నా దారెంట

వాస్తు పిచ్చితో మూలబడ్డ ఓ ఇంటి స్థలం ప్రక్కనుండి  వేలాది మందిలా  రోజూ నేను నడుచుకుంటూనే వెళతాను. ఖచ్చితంగా స్థలం యెదురుగానూ యెడమప్రక్కనూ కలుపుతూ  బ్లైండ్ మలుపు, వేగాలని నియత్రించడానికి ఓ స్పీడ్ బ్రేకర్.  నా హడావిడి జీవితంలో ఓ రోజూ ఆ రోజు చిన్నగా అనిపించే పెద్ద విచిత్రమే సంభవించింది. రోడ్డెంట నడుస్తూనే కనుకొసలనుంచి ప్రక్కకి చూస్తున్నప్పుడూ  ఓ పసుపు పచ్చని మొక్కొకటి తనువంతా పూలతో అలంకరించుకుని కనబడింది. ఏ వాహనమూ రాకుండానే నా నడకకి సంకెళ్ళు పడ్డాయి.

"నా దారెంట నే పోతుంటే  నన్నెందుకు  ఆకర్షించాలి నువ్వు" అనుకుంటూ ముఖమంతా నవ్వు విచ్చుకుని వెలుగు కళ్ళతో ఆ మొక్క సమీపానికి వెళ్ళానా, ఎంత అందంగా వుందో ఆ పిచ్చి తల్లి. ఏవో కాయలు కూడా కాస్తున్నట్లు కనబడింది కూడా.  నెర్రెలిచ్చిన సిమెంట్ బండల మధ్య మొలకెత్తి పుష్ఫించి ఫలించిన మొక్క అది.  నయన స్పర్శతోనే ఆ జీవన సౌందర్యాన్ని పలకరించి ఆ రూపాన్ని హృదయంలో చిత్రించుకుంటూ   లోలోపల గింగిర్లు తిరుగుతున్నస్వరాలేవో పెదవి దాటి కూని రాగంగా మారి ఈ రోజు జీవించిన క్షణాల్లో ఇవి కొన్ని అనుకుంటూ  పదపద మంటూ అడుగులని తరిమే ఆలోచనల సాక్షిగా బతుకు బాటలో పరుగులు మామూలే.

ఇంకొంచెం ముందు కు వెళతానా .. దారి ప్రక్కనే ఉన్న మామిడి చెట్టు క్రింద మాసిన గుడ్డని పరిచి దానిని గాలికి ఎగిరి పోకుండా చేతి కర్రని వుంచి వచ్చే పోయే వారి వొంక ఆశగా చూస్తూ ఉంటాడు ఓ భిక్షుయసీ. భుజాన తగిలించుకున్న సంచి చిల్లర నాణేలతో బరువుగా ఉంటే కాస్త బరువు తగ్గించుకుని తృప్తి పడుతూ బరువు లేని రోజు తల అడ్డంగా ఊపుతూ నడక సాగిస్తూ ఉంటాను.

నేను నడక నుండి  మళ్ళీ రెండు చక్రాల బండి పై ప్రయాణం, తర్వాత నాలుగు చక్రాల రథం పై ప్రయాణం చేసే స్థాయికి యెదిగినప్పటికీ నిత్యం నన్ను ఆకర్షించే ఆ రెండు వస్తువులూ నాకొక ప్రకృతి పాఠాన్ని నేర్పుతూనే ఉంటాయి. ఆగి మరీ అలవాటైన నడకలోకి తొంగి చూడమంటాయి. పసుపచ్చ పూల చెట్టు  యే సంరక్షణా లేకుండా అన్ని ఋతువులలోనూ  ప్రవర్ధమానం అవుతూనే ఉంది. తాత  వొంట్లో సత్తువ తగ్గి  పీకేసే వోపిక లేక వదిలేయగా   విస్తరించిన గరిక దుబ్బుల మధ్యన  సురక్షితంగానూ   వాకిట్లో నీళ్ళు చల్లి ముగ్గు కర్ర వేసుకోవాలన్న బామ్మ ఆకాంక్షలని త్రాగి బ్రతుకుతూనూ.

మామిడి చెట్టు క్రింద భిక్షుయసి శరీరం మరీ కృశించి పోతుంది.  పాదచారుల దయతో లభించిన నాలుగు కాసులుని రోడ్డు చివర ఫలహారాల బండికి చేర్చలేక .. ఎదురుగా భవనంలో పని చేసే అడ్డ బాసర పెట్టుకున్నామెని బతిమలాడుకుంటాడు కాసిని టీ నీళ్ళు రెండు ఇడ్లీముక్కలు తెచ్చి పెట్టమ్మా అని.  నీకు నేను పని మనిషినా ..అని విసుక్కుంటూనే తెచ్చిచ్చే ఆమెలో దయా వర్షం కురుస్తూనే ఉంటుంది. అది చూస్తున్న నాలో తెలివి ఇనుమడించి రోజూ చేతి సంచీ బరువుగా ఉంటేనే ఇవ్వాలా .. నిండు కుండ అన్నంలో నాలుగు ముద్దలు పెట్టొచ్చు కదా అనుకుని ఆచరిస్తాను.

పసుపచ్చ పూల చెట్టు ఉన్న ఇంటి తలుపులు రోజుల తరబడి మూసుకున్నట్లు గమనించినప్పుడు ఓ సీసాతో నీళ్ళు తీసుకెళ్ళి మొక్కని తడుపుతుంటాను.  అదో మానసిక ఆనందం నాకు.నిజానికి ఈ రెండు పనులు నేను చేయకపోయినా అవి ఉండవచ్చు .  సమయానికి  సందర్భానికి తగినట్లు బ్రతకడం మనుగడ సాగించడం సృష్టిలో సాధారణమైన విషయం  అదీ కుహనా విలువల మధ్య బ్రతికే ఒక్క మనిషికి తప్ప.

