.
“అసలీ ఆవకాయ పచ్చళ్ళు యెవరు కనిపెట్టారో కానీ చెడ్డ చిరాకేస్తుంది. తినేటప్పుడు యింటిల్లపాది లొట్టలేసుకుంటూ టెంకెని వడేసి నములుకుంటూ రసస్వాదనలో మునిగి పోతారు కానీ పచ్చడి పట్టేటప్పుడు యీ మండుటెండల్లో చెమటలు కక్కుతూ యెంత కష్టపడాలో వీళ్ళకేం తెలుసు ? ”
ఇద్దరు పిల్లలున్నారన్నమాటే కానీ కాస్త అమ్మకి సాయం చేద్దామనే యింగిత జ్ఞానమయినా లేదు. ఎప్పుడూ ఆ నెట్ లో తలదూర్చి చాటింగ్ చేసుకోవడమే తప్ప. తమ చుట్టూ వున్న ప్రపంచం యేమిటో అన్నది అసలక్కరలేదు
పైకనుకుంటూ కూతురు, కొడుకు పై విసుగునంతా ప్రదర్శించింది సుజాత.
అయినా వాళ్ళలో వీసమెత్తు కదలిక కూడా లేదు. ఇంకా చెప్పాలంటే మామిడికాయలని ముక్కలగా చేస్తున్న తల్లి వైపు చూస్తూ ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటున్నారు. అమ్మ కోపం యెంతసేపులే అన్న అతి రహస్యాన్ని అర్ధం చేసుకున్నట్లు.
అంతలో గుమ్మం ముందు యెవరో వచ్చిన కదలిక కనిపించి కారుతున్న చెమటని తుడుచుకుంటూ తల పైకెత్తి చూసింది సుజాత.
“విజయ” కనబడింది. సంతోషం ముఖంలోకి కరంట్ లా ప్రవహించింది.
"రా ..రా.. అనుకోకుండా యేమిటీ.. యీ హటాత్తు రాక అని అడుగుతూనే లేచి నిలబడి ప్రిజ్డ్ వైపు అడుగులు వేసింది.
చెప్పులు విడిచి బయటున్న పంపు దగ్గర కాళ్ళు కడుక్కుని కాస్త ముఖం మీద నీళ్ళు చిలకరించుకుని చేత్తో తుడుచుకుంటూ లోపలకి వచ్చింది విజయ.
“ముందు ఈ చల్లటి నీళ్ళు త్రాగు. ఇంత ఎండన పడ్డావ్? భోజనం చేసావా!? ప్రశ్నలు గ్రుమ్మరించింది సుజాత.
మంచి నీళ్ళ గ్లాస్ తీసుకుని గట గట తాగేసి మరి కాసిని అన్నట్లు చూసింది.
మరి కాస్త నీళ్ళు త్రాగి కాస్త సేదతీరగానే చెప్పు అన్నట్లు చూసింది విజయ
“ఈ రోజు ఓ స్కూల్ వాళ్ళు టీచర్స్ పోస్ట్ కోసం ఇంటర్యూ చేస్తున్నారు. అందుకోసమే రావాల్సి వచ్చింది ” చెప్పింది విజయ.
“ఇంటర్యూ బాగా జరిగిందా? బాగా చేసావా?”ఆత్రుతగా అడిగింది.
“ఏదో..పర్వాలేదు. సెలక్ట్ అయ్యింది లేనిది తర్వాత పోన్ చేసి చెపుతానన్నారు” చెప్పింది.
కొద్దిగా నిరాశ సుజాతకి. "నేను ఈజీగానే తీసుకున్నానులే!" అంది విజయ.
నిజానికి విజయ కంటే.. ఆమెకొచ్చే ఉద్యోగం పట్ల సుజాతకే ఎక్కువ వర్రీ ఉంది. వాళ్ళిద్దరికీ ఓ..నాలుగేళ్ల పరిచయం. సుజాత పని చేస్తున ఆపీస్ కి విజయ వస్తూ ఉంటుంది. ఓ పదేళ్ళ వయసు తేడా వున్నాయేదో తెలియని బంధం వారిని కలిపింది.మంచి స్నేహితులు అయ్యారు.
“తొందరగా నీకొక వుద్యోగం దొరికితే బాగుండు” అంది సుజాత . విజయ మౌనంగా వింటూ ఆలోచిస్తుంది.
“మోడల్ స్కూల్ టీచర్ పోస్ట్ ల కోసం జరిగే ఎగ్జాం యెప్పుడూ ?”అడిగింది. .
“ఓ..పది రోజులు తర్వాత ఉంది” చెప్పింది కాస్త అనాసక్తిగా..
ఏమిటమ్మా ! అంత నిరాశగా వున్నావు? అడిగింది..
” ఏం చేయను ..అసలెందుకు బ్రతకాలో, ఈ వుద్యోగాల కోసం యెందుకు ప్రయత్నించాలో అర్ధం కావడం లేదు.
“రజియా”కి పోన్ చేసావా?
“చేసాను, విషయం చెప్పాను..నీ కూతురితో నువ్వే మాట్లాడు అని పోన్ ని ఆ పిల్లకిచ్చేసింది .రెండు మూడు మాటల తర్వాత అడిగాను. "నేనొస్తున్నాను ..నువ్వు నాతోపాటు వచ్చేయి" అన్నాను వెంటనే పోన్ కట్ చేసింది. రెండు నిమిషాలు ఆగి మళ్లీ పోన్ చేసాను. రజియానే మాట్లాడింది. “వదినా నేను అప్పు, అమ్మీ అందరు చెప్పి చూసాము. అమ్మ వెంట వెళ్ళు నీకక్కడ చాలా బాగుంటుంది అని. కానీ ఆపిల్ల వినడం లేదు. నేను వెళ్ళనంటే వెళ్ళను . మీకు అంత బరువైతే, నన్ను మీరు బలవంతంగా పంపించాలనుకుంటే ..నేను యింట్లో నుంచి వెళ్ళిపోతాను కాని ..ఆమె దగ్గరకి మాత్రం నన్ను వెళ్ళమని చెప్పొద్దు” అని ఖచ్చితంగా కోపంగా చెప్పిందట ..”
ఆ మాటలు చెపుతున్నప్పుడు విజయ కళ్ళల్లో కన్నీరు.
నేను తననేమైనా కావాలని వదిలేసానా? నేనంటే యేమిటో నాకు తెలియని, వొంటిమీద సృహ లేని మెదడు మొద్దు బారిపోయిన పరిస్థితుల్లో నా వెంట తనని తెచ్చుకోలేకపోవడం తప్పే! కాని నన్నిలా ద్వేషించుకునే తప్పు నేనేమి చేసానో..నాకర్ధం కావడం లేదు”అంది విజయ.
ఆ పరిస్థితిలో ఇంకేదైనా మాట్లాడినా విజయని యింకా యెక్కువ బాధ పెట్టడమే అవుతుందని సుజాతకి తెలుసు. కొంచెం కాఫీ కలిపి ఇచ్చింది. త్రాగుతూ చెప్పింది.”పోయినసారి తనని చూడటానికి నేను వెళ్ళినప్పుడు నా కూతురు నాకు కాఫీ కలిపి యిచ్చింది.అంత పెద్దదయిపోయింది తెలుసా? “అంది నవ్వుతూ
“ఈ సంవత్సరం అయినా స్కూల్ కి పంపుతారా లేదా? లేకపోతే మదర్సాకే పంపుతారా?” కించిత్ కోపంగా అడిగింది.
“నాకు తెలిసినంతవరకూ ఓ రెండేళ్ళు యింట్లో పని పాట నేర్పి ..పెళ్లి చేసి పడేస్తారు.అంతకన్నా వేరే సూచనలు వాళ్ల దగ్గర లేవు "అంది.
“నువ్వుసలు యెలా వూరుకోగాల్గుతున్నావ్? ఆ పిల్ల వయసు పదేళ్ళు నిండినాయి. చదువు సంధ్య లేదు,మంచి-చెడు తెలియదు. ఆ మాట చెప్పడానికి నీకు సిగ్గులేదా?” తీవ్రంగా అడిగింది సుజాత.
“నన్నేం చేయమంటావు చెప్పు “
“తల్లిగా నీకసలు భాద్యత లేదని అనుకుంటున్నావా!? అతను వ్యసనపరుడు..వదిలి పడేసాడు. నీకేమయింది?”
“నా జీవితమే అలా తగలడింది.. ఇక యింతే ప్రాప్తం అనుకుని వదిలేయడమే!”అంది విజయ.
"నువ్వులా అంటే ఒప్పుకోను. అసలు ఒకరి జీవితం నాశనం కావడానికి యితరుల మీద తప్పులు రుద్దేయడానికి యితరుల వల్లనే తమ జీవితం అలా తయారైందని యేడవడానికి, వో కడివెడు కన్నీళ్లు కార్చడానికి తయారుగా వున్నట్లు వుండే వాళ్ళని చూస్తే నాకసహ్యం. అసలు యితరులలెవరో నాశనం చేయడానికి ప్రయత్నించినా మనకి మనం యే౦ చేసుకుంటున్నాం, యే౦ చేయగల్గుతున్నాం అని ఆలోచించుకోవాలి. ఖర్మ అని, ప్రారబ్ధం అని సరిపెట్టుకోవడాన్ని ఎస్కేపిజం అంటారు. అయినా నీకు ఈ వైరాగ్య భావనలు రావడంలో ఆశ్చర్యమేం లేదులే.. యెప్పుడూ గుళ్ళు గోపురాలు , వూర్లు తిరగడం. ముప్పయి మూడేళ్ళ వయసులో యివన్నీ నీకు అవసరమా!?
నీ జీవితం గురించి నీకాసక్తి, శ్రద్ద లేకపోయినా ఓ బిడ్డకి తల్లిగా నీ అవసరం వుందో, లేదో అదైనా తెలుసుకో.." కోపంగా చెప్పింది.
ఆ కోపంలో అభిమానం వుందని విజయకి తెలుసు కాబట్టి యేమి మాట్లాడలేదు.
“నాన్న ఓ సంబంధం చూసారు. వాళ్ళు త్వరగా అవునో,కాదో తేల్చి చెప్పమని వొత్తిడి చేస్తున్నారు. ఇప్పుడు యేమీ చెప్పను . డి.ఎస్ .ఈ ఎగ్జాం అయ్యాక చెపుతాం అన్నారట నాన్న” అంది.
“అంటే పరీక్ష బాగా వ్రాసి వుద్యోగం వచ్చే అవకాశం ఉందా! లేదా? అని తెలుసుకున్నాక చెపుతారన్నమాట. చాలా బావుంది” అంది సుజాత వ్యంగంగా.“వరుడు వివరాలు ఏమిటో ”అడిగింది
“వయస్సు 52 భార్య మరణించింది . ముగ్గురు కొడుకులు, ఇద్దరికీ పెళ్ళిళ్ళు అయిపోయాయి. బాగా ఆస్థి ఉంది మూడవ కొడుకు పెళ్లై పోతే ఆస్తులన్నీ పంచేసి ఆయన సెటిల్ అవుదామనుకుంటూన్నాడట.
‘బేష్ బ్రహ్మాండంగా వుంది. మూడవ కొడుకు పెళ్ళికి అత్తగారి పాత్రలో తలంబ్రాల చీర యిచ్చి, బొట్టు పెట్టి తర్వాత ఆయనకీ పిల్లలని కంటావన్నమాట. చాలా బాగుంది” మీ నాన్నకసలు కళ్ళు ఉన్నాయా ? లేకపోతే అప్పుడు చేయలేకపోయిన పెళ్లిని యిప్పుడు చేయాలనుకుంటున్నారా, ఏమైనా యిదే౦ బాగోలేదు. నీకెలా అనిపిస్తుందో కాని నాకసహ్యంగా వుంది అంది సుజాత
“నాకు నచ్చలేదు. అసలు వచ్చిన ప్రతి సంబందానికి నువ్వే వంకలు పెడతావు. ఈ వయసులో, నువ్వు చేసిన ఘనకార్యానికి యింతకన్నా మంచి సంబంధం వస్తుందా అని తిట్టి పోస్తుంది అమ్మ. మళ్ళీ కాసేపేమో దానికి యీ వయసులో పెళ్లి యె౦దుకు? మనతో పాటు కృష్ణ,రామ అని వుంటుందిలే అంటుంది.
"తమ్ముడేమో అసలు నాతో మాట్లాడటం మానేసాడు. ఆ యింట్లో నన్ను అర్ధం చేసుకుంది “మాధవి” మాత్రమే! పరాయి యింటి పిల్ల .ఆరేళ్లలో నన్ను యెప్పుడూ చిన్నమెత్తు మాట కూడా అనలేదు. "అని చెప్పింది మరదలు గురించి.
“సరేలే! వీటి గురించి మనం చాలాసార్లు మాట్లాడుకున్నాం. ఏమి ప్రయోజనం లేదు.భోజనం చేయి. ఈ పచ్చడి పనులు పూర్తి చేయాలి. కదా! “అంది సుజాత.
ఇప్పుడు వద్దు, వెళ్లబోయే ముందు తింటాను. పద పని చేసుకుందాం !అని తనే అక్కడి నుండి లేచింది.
ఏదో చానల్ లో “సీతాకోక చిలుక” సినిమా వస్తుంది చూడు మమ్మీ.అని సుజాత కూతురు యింకో రూంలో నుండి కేకేసి చెప్పింది. ఆ సినిమా అంటే పిచ్చి నాకు. మతాంతర వివాహం టీనేజ్ ప్రేమ ..సబ్జక్ట్ భలే బాగుంటుంది "అంది సుజాత.
"అంతకన్నా మంచి కథలున్నాయి జీవితంలో " అంది విజయ.
మామిడి ముక్కలు నరుకుతూ వుండగా విజయ ఒక మాట అంది ." అసలు ఈ ప్రేమ వివాహాలు చేసుకుంటున్న వారందరినీ యిలా ముక్కలు నరికినట్లు నరకాలి అంది." అంతులేని కోపం ఆ మాటల్లో .
“ఎందుకులే అంత మాట. అందరి జీవితం నీ జీవితం లా వుండదు. మీ వివాహ జీవితంలో అన్ని అంతరాలు,బేదాలు వున్నాయా యేమిటీ ? అంది సాలోచనగా.
నేనెప్పుడు వివరంగా చెప్పలేదు కదూ..అంటూ విజయ తన వివాహ జీవితం వైపు కబుర్లు మళ్ళించింది. ఉండు ఉండు..అంటూ సుజాత తన కూతురు ”డాలీ” ని పిలిచింది. పనిలో సాయం చేసే నెపంతో. కొంచెం అయిష్టంగానే కూర్చుని మామిడి కాయలోని జీడి ముక్కలని తీస్తూ శుభ్రం చేస్తూ ఆ పిల్ల వో చెవి వేసింది
విజయ చెప్పడం మొదలెట్టింది.
డాలీ కూడా శ్రద్దగా వినడానికి రెడీ అయింది.
“నాకప్పుడు ఇరవయ్యి యేళ్ళున్నాయి డిగ్రీ పూర్తి చేసి సెలవల్లో కొత్తగా వచ్చిన కంప్యూటర్ క్లాస్స్ లకి వెళుతున్న రోజులు. అప్పుడప్పుడు నేను వెళుతున్న కంప్యూటర్ సెంటర్ కి బాషా వచ్చే వాడు. అతను చిన్నప్పుడు నుండి నాకు తెలుసు .నాకన్నా ముందు నుండే ఆ స్కూల్ లో చదివే వాడు.పదవ తరగతి చదువుతూ మధ్యలో మానేసాడు. ఏదో చిన్న చిన్న బిజినెస్ లు చేస్తుండే వాడని తెలుసు. నేను కంప్యూటర్ క్లాస్ లకి వెళ్లినన్ని రోజులు రాకపోయినా యెక్కువగానే అక్కడికి వచ్చేవాడు. ఇరవయ్యి యేళ్ళు వయస్సు వచ్చిన నాకతను యెందుకు వస్తున్నాడో అర్ధం అయ్యేది. మాకు తెలిసిన వాళ్ళ దగ్గర,అతనికి నాకు మాత్రమే తెలిసిన కొంతమంది ఫ్రెండ్స్ దగ్గర ఆ “విజయ” వప్పు కుంటే పెళ్లి చేసుకుంటాననేవాడట. అది విని నేను వాడి మొహం లే!. శుద్ధ సంప్రదాయ బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో పుట్టిన నేనెక్కడా!,ముస్లిం అయిన అతనెక్కడ!? అవన్నీ యే౦ కుదరవులే..నోర్మూసుకుని పని చూసుకోమను”అని చెప్పేదాన్ని.
కొన్నాళ్ళు అతను నాకు కనిపించలేదు.కళ్ళకి కనబడే ప్రేమ అనే మత్తు వదిలిపోయింది. నా సమాధానం విని నా జోలికి రాకుండా వెళ్ళిపోయి వుంటాడులే అనుకునే దాన్ని” చెప్పింది విజయ.
