30, జూన్ 2021, బుధవారం

రహస్యాల అర


ఏదైనా లోన దాచుకున్నంత కాలం...  పరిమళాన్ని దాచుకున్న మొగ్గ లాగా అది కేవలం మనదీ.. మనకు మాత్రమే సొంతమైనది. 

పెదవి దాటినా.. పాళీ కదిలినా.. కీ బోర్డ్ చప్పుడు చేసినా.. కుడి చేతి చూపుడు వేలు ఒక క్లిక్ మనిపించినా  వికసించిన పుష్పం నుండి వెలువడిన పరిమళంలా అది మరికొందరిది అందరిదీ.. 

రహస్యపు పొరలు  విప్పకుండా దాచుకున్న అనేకానేక ఆలోచనలు మనసు మమత అన్నీ మన వ్యక్తిగత సంపద. ఎవరూ దోచుకోలేని సంపద.  మనిషి ఒగ్గి ముడతలు  పడ్డ చర్మం క్రింద దాగున్న నరాలలో ప్రవహించే రక్తంలా అవి చేతనమైనవి. మరణించిన కణాల స్థానాన్ని భర్తీ చేసే సరికొత్త కణాల్లాంటివి. రోజు రోజుకూ సరికొత్త రూపం దాల్చి ఇది ఇలా కాదు అలా అది మరోలా అంటూ అమీబా లా ఆకృతి మార్చుకుంటూ మనకు మాత్రమే సొంతమైన ఆస్థి. 

అందుకే అంటారు.. వయస్సు పెరుగుతున్న కొద్దీ నోరు తెరవడం తగ్గాలి అని. 

మనం విపరీతంగా ప్రేమించే వారు మనను సరిగా పట్టించుకోవడం లేదని భావన కల్గినా అది నిజమే అయినా అబద్దమైనా.. అది జీర్ణం చేసుకోడంలో విఫలమైతే అప్పటికప్పుడు పుట్టుకొచ్చే కన్నీరు పై పై ఆరోపణలు అన్నీ మన మనసును ఆలోచననూ పట్టి ఇచ్చేవే! 

అందుకే ఆలోచనల ముంత పగలకూడదు.. ప్రకటనల తాళం బద్దలకొట్టకూడదు..సిల్లీ థింగ్స్ అని పలుచన కాకూడదు. .. కొంత దాచుకోండి.మీ  విలువైన సంపదను మీరే అనుభవించండి. అంతర్ముఖులై వుండటానికి సాధన చేయాలి. 

అని యెన్నో అనుకున్నానా.. 

హృదయం యెంత పిచ్చిది..  ముడి విప్పొద్దు అంటూనే   యెంత త్వరగా బట్టబయలై పోతుందో. అనేక సంశయాలు భయాలను దాచుకోలేక  యిష్టమైన వాళ్ళ ముందు బయటపడి పోతుందో! అది ఆలోచనకు ఎంత విభిన్నంగా వుంటుందో.. కదా!   

అప్రయత్నంగా.. మేరా దిల్ బి కిత్నా పాగల్ హై.. అని మనసు  ఓ  అంతర్ముఖి  పాట పాడుకుంది.. 

మనుమరాలిని చూడటానికి  వెళ్ళడానికి వేగిరపడుతున్న పడుతున్న మనసు వెళ్ళలేని నిస్సహాయత కలగలసిన అసహనంలో కొడుకుతో కాస్త మాట్లాడి ఎక్కువ పోట్లాడి అర్దం లేని ఆరోపణలెన్నో చేసాక.. కాసిని కన్నీళ్ళు కార్చాక తేలికైన హృదయంతో .. యిలా అనుకున్నాను.

నా కొడుకు సహన సముద్రం. అమ్మను బిడ్డలా వొడిలో పడుకోబెట్టుకుని ప్రేమగా వెన్ను నిమిరినట్లు వొదార్పు వచనాలతో సాంత్వన కల్గించాడు. మరి అమ్మను యెవరు అర్ధం చేసుకుంటారు బిడ్డ తప్ప. 

 అసలు విషయం యేమిటంటే... తగుదునమ్మా అంటూ అన్నీ బయట పెట్టకూడదు.. కొన్ని దాపెట్టుకోండి అనేది కూడా అవసరమైన మాటే. ఎవరికి వారు అనుభవంలోకి తెచ్చుకుని చూడండి. మీకే తెలుస్తుంది. రహస్యపు అర యెంత ఆనందాన్నిస్తుందో!

27, జూన్ 2021, ఆదివారం

ముద్దు బంగారమే..

 💕నిహిర బంగారమే💕


ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే 

చిన్ని బంగారమే తల్లి జినుగు బంగారమే 

ముప్ఫై మూడొంకర్ల మూతి వయ్యారాల 

ముప్పొద్దు మురిపాల మేలిమి బంగారమే   

ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే 


రెప్పలు కొంచెం ఎత్తి చూసిందంటే

కనబడే మోము నిండు బంగారమే తల్లి 

యిట్టే చప్పున  కళ్ళు చిలిపిగ చికిలించేసి 

అప్పుడప్పుడు అదును జూసి రాగాలు తీసి 

అంతలోనే గుప్పెడు గారాలొలకబోసి 

ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే


పెడ చూపు చూసేమంటే  అలవిగాని అలక జూపి 

ఆవైపు చూళ్లేదంటే చుర్రున చినబోతుందీ చిలక  

పోరు బంగారమే పిసరంత హోరు బంగారమే 

నిహిర పేరు బంగారమే చిత్కళ తీరు బంగారమే 

ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే


చిట్టి పాదాలెత్తి  నాన్న గుండెలను తంతుంటే నాన్న 

తనువంత మురిసేను వాత్సల్యం వర్షమై కురిసెను  

అమ్మ జుట్టును పీకుతూ వుంటే ఆమెకు పట్టలేని పులకింతై 

ఆ కనుల వెలుగు పుత్తడి పూవులై మెరిసేను    

ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే 


మణితునకలంటి గోళ్ల కొనల తోటి అత్త

తన పాల చెక్కిళ్లు  మీటుతుంటే పాపాయి చెప్పెను 

అర్దమవని కబుర్లు అనేకమ్

ఆకలి అయ్యిందంటే అరక్షణం ఆగక 

ఆగమేఘాలపై అమ్మ ఉరికి రాకుంటే కనుమీను దోయి 

కనక ధారలు గట్టి ఇల్లంతా తడిసింది 

బొజ్జ నిండిన తడవునే ఆ తడిసిన మోము 

వజ్రపు తునకలా తళుకున మెరిసేను 

తిక్క బంగారమే నువుగింజ ముక్కు బంగారమే 

బుగ్గ బంగారమే ఇంచక్కని చుక్క బంగారమే


ఆదిభిక్షువుకు జ్ఞాన భిక్ష పెట్టిన అమ్మ  బంగారమే 

కరుణించేను ఆ తల్లి మా ఇంట తన రూపున  

మా చిత్కళ  తల్లి బంగారమే

మా ఇంట వెలసిన  మాట బంగారమే    


ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే 

నిహిర బంగారమే మా చిత్కళ తీరు బంగారమే..

ముద్దు బంగారమే మా అమ్మ మినుకు బంగారమే

చిన్నితల్లి బంగారమే నా తల్లి బంగారమే..


అన్న ప్రసాద స్వీకరణ (అన్నప్రాసన) సందర్భంగా ... 

ప్రేమతో.. నాయనమ్మ 25/10/2020. విజయదశమి.






ప్రతి ఒక్కరూ చదవదగిన కథలు ’’రాయికి నోరొస్తే’’

రాయికి నోరొస్తే కథా సంపుటి సమీక్ష -మంజు యనమదల

 వనజ వనమాలి బ్లాగర్ గా అందరికి సుపరిచితులైన తాతినేని వనజ కథల సంకలం "రాయికి నోరొస్తే"లో కథలను చదువుతుంటే ఆ పేరెందుకు పెట్టారో అర్ధం అయ్యింది. తన చుట్టూ ఉన్న సమాజంలోని కష్టాలు, కన్నీళ్లు చూసి రాయిలా మారిన మనసుకి మాటలొస్తే అచ్ఛం ఈ రాయికి నోరొస్తే కథల్లోని పాత్రలే మన నిజ జీవితంలోని మన అనుభవాలే అనిపించక మానవు.  

ఇక కథల్లోని వెళితే ఆనవాలు కథలోని పేరు కూడా చెప్పుకోలేని ఓ భార్య చాటు భర్త, కొడుకుగా తన తండ్రికి అవసానదశలో ఆసరా కాలేక పోవడంలో పడే వేదనను, ఆస్తులు అడగడానికి పల్లెకు వెళుతూ గుండె లోతుల్లో దాగిన జ్ఞాపకాలను తడుముకుంటూ చివరికి తన కర్తవ్యాన్ని అద్భుతంగా నిర్వహించడాన్ని హృద్యంగా చెప్పారు. 

