గిల్ట్ బతుకులు

 వాళ్ళ పిల్లలు అమెరికాలో వున్నారు.  డబ్బు కి వాళ్ళకేం లోటు ( పచ్చిగా చెప్పాలంటే.. వాళ్ళకేమి దొబ్బిడాయ్) అంటారు కానీ.. నిజాలు ఇవి. 

**********

పిల్లలు విదేశాల్లో ఉద్యోగం చేస్తూ లగ్జరీ గా బతుకుతుంటారు. Mk bags $200 చెప్పులు ధరిస్తారు. SUV కార్లలో తిరుగుతారు.వారి తల్లిదండ్రులు ఇక్కడ వృద్దాప్యపు పెన్షన్ కోసం రైతు భరోసా కొరకూ క్యూ లో నిలబడతారు. సిగ్గు వుండదు వీరికి అని వొక గ్రీన్ కార్డ్ హోల్డర్ వ్యాఖ్యానించారు. 

ఆమె మాటలతో కొంత ఏకీభవిస్తూనే.. ఇంకొక అభిప్రాయం చెప్పాను. పొలం కౌలు కిచ్చి రైతు భరోసా అందుకున్నవారు.. పదెకరాల పొలం వుండి తెల్లకార్డు వున్నవారు వున్నారు. ఆరోగ్య శ్రీ కార్డు కూడా వుంటుంది వీరికి. 

అలాగే అర్హులై వుండి కూడా ఆ వైపు తొంగి చూడనివారు వుంటారు.. నా లాగా. 

నేను వింతతువు పథకం క్రింద పెన్షన్ కి అర్హురాలిని. నాకు ఏ విధమైన ఆస్థిపాస్థులు లేవు. 9 ఏళ్ళ క్రితం కొన్న కారు వొకటి నా పేరున వున్నది అంతే! 

అది తీసేస్తే నేను ప్రభుత్వ పథకాలకు పూర్తి అర్హురాలిని. నేను పెట్రోల్ డీజిల్ కొంటాను. కరెంట్ బిల్ కడతాను. బస్ ఎక్కుతాను. నిత్యావసర సరుకులు బట్టలు బంగారం అన్నీ టాక్స్ చెల్లించే కొంటాను. నేను నాకు వచ్చే పెన్షన్ ఎందుకు వొదులుకోవాలి ? అప్లై చేస్తాను అనుకున్నాను కూడా! 

విదేశాల్లో పిల్లలున్నంత మాత్రాన వారేమి తల్లిదండ్రులకు చేతికి ఎముక లేనట్టు డాలర్స్ ఏమీ విసిరేయరు. వారి సర్ధుబాట్లు  వారి బాధలు వారివి. 

ఇక్కడ పేరంట్స్ కి మాత్రం ఖర్చులు ఎక్కువ.. సహాయాలు చేయమని అడిగేవారు ఎక్కువ. మింగలేక కక్కలేక మౌనం వహించి పిసినారి అని పేరు వేయించుకోవడం తప్ప  పది వేల రూపాయలు కూడా ఇంకొకరికి అప్పు ఇవ్వలేని పరిస్థితి. వారు మార్చిన ఐ ఫోన్ లు వాడుకుంటూ బడాయిగా కారు మీద తిరుగుతూ ఫాల్స్ ప్రిస్టేజ్ లో బతుకుతున్న తల్లిదండ్రులు ఎందరో! 

విదేశాల్లో పిల్లలున్నారంటే డబ్బులుంటాయనే భ్రమలు తొలగిపోవాలి. హాస్ఫిటల్ ఖర్చులకు భయపడి హాస్ఫిటల్ కు వెళ్ళకుండా అనారోగ్యాన్ని మొండిగా నెట్టుకొస్తూ  వున్నవారు ఎందరో! 

నా వరకు నేనైతే పుస్తకాలు కొనడం మానేసాను. టూర్లు మానేసాను. విరాళాలు సహాయాలు ఇవ్వడం మానేసాను.  వేడుకలకు వెళ్ళడం మానేసాను. 

హెల్త్ ఇన్సూరెన్స్ కూడా లేదు.  వాళ్ళబ్బాయి అమెరికాలో వున్నాడు ఆమె కు ఏమిటబ్బా.. అనుకోవద్దు. నెక్స్ట్ గవర్నమెంట్ వచ్చాక పెన్షన్ కోసం అప్లై చేస్తాను. చిన్నపాటి ఖర్చుల కోసం వుంటాయి అని. 

అభిమానం తో భర్త ఆస్థి అంటుకోని.. 93 లో వొకసారి 2004 లో వొకసారి పుట్టింటి వారిచ్చిన పొలం అమ్ముకుని చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకుండా కొడుకు పై 100% ఆధారపడ్డ అమ్మని నేను. 

స్వశక్తి తో బతికిన కాలం 2000 to 2017 మధ్య కాలం. తలెగరేసి బతికిన కాలం. ప్రస్తుతం విశ్రాంతి మోడ్ లో వున్నాను. 

ఎవరైనా రెండు ఎకరాలు పొలం కౌలుకి ఇస్తే కమ్యూనిటీ కిచెన్ గార్డెన్ కి రూపకల్పన చేయాలని మహా ఉబలాటంగా వున్నాను. నా దగ్గర చాలా ప్లాన్స్ వున్నాయి మరి.  😊

ఇప్పుడు  నేను పెన్షన్ కి  అర్హురాలినా.. కాదా !? మీరే చెప్పండి. ఒకవేళ కమ్యూనిటీ గార్డెన్ ఆలోచన సక్సెస్ అయితే.. పెన్షన్ వద్దనే వద్దు కూడా! 

రిటైర్మెంట్ ఏజ్ రాకుండానే ఏడేళ్ళ నుండి ఖాళీగా వున్నాను.. అమెరికా ప్రయాణాల వల్ల. 

స్త్రీలకు ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యం ఎంత అవసరమో మరీ గుర్తుకు వస్తుంది. నాకన్నా మా అత్తమ్మ నయం. కొడుకులతో పాటు సమానంగా వాటా తీసుకుని బెట్టుగా పై చేయి గానే బతుకుతుంది వొంటరిగా. 

ఏందో! నాకు మనసవలేదు అలా చేయడం. 

పిల్లలపై అతి ప్రేమ కొంప ముంచుతుంది కూడా.