ఇంటరెస్ట్ గా ఉంది. మరి తర్వాత మీ పెళ్లి యెలా జరిగింది ?అడిగింది డాలీ
“ఆ రోజు శుక్రవారం. నేను తలంటు పోసుకుని పట్టు లంగా కట్టుకుని ..తలలో పూలతో..మెడలో నగలతో. కంప్యూటర్ క్లాస్స్ కి వెళ్లాను. వెళ్ళేటప్పుడు ..మా అమ్మ అచ్చు పెళ్లి కూతురిలా వున్నావు అని మురిసి పోయింది. ఆమె మాటకి వున్న బలం యెంత౦టే ఆరోజు నా పెళ్లి జరిగిపోయింది.
నేను కంప్యూటర్ సెంటర్ కి వెళ్ళగానే మెయిన్ డోర్ దగ్గరే బాషా నా కోసం కాసుకు కూర్చుని ఉన్నాడు. నేను లోపలకి వెళ్లబోతుంటే చటుక్కున నా చేయి పట్టుకుని నన్ను పెళ్ళిచేసుకుంటావా!? నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం, యే లోటు చేయకుండా బాగా చూసుకుంటాను అని చెప్పాడు. అతని కళ్ళల్లో ప్రేమకో,లేదా అతను అడిగిన విధానానికి సానుభూతి కలిగో వెంటనే తల వూపేశాను. అతని కళ్ళల్లో సంతోషం. ఓ..పది నిమిషాల్లో అతను అతని స్నేహ బృందమంతా కలసి మూడు ఆటోలలో అక్కడికి వచ్చేసారు.
బాషా కంప్యూటర్ ముందు కూర్చున్న నా దగ్గరకి వచ్చి ‘వెళదాం రా”అన్నాడు. నేను వెనుక ముందు యే౦ ఆలోచించలేదు.అక్కడి నుండి లేచి అతని వెంట వచ్చేసాను. అతను నన్ను ఓ..ఆటోలో యెక్కించుకుని అమ్మవారి గుడి దగ్గరకు తీసుకుని వెళ్ళాడు. అతని స్నేహితులు పది మంది వరకు మా వెంట వచ్చారు. వాళ్ళందరి సాక్షిగా ఆ గుళ్ళో నామెడలో తాళి కట్టాడు. నేను అతని భార్య ని అయ్యాను. “బాషా” అతని యింటికి నన్ను తీసుకు వెళ్ళ లేదు. వాళ్ళు ఉండే ఏరియా అంతా ముస్లిం లే వుంటారని చెప్పి . అక్కడ నేనుండలేననుకుని వేరొక ఇల్లు తీసుకున్నాడు.నేను అతనితో కలసి ఆ యింటికి వెళ్ళేటప్పటికి ఒక యింటికి కావాల్సిన సామానులు యేమైతే కావాలో అన్నీ వివరంగా అమర్చి వున్నాయి . నాకు చాలా ఆశ్చర్యంగాను,సంతోషం గాను అనిపించింది.
“నీ మనసు నాకు తెలుసు, నువ్వు నా కోసం అన్ని అభ్యంతరాలు వదులుకుని వస్తావని నా మనసుకి తెలుసు “నీ కోసమే యివ్వన్నీ కొని ఉంచాను” అని చెప్పాడు.అతనికి నా పై యెంత ప్రేమ లేకపోతే యింత ముందు చూపుతో యివ్వన్నీ అమర్చగలడు..అననుకోగానే అతని పై నాకు వువ్వెత్తున ప్రేమ పుట్టుకు వచ్చింది. అతనిని హత్తుకుని మనఃస్పూర్తిగా “ఐ లవ్ యూ” అని చెప్పాను. మధ్యాహ్నం అయ్యేటప్పటికి మాములుగా నేను వెళ్ళే సమయానికి యింటికి చేరుకోక పోయసరికి మా వాళ్లకి అనుమానం వచ్చింది. వెతకడం మొదల పెట్టారు. విషయం తేలికగానే తెలిసింది.
“ఛీ ! అది యింతటితో చచ్చింది అనుకుందాం. ఇలాంటి పనులు మన యింటా వంటా ఉన్నాయా? పోయి పోయి
ఓ తురక వాడిని కట్టుకుంది.దీనికి యింతకన్నా మంచోడు దొరక లేదా!? “ఇదిగో యీ యింట్లో దాని వూసు యెత్తితే నరికి పారేస్తాను జాగ్రత్త ..అంటూ నాన్న హుంకరించడం జరిగిందట.
ఆ సాయంత్రానికి అమ్మ,పెద్ద మామయ్యా వచ్చారు. ఏం జరిగింది, అతనిని నువ్వు ప్రేమించావా? అని అడిగారు.లేదని తలూపాను. మరి అయితే యెలా జరిగింది ఈ పెళ్లి ? అని అడిగారు. జరిగిన విషయం చెప్పాను.
అతను అలా అడగగానే వెళ్ళిపోయావా? నీకేం మాయరోగం వచ్చిందే, యిలా చేసావు. యింకా చదువుకుంటే చదివించి మంచి అబ్బాయికిచ్చి పెళ్లి చేద్దామనుకున్నాను. . ఈ పెళ్లి-గిళ్లి యేమీ జరగలేదనుకో.. ఆ తాళి తెంచి పడేసి .మాతో వచ్చెయ్యి అంది అమ్మ. నేను మాట్లాడలేదు. ఎదురుగా బాషా నిలబడి వున్నాడు. నేనేమి చెబుతానా అని నా వంకే చూస్తున్నాడు. పాపం, అతను నన్నెంతగా ప్రేమించాడు, నాకోసమెంత చేస్తున్నాడు అని గుర్తుకువచ్చి”నేను రాను మీరు వెళ్ళిపొండి.”అని చెప్పేసాను.
కాసేపు నాకు నచ్చ చెపుదామని ప్రయత్నం చేసి అది వీలుపడక, నన్ను తిడుతూ,శపిస్తూ వెళ్ళిపోయారు అమ్మ,మామయ్య.
రెండు రోజులు గడిచేటప్పటికి బాషా అమ్మ,అతని బంధువులు బిల బిల లాడుతూ వచ్చేసారు. మా కోడలు బంగారు బొమ్మలా ఉంది. ఎంతైనా మా బాషా యెంపిక గొప్పది..అంటూ మెటికలు విరిచుకుని ముచ్చట పడిపోయారు.
నిన్ను కన్నవాళ్ళు వద్దని వదిలేస్తే మేము వదిలేస్తామా? ఒరేయ్..బాషా ! ఏమిటిరా, కోడలని యిక్కడ ఒంటరిగా వుంచావ్? మన యింటికి తీసుకుని పోదాం పద. మన యింటికి తీసుకుని పోయి పెద్దాళ్ళతో మాట్టాడి మళ్లీ మన పద్దతిలో “షాది’ చేసుకోవాల…అని అన్నారు.
బాషా అలాగే అన్నాడు. నేను అతని వైపు చూసాను. “నీకు ఇష్టమైతేనే !” అన్నాడు.
నేనప్పుడు కూడా యేమి ఆలోచించలేదు.అతనితో కలసి బతకాలనుకున్నప్పుడు అతని మతంలోకి మారితే తప్పేమిటీ ?అనిపించింది.
నేను,బాషా కలసి అతని తల్లి ఉంటున్న యింటికి మారిపోయాం, అతనికి తండ్రి లేడు.ఓ.అక్క మాత్రం వుంది. ఆమెకి పెళ్ళైంది. ఒక వారంలోపులోనే నన్ను ముస్లిం మతంలోకి మార్చి వేసారు. పుట్టినప్పటి నుండి నన్ను అంటిపెట్టుకున్న తిలకం బొట్టు,ఆ బొట్టు క్రింద పెట్టుకునే కుంకుమ బొట్టు అన్ని తీసివేసేటప్పుడు..యెక్కడో గుండెలో కలుక్కుమంది. నాకు బొట్టు పెట్టుకోవడం యెంతిష్టమో..ప్రతి శుక్రవారం పాదాలకి పసుపు రాసుకోవడమంటే యెంత ప్రాణమో ! ఇవన్నీ యిక వుండవని తెలుసుకుని యేడుపొచ్చింది. కానీ బయటకి తెలియనివ్వలేదు
నా మెడలో బాషా గుడిలో కట్టిన తాళిని తీసివేసారు. నాలో ఊపిరిపోసుకుని పెరిగిన నా మత విశ్వాసాలు అన్నీ ఒక్కొక్క టిని నా నుండి దూరం చేస్తున్నారు. చూడమ్మా! ఇక నువ్వు మీ పద్దతులన్నీ పూర్తిగా మర్చిపోవాలి. నిన్ను ముస్లింగా కలుపుకున్న తర్వాత నీకు మీ పద్దతులు యేవి గుర్తుకు రాకూడదు. . “నీకు జమీలా” అని పేరు పెడుతున్నాం. ఇక నువ్వు ఆ పేరుతోనే పిలవబడతావని చెప్పారు..
నాకెందుకో ఆ పేరు నచ్చలేదు. విజయ అన్న పిలుపు మానేసి బాషా కూడా నన్ను జమీలా అని పిలవడం చిత్రంగా తోచింది. నాకివ్వన్నీ వద్దు,నన్ను నాలాగే వుండనివ్వండి అని గట్టిగా అరచి చెప్పాలనిపించింది. కానీ నా నోరు పెగల లేదు.
ఇరవయ్యి ఏళ్ళపాటు వుదయం నిద్రలేచినప్పుడు అరచేతులు చూసుకుని “కరాగ్రే వసతే లక్ష్మి,,కర మధ్యే సరస్వతి,కరమూలే తూ గోవిందః ,ప్రభాతే కర దర్శనం” అంటూ కరదర్శనం చేసుకునే నేను భూమిపై పాదాలు ఆనిస్తూ.. భూమాతను క్షమాపణ కోరుతూ ప్రార్దించే నేను, వాకిలి వూడ్చి సూర్యదయానికి ముందే కల్లాపి జల్లి అందంగా ముగ్గులు పెట్టే నేను అవన్నీ చేయక నా చేతులు కట్టేసినట్లు అనిపించింది
కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని స్నానం చేసివచ్చి తాతయ్య తో కలిపి ..సూర్య నమస్కారం చేస్తూ ఆదిత్య హృదయం ని పఠించే నేను ..విషు శతసహస్ర నామం పారాయణం చేసే నేను అవన్నీ యెక్కడో పనికి రాని వస్తువులని పారేసిన విధంగా మరుగున పడేయడం నా వల్ల కాలేదు. అలవాటు ప్రకారం పారాయణం గొంతు పెల్లుబికి వచ్చేస్తుండేది. అలాగే అణచి వేసుకుని లోలోపలే వల్లెవేస్తూ ఉండేదాన్ని.మళ్ళీ అంతలోనే మతం మారిన గుర్తుకు వచ్చి యెవరన్నా చూస్తారేమో అన్న దిగులు ముంచు కొచ్చేది. అదేమిటో..’బిస్మిల్లా ఇర్రహ్మాన్ నిర్రహీమ్” అనుకోవడం వచ్చేదే కాదు.
పెళ్ళంటే యేమిటో అనుకున్నాను. క్రొత్త జీవితం బాగుంది అనుకున్నాను. మధ్యలో ఈ మతం మారడమేమిటీ జీవితం యిలా అయిపోయింది అనుకున్నాను.
బాషాని అడిగాను. మళ్ళీ చదువుకోవడం మొదలెడతాను అని.
నీకెందుకు పరేషాన్? నేనున్నానుకదా! నేను సంపాదిస్తాను నువ్వు యింట్లో హాయిగా వుండు, నువ్వు పనికూడా చేయనవసరం లేదు. అమ్మీ అన్ని చూసుకుంటుంది అన్నాడు.
తను ప్రొద్దుటే వెళితే రాత్రికి రావడమే! ఈ లోపు పగలంతా మా అత్త వైపు చుట్టాలు వచ్చే వాళ్ళు. చేపలు,మాంసం,రొయ్యలు తెచ్చి వంటలు చేసే వాళ్ళు. నాకు ఆ వాసన చూస్తేనే కడుపులో దేవేసేది. వాళ్ళు అందరూ ఆ పదార్ధాలని లొట్టలు వేసుకుని తినడం నాకు నచ్చేది కాదు .
మా అత్త చెల్లెలు ఈ కోడలు ఇలా మన తినే తిండిని అసహ్యించుకుంటే యెట్టా.. రేపు బాషా గాడికి యే౦ వండి పెట్టుద్ది.. ఏమైనా సరే మాంసాలు,చేపలు వండటం నేర్పాల్సిందే అని పట్టు బట్టుకు కూర్చుంది. బతికి ఉన్న చేపలు తీసుకు వచ్చినన్ను చేపలు శుభ్రం చేసే బండ దగ్గర కూర్చో పెట్టి నా చేత చేపలు రుద్దించడం,ముక్కలు కోయించడం, చేపించేవారు. ప్రక్కనే వుండి ఆ వంటలు చేయడం నేర్చుకోమని బలవంతం చేసేవారు. ఆ వాసనలకి నాకు కడుపులో త్రిప్పి వికారంతో వాంతులు అయ్యేవి.
అప్పుడు గాని వదిలేసే వారు కాదు . "సంబడం ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటేనే ,మొగుడు తో పడుకుంటేనే సరిపోతుందా? వాడికి రుచికరమైన పదార్ధాలు వండి పెట్టడం తెలియవద్దు." అనేవారు. వెటకారంగా.
ఎప్పుడైనా బయటకి వెళ్ళా లంటే తప్పని సరిగా ..బురఖా ధరించి,నఖాబ్ కట్టుకుంటేనే కానీ బయటకి వెళ్ళనిచ్చేవారు కాదు. నాకు ఆ బురఖాలో బందించినట్లు ఉండేది. ఊపిరి ఆడేది కాదు. వాళ్ళ ఆచారం ప్రకారం ఖురాన్ చదవమనే వారు.రాకపోతే నేర్చుకోమని మదర్సాకి వెళ్ళమని వొత్తిడి చేసేవారు. అలా అని మా యింట్లో ఆడవాళ్ళందరూ రోజు నమాజు చేయడం నేను చూడలేదు. ఆఖరికి బాషా కూడా ముస్లిం ఆచారం ప్రకారం పద్దతిగా నమాజ్ చేసే వాడు కాదు. మతం మారడానికి యెందుకు ప్రాముఖ్యతనిచ్చారో కూడా అర్ధంమయ్యేది కాదు.ప్రతి చిన్న విషయానికి మత సంబంధమైన విషయమే పోల్చి చూపేవారు. “రమదాన్ “ఆచరించడం జాగారాలు చేయడం నా వల్ల అయ్యేది కాదు. మనసులో లేని భక్తి యెంత ఆచరిస్తే మాత్రం సొంతం అవుతుందా అనుకునేదాన్ని.
అప్పుడపుడు నేను బాషా తో కలసి బయటకి వెళ్ళినప్పుడు అమ్మ,నాన్న ఎవరైనా కనబడతారేమో అని చూసేదాన్ని.చూపులతో చుట్టుపక్కల వెదుక్కునేదాన్ని. వాళ్ళు వూరు వదిలేసి విజయవాడకి వెళ్లిపోయారని తెలిసిన రోజు బాగా యేడ్చాను.
బాషాతో యేమైనా చెప్పుకోవాలనిపించినా వీలు పడేది కాదు. ఉన్న రెండు గదుల ఇంటిలో మేము దగ్గరగా ఉండటం కూడా వీలయ్యేది కాదు. వదినా !నేను నీతోనే పడుకుంటాను అని మా చిన్నత్త కూతుర్లు వచ్చేసేవారు. బాషాకి నాకు మధ్య యేమిటో తెలియని , చెప్పలేని దూరం ఉండేది. రాత్రుళ్ళు బాగా యేడుపు వచ్చేది. ఏమిటీ యిలాటి జీవితం కోసమా!? నేను అందరిని విడిచి వచ్చేసింది అనుకునే దాన్ని.
అలా రోజులు గడుస్తున్నాయి. “ముస్కన్ ” కడుపున పడింది. ఆ సంగతి తెలిసినప్పటి నుండి బాషా ప్రేమగా చూసుకునేవాడు.అన్నీ కొని తెచ్చి తినమని బలవంతం చేసేవాడు. నేను గర్భంతో వున్న రోజుల్లోనే బాషా తల్లి చనిపోయింది
బాషా చేస్తున్న వ్యాపారం లో బాగా నష్టం వచ్చింది. ఎక్కువ వడ్డీకి తెచ్చిన అప్పులు, బంధువులు చేసిన మోసం వల్ల మేము ఉంటున్న యిల్లు కోల్పోవలసి వచ్చింది. మా కోడలు మంచిది అన్న మా చిన్నత్త అత్త నోటివెంట.. “దరిద్రపు గొట్టు”ది యిది వచ్చింది ఆంతా వూడ్చుకు పోయింది,ఆఖరికి మా అక్క కూడా చచ్చింది.” అని తిట్టి పోసేది.
“ముస్కన్ ” పుట్టింది. అప్పుడైనా చూడటానికి రాని అమ్మానాన్నల గురించి బాషా వాదులాడేవాడు. ఎక్కడైనా తల్లిదండ్రులు మీ వాళ్ళు వున్నట్టు వున్నారా? వాళ్లకి అంత పట్టుదల యేమిటీ అనేవాడు.
