అతని పక్కనే నడుస్తూ.. అశువుగా కవిత్వం వినిపించాను.
“వెలుగు నీడల త్రోవ ప్రక్కన నిలబడి రేయింబవళ్ళ క్రీడని చూస్తున్నాడు చంద్రుడు
మంచు దుప్పటి కప్పుకున్న ధరణిపై చందనాలు చల్లిపోవగా వచ్చాడు చంద్రుడు
తాంబూలంతో పండిన పెదవులతో ఎవరో ముద్దాడినట్లు ఉన్నాడు చంద్రుడు
మూసిన తలుపులని తడుతూ ఇల్లిల్లూ తిరుగుతూ పెత్తనాలు చేస్తున్నాడు చంద్రుడు
పడతి ప్రేమలో తడిసి విరహ వేదన చెంది ఆ చెలిని కూడ మబ్బు చాటుకేగెను చంద్రుడు”...
పూర్తి చేసి అతని చేతిని ముద్దాడుతూ.. నువ్వు నా చంద్రుడివి అన్నాను.
కొంటెగా కనుగీటుతూ.. భుజంపై చెయ్యేసాడు.నా సగము మేని తానైనట్టు పరవశం.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి