ఈస్తటిక్ సెన్స్ కథాసంపుటిలో “చిట్టి గుండె” కథ “విశాలాక్షి మాస పత్రిక” జూన్ 2022 లో ప్రచురితమైంది.
ఆ కథ పై MR అరుణకుమారి గారి వ్యాఖ్యానం పరిచయం చేస్తున్నాను. ధన్యవాదాలు అరుణకుమారి గారూ.. 🙏
14 కథలు 14 మంది సహరచయితల వ్యాఖ్యానం.
#ఈస్తటిక్_సెన్స్ #వనజతాతినేని
************
"చిట్టి గుండె" మరువలేని కథలాగే నా గట్టి గుండె కూడా మరవలేని ఇదే కథ నేను పనిచేసిన ఒక ఊరిలో జరిగింది. ఏళ్లు గడిచినా మరపు మడతల్లో నుండి అప్పుడప్పుడు గుల్లలో నుండి బయటకు వచ్చే నత్తలా ఆ జ్ఞాపకం , అబ్బాయి రూపం.. నన్ను కాసేపు కలవరపెడుతుంది.
వాళ్ళిద్దరూ ప్రేమించుకున్నారు. ఇంట్లో ఒప్పుకోలేదు అని అబ్బాయి ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు. అమ్మాయి మరో పెళ్లి చేసుకుని భర్త ,పిల్లలతో బాగానే ఉంది. నాకు బోల్డంత సందేహం !అమ్మాయి కూడా ప్రేమించింది కదా! అబ్బాయి ప్రాణం తీసుకునేంత ప్రేమ గాఢత అమ్మాయి ప్రేమలో లేదా? ఉంటే తనూ చనిపోవాలి కదా! ( పాపం శమించుగాక! ఈ మాట "ప్రేమ" పైన ప్రేమే! అబ్బాయి ప్రాణత్యాగం పట్ల బాధ, సానుభూతే) ప్రేమ ఎంత మధురమో ప్రియురాలు అంత కఠినం ! పిరికి వాళ్లకు ప్రేమించే అర్హత లేదు అనుకుని గమ్మునుండి పోయాను.
నా వరకు నేను అన్నింటికన్నా "జీవిత" మే ముఖ్యమైనది ..విలువైనది అనుకుంటాను. ప్రాణం పోసే శక్తి లేనప్పుడు తీసే అధికారం ఎవరికీ లేదు. ప్రేమకు ఎన్ని నిర్వచనాలు ఉన్నా సరే ప్రేమంటే రెండు మనసుల మధ్య ఏర్పడే అనుబంధ వారధి! ఆ వారధి అనురాగం, ఆత్మీయత, అవగాహనలతో ఏర్పడవచ్చు. వయసు, వ్యామోహం, ఆకర్షణలతో కూడా ఏర్పడవచ్చు. వన్ సైడ్ ..టూ సైడ్ కూడా ఉండవచ్చు. అయితే ఏ ప్రేమ వారధి బలంగా ఉంటుందో మనకు తెలుసు. ఆ బలమైన వారిధి కూడా పరిస్థితుల ప్రభావం వల్ల వివాహ బంధబాట కాలేకపోవచ్చు.ఆమాత్రానికే ప్రాణంతీయడం ,తీసుకోవడం చెయ్యకూడదు.
అన్ని ప్రేమ పెళ్లిళ్లు సక్సెస్ కానట్లే పెద్దలు కుదిర్చిన పెళ్లిళ్లు కూడా విచ్చిన్నం అవుతున్నాయి. లోటుపాట్లు వివాహబంధంలో లేదు. ఆ బంధం లో ఉన్న వ్యక్తుల సర్దుబాటు ,అవగాహనా, అన్యోన్యత లో ఉన్నాయి. అదే ప్రేమంటే ! ఒక వ్యక్తి లోని ప్లస్ పాయింట్ లతోపాటు మైనస్ పాయింట్ లనూ అర్థం చేసుకోవడమే" ప్రేమ"! ఎందుకంటే ప్రపంచంలో ఏ వ్యక్తి కూడా సంపూర్ణుడు కాదు. కాలేరు కూడా! పసి వయసులో మన కుటుంబం, సభ్యులు, పరిసరాలు, బంధుమిత్రులు, సమాజం ,బడి ,గురువులు ...ఎవరైనా ..ఏ సంఘటన అయినా సరే మన మనసులను తాకేది గాఢమైన ముద్ర వేస్తుంది అనడంలో లో సందేహం లేదు. అది మనలో ఒక బలమైన నమ్మకాన్ని కలిగిస్తుంది. దానిలో నుండి బయటకు రావడం చాలా కష్టం .అలా రావడానికి మానసిక పరిపక్వత ,మేధో వికాసం చాలా అవసరం. అప్పుడు మన ద్వేషాలు ..ప్రేమగా, సానుభూతిగా, సహానుభూతిగా... రూపాంతరం చెంది అర్థం చేసుకునే దిశగా మార్పు చెందుతాయి.
ఈ కథలో పద్మ లో కలిగిన మార్పు అభినందనీయం. వివేకం, విచక్షణ ..కొత్త పరిష్కార మార్గం అన్వేషిస్తుంది . అది మార్గనిర్దేశం అవుతుంది. ఎందుకంటే ఒక కథ చదివి పాఠకులు మారిపోతారా? అది కథే కదా! అనుకుంటే పొరపాటు .ఒక కథ సజీవచిత్రణతో సాగితే అది తప్పకుండా మన మనసును స్పర్శిస్తుంది. ఏ కథలో నైతే పాఠకులు తమను తాము చూసుకుంటారో.. అదే మంచి కథ .అలాంటి కథలో పరిష్కారాలు ఆశావహ దృక్పథంతో, ధైర్యాన్ని, ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కలిగించేలా ఉండాలి. " చావు" ఏ సమస్యకూ పరిష్కారం కాదు అని బలంగా చెప్పాలి. మమతల పొదరిల్లు.. అనుబంధాల ఆనందాలలో.. బతుకునావ లాహిరి లాహిరి లాహిరే! బాధల సుడిగుండంలో ఏ చిట్టి గుండె చిక్కువడదు.
- యం.ఆర్. అరుణకుమారి, చిత్తూరు.
చిట్టిగుండె కథ ఇక్కడ లింక్ లో చదవవచ్చు.
