స్త్రీల కవిత్వం లో ఏం ఉంటుంది?

 "స్త్రీలకి  ఏమి తెలియదు వాళ్ళేమి వ్రాస్తారు పురుష ద్వేషం ప్రకటించడం తప్ప" అనుకుంటారు

నేను చెపుతున్నాను స్త్రీలకి అన్ని తెలుసు .ప్రపంచ పటంలో మనం ఎక్కడ ఉన్నాం? మన  చుట్టూ ప్రపంచం  ఎలా  ఉందో !?  అన్నది కూడా  బాగా తెలుసు.

ముఖ్యంగా స్త్రీలు వ్రాసే కవిత్వం గమనిస్తే అర్ధం చేసుకోవాల్సింది చాలా ఉంది.  వారు వారి కవిత్వంలో దార్శనికతని ప్రతిబింబిస్తున్నారు వంటిల్లు గోడలు దాటి అతరిక్షంలోను ప్రయాణించి ఈ రెండింటి మధ్య స్త్రీలు అన్న కారణంగా చూపబడుతున్న వివక్షని, చిన్న చూపుని గమనిస్తున్నారు, గర్హిస్తున్నారు

పురుషులతో  పోలిస్తే ఎంతోకొంత కాదు బాగానే సగభాగం ప్రగతిలో వారి ప్రమేయం ఉంది కానీ పురుషులు కి ఏవైతే సమస్యలు ఉన్నాయో ఆ సమస్యలు స్త్రీలకి ఉన్నాయి అవి కాకుండా స్త్రీలకి ప్రత్యేక  సమస్యలు  ఉన్నాయి అందుకనే స్త్రీల కవిత్వంలో ప్రత్యేకంగా వారి సమస్యలని చెప్పాలనే ప్రయత్నం జరుగుతుంటుంది

ఆ సమస్యలు కేవలం స్త్రీల సమస్యలే కాదు ప్రతి ఒక్కరి సమస్య ప్రతి కుటుంబంలో స్త్రీలు ఎదుర్కొంటున్న సమస్య

స్త్రీలు వ్రాసే కవిత్వంలో సున్నితత్వమే కాదు తెంపరితనం ఉంది అక్కసు ఉంది సమస్య వ్యక్తీకరించే దశలో ఆవేదన ఉంది,ఆక్రోశం ఉంది. వారి కవిత్వంలో ద్వేషం ఉంది.ఎందుకంటే  వారు ఎదుర్కుంటున్న సమస్యలు అనేకం.  లింగ వివక్ష, .కుటుంబ  హింస,లైంగిక వేదింపులు,ఇంటా-బయటా చాకిరి, ఆధునికత పేరిట గాడి తప్పి చేజేతులా సమస్యలు కొని తెచ్చుకోవడం లాంటివి చాలా ఉన్నాయి   వాటిని గుర్తించ గల్గిన అర్ధం చేసుకోగలిన పురుష సహకారం ఉంది. అయినప్ప టికీ స్త్రీలు వ్రాసిన కవిత్వాన్ని ఎగతాళి చేస్తున్న కొంత మందిని చూస్తున్నాం అతర్జాలంలో చాలా చోట్ల  గమనించాను కూడా.

స్త్రీల పట్ల సమదృష్టి రావాలి  సమైక్య భావన రావాలి. స్త్రీలు  గమనిస్తున్నారు   వాళ్ళని ప్రత్యేకంగా విడకొట్టి వారి వ్రాసే కవిత్వాన్ని కించపరచడం చేస్తున్నారు. పెద్దలు,మిత్రులు స్త్రీల కవిత్వంలో ఉండే చిన్న చిన్న లోపాలని మీ మీ సలహాలతో సరిదిద్దండి.  మీరు వ్రాస్తున్నది అసలు కవిత్వమే కాదు అన్నట్టు చూడకండి  గొంగళి పురుగు సీతాకోక చిలుకగా మారే దశలోనే  స్త్రీల కవిత్వం ఉందనుకుంటే   ఆ అభిప్రాయం బలంగా ఉంటె స్త్రీలకి తెలుసుకునే అవకాశం కల్పించండి వ్యాసం అయినా కవిత్వం గా మారడానికి కవిసంగమం లో చోటు ఉంది కదా! ఒకప్పుడు పత్రికలలో ప్రచురింప బడ్డ  కవిత్వంలో అవసరమైనంత సవరణలు జరిగి ఉండేవేమో !   బహుశా అందులో లోపాలు కనిపించేవి కావు కానీ అతర్జాలంలో  కవిత్వం ని ఎవరికీ వారు ప్రచురించుకోవడం అనే సౌలభ్యం వల్ల అందులో కొన్ని చిన్న చిన్న లోపాలు ఉంటున్నాయి కూడా .

ఇంకొక విషయం ఏమిటంటే సద్విమర్శ ని స్వీకరించాలి  కావాలని చేసే విమర్శలని వదిలేసేయాలి. అత్యుత్సాహంతో ప్రతి అనుభవాన్ని కవిత్వీకరించే కంటే  గాడానుభూతితో,హృదయ స్పందనతో కవిత్వరీకిస్తే ఆ కవిత్వం కి జీవం వస్తుంది ఎన్ని కవితలు వ్రాసాము అనేది లెక్క కాదు కవిత్వం ఆలోచనల్లో ఎంత నానితే అంత క్లుప్తంగా ఉంటుంది అంత లోతుగా ఉంటుంది

ప్రాస కోసం ప్రాకులాడకుండా హృదయం తో స్పందిన్చినప్పుడే కవిత్వం రావాలి ఆ కవిత్వమే దీటుగా నిలుస్తుంది, గీటు  రాయిగా మారుతుంది అని తెలుసు కుందాం

 "కవిసంగమం"  ఈ లింక్

కవిత్వం చదవాలి ,వ్రాయాలి అన్న ఉత్సాహం ఉన్నవారు Facebook  గ్రూఫ్ లలో కవిసంగమం  అనే గ్రూపు లో జాయిన్ అయి కవిత్వం ని ఆస్వాదించవచ్చు

 వ్యాస కర్త : తాతినేని వనజ

( విజయవాడ ఎక్స్ రే  వారి  "నెల నెలా వెన్నెల"  వేదికని ఏడు సంవత్సరాలపాటు  నిర్వహించిన అనుభవంతో వ్రాసిన వ్యాసం )