శంఖం ఊదుతున్నా ..

పొద్దున్నే దినపత్రిక  చూసినా , వార్తా ఛానల్ ని చూసినా , ఎక్కడ విన్నా స్త్రీలపై ,పసిపిల్లలపై అత్యాచార వార్తలు. విని వినీ అది అలవాటుగా అయిపోయింది. ఎంతగా అంటే అదొక సాధారణ విషయంలా . జ్యోతి వలబోజు గారూ  2015. లో మహిళా దినోత్సవం సందర్భంగా ... మాలిక  వెబ్ పత్రిక కోసం అత్యాచారాల పై నిరసన తెలుపుతూ కవిత్వం వ్రాయండి వనజ గారూ  అని అన్నారు . ప్రేమగా చెపుతున్న, కోపంతో చెపుతున్నా శిక్షలు వేస్తున్నా సమాజంలో అత్యాచారాలు  జరగడం ఆగలేదు. చాలా  కోపంగా వున్నానేమో .. ఆవేశంలో కవిత వ్రాసేశాను .  ఆ కవిత చదివిన చాలామంది ఆ తీవ్రతకి ఆశ్చర్యపోయారు. కొంతమంది చదివి వినిపించండి అన్నారు .. రేవతీ రావూరి మీ గొంతుతో వినాలని వుంది అన్నారు. అప్పుడు అంత పట్టించుకోలేదు కానీ ఇప్పుడు కథలని  శబ్దంతో రికార్డ్ చేయాలన్న తలంపులో వున్న నాకు ఈ "పునీత" కవిత  ను  నా గొంతుతో వినిపించాలనిపించింది. అందుకే ..ఈ ప్రయత్నం.

ఒక స్నేహితురాలైతే ..తల్లీ ..నీ గొంతుతో ఈ కవిత వినిపిస్తే చెవుల్లో నుండి రక్తం కారడం తధ్యం అని దీవించింది ..అది మరీ మంచిది అన్నాను. భావతీవ్రత తెలియాలి కదా ! సరే నా ఈ ప్రయత్నం చెవిటి వాడి చెవిలో శంఖం ఊదినట్లుగా కాకుండా కొంచెమైనా ప్రయోజనం వుంటే బాగుండును. అదేనండీ ..విన్నవారు కాస్త ఆలోచించి విచక్షణతో మెలిగితే చాలు. మరి వింటారు కదూ .. 

పునీత ..కవిత .. టెక్స్ట్ లో ఇక్కడ ..