ఎపుడైనా సరదాకి త్రాగే బాషా క్రమంగా రోజు తాగడం మొదలెట్టాడు.వేరొక ముస్లిం అమ్మాయి తో సంబంధం పెట్టుకుని నేరుగా ఆ అమ్మాయినే యింటికి తీసుకు వచ్చి కాపురం పెట్టాడు. వాళ్ళిద్దరూ ప్రక్క గదిలో సరసాలాడుకుంటుంటే నాకు అడ్డు చెప్పాలనిపించేది కూడా కాదు. అందుకు అందరూ తిట్టేవారు.అలా మొగుడుని వదిలేస్తావా? తీసుకుని వచ్చిన “ఆ చినాల్ రండ్ ” ని తరిమి కొట్టాలి కాని అనేవారు. ఆమెకి నేనే వంట చేసి పెట్టవలసి వచ్చినప్పుడు మాత్రం మనసు యెదురు తిరిగేది. ఏమైనా అంటే నువ్వు నాకు నచ్చినట్లు వుండటం లేదు.మొగుడిని సుఖపెట్టడం నీకు చేతకాదు. అందుకే ఆమెని షాదీ చేసుకున్నాను.అయినా పోషించేది నేను. నోర్మూసుకుని దానికి కూడా వండి పెట్టు అనేవాడు. అలా మనసుని చంపేసుకుని బ్రతకడం అలవాటు చేసుకున్నాను. “ముస్కన్” చూస్తే నేనేమై పోయినా పర్వాలేదు నా బిడ్డ నాకుంది చాలు అనుకునేదాన్ని. ఏమి జరిగిందో యేమో కాని యింట్లో వుండే ఆమె ఓ..రెండు నెలలకి వెళ్ళిపోయింది. తిరిగి రాలేదు. కాని వెళ్ళేటప్పుడు మాత్ర౦ బాగా డబ్బు చేజికించుకుని వెళ్ళింది అని చెప్పేవారు. డబ్బు పొతే పోయిందిలే,దాని పీడా పోయింది అనుకున్నాను.
ఒకసారి ఆరునెల పాపగా వున్నప్పుడు అనుకుంటాను. “ముస్కన్ ” బాగా జబ్బు పడింది. హాస్పిటల్ లో జాయిన్ చేసాం అక్కడే వుంచాలన్నారు. చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేని ఆరోజున బిడ్డ ప్రాణాల కొరకు అభిమానం చంపుకుని నాన్నకి కబురు పంపాను. నాన్న డబ్బు తీసుకు వచ్చి హాస్పిటల్ బిల్ కట్టి..మనుమరాలిని చూసి మరి కొంత డబ్బు యిచ్చి వెళ్ళారు.
బాషా మాత్రం నాన్న యింటికి యెందుకని రాలేదని గొడవ చేసాడు. మెల్ల మెల్లగా నన్ను అమ్మ వాళ్ళ యింటికి వెళ్ళమని బలవంత పెట్టసాగాడు.కులాంతర వివాహం,మతాంతర వివాహం మనమే కొత్తగా చేసుకున్నామా? యెందరో చేసుకుంటున్నారు, పెళ్లి అయి మూడేళ్ళు దాటినా వో బిడ్డ పుట్టినా మీ వాళ్ళు యెందుకు రారు అని గొడవ పడేవాడు.వాళ్లు రాకపోతే పోనీ నువ్వే వెళ్ళు. కనీసం నీకు అక్కడ ఆస్తిలో వాటా అయినా వస్తుంది అనేవాడు. ఆ మాటలు వింటుంటే బాషాలో అనేక రకాల క్రొత్త మనుషులు కనబడసాగారు.
అతనెంత వొత్తిడికి గురిచేసినా నేను అమ్మ వాళ్ళ యింటికి వెళ్ళ లేదు. ఎన్నోరోజులు పస్తులు వున్నాం.కనీసం పిల్లదానికి పాలు కూడా వుండేవి కావు. అయినా రోజు భాషా మాత్రం త్రాగే ఇంటికి వచ్చేవాడు.
“ముస్కన్”‘ ని మా చిన్నత్త పిల్లలు తీసుకువెళ్ళి ఆలనా పాలన చూసేవారు. “ముస్కన్ ‘ కి నాలుగో యేడు వచ్చాక ఒక చిన్న కాన్వెంట్లో టీచర్గా చేరాను. పొద్దున్నే లేచి వండుకుని పిల్లకి పెట్టుకుని కేరేజ్ కట్టుకుని స్కూల్కి వెళ్ళిపోయి మళ్ళీ సాయంత్రం కి వచ్చేదాన్ని. బాషా వచ్చి తింటే తినేవాడు లేకపోతే లేదు. నాకు భుక్తికి గడచి పోయేది. కాబట్టి పెద్ద సమస్యలు లేవు అనిపించేవి.
సుఖాలు లేకున్నా పర్వాలేదు కష్టాలు లేకుంటే చాలు అనుకుని తృప్తితో జీవించడంకూడా యిష్టం లేకపోయిందేమో, నువ్వు వుద్యోగం చేయవద్దు మానేయమని గొడవ పెట్టుకునే వాడు. నా సర్టిఫికెట్స్ చింపి పారేస్తాను అని బెదిరించే వాడు. ఇవన్నీ చూసిన యింటి ప్రక్కవాళ్ళు కాస్త సాయంగా ఉండేవారు. ఎప్పుడైనా అవసర పడితే డబ్బు అప్పు యిచ్చేవారు.
ఒకసారి బాషా ముప్పయి వేలు డబ్బు కావాలని అడిగాడు. మనకి యెవరిస్తారు, నేనెవరిని అడగాలి ? అన్నాను.
మీ ఇంటికి వెళ్లి పట్టుకుని రా ! అన్నాడు.
నేను అక్కడికి వెళ్ళను,అడగను అని గట్టిగా చెప్పేసాను.
అర్ధరాత్రి సమయంలో నన్ను యింట్లో నుండి బయటకి నెట్టేసి తలుపులు మూసుకున్నాడు. ఆ రాత్రంతా కటిక చీకతో గడిపాను. నా జీవితమే కాళ రాత్రి అయిపోయిందని అనుకున్నాను. అలా రెండు మూడు సార్లు జరిగాయి.ఇవన్నీ నాన్నకి తెలిసి ఆయన స్నేహితుడు ద్వారా డబ్బు పంపించి అప్పుగా యిప్పించామని చెప్పమన్నారు. నాన్న స్నేహితుడు అప్పుగా డబ్బు యిస్తున్నట్లు చెప్పి భాషా కే డబ్బు యిచ్చి వెళ్ళారు. ఎవరెవరో తన మీద నమ్మకంతో డబ్బు అప్పు యిచ్చారు కానీ మావాళ్ళు సాయం చేయలేదని తిట్టేసేవాడు. నన్ను వుద్యోగం చేయడం మానేయ మన్నాడు. అతనితో వాదన యెందుకని వుద్యోగం మానేసాను. రెండు మూడు నెలలకే పిల్లకు కూడా పట్టెడు మెతుకులు పెట్టలేని స్థితి వచ్చింది.
నేను మళ్ళీ స్కూల్ వాళ్ళని రిక్వెస్ట్ చేసి వుద్యోగం చేయడం మొదలెట్టాను. స్కూల్ నుండి వచ్చాక చిన్న చిన్న పనులు చేయడం చేసి డబ్బు సమకూర్చే ప్రయత్నం చేసాను.
ఆ రోజు యెనిమిది గంటలకే యింటికి వచ్చేసాడు బాష. నేనప్పటికి వంట చేయలేదు. తనని చూసి వంట చేయడం మొదలేట్టాను .అప్పటికే ‘పిల్లని తీసుకుని బయటకి వెళ్లి బిర్యాని పేకెట్ కొనుక్కుని యిద్దరూ తినేసి వచ్చారు.
బాషా తాగి వచ్చి వున్నాడేమో విపరీతంగా తిట్టడం మొదలెట్టాడు. నా వోపిక నశించి యెదురు ప్రశ్న వేసాను.మా నాన్న యిచ్చి పంపిన డబ్బు గురించి చెప్పాను. అంతే వొక్క వుదుటున లేచి..నా జుట్టు పట్టుకుని బయటికి యీడ్చి పడేసి విపరీతంగా కొట్టి లొపలకి వెళ్లి తలుపులు వేసుకున్నాడు.
ప్రక్క యింటి వాళ్ళు కూడా యెవరు లేరు. ఆ సమయంలో మెదడు మొద్దు బారిపోయిన స్థితిలో రైల్వే స్టేషన్ చేరుకొని అక్కడ రైలు యెక్కేసి పెద్దనాన్న యింటికి చేరుకున్నాను.అర్ధరాత్రి ఆ స్థితిలో వచ్చిన నన్ను చూసి పెద్దమ్మ పెద్దనాన్న చాలా బాధ పడ్డారు. తెల్లవారేసరికి నాన్నరానే వచ్చారు. నన్ను ఆ స్థితిలో చూసి యేడ్చారు.
ఒక ఆరు నెలల కాలం పెద్ద నాన్న ఇంట్లో ఉన్నాను. మధ్యలో ఒకసారి “ముస్కన్ ” ని తీసుకుని బాషా పెద్దనాన్న యింటికి వచ్చాడు.వాళ్ళు మంచిగానే మాట్లాడి అమ్మాయి వస్తానంటే తీసుకుని వెళ్ళమని చెప్పారు. ముస్కన్ వాళ్ళ నాన్న వొడిలో కూర్చుని వుంది బెరుకుగా అపరిచితురాలిని చూస్తున్నట్లు నన్ను చూస్తుంది కానీ నా దగ్గరకి రాలేదు. బిడ్డని దగ్గరకు తీయాలని నాకు అనిపించలేదు. అప్పటికే వో నాలుగు నెలలు దూరం అవడం వల్ల కావచ్చు అనుకుంటాను
“జమీలా యింటికి వెళదాం రా అని పిలిచాడు బాషా.
“నేను రాను నాకసలు యిల్లే లేదు” చెప్పాను.
మనకివన్నీ కొత్తవి అయినట్లు మాట్లాడతావు యేమిటి? ఎన్ని సార్లు మనం గొడవ పడలేదు.కలసి ఉండలేదు. వచ్చేయి వెళ్లి పోదాం అన్నాడు
“నేను రాను.” స్థిరంగా చెప్పాను. నా మాటలు విన్న బాషా నిజంగా యేడుస్తూనో లేక యేడుపు నటిస్తూనో నువ్వు లేకపోతే నేను బ్రతకలేను నువ్వు వచ్చేయి అంటూ నా చేయి పట్టుకున్నాడు.
ఇలా చేయి పట్టుకుని అడిగినందుకే కదా నన్ను నేను మర్చిపోయి నీ వెంట బడి వచ్చేసాను. అలా యిప్పుడు మాత్రం నీ వెంట నేను రాలేను అన్నాను.
ఇదేనా నీ ఆఖరి మాట? అని అడిగాడు.నేను సమాధానం కూడా చెప్పలేదు.ఆ గదిలో నుంచి వెళ్ళిపోయాను బాషా యేడుస్తూ వుంటే “అబ్బాజాన్ మత్ రో, జాయేంగే చలో .”అంటూ అతని కన్నీళ్లు తుడుస్తూ కనబడింది. కబ్ బీ లడ్లేతే హై! క్యోం? అంటూ తండ్రి చేయి పట్టుకుని తీసుకు వెళ్ళింది వెళుతూ నావైపు వో చూపు చూసింది.
"అబ్బాకే పాస్ పైసే నహీ హై తేరే కనే హైనా! తు దే!"అంది.
తన వయసు అప్పుడు ఆరేళ్ళు నేను అలా వో ఆర్నెల్లపాటు పెదనాన్న యింట్లో వున్నాను.నన్ను వాళ్ళు కన్న కూతురికన్నా యెక్కువగానే చూసుకున్నారు.నాన్న అమ్మకి, తమ్ముడికి నచ్చ చెప్పి నన్ను విజయవాడలో మా యింటికి తీసుకు వచ్చారు.
అప్పటికి తమ్ముడి పెళ్ళయి వో రెండు నెలలే అయింది.కొత్తగా పెళ్ళయిన తమ్ముడు -అతని భార్యతో కలసి అమ్మ-నాన్న నేను రెండు గదుల మధ్య యిరుక్కుని యెలా ఉన్నామో! అక్కడికి వెళ్ళగానే నన్ను గుడుల వెంట తిప్పారు. నా యిష్టాలతో పని లేదు. నా ఆలోచనలు యేమిటో వారికి కనుక్కోవలసిన అవసరం లేడు. నా పేరును మళ్లీ “విజయ’గా మార్చేసారు. మతం మార్చుకున్నందుకు యేవో ప్రత్యేక పూజలు చేసి సంప్రోక్షణ చేయించారు. శ్రీ వైష్ణవం లో కి మార్పించారు. ఎప్పుడైనా మనసు మారి మళ్ళీ బాషాతో కలసి బ్రతకడానికి అక్కడికి వెళ్లి పోతానో అన్న అనుమానం అమ్మది. నాకు శరీరం మీద శ్రీ చక్ర చిహ్నాలు వేయించారు. ఇప్పుడు నా మతం నన్ను బాహ్యంగా అంటిపెట్టుకునే ఉంటుంది. నిత్యం గుడులకి తిరగడం పూజా కార్యక్రమాలో పాల్గొనడం, యెవరైనా తెలిసిన వారు నా గురించి అడిగితే “ఆ తురక దరిద్రాన్ని వదిలించుకున్నాం “ అని చెప్పేవారు.
పగలంతా యెలా ఉన్నా రాత్రయ్యే సరికి “ముస్కన్” గుర్తుకు వచ్చేది. నాకు వున్న వొకే వొక వారధి రజియా. ఆమె “ముస్కన్ ” ని పెంచుతుంది. ఆమె భర్త “రాజు’ అతను బాషాకి ప్రాణ స్నేహితుడు కావడం వల్ల “ముస్కన్” భాద్యతని ప్రేమగా స్వీకరించాడు.అతను హిందూ, మతం మార్చుకుని క్రిస్టియన్ గా మారాడు, ముస్లిం అయిన రజియాని ప్రేమ వివాహం చేసుకున్నాడు. అతను క్రైస్తవం ఆచరిస్తాడు. ఇంట్లో ఉర్దూ మాట్లాడనివ్వడు. చర్చిలకి తీసుకు వెళతారు.వారి పెంపకంలో ఐదేళ్ళు పెరిగింది. స్కూల్ కి పంపలేదు. రజియాకి పుట్టిన పిల్లలు ఇద్దరినీ మోస్తూ అంట్లు తోముతూ బట్టలు వుతుకుతూ పదకొండు యేళ్ళు వచ్చేసరికి వంట చేస్తూ.. టి.వి చూస్తూ పెరుగుతుంది.
ఇక ఇక్కడ చూస్తే నేను ఈ అయిదేళ్ళలో స్కూల్ లో టీచర్గా పని చేసాను. ఎమ్.బి.ఏ..చదువుకుంటాను. పీజ్ కట్టు అమ్మా! అని అడిగితే యింకా నీకు చదువెందుకు ? అంది అమ్మ.
తమ్ముడు బాగానే ఉంటాడు. ఎప్పుడైనా చిరాకు పడినప్పుడో,అమ్మ-మాధవి కి జరిగిన గొడవలు వచ్చినప్పుడో ఆ దరిద్రాన్ని ఇంకా యిన్నేళ్ళు యింట్లో వుంచుకుంటారు ఏదో ఒక సంబందం చూసి పెళ్లి చేయండి అంటాడు.
అమ్మ పెళ్లి వద్దంటుంది. నాన్న పెళ్లి చేయాలి అంటాడు..ఇలా అయిదేళ్ళు.. ఏం జరుగుతుందో.నేనేం చేయాలో తెలియకుండా గడచిపోయాయి. ఒక ఇన్స్యూరెన్స్ కంపెనీలో ఏజంట్ గా చేరి పాలసీలు చేయించడం, యెదుగు బొదుగులేని టీచర్ వుద్యోగం చేస్తూ అప్పుడప్పుడు గుంటూరు మామయ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళినప్పుడు సమయం చూసుకుని.. “ముస్కన్” చూసి రావడం చేస్తుంటాను.
నా కూతురు నేను చూడటానికి వెళ్ళినప్పుడు నన్ను చూసి దగ్గరికి రాదు. నేను దగ్గరికి తీసుకుందామన్న నన్ను దూరంగా తోసేస్తుంది. నేను తీసుకువెళ్ళినవి తీసుకుంటుంది కాని నాతో మాట్లాడాడు. తండ్రి వచ్చినప్పుడు మాత్రం ప్రేమగా దగ్గరకు వెళుతుంది. అతను తెచ్చి యిచ్చిన వాటిని తీసుకుంటుంది.ఇద్దరు కలసి బయటకి వెళతారు. ఏమేమి కావాలో అడిగి అతని చేత కొనిపించికుంటుంది
ఒక యేడాది క్రితం నేను వెళ్ళినప్పుడు చెప్పాను. ఇన్నేళ్ళు నుండి నాకు తనని తీసుకువెళ్ళడం కుదరలేదు అని కొద్ది నెలలో తనను తీసుకుని వెళతానని చెప్పాను. సరేనని తల ఊపింది. “ముస్కన్” ని నేను తీసుకువెళతాను.బాషాతో నాకు సంబంధం లేకుండా చేయండి అంతే చాలు అని అడిగాను. విడాకులు ఇప్పించే మార్గం చేస్తానని అని చెప్పాడు రాజు.