ఉన్నట్టుండి  మా వైపు రోడ్డు విస్తరణా కార్యక్రమాలు మొదలయ్యాయి. తెల్లారేపాటికి  రహదారి ప్రక్కనే ఉన్న మామిడి చెట్టు ముక్కలు ముక్కలుగా నరకబడింది. దాని క్రింద కూర్చునే వృద్దుడికి యిప్పుడు తిండే కాదు నీడ లేకుండా పోయిందని విచార పడుతుండగా పచ్చుపచ్చ పూల మొక్క గుర్తుకొచ్చింది. అడుగుల వేగం పెంచి ముందుకొస్తే  రంగ రంగ వైభవంగా విస్తరించుతున్న పసుపచ్చ పూల మొక్క ప్రోక్లెయిన్ తవ్విపోసిన మట్టి గుట్టల మధ్య  వొదిగి పోయి దిగాలుగా పడి ఉంది.  ప్రయాసతో జారుతున్న మట్టి గుట్టలపైకెక్కి  పసుపు పచ్చ పూల మొక్కని చేతిలోకి తీసుకుంటే విరిగిన కొమ్మై నా చేతిలోకి వచ్చింది. నా మానసిక ప్రపంచం ముక్కలైనట్లైంది. దయ లేని లోకంలోకి,  ఈ వాచ్యం లోకి మళ్ళీ వచ్చిపడ్డాను.  "నా దారెంట నే పోతుంటే  నన్నెందుకు  ఆకర్షించాలి నువ్వు" అనే అభియోగాలు మోపని సాధారణ కాలంలోకి నేను మళ్ళీ వచ్చిపడ్డాను.

కొన్నాళ్ళు నా పెదవులపై యే కూనిరాగాలు కూయవు. నా కళ్ళల్లో యే వెలుగుపూలు పూయవు. మళ్ళీ యేదో ఆకర్షణ తనలోకి నన్ను లాక్కునేదాక నేను వాచ్యంలో బ్రతుకుతుంటాను జీవించడం తెలియక.

సౌందర్యానుభవం

అందమైన హృదయం ఉన్న వారికి అన్నీ అందంగానే కనబడతాయని నానుడి.అలాగే అందంగా కనబడని వాటిని నిర్విద్దంగా తిరస్కరిస్తారని కూడా అంటూంటారు.

"అతనెంత అందంగా ఉంటాడు" అని స్త్రీలు  బహిరంగంగా ప్రకటించడం కూడా నిషిద్దం కొన్ని కుటుంబాలలో అయితే  చూపులతో ఉరి వేసేస్తారు మరి.

ఈ మధ్య నా ఫ్రెండ్ ఇలా అంది " వాడు అందంగా ఉండేవారికి వలవేస్తాడు ఆ అందాన్ని అడ్డంగా వాడి పారేసిన తర్వాత త్రోసి పడేస్తాడు"  అని. ఆమె భర్త "మీ ఆడవాళ్ళు మాత్రం తక్కువా!  కాస్త అందంగా కనబడితే చాలు చటుక్కున ప్రేమించేస్తారు.డ్రెస్ మార్చినట్లు మార్చి పడేస్తారు" అని. మాటలతో యుద్ధం చేసుకుంటున్న వారిని వారి పాటికి వదిలేసి  అసలీ అందానికి ప్రేమకి అవినాభావన సంబంధం ఏమిటీ ?  అని ఆలోచించసాగాను.

అసలందమంటే యేమిటీ ? అందాన్ని నిర్వచించలేము. కవులయితే పోలికలతో చెప్పగలరేమో ! ఒకోసారి కవి దృష్టి పథానికి  కూడా గోచరించని నిర్మలమైన సౌందర్యాన్ని కనులు..  కాదు కాదు  హృదయం మాత్రమే కనుగొనగలవు. ఓ సినీ కవి తన ఇంటర్ వ్యూ లో తన జీవన ప్రయాణంలో అందమైన అమ్మాయి కనబడినప్పుడల్లా ఆమెతో పీకల్లోతు  ప్రేమలో పడిపోయానని చెపుతుంటే "వీడి ముఖం తగలెయ్య, ఎంతమందిని ప్రేమిస్తావురా, అసలు వీడికి పెళ్ళై౦దో  లేదో , అయితే దాని బొచ్చెలో రాయే! ఇలాంటివాడిని కట్టుకున్నందుకు" అని  మా ప్రక్కింటావిడ తిడుతుంటే  ఉలికి పడి బాహ్యప్రపంచాలోకి వచ్చిపడ్డాను. కళ్ళు వెళ్ళిన చోటుకల్లా కాళ్ళు వెళ్ళకూడదు కదా అని.

నిజానికి ఆ కవి మాటల్లో అతిశయోక్తి లేదనిపించింది నాకు.  అలా అందాన్ని తమదైన సృహతో గుర్తించి,ఆస్వాదిస్తే తప్ప వారు అలా అన్నేసి  ప్రేమ,శృంగార  గీతాలు వ్రాయలేరని  అనిపిస్తూ ఉంటుంది . కొందరు పురుషులు స్త్రీలందరిలోనూ అమ్మని చూస్తే కొందరు పురుషులు కావ్యనాయకి ని చూస్తుంటారు అది వారిలో ఉన్న చిత్తప్రవృత్తులే కారణం అని అర్ధం చేసుకోవచ్చు .   బయటకి చెప్పం కానీ  ఎవరికీ వారు స్వీయానుభవంలో,అనుభూతిలో సౌందర్యాన్ని తదాత్మయం చెంది ఉంటారు.

