వేకువ స్పర్శ

అప్పటి దాకా గోడల మధ్య బిగింపబడిన మనసుకి చల్లగా తాకిన స్పర్శ

నూటమూడు జ్వర పీడనలో అమ్మ కొంగు వీవెనై పలకరించినట్లు 

నీలాకాశంలో తెల్లగా మెరుస్తున్న కృష్ణపక్ష యేకాదశి నాటి నెలవొంక

పక్షుల కిచ కిచలు కోడికూతలు కోయిల కుహు కుహు రాగాలు 

ప్రకృతికి నేపధ్య సంగీతంలా ..

 ఇంతలోనే భవనాల మధ్యనుండి వడిగా వాడిగా నడిచొస్తున్నసూర్యుడు ..

పద పద మంటూ నిత్య జీవితపు పనులు 

మొగ్గగానే తల్లిని అంటి పెట్టుకునే వుండాలనుకున్నకాబోయే పువ్వులా ..
ఇంకాసేపు యిలాగే వుంటే బాగుండును అనుకునే నేను ..

ప్చ్ .. రోజూ రోజూ.. యింతేగా !