ఐదో ఋతువు

కాల పురుషుడు కొరడా ఝళిపించాడు

పువ్వుల బృందగానం ఆగిపోయింది

సీతాకోకచిలుకల ధ్యానం చెదిరిపోయింది

పెళ్ళికూతురిలా శోభిల్లే లోయ కళ తప్పింది

రంగుల ప్రపంచం మటుమాయమైంది

చెట్లన్నీ మోడులై కన్నీటి బొట్లు రాలుస్తున్నాయి

కలత పడ్డ ధర మనసు దుఃఖంతో వశం తప్పింది

జాలి పడ్డ  దివి మంచు తెర ముసుగు వేసింది

సాక్ష్యంగా నిలిచిన రవి చంద్రులిరువురు 

ఎదురెదురు నిలిచి సన్నగా  నవ్వుకున్నారేమో

నక్షత్రాలు తలలూపుతున్నాయేమో

సముద్రం ఉన్ని దుస్తులు ధరించి వెచ్చ బెట్టుకుందేమో

ఋతువులన్నీ ప్రకృతి కే  ఊహలన్నీ అర్ధసత్యాలే

మనసు తోట అరుదైన కానుకను పొందింది 

క్షణానికోమారు పుట్టి మరణిస్తూ వుంటుంది

అది ఎన్నటికీ వాడని ఐదో ఋతువు

లోన బయటా చుట్టేసిన అడవిపూల సౌగంధం

చుట్టూ రంగు రంగు సీతాకోకచిలుకలు 

మధ్య ఒకే వొక్క తెల్ల సీతాకోకచిలుక 

అదే నా ఐదో బుుతువు.

మరణించే ప్రేమ వొద్దంటాను

 

మరణించే ప్రేమ యెంత గొప్పదైనా వొద్దంటాను. 

అసలు ప్రేమంటేనే వెయ్యిదిగుళ్ళు. 

వద్దని యెంత మొత్తుకున్నా అణాకాణీ చేయని తలపుల కొలువులు

ద్వారబందాలే లేని నాలుగు గదులలో స్వేచ్ఛగా తిరిగేసిన రోజులు

ధ్వని వినిపించని వలపు మంత్రాలు  అస్త్రాలు శస్త్రాలు చేయని గాయాలు తీపి కోతలు

ప్రేమంటే తనను తాను గాయపరచుకుని ఇంకొకరి ప్రేమను మలాముగా పూసుకోవడం

ఇన్ని దాటాక... 

ఎవరి మానాన వారిని వుండనీయదు పోనీ కలిసి బ్రతికినపుడు పాతబడకుండాను వుండిపోదు

ఇరువురి మధ్య క్రమక్రమంగా మరణించే ప్రేమ 

వెగటు కొట్టే ప్రేమ మనిషి కన్నా ముందే చచ్చిపోయే ప్రేమ వొద్దంటాను

రహస్యతంత్రులను మీటే ఆ మనో మార్దవం.. నందివర్దనమంత  చల్లనిది కానట్లైతే.. 

ప్రేమ యెంత గొప్పదైనా వొద్దంటాను.

మరణించే ప్రేమ యెంత గొప్పదైనా వొద్దంటాను.

ఓ దేశదిమ్మరి ప్రేమ  సంచారి ప్రేమ యెంత గొప్పదైనా వొద్దంటాను.

రెక్కలూడిన సీతాకోకచిలుకకు పూలరెక్కలు అతకవంటాను.