఇవి చేతులు కావు కాళ్ళు అనుకో ..ప్లీజ్ ప్లీజ్  అమ్మా ! నేనున్న కష్టం ఇంకొకరితో చెప్పేది కాదు,నువ్వైతే అర్ధం చేసుకుంటావని నీ దగ్గరకి వచ్చాను అంది . కొద్ది క్షణాలు ఆలోచించాను.  ఆ సమయానికి నా దగ్గర అంత డబ్బు లేదు కూడా ! మా కింది భాగంలో అద్దెకి ఉండే కుమారి గారి దగ్గర పదివేలు  చేబదులు తీసుకుని మణి గారికి ఇచ్చి పంపాను. కుమారి గారు ఆ డబ్బు ఇచ్చేటప్పుడు ఒక మాట అన్నారు. ఈ మనిషి అదివరకే మీకు చాలా ఇవ్వాలి కదండీ ..మళ్ళీ మీరు నా దగ్గర చేబదులు తీసుకుని మరీ ఇస్తున్నారు అని. 

నువ్వు తప్ప నాకు ఎవరు దిక్కు లేదు అంటున్నారు. ఇస్తే ఇస్తుంది లేకపోతే లేదు .. పోనివ్వండి ఇవి కూడా ఆ బాకీ లోవే అనుకుంటాను అన్నాను. ఆ డబ్బు తీసుకుని వెళ్లిన తర్వాత మణి అన్న ఆమె తను ఇవ్వాల్సిన డబ్బులన్నింటికి ప్రో నోటు రాసి పంపింది తర్వాత.  మూడేళ్ళకి కూడా డబ్బు ఇవ్వనూ లేదు.  నేను ఆమెని ఫోన్ చేసి డబ్బు ఇమ్మని అడగలేదు. గడువు  అయిపోతున్న సందర్భంలో  వాళ్ళ ఇంటిపేరు ఉన్న లాయర్ ని (అది యాదృచ్చికంగా జరిగింది ) కలిసి కొంత డబ్బు  కోర్ట్ ఫీజుల కోసం చెల్లించి మరీ ఆమెకి నోటీస్ పంపటం జరిగింది. ఒకసారి కోర్ట్ కి హాజరు కాలేదు,రెండవసారి హాజరు అయింది. డబ్బు ఇవ్వాల్సిన సంగతి వాస్తవమే నని, తన ఆర్ధిక పరిస్థితి బాగోలేదని చెప్పుకుంది జడ్జి ముందు. మూడవసారి .. ఆ కేసుని తెనాలి కోర్ట్ కి బదిలీ చేసి ఆమె పేరిట ఆస్తులేమైనా ఉంటే వాటిపై దావా వేయమని  జడ్జి గారు  తీర్పు చెప్పారు. 

నేను మళ్ళీ ఇంకోసారి కోర్ట్ ముఖం చూడదల్చుకోలేదు, ఆమె పేరిట ఆస్తి ఏముందో కూడా నేను తెలుసుకోదల్చుకోనూ లేదు, దావా వేసే  పని చేయలేదు కూడా !  ఉదారంగా  వదిలేసాను.  ఎవరైనా ఏం సంపాదించుకుంటారు ?  మణి  అన్న  ఆమె  ఏమిటో అన్నది  ఆ వూర్లో  చాలా మంది చెప్పారు.  అయినా  సహాయం కోరి  వచ్చిన ఆమెని  నేను ఒట్టి  చేతులతో  పంపలేదు. నా ఇగో అక్కడ సాటిస్ పై అయ్యిందేమో కూడా ! ఇలా ఇద్దరు ముగ్గురు అధిక మొత్తంలో నాకు టోపీ పెట్టారు.  ఆ చేదు అనుభవాలు, ఆర్ధిక నష్టం తర్వాత  నేను చాలా ఆలోచించి  చీరల వ్యాపారం మానేసాను. ఆ తర్వాత ఎంబ్రాయిడరీ షాప్ నిర్వహించడం లోకి మారిపోయాను. మా అబ్బాయి గుర్తు వచ్చినప్పుడల్లా అడుగుతూ ఉంటాడు. ఆ ఈమని ఆవిడ డబ్బులు ఇచ్చిందా అమ్మా ! అని. నేను నవ్వేసి ఊరుకుంటాను. 