అబ్బాజాన్ ని వద్దంటే అమ్మ నాకు వద్దు. నేను వెళ్ళను అని చెప్పింది అంట. నేను స్థాణువు అయ్యాను. “ముస్కన్ ‘ చిన్న పిల్ల. యే౦ జరిగిందో అర్ధం చేసుకునే వయసు రాలేదు. కాని నా పట్ల వ్యతిరేక భావం మనసులో నాటుకుని పోయింది. బిడ్డని వదిలేసి వెళ్ళిపోయిన తల్లిగా నా పట్ల యెంత ద్వేషం వుందో నాకర్ధం అయింది. నేను నా కూతురిని తీసుకొస్తానంటే నా తల్లిదండ్రులు,తమ్ముడు వొప్పుకోరు, పోనీ “ముస్కన్”ని తీసుకుని వచ్చి నా దారిన నేను వేరేగా వుండి అయినా నా బిడ్డని చూసుకోవాలని వున్నా తండ్రిని వద్దంటే పిల్ల నా వద్దకు రావడానికి యిష్టపడక పోవడం అంతా అయోమయం. నేనేం చేయాలో తెలియని ఆలోచించుకోలేని తనం.
ఈ మధ్యలో మరికొన్ని విషయాలు యెవరి ప్రమేయం లేకుండానే జరిగిపోయాయి. బాషా కొన్ని గొడవలలో తలదూర్చి హత్యా ప్రయత్న నేరం క్రింద జైలుకి వెళ్లి శిక్ష అనుభవించడం అన్నీ జరిగిపోతూ వున్నాయి. నాకు భవిష్యత్ లేదు. నా బిడ్డకి భవిష్యత్తు లేదు.
ఇలా కాలం జరుగుతూ వుండగానే తర్వాత రాజుకి కాలం చెల్లి వెళ్ళిపోయాడు. ఇప్పుడు అతని భార్య,ఇద్దరు పిల్లలు, ముస్కన్ కలిపి వీధిన పడ్డారు. పదకొండో సంవత్సరం రాగానే “ముస్కన్’ శరీరం వికసించిన వార్తలు. దాని మెదడు వికసించనేలేదు. చదువు లేదు. మంచి సంస్కారం లేదు. కూతురిని బడికి పంపి చదివాల్సిన అమ్మని నేనిక్కడ కొత్త చదువు చదువుతున్నాను. అక్కడ నా బిడ్డ అజ్ఞానంలో బ్రతుకుతుంది. నా బిడ్డ యెదిగి యెదగ కుండానే మేనత్త కొడుకుకి యిచ్చి పెళ్లి చేయాలంటున్నారు. ఇక్కడ ముప్పైమూడేళ్ళ నాకు ఓ పిల్ల తల్లినైనా నాకు ఆ పిల్లని అనాధగా వదిలేసి మరో పెళ్లి చేసుకోవాలని వొత్తిడి చేస్తున్నారు.
నన్ను పెళ్లి చేసుకోవడానికి యిష్టపడినవాడు. నా బిడ్డని తన బిడ్డగా అంగీకరిస్తాడా? అసలు మానాన్న చేయాలనుకున్నా నాకు పెళ్లి అవుతుందా? ఓ వంట మనిషి, పనిమనిషి కోసం పెళ్లి చేసుకునే వాడు నాకు మళ్ళీ జీవితం ఇస్తాడా? గత జీవితం గురించి ప్రశ్నించకుండా వుండగలడా? నాకు అసలు పెళ్లి అవసరమా! చేదు అనుభవాలతో మనసే కాదు శరీరం బండబారిపోయింది. నా బిడ్డని అమాంతం ఆ మూర్ఖత్వపు చట్రం నుంచి బయటకి తీసుకుని వచ్చి నా నీడలో ఆరోగ్యంగా పెంచుకోవాలి. నేను పస్తులు వున్నా సరే! అనిపిస్తుంటుంది
ఆ పట్టుదలతోనే బి.ఈ.డి పూర్తి చేసాను. ఇప్పుడు ఏం.ఏ కి కట్టాను. డి.ఎస్ సి రాస్తున్నాను. నా ప్రయత్నాలు యెంతవరకు సఫలీకృతం అవుతాయో చెప్పలేను.
అమ్మ తిరువనంతపురం వెళ్లి వొక నెల రోజులు వుండివద్దాం రా అంటుంది. ఆహోబిలంలో విష్ణు సహస్ర పారాయణం చేయాలట. వెళదాం పద అంటుంది. ఆమె నన్ను గుళ్ళు గోపురాలు తిప్పే సహాయకురాలిగానే చూస్తుంది.తమ్ముడు యీ శని యెప్పుడు వదిలి పోతుంది ? అన్నట్టు చూస్తాడు. నాన్న పెళ్లి చేసి పంపటానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. వచ్చేవాడు యిలాటి వాడు అయినా సరే! ఎవరి ధోరణి వారిది. నా అభిప్రాయం వాళ్లకి అక్కర్లేదు. ఇంట్లో యే విషయాల్లో నేను తలదూర్చ కూడదు. తినడం, వుద్యోగం చేయడం, పడుకోవడం అంతే నా పరిదధి.
నేను యెవరికి పనికి రాని వస్తువుని.మనసు లేకుండా జీవచ్చవంలా బ్రతికే మనిషిని.అసలు ఆ యింట్లో వుండకూడదు అనిపిస్తుంది. బయట బతికే దైర్యం లేదు. ఎవడెవడో దగ్గరకి రావాలని చూస్తాడు.నా కన్నా చిన్నవాడు నా తమ్ముడి స్నేహితుడు పెళ్లి అయింది.అయితేనేం మన యిద్దరం సహ జీవనం చేద్దాం అంటాడు. ప్రతి వొక్కడు ఓ రాయి వేసి చూద్దాం పడుద్దేమో అన్నట్టు ప్రవర్తిస్తారు.మనసుని, శరీరాన్ని కాపాడుకోవడం కష్టం అయిపోతుంది.
అక్కడ చూస్తే రాజు చచ్చిపోయాడు కాబట్టి రజియా కి అభ్యంతరం చెప్పేవాళ్ళు యెవరు లేరు. “ముస్కన్” ని మదర్సాకి పంపుతుంది. ఓ రెండేళ్ళకి మేనత్త కొడుకుకి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తుంది. నేను ఎవరినో ఒకరిని పెళ్లి చేసుకుంటే బాగుంటుంది. బాషా తాగి తాగి ఏ పేవ్మెంట్ల పైనో, పార్కులలోనో పడి వుంటాడు నన్ను సాదించే వుద్దేశ్యం తోనే నేను విడాకులకి అప్లై చేసినా నాకు విడాకులు యివ్వడు. ఇంట్లో నాకు పెళ్లి చేయాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. “ముస్కన్’ ని నా వెంట పంపితే ఆ ప్రయత్నాలు ఆగిపోతాయి యెలాగోలా నచ్చ జెప్పి పంపించే ప్రయత్నం చేయమని రజియాకి చెప్పాను.
వదినా! పెళ్లీడుకి వచ్చిన పిల్లని పెట్టుకుని మళ్ళీ నీకు పెళ్లి యేమిటి ? అంటుంది. నేనేంచేయను? యేమిటీ నా జీవితం అనిపిస్తుంది అని దీర్ఘమైన కథ చెప్పి భారంగా నిట్టూర్చింది.
కుటుంబంలో జరిగే గొడవలు, తండ్రుల బేడ్ హాబిట్స్ అమ్మల పేషియన్సీ గురించి నేను నా ఫ్రెండ్స్ కథలు కథలుగా చెప్పుకుంటూనే వుంటాం కానీ మతాంతర వివాహాల మధ్య యిన్ని సమస్యలు ఉన్నాయా!? మీ కథ వల్ల చాలా విషయాలు తెలుస్తున్నాయి. అసలు మతం అంటే యీ మనుషులు యెందుకు అంత ప్రాముఖ్యత యిస్తారు అడిగింది డాలీ.
ఈ విషయం నాకన్నా మీ అమ్మ బాగా చెప్పగలరు ఆమెనే అడుగు అంది విజయ.
” చెప్పమ్మా“ అడిగింది డాలీ. విజయ జీవితంలో జరిగిన సంఘటనల గూర్చి ఆలోచిస్తున్న సుజాత వులికి పడింది.
ఏమిటి అడుగుతున్నావు అంది.
వివాహంలో మనుషుల మధ్య మతానికి యెందుకంత ప్రాముఖ్యత ? అని మళ్ళీ అడిగింది.
ఎందుకంటే మనిషి మతాన్నిఅవలంభించడం వల్ల కొన్ని మంచి సంస్కారాలు అలవడతాయి. మంచి-చెడు తేడా తెలుస్తుంది. చెడ్డ పనులు చేయకుండా మతం మనిషిని నియంత్రిస్తుంది. దాదాపు అన్ని మతాలూ ఒకటే చెబుతాయి. అంతా మనం అర్ధం చేసుకోవడం లోనే వుంది. కొన్ని చోట్ల మతం మనుషులని కలవనీయ కుండా అడ్డు కట్ట వేస్తుంది అని అంది సుజాత.
అదే యెలా అన్నది నాకర్ధం కావాలి !అని అడిగింది డాలీ. మళ్ళీ సమాధానం చెప్పే లోపే “మా మేడమ్ వొకరు వున్నారు ఆవిడ పి.హెచ్ డి.చేసారు. ఒక ముస్లిం ని వివాహం చేసుకున్నారట. వివాహమప్పుడు ఆమె అతని మతం లోకి మారి ముస్లింగా పేరు మార్చుకుంటేనే ఆ పెళ్లి జరిగింది అంట. అసలు ఆవిడకి ఓ స్వంత ఆలోచన అయినా వుందా? వివాహానికి మతానికి యేమిటీ సంబంధం అని ఆలోచించలేదా?
అలాగే మా సర్ వొకరు ఆయన కెమిస్ట్రీ అద్భుతంగా బోధిస్తారు. ఆయన వివాహం అయ్యాక వేరొక స్త్రీ తో ప్రేమలో పడ్డారట. ఆమెని చట్టబద్దంగా పెళ్లి చేసుకోవడానికి గాను ఆయన ముస్లిం గా మారి ద్వితీయ వివాహం చేసుకున్నారు అని చెబుతారు. మతాలూ మార్చుకుని వొకరిని మోసం చేసి చేసుకునే వివాహాల విలువ ఏమిటి? యెందుకు వీళ్ళంతా యిలా ప్రవర్తిస్తారు. వీళ్ళా మాకు గురువులు అంది ఆవేశంగా.
చాలా మంది విద్యాధికులు కూడా ప్రేమ వివాహాలు చేసుకున్నప్పుడు మతం వొక సమ్యగా వుంటుంది. అదే పురుషుడు అయితే మతం మార్చుకోవాల్సిన పని లేదు. స్త్రీ అయితే తప్పని సరిగా పురుషుడి మతంలోకి మారిపోతుంది.ఆ మారడం యిష్ట పూర్వకం కావచ్చు,బలవంతం కావచ్చు. అయితే మతం మారిన తర్వాత కూడా వారిలో వున్న ఆచార వ్యవహారాలూ, రక్తం లో జీర్ణించుకుపోయిన కొన్ని భావాలు రూపు మాసి పోతాయని అనుకోవడం పొరబాటే! వాళ్ళల్లో పుట్టుకతో వచ్చిన మతాచార వ్యవహారాలు,ఆహారపు అలవాట్లు అలాగే వుంటాయి. మతం మారామని మోసం చేసుకోవడం తప్ప అక్కడ యేమి వుండదు.”అంది సుజాత.
అసలు ఒక స్త్రీ-ఒక పురుషుడు కలసి బ్రతకడానికి యే వొక్క మతమో యెందుకు అవసరం? యెవరి మతాన్ని వారు ఆచరించుకుంటూ యెదుటి వారి మతాన్ని గౌరవిస్తూ పరస్పర అభిప్రాయాలని గౌరవించుకుంటూ వుండటంలో వున్న విశాల దృక్పధం యె౦దుకు అలవరచుకోరు? కనీసం మతం మారడం అనవసరం అన్న జ్ఞానం యె౦దుకు కలుగదు?
ఈ మతం రంగులు, ఊసరవెల్లి తనాలు యేమిటో నాకర్ధం కాదు ఐ హేట్ ట్ థిస్ అంది.
అలా అంటూనే అక్కడి నుండి లేచి వెళ్ళిపోతూ అక్కా! మీరు మీ పర్సనల్ లైఫ్ గురించి శ్రద్ద తీసుకోండి..అక్కా. నేను చిన్నదానినే అయినా నాకు అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి. .
మీ అమ్మాయి గురించి వర్రీ అవకండి తప్పకుండా “ముస్కన్” మీ దగ్గరకి తిరిగి వస్తుంది. అయితే ఆ రావడానికి మాత్రం సమయం పడుతుంది. అని చెప్పి తన గదిలోకి వెళ్లి పోయింది.
సీతాకోక చిలక సినిమా కన్నా యెక్కువ జరిగింది యిక్కడ అంది సుజాత.
మళ్ళీ తనే మాట్లాడుతూ " అవును విజయా “యెవరో నీ జీవితం నాశనం కావడానికి కారణం అని ఆలోచించక నీ జీవితం గురించి నువ్వు యెలాంటి నిర్ణయం తీసుకున్నావు.నీకు నువ్వు యే మాత్రం విలువ యిచ్చు కుంటున్నావు? నీ బిడ్డకి యెలాంటి భవిష్యత్ యివ్వాలనుకుంటున్నావో బాగా ఆలోచించి అడుగు వేయి . ఇప్పుడు నీ జీవితం నీ చేతిలోనే వుంది.
“ఈ మాత్రం సలహా చెప్పేవారు లేక నేను ఓ..అయిదేళ్ళు నా బిడ్డకి దూరం అయ్యాను ‘ బాధ స్పష్టంగా కనబడింది విజయలో
“ఏం పర్వాలేదు. నీకు అండగా యెప్పుడూ నేను తోడుంటాను. ముందు డి.ఎస్.సి యెగ్జామ్స్ వ్రాసి రా. తర్వాత ముస్కన్ దగ్గరకి వెళదాం. పాప తప్పక నీతో వస్తుంది చెప్పింది భరోసాగా.
విజయ కాస్త నిశ్చింతగా కనబడింది.
. ఇక నేను వెళతాను రేపు వుదయం ఆరుగంటలకే క్లాస్స్ వుంది .అంత వుదయాన్నే యిక్కడినుండి బయలుదేరి వెళ్లి క్లాస్స్ కి అందుకోలేను అని లేచింది విజయ
“భోజనం చేసి వెళ్ళు, రా అంటూ బలవంతంగా కూర్చోబెట్టి భోజనం వడ్డించింది తింటూ చెప్పింది.. యే౦ చేయాలో ఆలోచించుకోలేకపోతున్నాను అందుకే నీ సలహా కోసం వచ్చాను. యిప్పుడు చాలా ప్రశాంతంగా వుంది. నా కర్తవ్యం యేమిటో నాకు స్పష్టంగా కనబడుతుంది అని చెప్పింది. చిన్న చిరునవ్వుతో.
అమ్మయ్య అనుకుని సుజాత నవ్వుతూ చూస్తూ వుండగా “అవును .. యిప్పుడు నా జీవితం నా చేతుల్లోనే ఉంది. నేనింకా బాగా చదవాలి.తర్వాత నా బిడ్డని బాగా చదివించడానికి, తనకి మంచి భవిష్యత్ యివ్వడానికి “అని చెప్పింది
విజయ వెళ్ళిపోయాక ఆవకాయ పచ్చడి మిశ్రమం కలుపుతూ యిలా అనుకుంది. వివాహ జీవితం కూడా ఆవకాయ పచ్చడి లాంటిదే. అన్నీ సరిగ్గా కుదిరితేనే మంచి రుచికరంగా వుంటుంది అందులో యేది తక్కువైనా అది చూడటానికి, తినడానికి కూడా బాగోదని. విజయ జీవితం కూడా అన్నీ సమంగా పడని ఆవకాయ పచ్చడి లాంటిదే అని.
“అసలీ ఆవకాయ పచ్చళ్ళు యెవరు కనిపెట్టారో కానీ చెడ్డ చిరాకేస్తుంది. తినేటప్పుడు యింటిల్లపాది లొట్టలేసుకుంటూ టెంకెని వడేసి నములుకుంటూ రసస్వాదనలో మునిగి పోతారు కానీ పచ్చడి పట్టేటప్పుడు యీ మండుటెండల్లో చెమటలు కక్కుతూ యెంత కష్టపడాలో వీళ్ళకేం తెలుసు ? ”
ఇద్దరు పిల్లలున్నారన్నమాటే కానీ కాస్త అమ్మకి సాయం చేద్దామనే యింగిత జ్ఞానమయినా లేదు. ఎప్పుడూ ఆ నెట్ లో తలదూర్చి చాటింగ్ చేసుకోవడమే తప్ప. తమ చుట్టూ వున్న ప్రపంచం యేమిటో అన్నది అసలక్కరలేదు
పైకనుకుంటూ కూతురు, కొడుకు పై విసుగునంతా ప్రదర్శించింది సుజాత.
అయినా వాళ్ళలో వీసమెత్తు కదలిక కూడా లేదు. ఇంకా చెప్పాలంటే మామిడికాయలని ముక్కలగా చేస్తున్న తల్లి వైపు చూస్తూ ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటున్నారు. అమ్మ కోపం యెంతసేపులే అన్న అతి రహస్యాన్ని అర్ధం చేసుకున్నట్లు.
అంతలో గుమ్మం ముందు యెవరో వచ్చిన కదలిక కనిపించి కారుతున్న చెమటని తుడుచుకుంటూ తల పైకెత్తి చూసింది సుజాత.
“విజయ” కనబడింది. సంతోషం ముఖంలోకి కరంట్ లా ప్రవహించింది.
"రా ..రా.. అనుకోకుండా యేమిటీ.. యీ హటాత్తు రాక అని అడుగుతూనే లేచి నిలబడి ప్రిజ్డ్ వైపు అడుగులు వేసింది.
చెప్పులు విడిచి బయటున్న పంపు దగ్గర కాళ్ళు కడుక్కుని కాస్త ముఖం మీద నీళ్ళు చిలకరించుకుని చేత్తో తుడుచుకుంటూ లోపలకి వచ్చింది విజయ.
“ముందు ఈ చల్లటి నీళ్ళు త్రాగు. ఇంత ఎండన పడ్డావ్? భోజనం చేసావా!? ప్రశ్నలు గ్రుమ్మరించింది సుజాత.
మంచి నీళ్ళ గ్లాస్ తీసుకుని గట గట తాగేసి మరి కాసిని అన్నట్లు చూసింది.
మరి కాస్త నీళ్ళు త్రాగి కాస్త సేదతీరగానే చెప్పు అన్నట్లు చూసింది విజయ
“ఈ రోజు ఓ స్కూల్ వాళ్ళు టీచర్స్ పోస్ట్ కోసం ఇంటర్యూ చేస్తున్నారు. అందుకోసమే రావాల్సి వచ్చింది ” చెప్పింది విజయ.
“ఇంటర్యూ బాగా జరిగిందా? బాగా చేసావా?”ఆత్రుతగా అడిగింది.
“ఏదో..పర్వాలేదు. సెలక్ట్ అయ్యింది లేనిది తర్వాత పోన్ చేసి చెపుతానన్నారు” చెప్పింది.
కొద్దిగా నిరాశ సుజాతకి. "నేను ఈజీగానే తీసుకున్నానులే!" అంది విజయ.
నిజానికి విజయ కంటే.. ఆమెకొచ్చే ఉద్యోగం పట్ల సుజాతకే ఎక్కువ వర్రీ ఉంది. వాళ్ళిద్దరికీ ఓ..నాలుగేళ్ల పరిచయం. సుజాత పని చేస్తున ఆపీస్ కి విజయ వస్తూ ఉంటుంది. ఓ పదేళ్ళ వయసు తేడా వున్నాయేదో తెలియని బంధం వారిని కలిపింది.మంచి స్నేహితులు అయ్యారు.
“తొందరగా నీకొక వుద్యోగం దొరికితే బాగుండు” అంది సుజాత . విజయ మౌనంగా వింటూ ఆలోచిస్తుంది.
“మోడల్ స్కూల్ టీచర్ పోస్ట్ ల కోసం జరిగే ఎగ్జాం యెప్పుడూ ?”అడిగింది. .
“ఓ..పది రోజులు తర్వాత ఉంది” చెప్పింది కాస్త అనాసక్తిగా..
ఏమిటమ్మా ! అంత నిరాశగా వున్నావు? అడిగింది..
” ఏం చేయను ..అసలెందుకు బ్రతకాలో, ఈ వుద్యోగాల కోసం యెందుకు ప్రయత్నించాలో అర్ధం కావడం లేదు.
“రజియా”కి పోన్ చేసావా?
“చేసాను, విషయం చెప్పాను..నీ కూతురితో నువ్వే మాట్లాడు అని పోన్ ని ఆ పిల్లకిచ్చేసింది .రెండు మూడు మాటల తర్వాత అడిగాను. "నేనొస్తున్నాను ..నువ్వు నాతోపాటు వచ్చేయి" అన్నాను వెంటనే పోన్ కట్ చేసింది. రెండు నిమిషాలు ఆగి మళ్లీ పోన్ చేసాను. రజియానే మాట్లాడింది. “వదినా నేను అప్పు, అమ్మీ అందరు చెప్పి చూసాము. అమ్మ వెంట వెళ్ళు నీకక్కడ చాలా బాగుంటుంది అని. కానీ ఆపిల్ల వినడం లేదు. నేను వెళ్ళనంటే వెళ్ళను . మీకు అంత బరువైతే, నన్ను మీరు బలవంతంగా పంపించాలనుకుంటే ..నేను యింట్లో నుంచి వెళ్ళిపోతాను కాని ..ఆమె దగ్గరకి మాత్రం నన్ను వెళ్ళమని చెప్పొద్దు” అని ఖచ్చితంగా కోపంగా చెప్పిందట ..”
ఆ మాటలు చెపుతున్నప్పుడు విజయ కళ్ళల్లో కన్నీరు.
నేను తననేమైనా కావాలని వదిలేసానా? నేనంటే యేమిటో నాకు తెలియని, వొంటిమీద సృహ లేని మెదడు మొద్దు బారిపోయిన పరిస్థితుల్లో నా వెంట తనని తెచ్చుకోలేకపోవడం తప్పే! కాని నన్నిలా ద్వేషించుకునే తప్పు నేనేమి చేసానో..నాకర్ధం కావడం లేదు”అంది విజయ.
ఆ పరిస్థితిలో ఇంకేదైనా మాట్లాడినా విజయని యింకా యెక్కువ బాధ పెట్టడమే అవుతుందని సుజాతకి తెలుసు. కొంచెం కాఫీ కలిపి ఇచ్చింది. త్రాగుతూ చెప్పింది.”పోయినసారి తనని చూడటానికి నేను వెళ్ళినప్పుడు నా కూతురు నాకు కాఫీ కలిపి యిచ్చింది.అంత పెద్దదయిపోయింది తెలుసా? “అంది నవ్వుతూ
“ఈ సంవత్సరం అయినా స్కూల్ కి పంపుతారా లేదా? లేకపోతే మదర్సాకే పంపుతారా?” కించిత్ కోపంగా అడిగింది.
“నాకు తెలిసినంతవరకూ ఓ రెండేళ్ళు యింట్లో పని పాట నేర్పి ..పెళ్లి చేసి పడేస్తారు.అంతకన్నా వేరే సూచనలు వాళ్ల దగ్గర లేవు "అంది.
“నువ్వుసలు యెలా వూరుకోగాల్గుతున్నావ్? ఆ పిల్ల వయసు పదేళ్ళు నిండినాయి. చదువు సంధ్య లేదు,మంచి-చెడు తెలియదు. ఆ మాట చెప్పడానికి నీకు సిగ్గులేదా?” తీవ్రంగా అడిగింది సుజాత.
“నన్నేం చేయమంటావు చెప్పు “
“తల్లిగా నీకసలు భాద్యత లేదని అనుకుంటున్నావా!? అతను వ్యసనపరుడు..వదిలి పడేసాడు. నీకేమయింది?”
“నా జీవితమే అలా తగలడింది.. ఇక యింతే ప్రాప్తం అనుకుని వదిలేయడమే!”అంది విజయ.
"నువ్వులా అంటే ఒప్పుకోను. అసలు ఒకరి జీవితం నాశనం కావడానికి యితరుల మీద తప్పులు రుద్దేయడానికి యితరుల వల్లనే తమ జీవితం అలా తయారైందని యేడవడానికి, వో కడివెడు కన్నీళ్లు కార్చడానికి తయారుగా వున్నట్లు వుండే వాళ్ళని చూస్తే నాకసహ్యం. అసలు యితరులలెవరో నాశనం చేయడానికి ప్రయత్నించినా మనకి మనం యే౦ చేసుకుంటున్నాం, యే౦ చేయగల్గుతున్నాం అని ఆలోచించుకోవాలి. ఖర్మ అని, ప్రారబ్ధం అని సరిపెట్టుకోవడాన్ని ఎస్కేపిజం అంటారు. అయినా నీకు ఈ వైరాగ్య భావనలు రావడంలో ఆశ్చర్యమేం లేదులే.. యెప్పుడూ గుళ్ళు గోపురాలు , వూర్లు తిరగడం. ముప్పయి మూడేళ్ళ వయసులో యివన్నీ నీకు అవసరమా!?
నీ జీవితం గురించి నీకాసక్తి, శ్రద్ద లేకపోయినా ఓ బిడ్డకి తల్లిగా నీ అవసరం వుందో, లేదో అదైనా తెలుసుకో.." కోపంగా చెప్పింది.
ఆ కోపంలో అభిమానం వుందని విజయకి తెలుసు కాబట్టి యేమి మాట్లాడలేదు.
“నాన్న ఓ సంబంధం చూసారు. వాళ్ళు త్వరగా అవునో,కాదో తేల్చి చెప్పమని వొత్తిడి చేస్తున్నారు. ఇప్పుడు యేమీ చెప్పను . డి.ఎస్ .ఈ ఎగ్జాం అయ్యాక చెపుతాం అన్నారట నాన్న” అంది.
“అంటే పరీక్ష బాగా వ్రాసి వుద్యోగం వచ్చే అవకాశం ఉందా! లేదా? అని తెలుసుకున్నాక చెపుతారన్నమాట. చాలా బావుంది” అంది సుజాత వ్యంగంగా.“వరుడు వివరాలు ఏమిటో ”అడిగింది
“వయస్సు 52 భార్య మరణించింది . ముగ్గురు కొడుకులు, ఇద్దరికీ పెళ్ళిళ్ళు అయిపోయాయి. బాగా ఆస్థి ఉంది మూడవ కొడుకు పెళ్లై పోతే ఆస్తులన్నీ పంచేసి ఆయన సెటిల్ అవుదామనుకుంటూన్నాడట.
‘బేష్ బ్రహ్మాండంగా వుంది. మూడవ కొడుకు పెళ్ళికి అత్తగారి పాత్రలో తలంబ్రాల చీర యిచ్చి, బొట్టు పెట్టి తర్వాత ఆయనకీ పిల్లలని కంటావన్నమాట. చాలా బాగుంది” మీ నాన్నకసలు కళ్ళు ఉన్నాయా ? లేకపోతే అప్పుడు చేయలేకపోయిన పెళ్లిని యిప్పుడు చేయాలనుకుంటున్నారా, ఏమైనా యిదే౦ బాగోలేదు. నీకెలా అనిపిస్తుందో కాని నాకసహ్యంగా వుంది అంది సుజాత
“నాకు నచ్చలేదు. అసలు వచ్చిన ప్రతి సంబందానికి నువ్వే వంకలు పెడతావు. ఈ వయసులో, నువ్వు చేసిన ఘనకార్యానికి యింతకన్నా మంచి సంబంధం వస్తుందా అని తిట్టి పోస్తుంది అమ్మ. మళ్ళీ కాసేపేమో దానికి యీ వయసులో పెళ్లి యె౦దుకు? మనతో పాటు కృష్ణ,రామ అని వుంటుందిలే అంటుంది.
"తమ్ముడేమో అసలు నాతో మాట్లాడటం మానేసాడు. ఆ యింట్లో నన్ను అర్ధం చేసుకుంది “మాధవి” మాత్రమే! పరాయి యింటి పిల్ల .ఆరేళ్లలో నన్ను యెప్పుడూ చిన్నమెత్తు మాట కూడా అనలేదు. "అని చెప్పింది మరదలు గురించి.
“సరేలే! వీటి గురించి మనం చాలాసార్లు మాట్లాడుకున్నాం. ఏమి ప్రయోజనం లేదు.భోజనం చేయి. ఈ పచ్చడి పనులు పూర్తి చేయాలి. కదా! “అంది సుజాత.
ఇప్పుడు వద్దు, వెళ్లబోయే ముందు తింటాను. పద పని చేసుకుందాం !అని తనే అక్కడి నుండి లేచింది.
ఏదో చానల్ లో “సీతాకోక చిలుక” సినిమా వస్తుంది చూడు మమ్మీ.అని సుజాత కూతురు యింకో రూంలో నుండి కేకేసి చెప్పింది. ఆ సినిమా అంటే పిచ్చి నాకు. మతాంతర వివాహం టీనేజ్ ప్రేమ ..సబ్జక్ట్ భలే బాగుంటుంది "అంది సుజాత.
"అంతకన్నా మంచి కథలున్నాయి జీవితంలో " అంది విజయ.
మామిడి ముక్కలు నరుకుతూ వుండగా విజయ ఒక మాట అంది ." అసలు ఈ ప్రేమ వివాహాలు చేసుకుంటున్న వారందరినీ యిలా ముక్కలు నరికినట్లు నరకాలి అంది." అంతులేని కోపం ఆ మాటల్లో .
“ఎందుకులే అంత మాట. అందరి జీవితం నీ జీవితం లా వుండదు. మీ వివాహ జీవితంలో అన్ని అంతరాలు,బేదాలు వున్నాయా యేమిటీ ? అంది సాలోచనగా.
నేనెప్పుడు వివరంగా చెప్పలేదు కదూ..అంటూ విజయ తన వివాహ జీవితం వైపు కబుర్లు మళ్ళించింది. ఉండు ఉండు..అంటూ సుజాత తన కూతురు ”డాలీ” ని పిలిచింది. పనిలో సాయం చేసే నెపంతో. కొంచెం అయిష్టంగానే కూర్చుని మామిడి కాయలోని జీడి ముక్కలని తీస్తూ శుభ్రం చేస్తూ ఆ పిల్ల వో చెవి వేసింది
విజయ చెప్పడం మొదలెట్టింది.
డాలీ కూడా శ్రద్దగా వినడానికి రెడీ అయింది.
“నాకప్పుడు ఇరవయ్యి యేళ్ళున్నాయి డిగ్రీ పూర్తి చేసి సెలవల్లో కొత్తగా వచ్చిన కంప్యూటర్ క్లాస్స్ లకి వెళుతున్న రోజులు. అప్పుడప్పుడు నేను వెళుతున్న కంప్యూటర్ సెంటర్ కి బాషా వచ్చే వాడు. అతను చిన్నప్పుడు నుండి నాకు తెలుసు .నాకన్నా ముందు నుండే ఆ స్కూల్ లో చదివే వాడు.పదవ తరగతి చదువుతూ మధ్యలో మానేసాడు. ఏదో చిన్న చిన్న బిజినెస్ లు చేస్తుండే వాడని తెలుసు. నేను కంప్యూటర్ క్లాస్ లకి వెళ్లినన్ని రోజులు రాకపోయినా యెక్కువగానే అక్కడికి వచ్చేవాడు. ఇరవయ్యి యేళ్ళు వయస్సు వచ్చిన నాకతను యెందుకు వస్తున్నాడో అర్ధం అయ్యేది. మాకు తెలిసిన వాళ్ళ దగ్గర,అతనికి నాకు మాత్రమే తెలిసిన కొంతమంది ఫ్రెండ్స్ దగ్గర ఆ “విజయ” వప్పు కుంటే పెళ్లి చేసుకుంటాననేవాడట. అది విని నేను వాడి మొహం లే!. శుద్ధ సంప్రదాయ బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో పుట్టిన నేనెక్కడా!,ముస్లిం అయిన అతనెక్కడ!? అవన్నీ యే౦ కుదరవులే..నోర్మూసుకుని పని చూసుకోమను”అని చెప్పేదాన్ని.
కొన్నాళ్ళు అతను నాకు కనిపించలేదు.కళ్ళకి కనబడే ప్రేమ అనే మత్తు వదిలిపోయింది. నా సమాధానం విని నా జోలికి రాకుండా వెళ్ళిపోయి వుంటాడులే అనుకునే దాన్ని” చెప్పింది విజయ.
ఇంటరెస్ట్ గా ఉంది. మరి తర్వాత మీ పెళ్లి యెలా జరిగింది ?అడిగింది డాలీ
“ఆ రోజు శుక్రవారం. నేను తలంటు పోసుకుని పట్టు లంగా కట్టుకుని ..తలలో పూలతో..మెడలో నగలతో. కంప్యూటర్ క్లాస్స్ కి వెళ్లాను. వెళ్ళేటప్పుడు ..మా అమ్మ అచ్చు పెళ్లి కూతురిలా వున్నావు అని మురిసి పోయింది. ఆమె మాటకి వున్న బలం యెంత౦టే ఆరోజు నా పెళ్లి జరిగిపోయింది.
నేను కంప్యూటర్ సెంటర్ కి వెళ్ళగానే మెయిన్ డోర్ దగ్గరే బాషా నా కోసం కాసుకు కూర్చుని ఉన్నాడు. నేను లోపలకి వెళ్లబోతుంటే చటుక్కున నా చేయి పట్టుకుని నన్ను పెళ్ళిచేసుకుంటావా!? నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం, యే లోటు చేయకుండా బాగా చూసుకుంటాను అని చెప్పాడు. అతని కళ్ళల్లో ప్రేమకో,లేదా అతను అడిగిన విధానానికి సానుభూతి కలిగో వెంటనే తల వూపేశాను. అతని కళ్ళల్లో సంతోషం. ఓ..పది నిమిషాల్లో అతను అతని స్నేహ బృందమంతా కలసి మూడు ఆటోలలో అక్కడికి వచ్చేసారు.
బాషా కంప్యూటర్ ముందు కూర్చున్న నా దగ్గరకి వచ్చి ‘వెళదాం రా”అన్నాడు. నేను వెనుక ముందు యే౦ ఆలోచించలేదు.అక్కడి నుండి లేచి అతని వెంట వచ్చేసాను. అతను నన్ను ఓ..ఆటోలో యెక్కించుకుని అమ్మవారి గుడి దగ్గరకు తీసుకుని వెళ్ళాడు. అతని స్నేహితులు పది మంది వరకు మా వెంట వచ్చారు. వాళ్ళందరి సాక్షిగా ఆ గుళ్ళో నామెడలో తాళి కట్టాడు. నేను అతని భార్య ని అయ్యాను. “బాషా” అతని యింటికి నన్ను తీసుకు వెళ్ళ లేదు. వాళ్ళు ఉండే ఏరియా అంతా ముస్లిం లే వుంటారని చెప్పి . అక్కడ నేనుండలేననుకుని వేరొక ఇల్లు తీసుకున్నాడు.నేను అతనితో కలసి ఆ యింటికి వెళ్ళేటప్పటికి ఒక యింటికి కావాల్సిన సామానులు యేమైతే కావాలో అన్నీ వివరంగా అమర్చి వున్నాయి . నాకు చాలా ఆశ్చర్యంగాను,సంతోషం గాను అనిపించింది.
“నీ మనసు నాకు తెలుసు, నువ్వు నా కోసం అన్ని అభ్యంతరాలు వదులుకుని వస్తావని నా మనసుకి తెలుసు “నీ కోసమే యివ్వన్నీ కొని ఉంచాను” అని చెప్పాడు.అతనికి నా పై యెంత ప్రేమ లేకపోతే యింత ముందు చూపుతో యివ్వన్నీ అమర్చగలడు..అననుకోగానే అతని పై నాకు వువ్వెత్తున ప్రేమ పుట్టుకు వచ్చింది. అతనిని హత్తుకుని మనఃస్పూర్తిగా “ఐ లవ్ యూ” అని చెప్పాను. మధ్యాహ్నం అయ్యేటప్పటికి మాములుగా నేను వెళ్ళే సమయానికి యింటికి చేరుకోక పోయసరికి మా వాళ్లకి అనుమానం వచ్చింది. వెతకడం మొదల పెట్టారు. విషయం తేలికగానే తెలిసింది.
“ఛీ ! అది యింతటితో చచ్చింది అనుకుందాం. ఇలాంటి పనులు మన యింటా వంటా ఉన్నాయా? పోయి పోయి
ఓ తురక వాడిని కట్టుకుంది.దీనికి యింతకన్నా మంచోడు దొరక లేదా!? “ఇదిగో యీ యింట్లో దాని వూసు యెత్తితే నరికి పారేస్తాను జాగ్రత్త ..అంటూ నాన్న హుంకరించడం జరిగిందట.
ఆ సాయంత్రానికి అమ్మ,పెద్ద మామయ్యా వచ్చారు. ఏం జరిగింది, అతనిని నువ్వు ప్రేమించావా? అని అడిగారు.లేదని తలూపాను. మరి అయితే యెలా జరిగింది ఈ పెళ్లి ? అని అడిగారు. జరిగిన విషయం చెప్పాను.
అతను అలా అడగగానే వెళ్ళిపోయావా? నీకేం మాయరోగం వచ్చిందే, యిలా చేసావు. యింకా చదువుకుంటే చదివించి మంచి అబ్బాయికిచ్చి పెళ్లి చేద్దామనుకున్నాను. . ఈ పెళ్లి-గిళ్లి యేమీ జరగలేదనుకో.. ఆ తాళి తెంచి పడేసి .మాతో వచ్చెయ్యి అంది అమ్మ. నేను మాట్లాడలేదు. ఎదురుగా బాషా నిలబడి వున్నాడు. నేనేమి చెబుతానా అని నా వంకే చూస్తున్నాడు. పాపం, అతను నన్నెంతగా ప్రేమించాడు, నాకోసమెంత చేస్తున్నాడు అని గుర్తుకువచ్చి”నేను రాను మీరు వెళ్ళిపొండి.”అని చెప్పేసాను.
కాసేపు నాకు నచ్చ చెపుదామని ప్రయత్నం చేసి అది వీలుపడక, నన్ను తిడుతూ,శపిస్తూ వెళ్ళిపోయారు అమ్మ,మామయ్య.
రెండు రోజులు గడిచేటప్పటికి బాషా అమ్మ,అతని బంధువులు బిల బిల లాడుతూ వచ్చేసారు. మా కోడలు బంగారు బొమ్మలా ఉంది. ఎంతైనా మా బాషా యెంపిక గొప్పది..అంటూ మెటికలు విరిచుకుని ముచ్చట పడిపోయారు.
నిన్ను కన్నవాళ్ళు వద్దని వదిలేస్తే మేము వదిలేస్తామా? ఒరేయ్..బాషా ! ఏమిటిరా, కోడలని యిక్కడ ఒంటరిగా వుంచావ్? మన యింటికి తీసుకుని పోదాం పద. మన యింటికి తీసుకుని పోయి పెద్దాళ్ళతో మాట్టాడి మళ్లీ మన పద్దతిలో “షాది’ చేసుకోవాల…అని అన్నారు.
బాషా అలాగే అన్నాడు. నేను అతని వైపు చూసాను. “నీకు ఇష్టమైతేనే !” అన్నాడు.
నేనప్పుడు కూడా యేమి ఆలోచించలేదు.అతనితో కలసి బతకాలనుకున్నప్పుడు అతని మతంలోకి మారితే తప్పేమిటీ ?అనిపించింది.
నేను,బాషా కలసి అతని తల్లి ఉంటున్న యింటికి మారిపోయాం, అతనికి తండ్రి లేడు.ఓ.అక్క మాత్రం వుంది. ఆమెకి పెళ్ళైంది. ఒక వారంలోపులోనే నన్ను ముస్లిం మతంలోకి మార్చి వేసారు. పుట్టినప్పటి నుండి నన్ను అంటిపెట్టుకున్న తిలకం బొట్టు,ఆ బొట్టు క్రింద పెట్టుకునే కుంకుమ బొట్టు అన్ని తీసివేసేటప్పుడు..యెక్కడో గుండెలో కలుక్కుమంది. నాకు బొట్టు పెట్టుకోవడం యెంతిష్టమో..ప్రతి శుక్రవారం పాదాలకి పసుపు రాసుకోవడమంటే యెంత ప్రాణమో ! ఇవన్నీ యిక వుండవని తెలుసుకుని యేడుపొచ్చింది. కానీ బయటకి తెలియనివ్వలేదు
నా మెడలో బాషా గుడిలో కట్టిన తాళిని తీసివేసారు. నాలో ఊపిరిపోసుకుని పెరిగిన నా మత విశ్వాసాలు అన్నీ ఒక్కొక్క టిని నా నుండి దూరం చేస్తున్నారు. చూడమ్మా! ఇక నువ్వు మీ పద్దతులన్నీ పూర్తిగా మర్చిపోవాలి. నిన్ను ముస్లింగా కలుపుకున్న తర్వాత నీకు మీ పద్దతులు యేవి గుర్తుకు రాకూడదు. . “నీకు జమీలా” అని పేరు పెడుతున్నాం. ఇక నువ్వు ఆ పేరుతోనే పిలవబడతావని చెప్పారు..
నాకెందుకో ఆ పేరు నచ్చలేదు. విజయ అన్న పిలుపు మానేసి బాషా కూడా నన్ను జమీలా అని పిలవడం చిత్రంగా తోచింది. నాకివ్వన్నీ వద్దు,నన్ను నాలాగే వుండనివ్వండి అని గట్టిగా అరచి చెప్పాలనిపించింది. కానీ నా నోరు పెగల లేదు.
ఇరవయ్యి ఏళ్ళపాటు వుదయం నిద్రలేచినప్పుడు అరచేతులు చూసుకుని “కరాగ్రే వసతే లక్ష్మి,,కర మధ్యే సరస్వతి,కరమూలే తూ గోవిందః ,ప్రభాతే కర దర్శనం” అంటూ కరదర్శనం చేసుకునే నేను భూమిపై పాదాలు ఆనిస్తూ.. భూమాతను క్షమాపణ కోరుతూ ప్రార్దించే నేను, వాకిలి వూడ్చి సూర్యదయానికి ముందే కల్లాపి జల్లి అందంగా ముగ్గులు పెట్టే నేను అవన్నీ చేయక నా చేతులు కట్టేసినట్లు అనిపించింది
కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని స్నానం చేసివచ్చి తాతయ్య తో కలిపి ..సూర్య నమస్కారం చేస్తూ ఆదిత్య హృదయం ని పఠించే నేను ..విషు శతసహస్ర నామం పారాయణం చేసే నేను అవన్నీ యెక్కడో పనికి రాని వస్తువులని పారేసిన విధంగా మరుగున పడేయడం నా వల్ల కాలేదు. అలవాటు ప్రకారం పారాయణం గొంతు పెల్లుబికి వచ్చేస్తుండేది. అలాగే అణచి వేసుకుని లోలోపలే వల్లెవేస్తూ ఉండేదాన్ని.మళ్ళీ అంతలోనే మతం మారిన గుర్తుకు వచ్చి యెవరన్నా చూస్తారేమో అన్న దిగులు ముంచు కొచ్చేది. అదేమిటో..’బిస్మిల్లా ఇర్రహ్మాన్ నిర్రహీమ్” అనుకోవడం వచ్చేదే కాదు.
పెళ్ళంటే యేమిటో అనుకున్నాను. క్రొత్త జీవితం బాగుంది అనుకున్నాను. మధ్యలో ఈ మతం మారడమేమిటీ జీవితం యిలా అయిపోయింది అనుకున్నాను.
బాషాని అడిగాను. మళ్ళీ చదువుకోవడం మొదలెడతాను అని.
నీకెందుకు పరేషాన్? నేనున్నానుకదా! నేను సంపాదిస్తాను నువ్వు యింట్లో హాయిగా వుండు, నువ్వు పనికూడా చేయనవసరం లేదు. అమ్మీ అన్ని చూసుకుంటుంది అన్నాడు.
తను ప్రొద్దుటే వెళితే రాత్రికి రావడమే! ఈ లోపు పగలంతా మా అత్త వైపు చుట్టాలు వచ్చే వాళ్ళు. చేపలు,మాంసం,రొయ్యలు తెచ్చి వంటలు చేసే వాళ్ళు. నాకు ఆ వాసన చూస్తేనే కడుపులో దేవేసేది. వాళ్ళు అందరూ ఆ పదార్ధాలని లొట్టలు వేసుకుని తినడం నాకు నచ్చేది కాదు .
మా అత్త చెల్లెలు ఈ కోడలు ఇలా మన తినే తిండిని అసహ్యించుకుంటే యెట్టా.. రేపు బాషా గాడికి యే౦ వండి పెట్టుద్ది.. ఏమైనా సరే మాంసాలు,చేపలు వండటం నేర్పాల్సిందే అని పట్టు బట్టుకు కూర్చుంది. బతికి ఉన్న చేపలు తీసుకు వచ్చినన్ను చేపలు శుభ్రం చేసే బండ దగ్గర కూర్చో పెట్టి నా చేత చేపలు రుద్దించడం,ముక్కలు కోయించడం, చేపించేవారు. ప్రక్కనే వుండి ఆ వంటలు చేయడం నేర్చుకోమని బలవంతం చేసేవారు. ఆ వాసనలకి నాకు కడుపులో త్రిప్పి వికారంతో వాంతులు అయ్యేవి.
అప్పుడు గాని వదిలేసే వారు కాదు . "సంబడం ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటేనే ,మొగుడు తో పడుకుంటేనే సరిపోతుందా? వాడికి రుచికరమైన పదార్ధాలు వండి పెట్టడం తెలియవద్దు." అనేవారు. వెటకారంగా.
ఎప్పుడైనా బయటకి వెళ్ళా లంటే తప్పని సరిగా ..బురఖా ధరించి,నఖాబ్ కట్టుకుంటేనే కానీ బయటకి వెళ్ళనిచ్చేవారు కాదు. నాకు ఆ బురఖాలో బందించినట్లు ఉండేది. ఊపిరి ఆడేది కాదు. వాళ్ళ ఆచారం ప్రకారం ఖురాన్ చదవమనే వారు.రాకపోతే నేర్చుకోమని మదర్సాకి వెళ్ళమని వొత్తిడి చేసేవారు. అలా అని మా యింట్లో ఆడవాళ్ళందరూ రోజు నమాజు చేయడం నేను చూడలేదు. ఆఖరికి బాషా కూడా ముస్లిం ఆచారం ప్రకారం పద్దతిగా నమాజ్ చేసే వాడు కాదు. మతం మారడానికి యెందుకు ప్రాముఖ్యతనిచ్చారో కూడా అర్ధంమయ్యేది కాదు.ప్రతి చిన్న విషయానికి మత సంబంధమైన విషయమే పోల్చి చూపేవారు. “రమదాన్ “ఆచరించడం జాగారాలు చేయడం నా వల్ల అయ్యేది కాదు. మనసులో లేని భక్తి యెంత ఆచరిస్తే మాత్రం సొంతం అవుతుందా అనుకునేదాన్ని.
అప్పుడపుడు నేను బాషా తో కలసి బయటకి వెళ్ళినప్పుడు అమ్మ,నాన్న ఎవరైనా కనబడతారేమో అని చూసేదాన్ని.చూపులతో చుట్టుపక్కల వెదుక్కునేదాన్ని. వాళ్ళు వూరు వదిలేసి విజయవాడకి వెళ్లిపోయారని తెలిసిన రోజు బాగా యేడ్చాను.
బాషాతో యేమైనా చెప్పుకోవాలనిపించినా వీలు పడేది కాదు. ఉన్న రెండు గదుల ఇంటిలో మేము దగ్గరగా ఉండటం కూడా వీలయ్యేది కాదు. వదినా !నేను నీతోనే పడుకుంటాను అని మా చిన్నత్త కూతుర్లు వచ్చేసేవారు. బాషాకి నాకు మధ్య యేమిటో తెలియని , చెప్పలేని దూరం ఉండేది. రాత్రుళ్ళు బాగా యేడుపు వచ్చేది. ఏమిటీ యిలాటి జీవితం కోసమా!? నేను అందరిని విడిచి వచ్చేసింది అనుకునే దాన్ని.
అలా రోజులు గడుస్తున్నాయి. “ముస్కన్ ” కడుపున పడింది. ఆ సంగతి తెలిసినప్పటి నుండి బాషా ప్రేమగా చూసుకునేవాడు.అన్నీ కొని తెచ్చి తినమని బలవంతం చేసేవాడు. నేను గర్భంతో వున్న రోజుల్లోనే బాషా తల్లి చనిపోయింది
బాషా చేస్తున్న వ్యాపారం లో బాగా నష్టం వచ్చింది. ఎక్కువ వడ్డీకి తెచ్చిన అప్పులు, బంధువులు చేసిన మోసం వల్ల మేము ఉంటున్న యిల్లు కోల్పోవలసి వచ్చింది. మా కోడలు మంచిది అన్న మా చిన్నత్త అత్త నోటివెంట.. “దరిద్రపు గొట్టు”ది యిది వచ్చింది ఆంతా వూడ్చుకు పోయింది,ఆఖరికి మా అక్క కూడా చచ్చింది.” అని తిట్టి పోసేది.
“ముస్కన్ ” పుట్టింది. అప్పుడైనా చూడటానికి రాని అమ్మానాన్నల గురించి బాషా వాదులాడేవాడు. ఎక్కడైనా తల్లిదండ్రులు మీ వాళ్ళు వున్నట్టు వున్నారా? వాళ్లకి అంత పట్టుదల యేమిటీ అనేవాడు.
ఎపుడైనా సరదాకి త్రాగే బాషా క్రమంగా రోజు తాగడం మొదలెట్టాడు.వేరొక ముస్లిం అమ్మాయి తో సంబంధం పెట్టుకుని నేరుగా ఆ అమ్మాయినే యింటికి తీసుకు వచ్చి కాపురం పెట్టాడు. వాళ్ళిద్దరూ ప్రక్క గదిలో సరసాలాడుకుంటుంటే నాకు అడ్డు చెప్పాలనిపించేది కూడా కాదు. అందుకు అందరూ తిట్టేవారు.అలా మొగుడుని వదిలేస్తావా? తీసుకుని వచ్చిన “ఆ చినాల్ రండ్ ” ని తరిమి కొట్టాలి కాని అనేవారు. ఆమెకి నేనే వంట చేసి పెట్టవలసి వచ్చినప్పుడు మాత్రం మనసు యెదురు తిరిగేది. ఏమైనా అంటే నువ్వు నాకు నచ్చినట్లు వుండటం లేదు.మొగుడిని సుఖపెట్టడం నీకు చేతకాదు. అందుకే ఆమెని షాదీ చేసుకున్నాను.అయినా పోషించేది నేను. నోర్మూసుకుని దానికి కూడా వండి పెట్టు అనేవాడు. అలా మనసుని చంపేసుకుని బ్రతకడం అలవాటు చేసుకున్నాను. “ముస్కన్” చూస్తే నేనేమై పోయినా పర్వాలేదు నా బిడ్డ నాకుంది చాలు అనుకునేదాన్ని. ఏమి జరిగిందో యేమో కాని యింట్లో వుండే ఆమె ఓ..రెండు నెలలకి వెళ్ళిపోయింది. తిరిగి రాలేదు. కాని వెళ్ళేటప్పుడు మాత్ర౦ బాగా డబ్బు చేజికించుకుని వెళ్ళింది అని చెప్పేవారు. డబ్బు పొతే పోయిందిలే,దాని పీడా పోయింది అనుకున్నాను.
ఒకసారి ఆరునెల పాపగా వున్నప్పుడు అనుకుంటాను. “ముస్కన్ ” బాగా జబ్బు పడింది. హాస్పిటల్ లో జాయిన్ చేసాం అక్కడే వుంచాలన్నారు. చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేని ఆరోజున బిడ్డ ప్రాణాల కొరకు అభిమానం చంపుకుని నాన్నకి కబురు పంపాను. నాన్న డబ్బు తీసుకు వచ్చి హాస్పిటల్ బిల్ కట్టి..మనుమరాలిని చూసి మరి కొంత డబ్బు యిచ్చి వెళ్ళారు.
బాషా మాత్రం నాన్న యింటికి యెందుకని రాలేదని గొడవ చేసాడు. మెల్ల మెల్లగా నన్ను అమ్మ వాళ్ళ యింటికి వెళ్ళమని బలవంత పెట్టసాగాడు.కులాంతర వివాహం,మతాంతర వివాహం మనమే కొత్తగా చేసుకున్నామా? యెందరో చేసుకుంటున్నారు, పెళ్లి అయి మూడేళ్ళు దాటినా వో బిడ్డ పుట్టినా మీ వాళ్ళు యెందుకు రారు అని గొడవ పడేవాడు.వాళ్లు రాకపోతే పోనీ నువ్వే వెళ్ళు. కనీసం నీకు అక్కడ ఆస్తిలో వాటా అయినా వస్తుంది అనేవాడు. ఆ మాటలు వింటుంటే బాషాలో అనేక రకాల క్రొత్త మనుషులు కనబడసాగారు.
అతనెంత వొత్తిడికి గురిచేసినా నేను అమ్మ వాళ్ళ యింటికి వెళ్ళ లేదు. ఎన్నోరోజులు పస్తులు వున్నాం.కనీసం పిల్లదానికి పాలు కూడా వుండేవి కావు. అయినా రోజు భాషా మాత్రం త్రాగే ఇంటికి వచ్చేవాడు.
“ముస్కన్”‘ ని మా చిన్నత్త పిల్లలు తీసుకువెళ్ళి ఆలనా పాలన చూసేవారు. “ముస్కన్ ‘ కి నాలుగో యేడు వచ్చాక ఒక చిన్న కాన్వెంట్లో టీచర్గా చేరాను. పొద్దున్నే లేచి వండుకుని పిల్లకి పెట్టుకుని కేరేజ్ కట్టుకుని స్కూల్కి వెళ్ళిపోయి మళ్ళీ సాయంత్రం కి వచ్చేదాన్ని. బాషా వచ్చి తింటే తినేవాడు లేకపోతే లేదు. నాకు భుక్తికి గడచి పోయేది. కాబట్టి పెద్ద సమస్యలు లేవు అనిపించేవి.
సుఖాలు లేకున్నా పర్వాలేదు కష్టాలు లేకుంటే చాలు అనుకుని తృప్తితో జీవించడంకూడా యిష్టం లేకపోయిందేమో, నువ్వు వుద్యోగం చేయవద్దు మానేయమని గొడవ పెట్టుకునే వాడు. నా సర్టిఫికెట్స్ చింపి పారేస్తాను అని బెదిరించే వాడు. ఇవన్నీ చూసిన యింటి ప్రక్కవాళ్ళు కాస్త సాయంగా ఉండేవారు. ఎప్పుడైనా అవసర పడితే డబ్బు అప్పు యిచ్చేవారు.
ఒకసారి బాషా ముప్పయి వేలు డబ్బు కావాలని అడిగాడు. మనకి యెవరిస్తారు, నేనెవరిని అడగాలి ? అన్నాను.
మీ ఇంటికి వెళ్లి పట్టుకుని రా ! అన్నాడు.
నేను అక్కడికి వెళ్ళను,అడగను అని గట్టిగా చెప్పేసాను.
అర్ధరాత్రి సమయంలో నన్ను యింట్లో నుండి బయటకి నెట్టేసి తలుపులు మూసుకున్నాడు. ఆ రాత్రంతా కటిక చీకతో గడిపాను. నా జీవితమే కాళ రాత్రి అయిపోయిందని అనుకున్నాను. అలా రెండు మూడు సార్లు జరిగాయి.ఇవన్నీ నాన్నకి తెలిసి ఆయన స్నేహితుడు ద్వారా డబ్బు పంపించి అప్పుగా యిప్పించామని చెప్పమన్నారు. నాన్న స్నేహితుడు అప్పుగా డబ్బు యిస్తున్నట్లు చెప్పి భాషా కే డబ్బు యిచ్చి వెళ్ళారు. ఎవరెవరో తన మీద నమ్మకంతో డబ్బు అప్పు యిచ్చారు కానీ మావాళ్ళు సాయం చేయలేదని తిట్టేసేవాడు. నన్ను వుద్యోగం చేయడం మానేయ మన్నాడు. అతనితో వాదన యెందుకని వుద్యోగం మానేసాను. రెండు మూడు నెలలకే పిల్లకు కూడా పట్టెడు మెతుకులు పెట్టలేని స్థితి వచ్చింది.
నేను మళ్ళీ స్కూల్ వాళ్ళని రిక్వెస్ట్ చేసి వుద్యోగం చేయడం మొదలెట్టాను. స్కూల్ నుండి వచ్చాక చిన్న చిన్న పనులు చేయడం చేసి డబ్బు సమకూర్చే ప్రయత్నం చేసాను.
ఆ రోజు యెనిమిది గంటలకే యింటికి వచ్చేసాడు బాష. నేనప్పటికి వంట చేయలేదు. తనని చూసి వంట చేయడం మొదలేట్టాను .అప్పటికే ‘పిల్లని తీసుకుని బయటకి వెళ్లి బిర్యాని పేకెట్ కొనుక్కుని యిద్దరూ తినేసి వచ్చారు.
బాషా తాగి వచ్చి వున్నాడేమో విపరీతంగా తిట్టడం మొదలెట్టాడు. నా వోపిక నశించి యెదురు ప్రశ్న వేసాను.మా నాన్న యిచ్చి పంపిన డబ్బు గురించి చెప్పాను. అంతే వొక్క వుదుటున లేచి..నా జుట్టు పట్టుకుని బయటికి యీడ్చి పడేసి విపరీతంగా కొట్టి లొపలకి వెళ్లి తలుపులు వేసుకున్నాడు.
ప్రక్క యింటి వాళ్ళు కూడా యెవరు లేరు. ఆ సమయంలో మెదడు మొద్దు బారిపోయిన స్థితిలో రైల్వే స్టేషన్ చేరుకొని అక్కడ రైలు యెక్కేసి పెద్దనాన్న యింటికి చేరుకున్నాను.అర్ధరాత్రి ఆ స్థితిలో వచ్చిన నన్ను చూసి పెద్దమ్మ పెద్దనాన్న చాలా బాధ పడ్డారు. తెల్లవారేసరికి నాన్నరానే వచ్చారు. నన్ను ఆ స్థితిలో చూసి యేడ్చారు.
ఒక ఆరు నెలల కాలం పెద్ద నాన్న ఇంట్లో ఉన్నాను. మధ్యలో ఒకసారి “ముస్కన్ ” ని తీసుకుని బాషా పెద్దనాన్న యింటికి వచ్చాడు.వాళ్ళు మంచిగానే మాట్లాడి అమ్మాయి వస్తానంటే తీసుకుని వెళ్ళమని చెప్పారు. ముస్కన్ వాళ్ళ నాన్న వొడిలో కూర్చుని వుంది బెరుకుగా అపరిచితురాలిని చూస్తున్నట్లు నన్ను చూస్తుంది కానీ నా దగ్గరకి రాలేదు. బిడ్డని దగ్గరకు తీయాలని నాకు అనిపించలేదు. అప్పటికే వో నాలుగు నెలలు దూరం అవడం వల్ల కావచ్చు అనుకుంటాను
“జమీలా యింటికి వెళదాం రా అని పిలిచాడు బాషా.
“నేను రాను నాకసలు యిల్లే లేదు” చెప్పాను.
మనకివన్నీ కొత్తవి అయినట్లు మాట్లాడతావు యేమిటి? ఎన్ని సార్లు మనం గొడవ పడలేదు.కలసి ఉండలేదు. వచ్చేయి వెళ్లి పోదాం అన్నాడు
“నేను రాను.” స్థిరంగా చెప్పాను. నా మాటలు విన్న బాషా నిజంగా యేడుస్తూనో లేక యేడుపు నటిస్తూనో నువ్వు లేకపోతే నేను బ్రతకలేను నువ్వు వచ్చేయి అంటూ నా చేయి పట్టుకున్నాడు.
ఇలా చేయి పట్టుకుని అడిగినందుకే కదా నన్ను నేను మర్చిపోయి నీ వెంట బడి వచ్చేసాను. అలా యిప్పుడు మాత్రం నీ వెంట నేను రాలేను అన్నాను.
ఇదేనా నీ ఆఖరి మాట? అని అడిగాడు.నేను సమాధానం కూడా చెప్పలేదు.ఆ గదిలో నుంచి వెళ్ళిపోయాను బాషా యేడుస్తూ వుంటే “అబ్బాజాన్ మత్ రో, జాయేంగే చలో .”అంటూ అతని కన్నీళ్లు తుడుస్తూ కనబడింది. కబ్ బీ లడ్లేతే హై! క్యోం? అంటూ తండ్రి చేయి పట్టుకుని తీసుకు వెళ్ళింది వెళుతూ నావైపు వో చూపు చూసింది.
"అబ్బాకే పాస్ పైసే నహీ హై తేరే కనే హైనా! తు దే!"అంది.
తన వయసు అప్పుడు ఆరేళ్ళు నేను అలా వో ఆర్నెల్లపాటు పెదనాన్న యింట్లో వున్నాను.నన్ను వాళ్ళు కన్న కూతురికన్నా యెక్కువగానే చూసుకున్నారు.నాన్న అమ్మకి, తమ్ముడికి నచ్చ చెప్పి నన్ను విజయవాడలో మా యింటికి తీసుకు వచ్చారు.
అప్పటికి తమ్ముడి పెళ్ళయి వో రెండు నెలలే అయింది.కొత్తగా పెళ్ళయిన తమ్ముడు -అతని భార్యతో కలసి అమ్మ-నాన్న నేను రెండు గదుల మధ్య యిరుక్కుని యెలా ఉన్నామో! అక్కడికి వెళ్ళగానే నన్ను గుడుల వెంట తిప్పారు. నా యిష్టాలతో పని లేదు. నా ఆలోచనలు యేమిటో వారికి కనుక్కోవలసిన అవసరం లేడు. నా పేరును మళ్లీ “విజయ’గా మార్చేసారు. మతం మార్చుకున్నందుకు యేవో ప్రత్యేక పూజలు చేసి సంప్రోక్షణ చేయించారు. శ్రీ వైష్ణవం లో కి మార్పించారు. ఎప్పుడైనా మనసు మారి మళ్ళీ బాషాతో కలసి బ్రతకడానికి అక్కడికి వెళ్లి పోతానో అన్న అనుమానం అమ్మది. నాకు శరీరం మీద శ్రీ చక్ర చిహ్నాలు వేయించారు. ఇప్పుడు నా మతం నన్ను బాహ్యంగా అంటిపెట్టుకునే ఉంటుంది. నిత్యం గుడులకి తిరగడం పూజా కార్యక్రమాలో పాల్గొనడం, యెవరైనా తెలిసిన వారు నా గురించి అడిగితే “ఆ తురక దరిద్రాన్ని వదిలించుకున్నాం “ అని చెప్పేవారు.
పగలంతా యెలా ఉన్నా రాత్రయ్యే సరికి “ముస్కన్” గుర్తుకు వచ్చేది. నాకు వున్న వొకే వొక వారధి రజియా. ఆమె “ముస్కన్ ” ని పెంచుతుంది. ఆమె భర్త “రాజు’ అతను బాషాకి ప్రాణ స్నేహితుడు కావడం వల్ల “ముస్కన్” భాద్యతని ప్రేమగా స్వీకరించాడు.అతను హిందూ, మతం మార్చుకుని క్రిస్టియన్ గా మారాడు, ముస్లిం అయిన రజియాని ప్రేమ వివాహం చేసుకున్నాడు. అతను క్రైస్తవం ఆచరిస్తాడు. ఇంట్లో ఉర్దూ మాట్లాడనివ్వడు. చర్చిలకి తీసుకు వెళతారు.వారి పెంపకంలో ఐదేళ్ళు పెరిగింది. స్కూల్ కి పంపలేదు. రజియాకి పుట్టిన పిల్లలు ఇద్దరినీ మోస్తూ అంట్లు తోముతూ బట్టలు వుతుకుతూ పదకొండు యేళ్ళు వచ్చేసరికి వంట చేస్తూ.. టి.వి చూస్తూ పెరుగుతుంది.
ఇక ఇక్కడ చూస్తే నేను ఈ అయిదేళ్ళలో స్కూల్ లో టీచర్గా పని చేసాను. ఎమ్.బి.ఏ..చదువుకుంటాను. పీజ్ కట్టు అమ్మా! అని అడిగితే యింకా నీకు చదువెందుకు ? అంది అమ్మ.
తమ్ముడు బాగానే ఉంటాడు. ఎప్పుడైనా చిరాకు పడినప్పుడో,అమ్మ-మాధవి కి జరిగిన గొడవలు వచ్చినప్పుడో ఆ దరిద్రాన్ని ఇంకా యిన్నేళ్ళు యింట్లో వుంచుకుంటారు ఏదో ఒక సంబందం చూసి పెళ్లి చేయండి అంటాడు.
అమ్మ పెళ్లి వద్దంటుంది. నాన్న పెళ్లి చేయాలి అంటాడు..ఇలా అయిదేళ్ళు.. ఏం జరుగుతుందో.నేనేం చేయాలో తెలియకుండా గడచిపోయాయి. ఒక ఇన్స్యూరెన్స్ కంపెనీలో ఏజంట్ గా చేరి పాలసీలు చేయించడం, యెదుగు బొదుగులేని టీచర్ వుద్యోగం చేస్తూ అప్పుడప్పుడు గుంటూరు మామయ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళినప్పుడు సమయం చూసుకుని.. “ముస్కన్” చూసి రావడం చేస్తుంటాను.
నా కూతురు నేను చూడటానికి వెళ్ళినప్పుడు నన్ను చూసి దగ్గరికి రాదు. నేను దగ్గరికి తీసుకుందామన్న నన్ను దూరంగా తోసేస్తుంది. నేను తీసుకువెళ్ళినవి తీసుకుంటుంది కాని నాతో మాట్లాడాడు. తండ్రి వచ్చినప్పుడు మాత్రం ప్రేమగా దగ్గరకు వెళుతుంది. అతను తెచ్చి యిచ్చిన వాటిని తీసుకుంటుంది.ఇద్దరు కలసి బయటకి వెళతారు. ఏమేమి కావాలో అడిగి అతని చేత కొనిపించికుంటుంది
ఒక యేడాది క్రితం నేను వెళ్ళినప్పుడు చెప్పాను. ఇన్నేళ్ళు నుండి నాకు తనని తీసుకువెళ్ళడం కుదరలేదు అని కొద్ది నెలలో తనను తీసుకుని వెళతానని చెప్పాను. సరేనని తల ఊపింది. “ముస్కన్” ని నేను తీసుకువెళతాను.బాషాతో నాకు సంబంధం లేకుండా చేయండి అంతే చాలు అని అడిగాను. విడాకులు ఇప్పించే మార్గం చేస్తానని అని చెప్పాడు రాజు.
