పిచ్చుకమ్మలూ.. ఇటు రండి

పిచ్చుకమ్మలూ ఇటు రండి... .                            

మీరు కనుమరుగయ్యారని వాపోతుంది లోకం తమ పాపం ఏమీలేనట్లు

జనులపై దయతలచి మీ ఉనికిని చాటుకుంటూ అతిథిలా వేంచేస్తారు నా గృహానికి.

గూడు అల్లకపోయినా మీకొక గూడు కనబడింది నా వరండా ఇంటిలో

నేను కాసిని గింజలు వేలాడదీసి కొబ్బరిచిప్పలో నీళ్ళు పెట్టినందుకేమో.. అతిథిలా నా ఇంటికి వస్తూనే వుంటారు.

మీ క్షేమం సదా నా బాధ్యత అన్న వాగ్ధానం అర్దమయ్యిందో యోమో..

కరెంట్ తీగలచుట్టపై మెత్తని శయ్య ఏర్పరుచుకుని సరాగాలాడుతుంటారు ఆలుమగలు.  ఎంత మురిపెంగా వుందో మిమ్ము చూస్తుంటే..

మిమ్మలను చూస్తూ నాకు నేనే చెప్పుకుంటానిలా వేరొకరితో చెప్పినట్లు.. హృద్యంగా..

 “ఆమె గూటిలో కూర్చుని ఎదురుగా తీగపై కూర్చున్న అతనితో ఊసులాడుతుంటుంది.

అతను అపుడపుడు పెత్తనాలకు వెళ్ళినట్టేవెళ్ళి.. ఏ పురుగునో పుడకనో తెచ్చి అపురూపంగా ఆమెకందిస్తాడు.

ఆమె కిచకిచ మనుకుంటూ ఒక రెక్కను క్రిందికి వొంచి అతని చుట్టూ తిరుగుతూ ఆనందంగా నాట్యం చేస్తుంది.

అతను ఆమె మెడక్రింద తన తలను వొంచి.. ఓసి.. పిచ్చి ప్రేయసీ.. ఈ మాత్రం దానికేనా ఇంత సంతోషం... ముందురోజులకు కాస్త దాచుకో.. కలకాలపు తోడును కదా నేను.

మన వంశాన్ని వృద్ధి చేసి పంటలకు సస్యరక్షణలో తోడవుదాము.ఇక పోదాం పద పద.

మనుషులు చూస్తే మనపై ఈర్ష్య పడతారు. వారికి మనంత తీరిక మనస్సు ఎక్కడిదీ?
రెండు కళ్ళు దేనికో అప్పగించి మన ఉనికికి ఉపద్రవం తెచ్చిపెట్టేపనిలో తలమనకలైవున్నారు.

త్వరగా ఎగిరిపోదాం పద..  పచ్చని లోకం మన నెలవై.. కొలువై. “   అంటూ మీ కథను అప్పటికి ఆపేస్తాను.

పిచ్చుకమ్మాలూ.. ఇటు రండి అని రోజూ పిలవకుండానే వస్తూండటానికి జొన్న కంకుల గుత్తినొకటి వ్రేలాడగడతాను.

మీ సంతతిని కాపాడటానికి బల్లులను ఇటువైపు చూడకుండా భయపెడతాను. పక్షి పశువూ కీటకమూ జంతువూ అన్నీ వుంటేనే కదా.. మనిషి మనుగడ అన్న  కూసింత స్వార్దంతో కూడానూ..