ఇక నా స్వీయానుభం  ఒకటి చెప్పదలచానిపుడు. సౌందర్యాన్ని అలౌకిక ఆనందంతో చవిచూసిన సందర్భానికి అక్షర రూపం ఇది. ఒకానొక ప్రయాణంలో ..చీరాల టు విజయవాడ ప్రయాణంలో వేసవి కాలం సాయంత్రపు యె౦డకూడా నిప్పులు చెరుగుతున్నట్లే ఉన్న సమయంలో ట్రాక్ మరమత్తుల నిమిత్తం  రైలు వేగం నెమ్మదించింది.  ధారాళంగా కారుతున్న చెమట చికాకుల మధ్య ఓ మధురమైన కంఠ స్వరం వలవేసి నన్ను అటువైపు లాక్కెళ్ళింది. నాకు ఇప్పటికీ బాగా గుర్తు. "రాగాల సిగలోన సిరి మల్లివి,సంగీత గగనాన జాబిల్లివి " అంటూ అతను పాటనందుకున్నాడు. నేను అప్రయత్నంగా సీట్ నుండి లేచి తర్వాత ఆ సీట్  ఎవరో ఆక్రమిస్తారని తెలిసికూడా అతని  వైపుకి వెళ్లాను. అతను అర్ధనిమీలిత నేత్రాలతో యేపాటి బిడియం సంకోచం లేకుండా యేవాయిద్యాల సహకారం లేకుండా ఆనందంగా  పాడుకుంటూనే ఉన్నాడు. ఎప్పుడూ పాటలు వింటూ అనేక గళమాధుర్యాన్ని  వీనుల విందుగా ఆస్వాదించిన నేను  ఆ సమయంలో అంతటి మధుర స్వరం అంతకు ముందెన్నడూ విన్నట్టు ఇక ముందు కూడా వింటానో లేదో అన్నట్టుగా  ఆ రసస్వాదనలో మునిగి పోయాను. పాట వెంబడి పాట. ఆ స్వర తుషారానికి వడ్లపూడి మల్లెల పరిమళం అల్లుకున్నట్లు అనిపించింది. రైలు వేగమందుకుని ఎప్పుడు కృష్ణా కెనాల్ పైకి వచ్చిందో తెలియదు. ఆ ఇనుప వంతెనపై రైలు నడిచే  కరకు శబ్దాలు  అతని గాన ఝరికి అడ్డుకట్ట వేసినట్లైంది   నేను బాహ్య ప్రపంచంలోకి వచ్చిపడ్డాను. "చాలా మంచి వాయిస్, చక్కని పాటలు పాడారు, థాంక్స్ అండీ " అన్నాను. అతని పెదాలు సన్నగా నవ్వాయి. ఇకపై సంభాషణ ఏమీ జరగలేదు. అతను నేను  చేస్తున్న  ప్రయాణం ఇంకా కొనసాగితే బాగుండుననిపించింది. స్నేహితులతో మాట్లాడుతున్నాప్పుడు అతని మాటలు విన్నాను. పాట పాడినట్లే ఉన్నాయి  ఆ మాటలు కూడా ! తర్వాత విజయవాడలో దిగిపోయి జనప్రవాహంలో కలిసిపోయాం.

యేళ్ళు గడిచినా అతని అందాన్ని ఇప్పటికీ కళ్ళ ముందుకి తెచ్చుకునే ప్రయత్నం చేస్తాను ..ఊహూ..అసలు సాధ్యం కాదు. అతనిప్పటికీ నాకు గుర్తు ఉండటానికి కారణం గళ సౌందర్యమేనా?  అతని అందం విశాలమైన ఆ కనుదోయలో ఆ కనుబొమలలోనూ ఉందా ?  ఆ గడ్డం నొక్కులో ఉందా ? నవ్వకపోయినా నవ్వినట్లు ఉండే ముఖ కళవళికలోనా, నవ్వినప్పుడు కనబడే తెల్లని పలువరసలోనా ..లేకపోతే తలుపుకి ఆనుకుని ఒంటి కాలితో నిలబడిన తీరులోన (style) .. లేకపోతే అతను కనులు మూసి తన్మయత్వంతో పాట పాడే తీరులోనా లేక గళమాధుర్యంలోనా ,లేక  రమేష్ నాయుడు స్వరాలలోన,   డాక్టర్ సి.నారాయణరెడ్డి పదాలలోన, లేక  ఆ పాటలో నటించిన శ్రీవిద్యలో అణువణువునా నిండిన అందం గుర్తుకు వచ్చిన జ్ఞాపకం లోనా ? ఏమో ..అసలు చెప్పలేను . ఆనాటి పాట  బాలు గళాన్ని  మరిపింపజేసింది ఎంతగా అంటే ..అప్పుడతను పాడిన  పాటలని ఎపుడైనా   వింటున్నప్పుడల్లా  అతని సమ్మోహన గళమే   ఈ స్వరాలై  నన్ను వేటాడుతూ ఉంటుంది. బహుశా సౌందర్యమంటే అదే అనుకుంటాను.

ఇప్పటికీ ఎప్పటికీ అతని రూపు రేఖలని నేను వర్ణించలేను. కానీ నేను మేధోపరంగానూ,మనసుతోనూ, హృదయం తోనూ అనుభంలోకి వచ్చిన సౌందర్యం అది. హటాత్తుగా అతనెదురైనా అతన్ని గుర్తించలేకపోవచ్చు కూడా !  ఆ క్షణంలో ఆ అనంత సౌందర్యాన్ని నేను అనుభవించాను.  ఆ క్షణాలని అపురూపంగా  ప్రేమించాను. ప్రేమించిన అనుభూతిని అనుభవించాను. సౌందర్యం సహజమైనది,  సంస్కారం వంతమైనది. సాన పెట్టినది కావడం వలెనే అది వజ్రంలా కాంతులీనుతూ ఇప్పటికి అదీ సున్నితంగా కోసేస్తూ ఉంటుంది అని నా అనుభవం. నదిలా ప్రవహించే సంగీతంలో అతని స్వరమొక పిల్ల కెరటం.  అయాచితంగా అతని గానామృతాన్ని ఆస్వాదించడమే ఒక సౌందర్యానుభవం.

ఒక అనుభూతి,ఒక ఆస్వాదన.ఒక జీవితానుభవం  ..ఇదే అనంత సౌందర్యం నా దృష్టిలో .  క్షణ క్షణం పుడుతూనే ఉంటుంది చస్తూనే ఉంటుంది.లోలోపలికి ఇంకి పోతూనే ఉంటుంది. కనబడే  వెలుగై కాంతులీనుతూ  ఉంటుంది.

.

అతిధి

ఉదయాన్ని వెలిగిస్తూ.....

నా ఇంటికొక కొత్త అతిధి వేంచేసింది

తనని పసి పాపని చేతిలోకి తీసుకున్నట్లు

రెండు వ్రేళ్ళ మధ్య మృదువుగా జొనుపుకుని

తలనొంచి కనురెప్పలతో అల్లనల్లగా ఓ ముద్దిచ్చాను

మరింత సన్న నవ్వుతో చిలిపిగా కన్నుకొట్టింది

లోని అసహనాలని తృటిలో మాయం చేసింది

హృదయమంతా శాంతి నింపింది

ప్రాణ శక్తినంతా పోసి పెంచిన తల్లి తలపై కిరీటంలా మెరుస్తూనే

అల్లరిగా తనబరువుతో వొంచేస్తుంటే

చిన్నగా కోప్పడి ఓ పుల్లముక్కతో సహవాసం నేర్పి

నేల పడటానికి తొందరెందుకనీ

తోడెంత అవసరమోనని సుద్దులు చెప్పాను

రేకు రేకుపై వెలుగురేఖలు నాట్యమాడినప్పుడల్లా

 తనపై విరిసే రంగు రంగుల కాంతులతో

మిగిలిన మొక్కలన్నీ హోళీ ఆడుకుంటున్నట్లు ఉంది

తన రాక ...కారణం లేకుండానే సంబంరం చేసుకున్నట్టూ

చిరు సత్కారాలతో నాకు క్షణం తీరిక లేకుండానూ

రోజంతా నను తుమ్మెదని చేసి తన చుట్టూ తిప్పుకుంటూనూ ..

