ఓషో చెప్పిన జెన్ కథ

ప్రతిది పరిపూర్ణత (perfect ) గా వుండటం సాధ్యమేనా! అసలు యే లోపం లేకుంటే బాగుంటుందా?
ఇదిగో యీ ఓషో చెప్పిన జెన్ కథ చదవండీ.. ఆంగ్లంలో వున్న కథకు సునీత పోతూరి  తెలుగు అనువాదంలో..

ఒక రాజు తోటపని నేర్చుకుందుకు ఒక జెన్ మాష్టర్ దగ్గరకు వెళ్లాడు. 'ముందుగా నీవున్న చోటనే... వెళ్ళి, వొక చక్కని తోటను తయారు చేయమని' ఆ మాష్టర్ చెప్పాడు.
మూడు సంవత్సరాలు గడిచాక తను వచ్చి ఆ తోట ను చూస్తానని, అది కనక సంపూర్ణంగా తయారు అయింది అనుకో...‌ అపుడు రాజు ఆ పరీక్షలో ఉత్తీర్ణుడై నట్లే నని అంటాడు.

రాజు ఈ 'సంపూర్ణంగా' అనే పదాన్ని 'మొత్తం గా, ఎటువంటి లోపాలు లేని' విధంగా పరిపూర్ణత కలిగినది అని అర్థం చేసుకొంటాడు. వేలకొద్దీ తోటమాలులను పనిలో పెట్టి... జపాన్ దేశం లోనే మిగతా గార్డెన్స్ కంటే మిన్నగా తయారు చేసాడు రాజు. ఎక్కడా వొంక పెట్టేందుకు వీలు లేనంతగా తయారైంది...
అలా మూడేళ్ళు గడిచింది. జెన్ మాష్టర్ అన్న ప్రకారం వచ్చి చూసాడు. తన తోట ఎంత బాగుందో నంటూ మురిసి పోతున్నాడు రాజు.
కాని, జెన్ మాష్టర్ అంతా చూసాక అసంతృప్తి చెందాడు... సాధారణంగా మితభాషి అయిన మాష్టర్ ఏం మాట్లాడలేదు. మౌనంగా వహించాడు. రాజు మనసులో ఆందోళన. ఈ తోటకు ఇంతకు మించి చేయవలసినది...చేయగలిగేది ఏమీ లేదే.. ఉన్న వాటిల్లో ఈ తోట దీటుగా వుందే... తానేమి పరీక్ష తప్పడు కదా..
జెన్ మాష్టర్ మౌనం దుర్భరం గా వుంది రాజుకి.

ఇక ఉండబట్టలేక అడిగేశాడు..."ఏమైంది? మీరు ఎందుకు వొక్క మాట కూడా మాట్లాడటం లేదు? నా తోట మీకు నచ్చలేదా?"

మాష్టర్ నిదానంగా జవాబిచ్చాడు."నమ్మలేనంత పరిపూర్ణంగా వుందీ తోట. అంతా కృత్రిమంగా అనిపిస్తోంది. నిజానికి ప్రకృతి లో ఏదీ పరిపూర్ణత కలిగి వుండదు. ఇదిప్పుడు ఎంత బాగుంది అంటే ఇక ఇందులో మెరుగు పరచేందుకు ఏమీ మిగలలేదు. నా విచారం అంతా అదే. నేను నీకు చెప్పాను.. మొత్తం అన్నీ వుండాలి అని. నీవు సరిగా అర్థం చేసుకున్నట్లు లేదు. ఈ తోట మొత్తం వెదికినా..వొక్కటంటే..వొక్కటి ఎండాకు కనిపించడం లేదు. ఇదెలా సాధ్యం.?"
"లేకేం చాలానే వున్నాయి.. మీరొస్తున్నారని అంతా శుభ్రం చేయించాను" అన్నాడు రాజు.

" నాకొక బకెట్ ఇవ్వండి" మాష్టర్ అడిగాడు

వెంటనే బకెట్ వచ్చింది. అతను తోట బయట ఎండుటాకులు పారేసిన చోటుకి వెళ్లాడు. బకెట్ నిండా ఎండుటాకులు నింపాడు. లోపలి కి వచ్చి...దారంతా వెదజల్లాడు వాటిని....

సరిగ్గా... అప్పుడే వీస్తున్న గాలి...ఆ ఆకులతో ఆడుకోవడం మొదలు పెట్టింది. గాలితో పాటుగా ఆకుల గలగల...సంగీతం!
జెన్ మాష్టర్ పెదవులపై చిరునవ్వు వెలిసింది.

"ఇప్పుడు... ఇప్పుడిది సరిగ్గా వుంది..మరీ పరిపూర్ణంగా కాకుండా.. సహజంగా... వుంది. ఈ ఆకులే లేకపోతే ఎంత నిర్జీవంగా వుండేది".

పరిపూర్ణత ..అంటే లోప రహితంగా అనికాదు. కాని ఈ విషయాన్ని మనం అనాదిగా అపార్థం చేసుకుంటూనే వస్తున్నాం