కాళ్ళ చెప్పు కరుస్తాదిలో పల్లెలోని ఆచారాలు, కట్టుబాట్లను, కులాల అహంకారాలను చెప్తూనే పల్లె మనసుల అభిమానాన్ని తమ దగ్గర పని చేసిన చిన్న పిల్లాడు యజమానురాలు తనపై చూపిన అభిమానానికి గుర్తుగా మథర్స్ డే రోజున అమ్మగా భావించి చీర పెట్టి ఆశీర్వదించమనడంలోని అనుభూతిని చక్కగా చెప్పారు. 

వెన్నెల సాక్షిగా విషాదంలో కులాల పట్టింపులకు బలైన ప్రేమను అందమైన మనసు పాటలతో దరి చేరని లేఖలో విషాదాన్ని వినసొంపుగా వినిపించారు. 

కూతురైతేనేంలో ఆర్ధిక బంధాలలో పడి ఎందరో పిల్లలు దూరమౌతున్న అనుబంధాల విలువలను ఓ తల్లి మనసు తన కూతురు గొంతానమ్మకోరికలను తీర్చడానికి ఆత్మార్పణ చేసుకోవడం చదువుతుంటే మన మనసులు కంటతడి పెట్టక మానవు. 

జాబిలి హృదయంలో మనసులు కలసిన బంధాలకు ఏ మతాలు, కులాలు,కట్టుబాట్లు అడ్డు రావని అద్భుతంగా చెప్పారు. ఇక ఈ సంపుటి పేరైన రాయికి నోరొస్తే కథలో నిజానికి నమ్మకానికి మూలమైన అమ్మానాన్నా బంధంలో హక్కులకు, బాధ్యతలకు మధ్య అహానికి, ఆత్మాభిమానానికి తరతరాలుగా జరుగుతున్న సంఘర్షణను చెప్పడంలో సఫలీకృతులయ్యారు. 

సంస్కారంలో ప్రతి మనిషికి,మతానికి మధ్య ఉండే విభిన్న ఆలోచనాసరళిలో ఉన్న ఆంతర్యాలను గౌరవించడం ఎలానో చెప్తూ, మనుష్యులు తనువు చాలించినా వారి అభిప్రాయాలకు విలువ ఇవ్వమని చెప్పడం చాలా బావుంది. 

`కంట్రీ ఉమెన్ కూతురు కథలో మన సంప్రదాయపు కట్టుబొట్టు విలువను చెప్తూ అసలైన అందం ఆత్మ విశ్వాసంతో కూడిన వ్యక్తిత్వం అని చెప్తూ నేటి యువత వేగానికి అడ్డుకట్ట వేసే ప్రయత్నం చేసారు. 

స్నేహితుడా నా స్నేహితుడాలో మనసు స్నేహాలు, రహస్య స్నేహాల మధ్యన పెరుగుతున్న అంతర్జాలపు వారధి, భావాల పంపకంలో ఆత్మల బంధాన్ని, అసలైన స్నేహాన్నిఅలవోకగా చెప్పేసారు. 

పాట తోడులో మానవత్వానికి, తోటి మనిషికి సాయపడటానికి గొప్ప కుటుంబంలోనే పుట్టనక్కరలేదని, ఆదుకునే మనసుంటే చాలని, ఇంకెన్నాళ్ళీ కథలో గుడిసెల్లో బతుకుల బాదరబందీలు, ఆడది ప్రేమను పంచడంలోనూ అదే కోపం వస్తే, తన సహనాన్ని పరీక్షిస్తే ఆదిశక్తిగా ఎలా మారుతుందో, మారాల్సిన ఆవశ్యకతను వివరించారు. మహిన్ లో చదువుకోవాలని ఉన్న ఓ పసి మనసు కుటుంబ పరిస్థితుల మూలంగా ఆగిన తన చదువు కోసం ఏం చేయడానికి నిర్ణయించుకుందో చెప్పడంలో ఆ భావోద్వేగాలు పలికించడంలో మనం రోజు చూసే సంఘటనలే కళ్ళ ముందు కనిపించేటట్లు చేసారు. 

మర్మమేమిలో మతాచారాలను అడ్డు పెట్టుకుని కొందరు ముసుగు వేసుకుని ఎలా మోసం చేస్తున్నారో దానికి పర్యవసానం మంచివాళ్ళు శిక్ష అనుభవించడం గురించి చాలా బాగా చెప్పారు. 