మొత్తానికి ...ఈ వేళ నా వరండా తోట ఓ కొత్త నగని ధరించినట్లు ఉంది.

08/02/2018. 04:45 AM.

చిగురించిన శిశిరం

కుముద చాలా విసుగ్గా చెప్పింది "ఊహలలో ఉన్నవన్నీ చేయాలనుకుంటే ఏ మనిషికి సాధ్యం కాదు ఊహించుకుంటే ఆనందం కల్గుతుందేమో కానీ దాన్ని అనుభవంలోకి తీసుకురావాలనుకుంటేనే కష్టంగా ఉంటుంది. అసలిలాంటి టాపిక్  మళ్ళీ రావడమే నాకు ఎలర్జీ గా ఉంది. ఫోన్ పెట్టేయండి"

“మనసున్న మనిషితో మాట్లాడుకుంటే వొత్తిడి చికాకులు తగ్గుతాయని కాల్ చేస్తున్నాను,  పదిసార్లు చేసినా నువ్వు లిఫ్ట్ చేయడంలేదు. సాటి మనిషికి ఇవ్వాల్సిన గౌరవం కూడా ఇవ్వడం లేదు.”

“సారీ! నాకసలు తీరిక లేదు, నాకున్న బాధ్యతలు అటువంటివి.  నిజం మాట్లాడటం నా అలవాటు గనుక మీతో మాట్లాడి నన్ను నేను డిస్ట్రబ్ చేసుకోలేను.

ఇంతగా ప్రేమించే నన్ను నమ్మడం లేదు, నేనేమి  ద్రోహం చేయను,  హృదయం అందంగా ఉన్నవారి సాంగత్యం శాంతినిస్తుంది.సౌఖ్యాన్నిస్తుంది అందుకే ఎన్నేళ్ళైనా నిన్ను వొదులుకోవాలని పించడం లేదు. పైగా నీకున్న భాద్యతలన్నీ తీరిపోయాయి. నీ జీవితానికో మంచి దారి ఏర్పరచుకుంటే తప్పేంటి, ఎవరైనా హర్షించదగిందే కదా !

"స్నేహంలో స్నేహమే ఉండాలి  కొండకచో ప్రేమ కూడా కలిసి ఉండవచ్చు కానీ ఆ ప్రేమని శారీరక  సంబంధాల మధ్య ముగించడమే మంచిది కాదని నేనూ చెబుతున్నాను,అర్ధం చేసుకోలేకపోవడానికి మీదేం మట్టిబుర్ర కాదుగా "  ,

"అన్ని కావ్యాలు చదువుతావ్, వాసన లేకుండా పువ్వు ఉండనట్లు కామం కల్గించని ప్రేమ కూడా ఉండదు

పూవుకు  వాసన యెటువంటిదో ప్రేమకు కామమటువంటిది "

"ఎంతో అందంగా కనబడే గోగు పువ్వుకి వాసన ఉండదు, అలాగే నేను కూడా ! “

"పదేళ్లుగా నన్ను నీ వైపుకి  లాక్కునే ఆకర్షణ అయితే ఉంది కదా ! అందుకే అడుగుతున్నాననుకో”
‘‘ఇక ఆపండి. ఎవరైనా వింటే, ఏదో నాటకానికి మనిద్దరం కలిసి రిహార్సల్స్‌ చేస్తున్నాం అనుకుంటారు ... అంత నాటకీయంగా ఉంది మనిద్దరి మధ్య నడుస్తున్న ఈ సంభాషణ. అసలిలాంటి సహజీవనం లాంటి  బంధాలు ఎప్పుడూ ఆకర్షణీయంగా ఉండాలి. ఆకర్షణీయంగా మార్చుకోవాలి కూడా.నీతో కలిసి జీవించాలనే సృహ నాకు లేదుకాబట్టి వాటి గురించి మాట్లాడం వేస్ట్"  కోపంగా ఫోన్ కట్ చేసింది.

    మెసేజ్ లో మళ్ళీ ప్రత్యక్షం. "పాతికేళ్ళ ఒంటరితనంలో మనసుకి జఢత్వం వచ్చేసింది. దాన్ని కరిగించి జీవితం పట్ల ఆసక్తిని, అనురక్తిని కల్గించే అవకాశమివ్వు. ఒకసారి రుచి చూస్తే  దాన్ని ఎప్పటికీ వదలలేవని నేను నమ్మకంగా చెప్పగలను. పైగా మన అభిరుచులు ఆలోచనలు మనసులు  కలిసాయి కాబట్టే ఇదంతా చెపుతున్నాను.అర్ధం చేసుకో ప్లీజ్ !"

 కోపం  ముంచుకొచ్చింది టక టక టైప్ చేసేసింది

"నేను స్నేహంగా ఉండాలనుకుంటాను. మీరేమో మీ  చేతులమధ్య బందీని చేయాలని అనుకుంటారు. అవతలి వ్యక్తి మనసులో ఏముందో తెలిసాక ఆ స్నేహానికి గుడ్ బై చెపుతాను. ఏవేవో ఆశించి రావడం,  మీకు అందలేదని నాపై  ఏవేవో ముద్రలేసి తప్పుకుంటే దానికి నేనేమీ చేయలేను.  అయినా ఈ వయసులో  వొంపులు అన్నీ కలిసిపోయాక  సొంపులన్నీ మాయమాయ్యాక పై పై మెరుగులపై మోజు అంత మంచిది కాదు. ఆనక నిరాశ పరిచానని తిట్టుకుంటావేమో కూడా ! ."

"ఈ అనుమానంతో దూరంగా పెడుతున్నావా ? పిచ్చి బంగారం.. అసలు రొమాన్స్ అంటే ఏమిటో తెలియదు నీకు. శరీరాలు కలిస్తేనే రొమాన్స్ కాదు. వేవ్ లెంగ్త్ కలవాలి. కలిసాయని నేను గుర్తించాను కాబట్టే ఈ ప్రాకులాట. అయినా  శారీరక సంబంధాలు తప్పు మానసిక బంధాలు పవిత్రం అన్న ఆలోచనలతో మోసం చేసుకోవడం నీకలవాటైపోయిందిలే ! ".

చివుక్కుమంది ఆమె మనసు. “మన వేవ్ లెంగ్త్ కలిసాయి  కాబట్టే నేనంటే ఉన్న మోజు తొందరగా తగ్గిపోతుంది అని చెపుతున్నా ! బయలాజికల్ నీడ్ అవసరాన్ని దాచేసి   యవ్వనకాలాన్నంతటినీ విజయవంతంగా దాటేసినదాన్ని. ఇప్పుడు కృష్ణా రామా అనుకుంటూ దాటేయలేనా! అనవసరంగా  ఆడవాళ్ళని ట్రాప్ లోకి లాగే ఆలోచన, జీవితాంతం తోడుండే  భార్యకి ద్రోహం చేసే ఆలోచన మానుకోండి సురేష్ “ అంతటితో  సంభాషణని క్లోజ్ చేసి అతని నెంబర్ ని బ్లాక్ లిస్ట్ లో చేర్చింది.

 మరో ఆర్నెల్లు గడిచిపోయాయి. అప్పుడప్పుడూ ఆమెకి  సురేష్ గుర్తుకొస్తూనే ఉన్నాడు.అలా అని ఆమెప్పుడూ అతనికి కాల్ కూడా చేయదు. తమంత ఎదిగిన పిల్లలకి ఈ వయస్సు  మళ్ళిన స్నేహాలని  స్వచ్చంగా భావించే వాతావరణమయితే  అటు కానీ ఇటు కానీ లేదు. తనకెంతో ఇష్టమైన మళయాళ చిత్రం  "ప్రణయం" జయప్రద కేరెక్టర్  గురించి చెపితే  కూతురు తనవైపు చూసిన చూపుని మర్చిపోలేదు కుముద.  ఇప్పుడితనిని ఫ్రెండ్ గా పరిచయం చేయడమా ! నెవ్వర్ అనుకుంది.

ఒకరోజు రాత్రి వేరొక నెంబర్ నుండి తన ఫోన్ కి ఒక మెసేజ్ .

"నేను అడిగిన దానికి సమాధానం చెప్పలేదు, ఏం ఆలోచించావ్", అది సురేష్ నుండే నని అర్ధమైంది.

   “ఓ ఇల్లాలికి సొంతంగా ఉండాల్సిన  మనిషి   ఉనికిని నా  మనసు పైన, శరీరం పైన, ఆలోచనల పైన ఏదైనా కూడా నేను అంగీకరించను.. సారీ ! " అని బదులు పంపింది.

"నా భార్యని వొప్పించి పెళ్లి చేసుకోవాలనుకుంటున్నాను. అలా అయితే ఓకే నా ?"

వివేకం కోల్పోయి వెంటనే  అతనికి కాల్ చేసింది.

“ఏమనుకుంటున్నావ్ నన్నసలు ? ఒక ఆడదాన్ని వశ పరచుకోవడానికి  ఇంత బలవంతం చెయ్యాలా ? కట్టుకున్న భార్యకి ద్రోహం చెయ్యాలా ? నీకు కావాల్సింది ఈ శరీరమే కదా ! ఓకే, నీతో గడిపితే పవిత్రత యేదో పోతుందన్నపాపపుణ్యాల భయం నాకేమీ లేదు. పది రోజులు ఖచ్చితంగా పది రోజులు నీతో గడపడానికి ఒప్పుకుంటున్నాను. కానీ పది రోజుల తర్వాత మరెప్పుడూ నన్ను కలవడం కానీ,ఫోన్ చేయడం కానీ జరగకూడదు. అపరిచితుల్లా మిగిలిపోవాలి.  మీరే  ప్లాన్ చేయండి. ఇంట్లో చెప్పి వస్తారో చెప్పకుండా వస్తారో అది మీ  ఇష్టం” అంది కుముద కసిగా.

"కోపంలో చెప్పినా మంచి విషయమే చెప్పావ్,  నాతో  కలిసి గడపడం కాదు జీవించడం అనాలి, జీవితకాలం జీవించడం అనాలి. నా ఈ మాటే బాండ్ , థాంక్ యూ సో మచ్ బంగారం" చిన్నగా ముద్దు పెట్టుకున్న  చప్పుడు. ఉల్కి పడింది ఆమె. ఏమిటి ఇలా నోరు జారింది. తన మనసులో కూడా అలాంటి కోరికో మోహమో దాగి ఉందా ఏమిటీ ?  అని ఆలోచించింది కుముద. అయినా ఎవరిని ఎలా కట్టడి చేయాలో తనకి  ఆ మాత్రం తెలియదా ? ఇల్లలకగానే పండగ అయిపోదు. తానేమీ ఇతని  మాయమాటలకి వెన్నపూసలా ఏమీ కరిగిపోదు.

 పది రోజుల తర్వాత రాత్రి పదకొండు గంటల సమయం. సికింద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్. ఇద్దరూ కలిసి కన్యాకుమారికి ప్రయాణం ముప్పై మూడు గంటల ప్రయాణం. ఎన్నో ముచ్చట్లు, అంత్యాక్షరితో పాడుకున్న పాటలు, చెప్పుకున్న కథలు ఒక స్త్రీ పురుషుడు మాట్లాడుకుంటున్నట్లు కాకుండా ఓ భార్య భర్త కలిసి ప్రయాణం చేస్తున్నట్లూ కాకుండా ఇద్దరు మనుషులు కలిసి చేస్తున్న ప్రయాణంలా ఉంది.

కన్యాకుమారి లో ఇందిరా పాయింట్  దగ్గర నిలబడి అందమైన సూర్యోదయం  చూస్తున్నప్పుడు సౌందర్యమంటే ఇది కదా అనిపించింది  ఆరోజంతా సముద్ర తీరాన్ని అంటిపెట్టుకుని  వివేకానంద రాక్, తరువళ్లువర్‌విగ్రహం,గాంధీజీ స్మారక మంటపం అన్నీ దర్శించి రూమ్ కి రాగానే కాళ్ళు నొప్పులు.సముద్రపు గాలి వల్ల తలనొప్పిగా కూడా ఉంది అని పడుకుంది.

మర్నాటి సూర్యోదయ వీక్షణ తర్వాత త్రివేణి సంగమం దగ్గర స్నానం తరువాత తడి బట్టలతో అతని ముందు తిరగడం ఇబ్బంది అనిపించి రెడీగా ఉన్న జర్కిన్ వేసుకుంది  “ఇప్పుడెక్కడికి ప్రయాణం” ?.

“నీలి కురింజి ప్లవర్స్ చూడటానికి మున్నార్ వెళదాం. పన్నెండేళ్ళ క్రితం పన్నెండేళ్ళకి ఒకసారి పూసే  ఆ పువ్వుల గురించి చెప్పావ్  గుర్తుందా ?”

“అవును, మీకింకా ఆ విషయం భలే గుర్తుందే?” అని ఆశ్చర్యపోయింది.

మున్నార్ టాప్ స్టేషన్ పాయింట్  దగ్గర నిలబడి కొండలపై నాట్యం చేస్తున్నట్లుగా కదిలి కదిలి వెళ్ళే అనంత మేఘమాలికల సౌందర్యాన్ని చూస్తూ  సంతోషంతో ఊగిపోయింది. అతన్ని వెనుక నుండి హత్తుకుని తన ఆనందాన్ని ప్రకటించింది.  "మనసు దోచుకున్న ఓ యమ్మా నీ మనసు దాచుకోకు బుల్లెమ్మా" హమ్ చేస్తున్నాడతను.  మట్టుపెట్టి డామ్ లో స్పీడ్ బోట్ లో విహరిస్తూ థ్రిల్లింగ్ గా ఫీల్ అయి గట్టిగా కేకలు పెట్టింది.  dolmens లోపలికి  చేయి పట్టుకుని తీసుకెళ్ళి  కూర్చోబెట్టి  మళ్ళీ  ఇలాంటి  పురా కాలంలో మానవ జీవనం ప్రారంభమైతే బావుణ్ణు అర్ధంపర్ధంలేని ఆంక్షలమధ్య బలవంతంగా బ్రతుకు ఈడ్చే రోజులు పోతాయి అంది. అట్టుకల్ వాటర్ ఫాల్స్ దగ్గర ఉరవళ్ళ పరవళ్ళతో కిందికి దుముకుతున్న  జలపాతం దగ్గర ఉత్సాహంతో తుల్లిపడుతున్న ఆమె ఒక జలపాతంలా తోచింది సురేష్.  ఈసారి "అడుగుల్లో సవ్వళ్ళు కావమ్మా అవి ఎడదల్లో సందళ్ళు లేవమ్మా" హమ్ చేస్తున్నాడు సురేష్.

నిశితంగా సురేష్  తనవైపే  చూస్తున్నట్టు గమనించినప్పుడల్లా  ఆ   చూపుల్లోనే యేదో నాదం ఉన్నట్టుంది ఆ చూపు సృశించగానే తనువు వాయువు పూరించిన  వేణువవుతుంది  ఆ స్పర్శ తగలగానే ఏదో జలదరింపు కల్గుతుంది అనుకుని అంతలోనే ఉల్కిపడింది. చిత్తమనే క్షేత్రంలో కామ బీజం పడకూడదు .కొంచెం దూరం పాటించాలి,స్పందనలని, కనీస అవసరాలని కూడా ప్రక్కన పెట్టేసి దృఢంగా  ఎలా ఉండగలరో నిరూపించి తీరాలి  అనుకునేది.

రాత్రి సమయాల్లో   బస చేసిన చోట కుముద  ఒకింత నిర్లక్ష్యంగా  ఉంటుంటే అతను  ఆమెని అత్యంత శ్రద్దగా చూసుకుంటున్నప్పుడు  అందులో నటనేమి లేదని  తెలుస్తూనే ఉండేది.  అసంకల్పితంగా  పర్హాన్ అక్తర్ పొయెం మర్ద్ గుర్తుకొస్తుంది. అతని కాస్తంత  సమీపానికి రాగానే  జాగ్రత్తపడుతూ మోహం చిగురు తొడిగి మొగ్గ వేసి పుష్ఫంగా వికసించాక తుమ్మెద జుర్రుకోవడం జారుకోవడం,  సహజం అతనలాంటి వాడేనని  ఆలోచన చేస్తూ .  సీరియస్ గా  ఐ పాడ్ ఓపెన్ చేసి ఏవేవో చూస్తూ, చదువుతూ గడిపేసేది.

ఆమె  పై పైకి ఎంత కాదని అన్నా తనపై  మనసున్నదని గ్రహించాడు సురేష్.  ఆమె  పట్ల ఆకర్షణ ఆసక్తి కల్గిన మాట నిజమే కానీ మనసులు కలిస్తేనే ఏ బంధమైనా రక్తి కడుతుంది బలవంతంగా ఏదీ   తీసుకోకూడనే ఆలోచనతో అతను

గడిచిన మూడు  రాత్రులు  అనేక అనుమానాలు సంశయాలతో ఆమె,   సంస్కారవంతమైన  ఓ గీత గీసుకున్న అతని మధ్య  దూరం  అలాగే ఉండిపోయింది . అలా మూడు రోజులపాటు గైడ్ సాయం కూడా తీసుకోకుండా అతని గోరు వెచ్చని చేతిలో చెయ్యేసి గంట గంటకి  కొంగ్రొత్త రుచుల వేడి నీటి తేనీటి సేవనం చేస్తూ   ఎక్కడబడితే అక్కడ ఆగుతూ విరిసిన పూల పొదలు,  నీలి కురింజి పుష్ప సోయగాలు చూస్తూ ప్రకృతిలో మమేకమై కాలం గడిపేశారు.

ఇక నాలుగో రోజు పర్యటనలో జడి వానలో తడిసి ముద్దై ముత్యమల్లే మెరిసిపోతున్న  ఆమెని చూస్తూ ఉండిపోయాడు. అది గమనించిన ఆమె అతనికి తెలియకుండా  సిగ్గుపడబోయి అభాసుపాలైంది. కానీ అతన్ని కట్టడి చేసే ప్రయత్నం చేసింది.   అలా చూడకపోతే మీరూ తడవొచ్చు కదా ! మనిషిలో మాలిన్యాలన్నింటిని కడిగేసే శక్తి   వానకి  ఉంటుంది, తడవడం ఇప్పటి మీ  అవసరం కూడా ! అంది.

 ఆరోజు రాత్రి  మంచానికి చెరో ప్రక్క చెరో వైపుకి తిరిగి పడుకుని ఒకరి గురించి మరొకరు ఆలోచనలు చేసారు.

ఇద్దరమూ దాంపత్య జీవితం రుచి చూసిన వాళ్ళమే కదా! ఇద్దరికీ శరీర భాషలు తెలుసు, ఆలోచనలు తెలుసు. స్త్రీ పురుషుల మధ్య గాఢానురాగం. ప్రణయాసక్తి ఉంటే కులం మతం వర్ణం వర్గం ఆస్తులు అంతస్తులు పదవులు హోదాలు అన్నీ బేధాలు తునాతునకలయ్యేది  ఆ ఒక్కచోటే.  ఆమె  కదలికల్లో  ఎటువంటి  ఆహ్వానం లేకుండా  చొరవ తీసుకోవడం  తగదని అతను బలవంతంగా కళ్ళు మూసుకుంటే, పది రోజులతో ముగిసిపోయే బంధం కన్నా  కనీసం పదేళ్ళయినా కొనసాగించే ఉద్దేశ్యంలో   మైండ్ గేమ్ ఆడుతున్నాడని ఆమె

 అర్ధరాత్రికల్లా   విపరీతమైన జ్వరంతో మూలుగుతున్న  ఆమెని లేపి  టాబ్లెట్ వేసి  నుదురుపై  తడి గుడ్డతో తుడుస్తూ  చేయి వేసి ఎంతోసేపు ఆత్మీయంగా నిమురుతూనే ఉన్నాడు. ఆమెకి సృహ తెలిసి కళ్ళు తెరిచేసరికి చేయి వెనక్కి తీసుకుంటుంటే ఆ చేతిని గట్టిగా పట్టుకుని ఈ మాత్రం ఆత్మీయత చాలు నాకు  అంటూ మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకుంది. ఉదయానికి జ్వరం  కాస్త తగ్గింది.

  మున్నార్ నుండి కొడైకెనాల్ వెళ్ళే దారంతా ఎటుచూసినా పచ్చటి సముద్రమే!   ఎక్కడికక్కడ కొండ వాలు ప్రాంతం. రోడ్డుకి అటు ఇటు తేయాకు తోటలు.  ఆ కొండల్లో  అప్పటికప్పుడే కురిసే జల్లులు కాసేపు ఎండా కాసేపు వాన. దేవుడు మళ్ళీ పుట్టే వరమిస్తే ఇదిగో ఈ మున్నార్ లోనే పుట్టాలని  కోరుకుంటాను నాకంత నచ్చింది ఈ ప్లేస్ అంది. అతను గుంభనంగా నవ్వుకున్నాడు.

ఎదురుగా వాహనం ఎదురైన్నప్పుడల్లా  ఎక్కడ డీ కొంటాయో నన్న భయంతో చట్టుక్కున్న కళ్ళు మూసుకుంటుంది కుముద. ఆమె భయానికి తగ్గట్టే ఓ చిన్న యాక్సిడెంట్. అదే పెద్ద యాక్సిడెంట్ అయితే ఒకవేళ చచ్చిపోతే ఎవరితో వెళ్ళింది, ఎందుకెళ్లిందని ఎనెన్ని ఆరాలు ? కూతురు తన భర్త అత్తమామల ముందు తలెత్తుకోకుండా చేసిందని, ఈ వయస్సులో సిగ్గు ఎగ్గూ లేకుండా ఎవరినో వేసుకుని తిరుగుతూ  ఎక్కడో దిక్కులేని చావు చచ్చిందని అని చీత్కారించుకునేదేమో ! ఆ ఊహే భయంకరంగా తోచి గంభీరంగా మారిపోయింది.  ఆమె ఆలోచనలని అర్ధం చేసుకున్నట్లు "సారీ బంగారం" అన్నాడు. ఏమీ మాట్లాడలేదు కుముద . అతను ఫీల్ అయి వెనక్కి వెళ్లిపోదాం అన్నాడు. “అక్కర్లేదు, పది రోజులు పూర్తైన తర్వాతే వెళదాం. అయినా ఓడిపోతానని భయమేస్తుందా ఏమిటీ? అని వెక్కిరించింది.

"గుర్రాన్ని నీళ్ళ దాకా తీసుకెళ్ళగలం కానీ నీళ్ళు తాగించగలమా!  చెప్పండి" అన్నాడు గంభీరంగా.

ఎన్నో సినిమా పాటల్లో చూసిన కొడైకెనాల్ లేక్ లో బోటు విహారం అనేక వాటర్ పాల్స్ . అన్ని చోట్లా  దాదాపు  ఇవే  కదా ! ఇంకేమీ చూడాలనిపించడం లేదు వెళ్లిపోదాం అంది విసుగ్గా .    కోయంబత్తూర్ వరకు టాక్సీ లో ప్రయాణిస్తున్న సమయంలో బిడియం విడిచి  అతని భుజంపై తలవాల్చి నిద్రపోతున్నప్పుడూ వెచ్చగా శరీరం మండిపోవడం గమనించి టాబ్లెట్స్ వేసి మంచినీరు తాగించాడు. అక్కడ నుండి నాన్ స్టాప్ ఫ్లైట్ ప్రయాణం.

   "కొద్ది గంటల్లో పది రోజులు పూరై పోతున్నాయి."నీ లాంటి రాతి మనిషి ని నేనెక్కడా చూడలేదు. రాతి గుడిలో దేవతలా నువ్వు   ఆరాధనీయమే కాని అనుభవంలోకి రాని దానివి" నిరాశని అణుచుకుంటూ నిష్టూరంగా అన్నాడు.

 అతని చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని  " ఈ ప్రయాణం ఒక అనుభవం కాదూ! ప్రేమ మానసికం అని నేను గాఢ౦గా  నమ్ముతాను.  ఎన్నోసార్లు మానసికంగా  చచ్చిన మనిషిని నేను. భర్త నీడన లేకపోవడంవల్ల మాట్లాడిన ప్రతి మనిషితోటి అక్రమ సంబంధాన్ని అంటకట్టి తృప్తి పడిన లోకానికి నా మనఃసాక్షి ధిక్కార స్వరంతో చెప్పిన  సమాధానం ఇది.  మనసు పారేసుకున్న  మనిషి, నాకెంతో ఇష్టమైన మనిషిని  యేళ్ళ తరబడి ప్రక్కన పెట్టుకుని కూడా ఉంచుకోలేని మనిషినన్న ఆత్మ తృప్తి   నాకు మిగలింది, ఇది చాలు "అంది.

"నాతో మాట్లాడేటప్పుడు మాత్రమే తెచ్చిపెట్టుకున్న జాగ్రత్తతో  తెలివిగా మాట్లాడతావు. ఈ ప్రపంచంతో సంభాషించేటప్పుడు  హృదయంతో మాట్లాడతావు. ప్రకృతిలో సంచరించేటప్పుడు పసిపిల్లవిగా మారిపోతావ్, నీలో ఇన్ని కోణాలని ఇంత దగ్గరగా చూసిన తర్వాత నాలో కలిగే శారీరక స్పందనలు మాయమైపోయాయి. నాలో ఎలాంటి మనోవికారాలు లేవు.  నిజం చెప్పాలంటే హృదయమంతా ప్రేమ పొంగి పొర్లుతుంది. 
అతను చెపుతూ చెపుతూ  స్వరం జీరపోయినట్లు కొద్దిసేపు ఆగి, తర్వాత "ఆ అనుభూతిని చెప్పడానికి నా దగ్గర మాటల్లేవ్.  దుర్భలత్వంతో  చటుక్కున పురుషుడిపై ఆధారపడిపోయే  యె౦దఱో స్త్రీలని  చూసాను, వాళ్ళతో నేనిన్ను పోల్చలేను.  స్త్రీలు నిజమైన  చైతన్యవంతులు దృడ మనస్కులు   అయితే నీలా ఉంటారు. నీ పై గౌరవం ఇంకా పెరిగింది,  నిన్నెప్పుడూ డిస్ట్రబ్ చేయను. " తల వొంచి గౌరవంగా ఆమెకి నమస్కరించాడు.  వెంటనే అతని చేతిని లాక్కుని  ఓ చిన్న ముద్దు ఇవాలనుకున్న కుముదకి  బ్రేక్ పడింది.

అతనక్కడ  అలా ఆగిపోయాడు. ఆమె ముందుకు ప్రవహిస్తూ ఒకసారి వెనుతిరిగి చూడాలనుకునే బలీయమైన కోర్కెని బలవంతంగా అణిచి వేసుకుంది .

కృష్ణా తీరంలో

కృష్ణా తీరంలో త్వరలో విడుదల కానున్న నా రెండో కథా సంపుటి " కుల వృక్షం " టైటిల్ పేజీ

ఒకే వొక ముఖం

ఆడవాళ్ళ నోట్లో ఆవగింజ నానదు అనేది ఒట్టి అబద్దం. అందరి నోట్లోనూ నానదు. 

వజ్ర కఠోరమైన సంస్కారముంటే యే గింజైనా నానుతుందని నా నమ్మకం. 

విచారమేమిటంటే ..స్నేహాల ముసుగులో ఆత్మీయుల ముసుగులో నడిపే సంభాషణలు కూడా రక్షణ లేనివే ! సాంకేతిక పరిజ్ఞానం అందుబాటులో ఉండి మాటలు చేరవేయడమే కాదు ధ్వని ముద్రీకరించి, దృశ్యాలతో సహా చిత్రీకరించి ఇంకొకరికి చేరవేయడం వినోదం అయిపోయింది. కొందరి స్వభావం అలాంటిదని తెలిసినా నేను భయపడను. ఎందుకంటే నా నాలుకెప్పుడూ నా నియంత్రణలోనే ఉంటుంది. ఒకవేళ అవసరమైతే సదరు వ్యక్తినే నిలబెట్టి విషయం మాట్లాడే,తేల్చుకునే ముక్కుసూటి తత్త్వం  గనుక ఎవరి దగ్గరో వాపోవడాలు,మధ్యవర్తిత్వాలు నడపమనడాలు నా స్వభావానికి తగని విషయాలు. కొంతమంది కాలక్షేపపు కబుర్లలో నన్ను ఉదహరించడాలు నాకు నచ్చవు. వ్యక్తులని గొప్పగా  గుడ్డిగా ఆరాధించడమనేది వ్యక్తిత్వ హననం అనేది నా నిశ్చితాభిప్రాయం. విపరీతంగా మోసి మోసి తర్వాత .."అయ్యో " వీళ్ళు ఇలాంటివారా ..అని హఠాత్తుగా ఆశ్చర్యపోవడమనే బారిన పడకుండా ఎవరి వారు కాపాడుకోవడం ముందుగా వారి కర్తవ్యం. మనవాళ్ళు అనుకున్న వాళ్ళే మన నెత్తిన చేతిని పెట్టడానికి తయారుగా ఉంటారనేది నా అనుభం కూడా ! 

ఈ రోజు కొద్దిగా బాధకల్గింది ..అందుకే ఆ బాధకి అక్షర రూపమిచ్చి నా డైరీ లో వ్రాసుకుంటున్నాను.. 

నా అనుభవం ఆవేశం ఆవేదన మరికొందరికి ఉండొచ్చు రావచ్చు ..  కాలక్షేపం చేయండి కానీ ఈ కాలక్షేపపు కబుర్లు అటు ఇటు మోయకండి. పిల్లికి వినోదం ఎలుకకి ప్రాణ సంకటం అన్నది మనమందరం యెరుగుదం కదా ! అందరూ జాగరూకులై ఉండండి నేస్తులారా .. 

ఉన్నది ఒకే ముఖం

ఖచ్చితంగా నాకుంది వొకే ముఖం... 

ఎక్కడెంత స్పందించాలో ఎక్కడెలాటి ముఖం పెట్టాలో... 

ఆ తూనికలేమిటో,ఆ కొలతలేమితో బొత్తిగా నాకు తెలియదప్పా .. 

నాకు తెలిసిందల్లా మనసు ఆలోచన యేదైతే వుందో అచ్చంగా అదే ముఖంపై నాట్యమాడటం.. వీపుపై ముఖాలు మోసే అలవాటు నాకు లేదు కాబట్టి .. 

ఇష్టమైతే లెక్కలో ఉండండి. లేకపోతే వో మీట నొక్కితే సరిపోయే ! అంతర్జాతీయ పరిధిలో చర్చలు,సొల్లు కబుర్లు ఎందుకు ? మీ మీ కథలు కవితలు యేకంగా భూ గ్రహాన్నే ఉద్దరించాలనుకునే వ్రాతలు రాసుకునే సమయాన్ని వృధా చేసుకోవడం ఎందుకు ?

వ్రాతల్లో కాదు మెదడుతో హృదయంతో యెదుగుదల చూపండి. అదే మనిషి తనం. భగవాన్ రూపం