ఎందుకంటే .. నేను నీతిని నిజాయితీని నమ్ముకున్నాను. మంచితనం నటించడం కాదు మంచితనంగా నిలబడాలనుకున్నాను  కష్టించే తత్వాన్ని అలవరచుకున్నాను. వ్యాపారం పేరిట లక్షలు రొటేషన్ జరిగేది కానీ లాభం మాత్రం మిగుల్చుకోలేదు. ఆరెకరాల భూమి అమ్మి,  ఆర్ధిక భద్రత కోసం దాచుకున్న బంగారం అమ్మి ఆ వ్యాపారంలో పెట్టాను. పదేళ్ళ పాటు  ఆ వ్యాపారం నా కుటుంబానికి తిండి పెట్టింది  అంతే !  నష్టాలు చవి చూసానని నేను ఏ రోజు అనుకోలేదు.కొందరు ఒకదానికోసం వేరొకదాన్ని ఫణంగా పెడతారు. ఎవరి ఇష్టం వారిది. జడ్జ్ చేయడానికి మనమెవరిమి?   ఆ మణి గారి గురించి కానీ ఆమె కూతురు  గురించి కానీ  ఇప్పటికీ ..నో కామెంట్.   నా దృష్టిలో ఎవరి చేయి అయినా డబ్బుని  ప్రయాణింప చేసే  వాహకం మాత్రమే.. ! అర్ధవంతమైన జీవితాన్ని అర్ధం కోసం దిగజార్చుకునే  వారు కొందరు.

 ఒక  టీవి యాడ్ లోనే కాదు  నిజంగా నిజం కూడా ! డబ్బులు ఈజీగా రావు. వచ్చినా అది నిలవదు కూడా ! అది సత్యం. 

(ఇంకొక స్టోరీ మళ్ళీ త్వరలో )

అరె కొమ్మపై దీపం

ఏ విషయం పైన అయినా ఆసక్తి కల్గితే దాని అంతు చూడాల్సిందే అనే తత్త్వం నాది. తవ్వా ఓబుల్ రెడ్డి గారి "సూతకం"  కథలో ఒక విషయం  చదివాను  ఈ విషయం ఆరె కొమ్మని చుట్టి దానిపై దీపారాధన చేయడం  అని . 

శుభ కార్యం జరుపుకునేటప్పుడు ఆరె కొమ్మని చుట్ట జుట్టి దానిపై మట్టి ప్రమిద పెట్టి దీపారాధన చేస్తారట. అలాగే దసరా పండుగ రోజు శమీ వృక్షంతో పాటు తెల్ల ఆరె చెట్టుని పూజిస్తారట. అసలు ఇందులో ఎన్ని రకాలు ఉన్నాయోనని వెతికితే  . గూగుల్ నాకు తెలుపు,ఎరుపు,పసుపు,గులాబీ ఇన్ని పూలు చూపింది . నల్లమల కొండలలో ఇవి బాగా ఉంటాయట. 

అయితే ఈ విషయాన్ని ఎవరూ చెప్పలేకపోయారు. ఈ మధ్య రచయిత కడప ఇన్ఫో సైట్ ని చక్కగా నిర్వహిస్తున్న తవ్వా ఓబులరెడ్డి గారిని వివరణ అడిగాను . వారు నేను పైన పోస్ట్ చేసిన చిత్రాన్ని , ఆ చెట్టు చిత్రాన్ని కూడా పంపించారు ..అలాగే వారు ఇచ్చిన వివరణ ఇది .. ఇదే చేత్తో  సూతకం కథ  లింక్ కూడా ఇస్తున్నాను.ఆసక్తి ఉంటె చదివేయండి మరి.

"అరె చెట్టు అని ఉంటుంది  దానికొమ్మతో దీపపు సమ్మె చుట్టి దానిపై ప్రమిదను వెలిగించి పెళ్ళికి ముందు జరిగే దాసంగం లేదా దాసర్లు కార్యాన్ని చేస్తారు. రాయలసీమ ఈ ఆచారం ఉంది." ఇదే అరె చెట్టు ..దీనిని శ్వేత కాంచనం అని కూడా అంటారు అని చెప్పారు.