ఇంటిపేరుతో ఓ అతివ మనసులోని ఆవేదన తండ్రి, భర్త, కొడుకు వంటి బంధనాల నుంచి తనకంటూ ఓ అస్థిత్వాన్ని ఏర్పరచు కోవడానికి చేసిన ప్రయత్నం కనపడుతుంది. పలుచన కానీయకే చెలీలో స్నేహం ముసుగులో ఈర్ష్యను, అసూయను బయటపడకుండా పబ్బం గడుపుకునే ఈనాటి ఎన్నోకుటిల మసస్తత్వాలను, బేగం పేట్ ప్యాలస్ ప్రక్కనలో మన హడావుడి జీవితాల్లో మనముండి, మన దగ్గర పని చేస్తున్నవారి మానసిక స్థితిని అంచనా వేయలేని పరిస్థితులను, దూరపు కొండలు నునుపన్న అమెరికా వీసా జీవితాలను ప్రత్యక్షంగా చూసిన అనుభవాన్నిచక్కగా అక్షరీకరించారు. 

లఘు చిత్రంలో మనం చూసే మనిషిలో మనకి తెలియని మరో కోణం ఉంటుందని తెర మీద కనిపించే జీవితాల్లో ఆ తెర వెనుక విషాదాన్ని పరిచయం చేయడం, వేశ్యల మనసు కథను వినిపించడం, ఇల్లాలి అసహనంలో పట్టణవాసంలో అపార్ట్మెంట్ జీవితాలు, అసహనపు ఘట్టాలు భరించే ఓ సగటు ఇల్లాలి మనసు ముచ్చట్లు, గడప బొట్టులో అర్ధం లేని సంప్రదాయాలకు మనం ఇచ్చే విలువల గురించి, ఇప్పుడు కూడా రావా అమ్మాలో తనలో తాను మథనపడుతున్న కూతురికి దూరమై తప్పనిసరి పరిస్థితుల్లో రెండో పెళ్లి చేసుకుని కూతురికి దగ్గర కాలేని తల్లి వేదన, బయలు నవ్విందిలో అవసరాలకు జ్ఞాపకాలను నరుక్కోవడం, నా అన్న బంధాలను తెంపుకోవడం వెనుక ఎంత విషాదం పెద్దల మనసుల్ని మెలిపెడుతుందో, ఆమె నవ్వులో అవసరానికి ఎలా వ్యాపారం చేయాలో, పురిటిగడ్డ కూలి బతుకుల్లో కష్టాలు, మగ బిడ్డ కోసం తపనతో భార్యనే కోల్పోవడం, లాఠీకర్ర కథల్లో బంధాల విలువలు, వ్యక్తిగత, ఉద్యోగ బాధ్యతలు ఎలా ఉండాలనేది సహాజ పాత్రలతో చక్కని శైలిలో చెప్పారు. ప్రతి కథలోనూ మనచుట్టూ తిరిగే పాత్రలతో, మనకు అలవాటైన, దగ్గరైన అనుభవాలను ఇవి మనం చూస్తున్నంతగా లీనమైపోయేటట్లుగా సహజంగా చెప్పడంలో రచయిత్రి కృతకృత్యులైయ్యారు. ప్రతి కథలోనూ మానవీయ దృక్పథం కనిపిస్తుందనడంలో అతిశయోక్తి లేదు. ప్రతి ఒక్కరు చదవదగ్గ పుస్తకం ఈ " రాయికి నోరొస్తే ".

26, జూన్ 2021, శనివారం

ఈ మనుషులకు ఏమైందసలు !?

రైతుల దగ్గర పంట కొనండి వారికి సాయపడండి అనుకుంటున్నాం. పండించిన రైతు దగ్గర కిలో బీరకాయలు Rs/ 60 తీసుకుంటున్నారు. అరకేజీ బీరకాయల్లో వొకటి పెద్దది మరొకటి చిన్నది. పెద్దకాయ ముదిరింది గట్టిగావుంది పీచుకట్టింది.. డోర్ డెలివరీ ఇచ్చి వెళ్ళిపోయారు.(plastic బకెట్ క్రిందకు వేలాడేస్తే అందులో వేసి వెళ్ళిపోతారు) ఆ ముదురుకాయ చెత్తబుట్ట పరం చేసి చిన్నకాయతో ఉల్లిపాయ కలిపి వండుకుని ఆ పూటకు కూర మమ అనిపించాను. 

పేకెట్ పాలు వాడవద్దని డాక్టర్ సూచిస్తే గేదెపాలు లీటర్ 80 రూపాయలు లెక్కన పోసి వెళతాడు వొకతను. కాఫీ కని కొద్దిగా పాలు కాయటానికి పొయ్యి మీద పెట్టగానే ఢాం ఢాం అనే శబ్దాలతో ఆ పాలు విరిగి దబ్బలై పోతాయని సందేశం వస్తుంది. మళ్ళీ పాల పేకెట్ల కోసం బజారున పడాలి. అప్పటికీ ముందే చెప్పాను. మీకు పాలు లభ్యత వుంటేనే పొయ్యండి. దొరకక పోతే చెప్పండి. అంతే కానీ కల్తీ పాలు పొయ్యొద్దు అని.  మాటకు మాత్రం అలాగే అంటారు. వారంలో నాలుగు రోజులు ఇదే తంతు. అసలు పాలు పాలపదార్దాలు మానేస్తేపోతుంది.. అనుకుంటా. స్యయంగా గేదెలను మేపుకుని పాలు పిండుకుని తాగగల్గితే పాల జోలికి వెళ్ళాలి లేకపోతే లేదు అని నిర్ణయించుకోవడం వుత్తమం. 

అపుడపుడు పొలం చూసుకోవడానికి వెళతానా.. ఒక యేడాది కాలంలో పంట పంటకి దున్నినప్పుడల్లా హద్దులను చెరిపేసి ఒక అడుగు వెనక్కి జరిగి గనెం రూపురేఖల్ని మార్చేసారు.  ఇలా యెలా చేస్తారు. రోజూ చూసే నువ్వు గమనిస్తావు కదా.. వారిని అడ్డుకోవడమో లేదా మాకు తెలియజేయడమో చేయాలి కదా అని కౌలుదారుడిని గట్టిగా కోప్పడితే.. ఆయనకు మతిస్థిమితం లేక అలా చేస్తుంటాడని అంటున్నారు. యాక్సిడెంట్ జరిగి కోలుకున్నప్పుడు నుండి విపరీతంగా ప్రవర్తిస్తున్నాడంట. ఇపుడు వాళ్ళ వాళ్ళే లైన్ లాగి గనేలు వేసుకుందామని అంటున్నారు. రెండురోజులలో ఆ పని చేయిద్దాం కబురు పెడదాను రండి అని అంటాడతను. 

హద్దులు చెరిపేసి ఇతరుల పొలం తమ దాంట్లో కలుపుకోవాలను వ్యక్తి గతంలో పైకి క్రిందకు ఐదు సెంట్లు భూమిని కలుపుకుని వున్నాడు. రీ షెడ్యూల్డ్ చేయడానికి నేను అఫ్లికేషన్ పెట్టుకుని సర్వేకి వెళితే సర్వేయర్ మీ పొలంలో వాళ్ళది ఐదు సెంట్లు కలిసి వుందని వారి భూమిలో మార్క్ చేస్తే మీది తప్పు కొలత మా పొలంలో కలసిందని యెలా చెబుతారు పడమటి పక్క ఉత్తరం పక్క కలిసి వుందేమోనని గొడవ పడి.. నోరు పారేసుకున్నాడు. ఇక ఇది తేలదండీ.. మీరు కలెక్టర్ కు అర్జీ పెట్టుకోండి. గ్రామ అడంగళ్ మ్యాప్ తెచ్చి ఈ సర్వే నెంబర్ లో వున్న పొలం అంతా కొలిస్తే కానీ ఇది తేలదు అని క్లోజ్ చేసాడు సర్వేయర్. ఆడవాళ్ళు భూమి సమస్యలపై వివరణ కోరితే పురుషులు ఈ ఆడాళ్ళకు ఏమి తెలుసు అని  లోలోపల హేళన చేస్తూ పైకి నిర్లక్ష్యపు మాటలు,  అవమానించే లకారాలు మాట్లాడతారు. కష్టార్జితంతో కొనుకొన్న పొలాన్ని ఆక్రమించుకుంటే ఎంత బాధో నొప్పో వాళ్ళకెలా తెలుస్తుంది. వాళ్ళకు తాత ముత్తాలనుండి వచ్చిన ఆస్థి చాలక పక్కనోడి పొలం ఆక్రమించుకోవడం. అడిగితే అవమానించడం. ఆ మాటల వల్ల ఎంత అవమానం వేసిందో నాకు. వారం రోజులు మాములు మనిషిని కాలేకపోయాను. ఏడ్చాను కూడా. 

అసలు ఆ పొలం కొన్నప్పుడే మేము కొలతలు వేసి హద్దులు వేసుకుని అపుడు రిజిస్ట్రేషన్ కి వెళ్ళాల్సింది. బంధువులే కదా.. 60 ఏళ్ళ పై బడిన ఒరిజినల్ డాక్యుమెంట్ లింక్ డాక్యుమెంట్స్ ఇసి అన్నీ కరెక్ట్ గా వున్నాయని  అపుడు పొలంలో పంట వుందని  రిజిస్ట్రేషన్ చేయించుకున్నాం. 

వాళ్ళ అన్నదమ్ముల పిల్లలలో ఒకతను అక్కా.. మీకు డాక్యుమెంట్ టు డాక్యుమెంట్ కరెక్ట్ గా వుంది. ఐదు సెంట్లులో పంటేగా పండించుకుంటాడు. తర్వాత  భూమి కొలిపించి నేను వొప్పజొపుతానుగా అన్నమాట నీటిమీద రాతల్లా అయిపోయాయి.  ఒకవైపు 5 సెంట్లు లెక్కతేలలేదు. ఇంకా వెనక్కి జరుగుతుంటే కడుపుమండి పోతుంది.కళ్ళల్లో వొత్తులేసుకుని యెన్నాళ్ళని కాపలా కాసుకోగలం. మన ఇరుగు పొరుగు చల్లగా వుండాలి. మనం దుర్మార్గంగా ప్రవర్తించకుండా నిజాయితీగా వుండాలి అనుకోవాలి తప్ప. 

ధర ఎక్కువ తీసుకున్నా వస్తువును నిజాయితీగా అమ్ముదాం అని పాడి పంటకూ లేదు. కాయ పండూ పప్పులు ఉప్పులు నూనె అన్నీ కల్తీనే.  మనిషీ మనసూ అన్నీ కల్తీలే. వ్యాధి నిరోధక టీకాలో మందు లేకుండానే మభ్యపెట్టడం దొంగదారిన ఇళ్ళకు తీసుకొచ్చి అమ్ముకోవడం. నిజాయితీ స్వచ్చత దేనికీ లేదు. ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ బాధ కోపం ... అసహనం. భూమి పై ఈ మాత్రం కూడా బ్రతికే అర్హత మనిషి లేదు. కలుషితమైన మనసులు మనుషులు కలుషితమైన ఆహారాలు.ఇక శారీరక మానసిక  సామాజిక ఆరోగ్యాలు ఏం బాగుంటాయని 😢🙃

ఈ మనషులకు ఏమౌతుందసలు!? ఎటువైపు వీరి పయనం!?🤔

18, జూన్ 2021, శుక్రవారం

మన మూలాలు మన భాష

 చిన్నితల్లి ముచ్చట్లు

చిన్ని తల్లికి 15 వ మాసం నడుస్తుంది. నీలాలనింగిని అబ్బురంగా చూడటం యెగిరే పక్షులను చూసి ముఖం చాటంత చేసుకుని సంతోషంగా నవ్వడం వెళుతున్న విమానాలను చూస్తూ వాటి శబ్దాన్ని వింటూ జంకుగా మూతిముడుచుకుని చూడటం చేస్తుంది. 

అమ్మమ్మ తాతయ్య లను చూసి... దా.. దా.. అని పిలిచి చేయి పట్టుకుని .. ఆరుబయట పచ్చని పచ్చికపై చెప్పులు లేని చిన్ని చిన్ని పాదాలతో గజ్జలు ఘల్ ఘల్  మంటూండగా వేగంగా అటునిటు తిరగడం తల్లికి యిష్టంగా మారింది.  పెరటితోటలో విరిసిన పూలను కన్నార్పకుండా చూస్తూ వుంటుంది. రెండక్షరాల పదాలు పలుకుతుందీ చిలక. వాళ్ళమ్మ శ్రద్దగా నేర్పుతుంటుంది

ఇంతకు ముందే తారంగం తారంగం తాండవకృష్ణ తారంగం, ఏల వచ్చెనమ్మ కృష్ణుడు యేల వచ్చెను శ్రద్దగా.. ఆసక్తిగా యిష్టంగా చూస్తుంది.  పిల్లకి సంగీత రసజ్ఞత కూడా వుంది. రిథమిక్ గా అపాదమస్తకం కదిలిస్తూ వుంటుంది కూడా.  

 మా మనుమరాలి కోసం కోడలు అన్ని ఇంగ్లీష్ పుస్తకాలు (పంచతంత్రం తో సహా) ఆర్డర్ పెట్టి ఇక్కడ డెలివరీ ఇచ్చేవిధంగా కొనుగోలు చేసింది. ఇదేంటి ఇందులో తెలుగు పుస్తకాలు ఏవి అన్నాను ఆశ్చర్యపోయి. అక్కడమ్మాయే కదండీ.. అందుకే ఆ భాష అన్నారు మా చిన్న వియ్యపురాలు వియ్యంకుడు. లేదు అని ఇంగ్లీషు లో అరిచాను.. నా మనమరాలు పుట్టుకతోనే రచయిత అనుకుంటున్నాను.నాలా కవి కథకురాలు అవ్వాలి.. తెలుగు రాకుంటే ఎలా (అని అరిచేసాను కరిచేసాను అనుకునేరు అలా చేయకుండా  ) అని నెమ్మదిగా అన్నాను. ఎయిర్ పోర్ట్ కనుక  మనసులో అనుకున్నది బిగ్గరగా చెప్పడం బాగోదని అలా నెమ్మదిగా వున్నాను కానీ గొంతులో తీవ్రత అణిగేది కాదు. మరి జరగబోయేది అలాంటి అవమానమని నా భావన భావ వుద్వేగం కూడానూ. క్షణకాలం భవిష్యత్ అలాగే వుంటుందేమో అని భయం పట్టుకుంది కూడా.  

విమానాశ్రయం నుండి తీసుకువెళ్ళే సామాను ఎక్కువ బరువు వుండటం వల్ల పుస్తకాలు వెనక్కి వచ్చాయి. దాదాపు పన్నెండు కిలోలు. అవి ఎపుడో అపుడు వెళతాయి కానీ.. మా కోడలు  “చిన్నితల్లి” కి 56 అక్షరాలను అక్షరం అక్షరం విడదీసి ఉచ్చారణ స్పష్టంగా వుండే రీతిలో సరైన పెదవుల కదలికతో  పలకడం నేర్పుతుంది. బుడ్డది  తదేకంగా వాళ్ళ అమ్మ నోటి వొంకే చూస్తూ.. వుంటుంది. కొంచెం విరామం తర్వాత ఆ పదం పలికే ప్రయత్నం చేస్తుంది. హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుంటున్నా.  తెత్తు (చెట్టు) అంటుంది. నా ఆనందం అంతా యింతా కాదు. నా ఆనందం నాది.  ప్రకృతి ప్రేమికురాలిని కదా మరి.

అమ్మ నాన్న తో సహా అన్ని  పిలుపులూ మాతృభాష లోనే.  నేను నా కొడుకుకి “నాన్న గారూ” అని పిలవడం నేర్పించాను. ఎందుకో ఆ పిలుపు మనసులకు దగ్గరగా కాకుండా దూరంగా అయినట్టు  గంభీరమైన భావన కల్గించినదని అనుభవంలోకి వచ్చాక.. మనుమరాలితో “నాన్న” అని పిలిపించి  ఈ పిలుపే మధురంగా వున్నట్టు భావన కల్గుతుందని అనుకుంటాను. 

నా మనుమరాలు యెన్ని భాషలైనా నేర్చుకోనివ్వండి కానీ మాతృభాష పై బాగా పట్టుండాలని మన భాషను చదవడం వ్రాయడం కూడా బాగా రావాలని నా ఆకాంక్ష. నా రచనలు చదవగల్గే విధంగా చదివితే చాలని అనుకోవడం స్వార్దం అవుతుంది కానీ మన తెలుగు మాండలికాలన్నీ చదివి అర్దం చేసుకోవాలనే అత్యంత ఆశ కూడా. 


పిల్లల పెరుగుదల   అమ్మమ్మ  నానమ్మలూ తాతయ్యలతో వుండాలి. అది తల్లిదండ్రుల శ్రద్దను బట్టి వుంటుంది. వారు మాతృభాషతో అవసరం ఏముంటుంది అనుకుంటే పిల్లలకు పెద్దలతో అనుబంధం వుండదు. యాంత్రికమైన తరాలు మారుతుంటాయి. “Roots” నవలను మనమెందుకు ఇష్టపడుతున్నాం, మెక్సికన్ సంస్కృతికి మనకు బోలెడు పోలికలు వున్నాయని ఎందుకు సంబరపడుతున్నాం? భారతీయులందరూ ఎక్కువగా ఒకే కమ్యూనిటిలో వుండాలని ఎందుకు ఆరాట పడతారు? కొత్తచోట మన వాళ్ళను చూస్తే ఎందుకు సంబరపడతాము.. వీటికి అర్దం తెలుసుకోగల్గితే మనం కోల్పోయిన విలువ తెలుస్తుంది. ప్రపంచదేశాలు అవలీలగా చుట్టగల్గిన వారు మన భాష కోసం తపన పడుతున్నారు. వేదన పడుతున్నారు తప్పిదాలను తల్చుకుని. అనుబంధాలు శూన్యం కాకపోవచ్చు కానీ భాష అనే వారథి సాంస్కృతిక పెన్నిధి కదా!

నా మనుమరాలు బాగా గడగడా చదివే కాలానికి తమిళనాడులో కూడా తెలుగు భాషకు ఇతర దక్షిణాది భాషలకూ ప్రాముఖ్యతనివ్వాలని యిప్పటి ముఖ్యమంత్రి తీసుకున్న  నిర్ణయాలు ఆదేశాలూనూ అంతకు ముందే ఆస్ట్రేలియా దేశంలో తెలుగు ను ఇంకొక భాషగా నేర్చుకోవడానికి అవకాశం కల్పించి ఆదేశాలను జారీ చేసి అమలులోకి వచ్చిన సంగతి గుర్తొచ్చి.. హమ్మయ్య (అమ్మయ్య సరైనది అనుకుంటున్నాను) మన మాతృభాష కు వెలిగిపోయే రోజులు వచ్చేసాయని సంతృప్తి పడుతున్నాను.

‘అమ్మలాంటి కమ్మనైన గంగిగోవు పాలనొదిలి ఖరము పాల కొరకు ఇంగిలీషు షోకు వెంట  ఈ పరుగులెందుకు?''  అనకూడదు కదా.. అక్కడ పుట్టిన వారిని మనలా వుంచాలనుకునే వుండాలనుకుని చేసే ప్రయత్నాలన్నీ మన మూలాలను మర్చిపోనివ్వకుండా చేసే ప్రయత్నాలే.

అప్రయత్నంగా..   ఇప్పటికిపుడే నా మనమున పెదవుల పలికిన  లలితా చాలీసాలో వొక పాదము”శ్వేత వస్త్రము ధరియించి, అక్షర మాలను పట్టుకొని భక్తి మార్గము చూపితివి. జ్ఞాన జ్యోతిని నింపితివి”

 నేర్చుకున్న యే అక్షరమైనా అది యే భాషైనా అమ్మ కరుణతోనే కదా! శ్రీ మాత్రే నమః 🙏

ప్రస్తుతం నాయనమ్మ లోకం  అంతా చిన్నితల్లి చుట్టూరా.. నే!


9, జూన్ 2021, బుధవారం

మెరుపు

 మెరుపు (మైక్రో కథ)

చెప్పవూ .. చెప్పవూ.. 

కథ చెప్పవూ.. అమ్మ మెడ చుట్టూ చేతులేసి గోముగా అడిగారు పిల్లలు.

నల్లని తెరేసుకున్న పలకల పెట్టెను చూస్తూ… 

చిన్నగా నవ్వుకుని గొంతు సవరించుకుందామె.

గూటిలో దీపం వెలుగుతూంది

ఇల్లంతా మసక వెలుతురులో  స్నానం చేస్తుంది. 

బయట ఉరుముల గర్జనలకు భయపడి విసురుగా లోపలికొచ్చిన గాలి తొడుక్కోవడానికి చొక్కాని వెదుక్కుంటుంది

నాన్న మనసు గుబులు దుప్పటి కప్పుకుంటుంది 

ధాన్యం ఇంకా కల్లం లోనే వుంది. చినుకులకు చేయి అడ్డుపెట్టుకుంటూ  చీకటిలో వడి వడిగా అడుగులేసాడు. ఇదిగో…నేనూ వస్తున్నా అంటున్న ఇల్లాలి మాట వినిపించుకోకుండా. 

కాసేపటి తర్వాత పెళపెళమంటూ పిడుగు పడిన శబ్దం అది చెట్టుపై కాదు, కుటుంబంపై

ఆ ఘాతానికి ఇల్లాలు నేల కూలేదే మరో చెట్టులా..

పిల్లలు చెట్టుకొకరు పుట్టకొకరవుతారని నిబ్బరం చేసుకుంది. ధైర్యం అరువు తెచ్చుకుంటుంది రోజూ.

కథ చెప్పమని అడిగిన పిల్లలకు తన కథనే  కథలు కథలుగా వర్ణించి చెబుతుంది.

కథ వింటూన్న పిల్లలు దిగులుగా చూస్తూ మెల్లిగా అమ్మ రెక్కల కింద దూరి గట్టిగా వాటేసుకుంటారు చెట్టు మీద పిట్టలా. 

 పిల్లలిద్దరూ.. మబ్బు పడితే చాలు ఆకాశం వైపు చూసి అర్జునా ఫల్గుణా చేతులు జోడిస్తారు. మెరుపును చూస్తూ హడలిపోతారు. చినుకు జాడ చూస్తే కోపపడతారు మా ఇంటిపై కురవొద్దు పో పో.. అంటూ.

అమ్మ నోటిపై వేలుంచి పిల్లలను మందలిస్తుంది. పొట్ట చూపించి ఎలా అని ప్రశ్నిస్తుంది. పిల్లలెళ్ళి అమ్మ ఆకాశాన్ని హత్తుకుంటారు.


కథ ఆడియో బుక్ గా YouTube లో…