అబ్బాజాన్ ని వద్దంటే అమ్మ నాకు వద్దు. నేను వెళ్ళను అని చెప్పింది అంట. నేను స్థాణువు అయ్యాను. “ముస్కన్ ‘ చిన్న పిల్ల. యే౦ జరిగిందో అర్ధం చేసుకునే వయసు రాలేదు. కాని నా పట్ల వ్యతిరేక భావం మనసులో నాటుకుని పోయింది. బిడ్డని వదిలేసి వెళ్ళిపోయిన తల్లిగా నా పట్ల యెంత ద్వేషం వుందో నాకర్ధం అయింది. నేను నా కూతురిని తీసుకొస్తానంటే నా తల్లిదండ్రులు,తమ్ముడు వొప్పుకోరు, పోనీ “ముస్కన్”ని తీసుకుని వచ్చి నా దారిన నేను వేరేగా వుండి అయినా నా బిడ్డని చూసుకోవాలని వున్నా తండ్రిని వద్దంటే పిల్ల నా వద్దకు రావడానికి యిష్టపడక పోవడం అంతా అయోమయం. నేనేం చేయాలో తెలియని ఆలోచించుకోలేని తనం.
ఈ మధ్యలో మరికొన్ని విషయాలు యెవరి ప్రమేయం లేకుండానే జరిగిపోయాయి. బాషా కొన్ని గొడవలలో తలదూర్చి హత్యా ప్రయత్న నేరం క్రింద జైలుకి వెళ్లి శిక్ష అనుభవించడం అన్నీ జరిగిపోతూ వున్నాయి. నాకు భవిష్యత్ లేదు. నా బిడ్డకి భవిష్యత్తు లేదు.
ఇలా కాలం జరుగుతూ వుండగానే తర్వాత రాజుకి కాలం చెల్లి వెళ్ళిపోయాడు. ఇప్పుడు అతని భార్య,ఇద్దరు పిల్లలు, ముస్కన్ కలిపి వీధిన పడ్డారు. పదకొండో సంవత్సరం రాగానే “ముస్కన్’ శరీరం వికసించిన వార్తలు. దాని మెదడు వికసించనేలేదు. చదువు లేదు. మంచి సంస్కారం లేదు. కూతురిని బడికి పంపి చదివాల్సిన అమ్మని నేనిక్కడ కొత్త చదువు చదువుతున్నాను. అక్కడ నా బిడ్డ అజ్ఞానంలో బ్రతుకుతుంది. నా బిడ్డ యెదిగి యెదగ కుండానే మేనత్త కొడుకుకి యిచ్చి పెళ్లి చేయాలంటున్నారు. ఇక్కడ ముప్పైమూడేళ్ళ నాకు ఓ పిల్ల తల్లినైనా నాకు ఆ పిల్లని అనాధగా వదిలేసి మరో పెళ్లి చేసుకోవాలని వొత్తిడి చేస్తున్నారు.
నన్ను పెళ్లి చేసుకోవడానికి యిష్టపడినవాడు. నా బిడ్డని తన బిడ్డగా అంగీకరిస్తాడా? అసలు మానాన్న చేయాలనుకున్నా నాకు పెళ్లి అవుతుందా? ఓ వంట మనిషి, పనిమనిషి కోసం పెళ్లి చేసుకునే వాడు నాకు మళ్ళీ జీవితం ఇస్తాడా? గత జీవితం గురించి ప్రశ్నించకుండా వుండగలడా? నాకు అసలు పెళ్లి అవసరమా! చేదు అనుభవాలతో మనసే కాదు శరీరం బండబారిపోయింది. నా బిడ్డని అమాంతం ఆ మూర్ఖత్వపు చట్రం నుంచి బయటకి తీసుకుని వచ్చి నా నీడలో ఆరోగ్యంగా పెంచుకోవాలి. నేను పస్తులు వున్నా సరే! అనిపిస్తుంటుంది
ఆ పట్టుదలతోనే బి.ఈ.డి పూర్తి చేసాను. ఇప్పుడు ఏం.ఏ కి కట్టాను. డి.ఎస్ సి రాస్తున్నాను. నా ప్రయత్నాలు యెంతవరకు సఫలీకృతం అవుతాయో చెప్పలేను.
అమ్మ తిరువనంతపురం వెళ్లి వొక నెల రోజులు వుండివద్దాం రా అంటుంది. ఆహోబిలంలో విష్ణు సహస్ర పారాయణం చేయాలట. వెళదాం పద అంటుంది. ఆమె నన్ను గుళ్ళు గోపురాలు తిప్పే సహాయకురాలిగానే చూస్తుంది.తమ్ముడు యీ శని యెప్పుడు వదిలి పోతుంది ? అన్నట్టు చూస్తాడు. నాన్న పెళ్లి చేసి పంపటానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. వచ్చేవాడు యిలాటి వాడు అయినా సరే! ఎవరి ధోరణి వారిది. నా అభిప్రాయం వాళ్లకి అక్కర్లేదు. ఇంట్లో యే విషయాల్లో నేను తలదూర్చ కూడదు. తినడం, వుద్యోగం చేయడం, పడుకోవడం అంతే నా పరిదధి.
నేను యెవరికి పనికి రాని వస్తువుని.మనసు లేకుండా జీవచ్చవంలా బ్రతికే మనిషిని.అసలు ఆ యింట్లో వుండకూడదు అనిపిస్తుంది. బయట బతికే దైర్యం లేదు. ఎవడెవడో దగ్గరకి రావాలని చూస్తాడు.నా కన్నా చిన్నవాడు నా తమ్ముడి స్నేహితుడు పెళ్లి అయింది.అయితేనేం మన యిద్దరం సహ జీవనం చేద్దాం అంటాడు. ప్రతి వొక్కడు ఓ రాయి వేసి చూద్దాం పడుద్దేమో అన్నట్టు ప్రవర్తిస్తారు.మనసుని, శరీరాన్ని కాపాడుకోవడం కష్టం అయిపోతుంది.
అక్కడ చూస్తే రాజు చచ్చిపోయాడు కాబట్టి రజియా కి అభ్యంతరం చెప్పేవాళ్ళు యెవరు లేరు. “ముస్కన్” ని మదర్సాకి పంపుతుంది. ఓ రెండేళ్ళకి మేనత్త కొడుకుకి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తుంది. నేను ఎవరినో ఒకరిని పెళ్లి చేసుకుంటే బాగుంటుంది. బాషా తాగి తాగి ఏ పేవ్మెంట్ల పైనో, పార్కులలోనో పడి వుంటాడు నన్ను సాదించే వుద్దేశ్యం తోనే నేను విడాకులకి అప్లై చేసినా నాకు విడాకులు యివ్వడు. ఇంట్లో నాకు పెళ్లి చేయాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. “ముస్కన్’ ని నా వెంట పంపితే ఆ ప్రయత్నాలు ఆగిపోతాయి యెలాగోలా నచ్చ జెప్పి పంపించే ప్రయత్నం చేయమని రజియాకి చెప్పాను.
వదినా! పెళ్లీడుకి వచ్చిన పిల్లని పెట్టుకుని మళ్ళీ నీకు పెళ్లి యేమిటి ? అంటుంది. నేనేంచేయను? యేమిటీ నా జీవితం అనిపిస్తుంది అని దీర్ఘమైన కథ చెప్పి భారంగా నిట్టూర్చింది.
కుటుంబంలో జరిగే గొడవలు, తండ్రుల బేడ్ హాబిట్స్ అమ్మల పేషియన్సీ గురించి నేను నా ఫ్రెండ్స్ కథలు కథలుగా చెప్పుకుంటూనే వుంటాం కానీ మతాంతర వివాహాల మధ్య యిన్ని సమస్యలు ఉన్నాయా!? మీ కథ వల్ల చాలా విషయాలు తెలుస్తున్నాయి. అసలు మతం అంటే యీ మనుషులు యెందుకు అంత ప్రాముఖ్యత యిస్తారు అడిగింది డాలీ.
ఈ విషయం నాకన్నా మీ అమ్మ బాగా చెప్పగలరు ఆమెనే అడుగు అంది విజయ.
” చెప్పమ్మా“ అడిగింది డాలీ. విజయ జీవితంలో జరిగిన సంఘటనల గూర్చి ఆలోచిస్తున్న సుజాత వులికి పడింది.
ఏమిటి అడుగుతున్నావు అంది.
వివాహంలో మనుషుల మధ్య మతానికి యెందుకంత ప్రాముఖ్యత ? అని మళ్ళీ అడిగింది.
ఎందుకంటే మనిషి మతాన్నిఅవలంభించడం వల్ల కొన్ని మంచి సంస్కారాలు అలవడతాయి. మంచి-చెడు తేడా తెలుస్తుంది. చెడ్డ పనులు చేయకుండా మతం మనిషిని నియంత్రిస్తుంది. దాదాపు అన్ని మతాలూ ఒకటే చెబుతాయి. అంతా మనం అర్ధం చేసుకోవడం లోనే వుంది. కొన్ని చోట్ల మతం మనుషులని కలవనీయ కుండా అడ్డు కట్ట వేస్తుంది అని అంది సుజాత.
అదే యెలా అన్నది నాకర్ధం కావాలి !అని అడిగింది డాలీ. మళ్ళీ సమాధానం చెప్పే లోపే “మా మేడమ్ వొకరు వున్నారు ఆవిడ పి.హెచ్ డి.చేసారు. ఒక ముస్లిం ని వివాహం చేసుకున్నారట. వివాహమప్పుడు ఆమె అతని మతం లోకి మారి ముస్లింగా పేరు మార్చుకుంటేనే ఆ పెళ్లి జరిగింది అంట. అసలు ఆవిడకి ఓ స్వంత ఆలోచన అయినా వుందా? వివాహానికి మతానికి యేమిటీ సంబంధం అని ఆలోచించలేదా?
అలాగే మా సర్ వొకరు ఆయన కెమిస్ట్రీ అద్భుతంగా బోధిస్తారు. ఆయన వివాహం అయ్యాక వేరొక స్త్రీ తో ప్రేమలో పడ్డారట. ఆమెని చట్టబద్దంగా పెళ్లి చేసుకోవడానికి గాను ఆయన ముస్లిం గా మారి ద్వితీయ వివాహం చేసుకున్నారు అని చెబుతారు. మతాలూ మార్చుకుని వొకరిని మోసం చేసి చేసుకునే వివాహాల విలువ ఏమిటి? యెందుకు వీళ్ళంతా యిలా ప్రవర్తిస్తారు. వీళ్ళా మాకు గురువులు అంది ఆవేశంగా.
చాలా మంది విద్యాధికులు కూడా ప్రేమ వివాహాలు చేసుకున్నప్పుడు మతం వొక సమ్యగా వుంటుంది. అదే పురుషుడు అయితే మతం మార్చుకోవాల్సిన పని లేదు. స్త్రీ అయితే తప్పని సరిగా పురుషుడి మతంలోకి మారిపోతుంది.ఆ మారడం యిష్ట పూర్వకం కావచ్చు,బలవంతం కావచ్చు. అయితే మతం మారిన తర్వాత కూడా వారిలో వున్న ఆచార వ్యవహారాలూ, రక్తం లో జీర్ణించుకుపోయిన కొన్ని భావాలు రూపు మాసి పోతాయని అనుకోవడం పొరబాటే! వాళ్ళల్లో పుట్టుకతో వచ్చిన మతాచార వ్యవహారాలు,ఆహారపు అలవాట్లు అలాగే వుంటాయి. మతం మారామని మోసం చేసుకోవడం తప్ప అక్కడ యేమి వుండదు.”అంది సుజాత.
అసలు ఒక స్త్రీ-ఒక పురుషుడు కలసి బ్రతకడానికి యే వొక్క మతమో యెందుకు అవసరం? యెవరి మతాన్ని వారు ఆచరించుకుంటూ యెదుటి వారి మతాన్ని గౌరవిస్తూ పరస్పర అభిప్రాయాలని గౌరవించుకుంటూ వుండటంలో వున్న విశాల దృక్పధం యె౦దుకు అలవరచుకోరు? కనీసం మతం మారడం అనవసరం అన్న జ్ఞానం యె౦దుకు కలుగదు?
ఈ మతం రంగులు, ఊసరవెల్లి తనాలు యేమిటో నాకర్ధం కాదు ఐ హేట్ ట్ థిస్ అంది.
అలా అంటూనే అక్కడి నుండి లేచి వెళ్ళిపోతూ అక్కా! మీరు మీ పర్సనల్ లైఫ్ గురించి శ్రద్ద తీసుకోండి..అక్కా. నేను చిన్నదానినే అయినా నాకు అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి. .
మీ అమ్మాయి గురించి వర్రీ అవకండి తప్పకుండా “ముస్కన్” మీ దగ్గరకి తిరిగి వస్తుంది. అయితే ఆ రావడానికి మాత్రం సమయం పడుతుంది. అని చెప్పి తన గదిలోకి వెళ్లి పోయింది.
సీతాకోక చిలక సినిమా కన్నా యెక్కువ జరిగింది యిక్కడ అంది సుజాత.
మళ్ళీ తనే మాట్లాడుతూ " అవును విజయా “యెవరో నీ జీవితం నాశనం కావడానికి కారణం అని ఆలోచించక నీ జీవితం గురించి నువ్వు యెలాంటి నిర్ణయం తీసుకున్నావు.నీకు నువ్వు యే మాత్రం విలువ యిచ్చు కుంటున్నావు? నీ బిడ్డకి యెలాంటి భవిష్యత్ యివ్వాలనుకుంటున్నావో బాగా ఆలోచించి అడుగు వేయి . ఇప్పుడు నీ జీవితం నీ చేతిలోనే వుంది.
“ఈ మాత్రం సలహా చెప్పేవారు లేక నేను ఓ..అయిదేళ్ళు నా బిడ్డకి దూరం అయ్యాను ‘ బాధ స్పష్టంగా కనబడింది విజయలో
“ఏం పర్వాలేదు. నీకు అండగా యెప్పుడూ నేను తోడుంటాను. ముందు డి.ఎస్.సి యెగ్జామ్స్ వ్రాసి రా. తర్వాత ముస్కన్ దగ్గరకి వెళదాం. పాప తప్పక నీతో వస్తుంది చెప్పింది భరోసాగా.
విజయ కాస్త నిశ్చింతగా కనబడింది.
. ఇక నేను వెళతాను రేపు వుదయం ఆరుగంటలకే క్లాస్స్ వుంది .అంత వుదయాన్నే యిక్కడినుండి బయలుదేరి వెళ్లి క్లాస్స్ కి అందుకోలేను అని లేచింది విజయ
“భోజనం చేసి వెళ్ళు, రా అంటూ బలవంతంగా కూర్చోబెట్టి భోజనం వడ్డించింది తింటూ చెప్పింది.. యే౦ చేయాలో ఆలోచించుకోలేకపోతున్నాను అందుకే నీ సలహా కోసం వచ్చాను. యిప్పుడు చాలా ప్రశాంతంగా వుంది. నా కర్తవ్యం యేమిటో నాకు స్పష్టంగా కనబడుతుంది అని చెప్పింది. చిన్న చిరునవ్వుతో.
అమ్మయ్య అనుకుని సుజాత నవ్వుతూ చూస్తూ వుండగా “అవును .. యిప్పుడు నా జీవితం నా చేతుల్లోనే ఉంది. నేనింకా బాగా చదవాలి.తర్వాత నా బిడ్డని బాగా చదివించడానికి, తనకి మంచి భవిష్యత్ యివ్వడానికి “అని చెప్పింది
విజయ వెళ్ళిపోయాక ఆవకాయ పచ్చడి మిశ్రమం కలుపుతూ యిలా అనుకుంది. వివాహ జీవితం కూడా ఆవకాయ పచ్చడి లాంటిదే. అన్నీ సరిగ్గా కుదిరితేనే మంచి రుచికరంగా వుంటుంది అందులో యేది తక్కువైనా అది చూడటానికి, తినడానికి కూడా బాగోదని. విజయ జీవితం కూడా అన్నీ సమంగా పడని ఆవకాయ పచ్చడి లాంటిదే అని.
3 కామెంట్‌లు:
తన జీవితాన్ని తన చేతులతో చేజేతులా నాశనం చేసుకోవడానికి మంచి ఉదాహరణ ఈ కథ . కథ కాదు వాస్తవం .
అన్ని విథాలా మంచి కుటుంబంలో జీవిస్తూ చక్కగా చదువుకుంటూ , ఉన్నట్టుండి ఎందుకూ పనికి రాని వాడితో వెళ్ళిపోయి , సర్వ నాశనమైన ఆడపిల్లలను నేనెరుగుదును . బుధ్ధి హీనతకు ఫలితమిది .
వెంకట రాజారావు గారు మీ స్పందనకి ధన్యవాదములు.
ఈ కథ కథ కాదండి. జీవితమే! కొన్ని జీవితాలు అలాగే ఉన్నాయి కూడా!
పిల్లలు చదువు తోపాటు వాళ్లకాల్లమీద నిలబదేవరకు ప్రేమలు పెళ్ళిళ్ళు పిచ్చి స్న్హేహాలకి దూరంగా వుండాలని తల్లితండ్రులు మిగతా కుటుంబ సభ్యులు బోధించాలి.నష్టపోయేది ఎక్కువగా ఆడపిల్లలే అని తెలిసిన వాళ్ళ ఉదాహరణగా చెప్పాలి.చెప్పినా వినని పిల్లలు ఎక్కువగానే వున్నారు.వాళ్ళ జీవితాల ముగింపు ఇలాగే ఉంటుది.అపురూపంగా పెంచుకున్న తల్లితండ్రుల బాధ ఇంకొక పెద్దకతే అవుతుంది.
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి