శివరంజని

పాడితే శిలలైన కరగాలి.. జీవిత గతులైనా మారాలి, నా పాటకి ఆ బలమున్నదో లేదో పాడిన పిదపే తెలియాలి..

పాటకున్న శక్తి అలాటిదని  మనకి యెన్నో పాటలు చెపుతూ  వుంటాయి.

అలా అని  చెపితే మనం నమ్మేస్తామా యేమిటీ  అనుకునే వాళ్ళని చూసాను కూడా.   పాటంటే  యేమిటో  వాళ్ళకి తెలిస్తే కదా అనుకున్నాను. రేడియోలో వస్తున్న ఈ పాటని వింటూ..

తర్వాత మీరు వినబోయే  పాట శివరంజని చిత్రంలో నుండి  అని  ఎనౌన్సర్ చెపుతూ  వుంటే  విని అలా నిలుచుండి  పోయాను.

అసలు శివరంజని అనే పేరు వింటేనే నాకు పూనకం వచ్చినట్లు వుంటుంది. రాగాలన్నిటిలోకి  శివరంజని రాగం కి వొక  ప్రత్యేకత వుంది  అని చెపుతారు. బాధాతప్త హృదయాలని సేద దీర్చే గుణం ఆ రాగానికి వుందంట. కానీ  ఆ రాగం మాత్రం విషాద రాగమని సంగీతంతో పరిచయం వున్నవాళ్ళు చెప్పుకుంటూ వుంటే  విన్నట్టు గుర్తు. కానీ కొన్నేళ్ళ నుండి శివరంజని అనే పదం వినగానే నాకు "శివరంజని " గుర్తుకు వస్తుంది.

శివరంజని యెవరంటే..నేను జిల్లా పరిషత్ హైస్కూల్ లో సెకండరీ గ్రేడ్ టీచర్ గా జాయిన్ అయినప్పుడు ఆ వూర్లో మేము అద్దెకి వుంటున్న  యింటి ప్రక్క అమ్మాయి.పద్దెనిమిది యేళ్ళ వయసు వుండేదేమో. చంకలో వొక పిల్ల గర్భంలో వొక పిల్లని మోస్తూ కనిపించేది.  చాలా అందంగా వుండేది. ఆమెని చూస్తే తూర్పు-పడమర చిత్రంలో శ్రీవిద్య  రూపమే గుర్తుకు వచ్చేది.

ఆ కనులు పండు వెన్నెల గనులు 

ఆకురులు ఇంద్ర నీలాల వనులు 

ఆ వదనం అరుణోదయ కమలం 

ఆ ఆధరం సుమదుర మధు కలశం .. అన్న సాహిత్యమే గుర్తుకు వచ్చేది.

మేము వుంటున్న ఆ వూరిలో త్రాగు నీటికి చాలా యిబ్బంది పడేవాళ్ళం. నగర శివారు గ్రామమే కాబట్టి పట్టణం నుండి కార్పోరేషన్ వాళ్ళు ట్యాంక్ ల తో సప్లై చేసే నీటి కోసం పడిగాపులు పడవలసి వచ్చేది. అక్కడ ధనవంతులు,పేదవారు అని తేడా లేనే లేదు. ఒకోకరు నాలుగైదు బిందెలు పట్టుకుని క్యూలో నిలబడి నీళ్ళు పట్టుకోవాల్సి వచ్చేది . అలాటి సమయాలలో నాకు తను చాలా సాయం చేసేది. నా చేతుల్లో బిందెలుని చొరవగా  తీసుకు వెళ్లి మంచి నీళ్ళు పట్టి యిచ్చేది. ఆ వొక్క  యిబ్బంది తప్ప  అక్కడ యే యిబ్బంది కనబడలేదు నాకు.  అందరకీ  సహాయం చేసే గుణం. ఏ చిన్న అవసరం వచ్చినా సొంత వారిలా ఆదు కునే వైనం చూసి ఆశ్చర్యం వేసేది కూడా.అందుకే యిష్టంగా అక్కడే వుండటానికి నిర్ణయించుకున్నాను.

"ఇదిగో.. టీచరమ్మ ! మీ పట్టణం లో లాగా యిక్కడ పని పాటలు చేయడానికి యెవరు మనుషులు దొరకరు. ఉదయాన్నే లేచి వాకిళ్ళు వూడ్వాలి కళ్ళాపి జల్లి ముగ్గులు పెట్టాలి.బారెడు పొద్దు యెక్కేదాకా  పడుకుని లేచి గబ గబా వుద్యోగాలకి పోతే మీకు అద్దెకిచ్చిన ప్రక్క కూడా మేము శుభ్రం చేయం. " అని ఖరాఖండి గా చెప్పేస్తే ముందు తెల్లబోయి తర్వాత చిన్నబుచ్చుకుని కూడా తలూపక తప్పలేదు. ఆ చిన్న వూళ్ళో అద్దెకి యిల్లు దొరకడం మాటలు కాదని రెండు రోజులు కాలికి బలపం కట్టుకుని తిరిగినప్పుడు తెలిసి వచ్చింది మరి.

ఏ  విషయం అయినా నిర్మొహ మాటంగా అనేయడం పల్లెటూరులో వారికి  అలవాటు. వాళ్ళకి మాటల నయగారం తెలియదు, మనసులో వొకటి పెట్టుకుని పైకి వొకటి మాట్లాడే వాళ్ళ కన్నా..పోన్లే మనసు నొచ్చుకున్నా యిదేనయం అనుకున్నాను.

పొద్దుగూకే వేళ  దీపాలు పెట్టిన తర్వాత నేను వీధి అరుగు మీద కూర్చుంటే "శివరంజని " తన పాపకి అన్నం తినిపిస్తూ.. మా యింటి ముందుకు వచ్చేది. కలుపుగోలు మనిషి. పట్నవాసం అంటే యిష్టం. పదహారేళ్ళకే పెళ్లి చేయడం వల్ల యింకా అమాయకంగానే కనబడేది.

మామ్మ యే౦  జేస్తున్నారు అని అడిగేదాన్ని. "టీవి చూస్తున్నారు ఆంటీ అని చెప్పి ఆపేది కాదు. తన మాటల్లో ఆమె స్వవిష యాలు వినబడుతూ వుండేవి. మా అత్త గారి అమ్మ ఆమె. ఇద్దరూ కూతుళ్ళే, మా ఆయన పెద్ద కూతురి కొడుకు. చిన్నప్పటి నుండి ఆమే పెంచింది. కొడుకులు లేరని మా ఆయనని దత్తత తీసుకుంది. పెద్ద చదువు లేకపోయినా పొలం బాగా వస్తుందని నన్ను యిచ్చి పెళ్లి చేసారు. అంతా ఆమె చెప్పినట్లే వినాలి. మా ఆయనని కూడా మాట్లాడనివ్వదు.అత్త కన్నా యెక్కువ సాధింపులు. పసి పిల్లతో చేసుకోలేకపోతున్నానని మళ్ళీ నీళ్ళో సుకున్నానని  హాస్పిటల్ కి వెళ్లి నాలుగు రోజులు మా యింట్లో వుండి వచ్చానని సాధించి పెడుతుంది.నీ పెళ్ళాం పుట్టింట్లో నెలల పర్యంతం కూర్చుంటే నీకు యెవరు వొండిపెడతారు ? నాకు వోపిక లేదు,మీ చేరెడు మీరు కాసుకోండి అని వేరు పెట్టేసింది అని చెప్పింది.

మనసులో యే మాట దాచుచుకోవడం తెలిసేది కాదు.సాయంత్రం వేళప్పుడే వాకిళ్ళు చిమ్మి అందంగా ముగ్గులు పెట్టేది. రేడియోలో వచ్చే పాటలని తను పాడేది.బాగా చదువుకోవాలని కోరిక వుండేది. నాకు యింతే ప్రాప్తం. కనీసం నా పిల్లలనైనా బాగా చదివించుకోవాలి అని చెప్పేది.

నాకు నవ్వు వచ్చేది. నువ్వే చదువుకునే వయసు. దూర విద్యా కోర్సులలో చేరి చక్కగా చదువుకో అని చెప్పేదాన్ని.

శివరంజని గర్భంతో వుంది కాబట్టి  కడుపులో వున్న బిడ్డ స్థితి గురించి తెలుసుకోవడానికి ఆమెకి పరీక్షలు జరిగాయి. అప్పట్లో అంత కఠిన నియమనిబందనలు వుండేవి కాదు కాబట్టి రెండవసారి పుట్టబోయేది ఆమ్మాయే అని చెప్పారని చెప్పింది    "మళ్ళీ యెవరితో అనబాకండి. మా మామ్మకి తెలిసిందంటే మళ్ళీ ఆడపిల్లేనా అని సాధించి పెట్టుద్ది " అని చెప్పింది.

ఓ మూడు నెళ్ళ తర్వాత  శివరంజని ప్రసవించింది. ఆమెకి మళ్ళీ అమ్మాయే పుట్టినదని అలిగి ఆ పిల్లని తల్లిని చూడటానికి హాస్పిటల్ కూడా వెళ్ళలేదు. ఏమిటి మామ్మా.. యేపిల్ల అయితే యేమైంది. ఆడ పిల్లలు  మీ బిడ్డలే కదా, అలా తేడా చూపకూడదు.అమ్మాయిలు మహాలక్ష్మితో సమానం అన్నా వినేది కాదు. శివరంజనికి అమ్మ సాలు వచ్చింది. అలాగే యిద్దరూ వెంటవెంటనే ఆడపిల్లలే పుడతారు అని అనుమానం వచ్చినా అత్తా సాలు వచ్చుద్దిలే..అని వూరుకున్నాను. మా అమ్మాయికి కూతురు వెనుక కొడుకు పుట్టలా, యెంటో మా ఖర్మ యిలా తగలడింది అని ముక్కు చీదేసేది.

ఇంకొకసారికి అవకశం లేకుండా పిల్లలు పుట్టకుండా ఆపరేషన్ చేయించారని పుట్టిన బిడ్డకి అయిదు నెలలు వచ్చినా  కాపరానికి తీసుకు రానీయకుండా కత్తి కట్టుకు  కూర్చుంది.  అంతలో యెండాకాలం రానే వచ్చింది. మామిడి కాయలు సీజన్. పెద్దగా పని పాటలు లేకుండా తిరిగే శివరంజని భర్త లారీల కాటా వేసే  వే బ్రిడ్జ్ దగ్గర పనిచేసేవాడు. సరిగా యింటి మొహం చూసేవాడు కాదు. వాళ్ళు వీళ్ళు జోక్యం చేసుకుని మందలించి శివరంజని  కాపరానికి  తీసుకు వచ్చారు. ఆ అమ్మాయి వచ్చిన వొక నెల రోజులకే  ఆమె భర్తకి అనారోగ్యం చేసింది. రోజు రోజుకి చిక్కి శల్యం అయిపోసాగాడు. శివరంజని మోహంలో కళా కాంతి లేదు.

పల్లెటూర్లలో యే విషయం యెక్కువ రోజులు దాగదు కాబట్టి విషయం తొందరగానే బయటకి పొక్కింది. శివరంజని భర్త కి ఎయిడ్స్ వ్యాధి వున్నట్లు నిర్ధారణ అయింది. అలాగే ఆ అమ్మాయికి కూడా. రెండవ పిల్లకి టెస్ట్ చేయించారు.అదృష్టవ శాత్తు. ఆ పిల్లకి నెగెటివ్ అని వచ్చింది.ఆతను వ్యాధి తో కన్నా నలుగురిలో పడుతున్న అవమానం వలన,భయం వలన నాలుగు నెలలు కూడా బ్రతకలేదు. మనుమడు చనిపోగానే అతని అమ్మమ్మ  కొంత ఆస్తి యిచ్చి శివరంజనిని,పిల్లలిద్దరిని పుట్టింటికి పంపేసింది.

ఒకదాని వెనుక వొకటి   కళ్ళ ముందు జరుగుతున్న పరిణామాలకి నేను సైతం మూగపోయాను. రేడియోలలో,టీ వీ లలో, హోరుమని ప్రచారం చేసే అవగాహన కార్యక్రామాలన్నీ గాలిలో ధూళిలో కలసిపోయాయి. అజ్ఞానంతో అవగాహనా లోపంతో మహమ్మారి హెచ్ .ఐ వి కి గురవుతున్న వారిని చూస్తుంటే బాద కల్గేది.అలా శివరంజని జీవితం విషాదమయం అయిపొయింది. ఇద్దరు పసిపిల్లలు, నెత్తిన మోస్తున్న అవమాన భారం,అయ్యో అని చూస్తున్న జాలి చూపులు ఆమెకి నరక ప్రాయం అయ్యాయి. పుట్టింట్లో అంతగా చదువుకొని తల్లి దండ్రులు యెవరో వొకరు వచ్చి అని పోయే మాటలతో.. మరింత నొచ్చుకోవడం ఆ ప్రభావాన్ని శివరంజని మీద చూపేవారు.

నాకు చాలా బాధ కల్గేది. భగవంతుడా, యీ బిడ్డకి  వచ్చిన కష్టం యెవరికీ రాకూడదు అని కోరుకునేదాన్ని.

 రోజులు గడుస్తున్న కొద్దీ శివరంజని తల్లి దండ్రులలో మార్పు వచ్చింది. తమ బిడ్డకి వచ్చిన కష్టానికి బాధపడుతూనే శ్రద్ద తీసుకోకుండా వదిలేస్తే ,సమాజం మాటలని పట్టించుకుంటూ కూర్చుంటే తమ కూతురు తమకి దక్కక పోవడమే కాదు. ఆమె బిడ్డలకి తల్లి లేకుండా పోతుందనే సృహ వచ్చి  శివరంజని ని  క్రమం తప్పకుండా హాస్పిటల్కి  తీసుకు వెళ్ళడం మందులు వాడటం  చేయడం వల్ల ఆమె  మళ్ళీ ఆరోగ్యంగా మారింది.

దగ్గరలో ఉన్న ఎయిడ్స్ సెంటర్ వారు, అప్పుడప్పుడూ నాలాంటివాళ్ళు నేను కలసి ఆ అమ్మాయికి యిచ్చిన సలహాలు సూచనలు వల్ల ఆమెలో ఎయిడ్స్ పట్ల అవగాహన పెరిగింది.భవిష్యత్ పట్ల ఆశాజనకంగా వుత్సాహంగా వుండే  శివరంజని చూస్తే నాకు కాస్త  మనసు తేలిక పడేది. ఓ..రెండేళ్ళు అలా గడచిపోయాయి. నాకు ఆ వూరి నుండి ట్రాస్ఫర్ అయింది. మేము సిటీలోకి వచ్చేసాము.

అప్పుడప్పుడు ఆ వూరి వారి ద్వారా శివరంజని కబుర్లు అడిగి తెలుసుకుంటూ వుండేదానిని. శివరంజని మళ్ళీ వివాహం చేసుకుంది అని తెలిసి ఆశ్చర్యపోయాను. పాజిటివ్ పెళ్ళిళ్ళ ప్రస్థానంలో శివరంజని తన లాంటి యింకొక  పాజిటివ్ వ్యక్తి ని పెళ్ళాడింది ఆతను ప్రభుత్వ వుద్యోగి. తన పరిస్థితి తెలిసి మరొక తనలాంటి వ్యక్తీ తో కలసి జీవితం కొనసాగించాలని అనుకున్నప్పుడు శివరంజని తారసపడటం వారివురుకి ఆమోదం అయి పెళ్లి చేసుకోవడం జరిగిందని. అది ఇష్టం లేని శివరంజని తల్లిదండ్రులు ఆమెని యింటికి  రావడానికి అనుమతించలేదని  తన ఇద్దరి పిల్లలని తీసుకుని అతనితో కలసి హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోయిందని విన్నాను.

ఎన్ని యేళ్ళు గడిచినా నాకు శివరంజనిని మర్చిపోవడం కానిపని  అయ్యేది. పదహారేళ్ళకే పెళ్లి, పద్దెనిమిది యేళ్ళకి యిద్దరు పిల్లలు, భర్త హెచ్ ఐ వి తో చనిపోవడం సమాజం లో యెదుర్కొన్న అవమానం. ఆ పిల్ల జీవితంలో అన్నీ విషాద ఘట్టాలే!

శివరంజనికి వొక చెల్లి ఉండేది. శివరంజని జీవితం యిలా అవడం చూసి ఆ అమ్మాయికి పెళ్లి ఆలోచన చేయకుండా బాగా చదివించారు. ఆ అమ్మయి భర్త, ఆమె ఇద్దరూ సాఫ్ట్ వేర్ వుద్యోగస్తులు.విదేశాల్లో వుంటారు. శివరంజనికి తన జీవితం యెన్నాళ్ళు సాఫీగా సాగుతుందో నమ్మకంలేదు. అయినా బిడ్డలని చదివించుకుంటూ స్థిమితంగా వుంది.

ఆమెని పెళ్లి చేసుకున్న వ్యక్తికి వ్యాధి నిరోధక శక్తి తగ్గిపోయి, యి౦కొన్నాళ్ళకి మరణించడం ఖాయం అని తెలిసినాక తన  తదనంతరం వచ్చే బెన్ఫీట్స్  అన్నీ ఆమెకే చెందేటట్లు వ్రాసి  ఆమెని పుట్టింటికి పంపి అతను తన తల్లిదండ్రుల దగ్గరికి వెళ్ళిపోయాడని  చెప్పేవారు. అతని తల్లిదండ్రులు కూడా శివరంజని   తన కొడుకుని  సొమ్ము కోసమే పెళ్ళిచేసుకుంది  చస్తాడని తెలిసి అన్నీ చేజిక్కించుకుని వెళ్ళిపోయింది అని అనేవారట.  తల్లిదండ్రుల చెంతకు చేరిన అతనిని  పశువుల పాకలో వుంచితే అయినవాళ్ళ నిరాదరణ మధ్య అతను వొక వారం రోజుల లోపే మరణించినట్లు విన్నాను. మళ్ళీ శివరంజని జీవితంలో విషాదమే!

అంటీ! మా అమ్మాయిల  వాళ్ళ నాన్న చనిపోయినప్పుడు.. నాకు యేడుపు కూడా రాలేదు. విచ్చలవిడిగా తిరిగి నాకు యీ రోగం అంటించి పెట్టేడే అని కోపం వచ్చేది.నేను చచ్చిపోతానని భయం వేసేది. కానీ ఆనంద్ ని నేను యిష్టపడి పెళ్ళి చేసుకున్నాను.అతను నన్ను బాగానే చూసుకున్నాడు. మేము వొకరి కోసం వొకరు  అన్నట్లుగా బ్రతికాము. అంత ప్రేమ వుండేది.ఆనంద్ చనిపోయాక నాకు బ్రతకాలని లేదు చచ్చిపోవాలని వుంది అంటూ యేడ్చేది. అలా యేడ్చే ఆమెని చూస్తే శివరంజని రాగమే గుర్తుకు వచ్చేది. ఆ రాగంలో కూర్చిన పాటలు గుర్తుకు వచ్చేవి.

కుటుంబ సభ్యుల పట్ల అనుబంధాలకన్నా, డబ్బు ముఖ్య పాత్ర వహించడం చూస్తే వెగటు కల్గేది నాకు. లైంగిక విజ్ఞానం లోపించి వ్యాధుల బారిన పడే బిడ్డల గురించి తల్లి దండ్రులకి భాద్యత ,అవగాహన కూడా ఉండాలి.
 అసలు పిల్లలకి నైతిక విలువలు గురించి చెప్పేది యేమన్నా వుందా?  రాముడుకి వొకే భార్య , వొకే బాణం అలా వుండాల్సిన నైతిక విలువలను నేర్పే ప్రయత్నం చేయరు..అంతా గుప్పిట మూసి వుంచి పెంచాలనుకుంటారు. ఇప్పుడు పిల్లలకి అవసరమైన దానికన్నా యెక్కువే తెలుసు. పిల్లలకి తెలుసు అని పెద్దవాళ్ళకి తెలుసు.అయినా లైంగిక విద్య గురించి, లైంగిక వ్యాధుల గురించి మాట్లాడటానికి జంకుతారు. చాప క్రింద  నీరులా కబళించే వ్యాధుల పట్ల యెవరికీ పట్టదు .ప్రభుత్వం ఖర్చుపెట్టే వేల కోట్ల రూపాయలు బూడిదలో పోసే పన్నీరు అవుతుంటాయి. యుక్త వయసులోకి వచ్చే పిల్లలకి తల్లి దండ్రులు,గురువులు కన్నా వివరించి చెప్పగల్గే సెక్సాలజిస్ట్  లు,కౌన్సిలర్స్ అవసరం అని  పాఠశాలల  యాజమాన్యం, విద్యాశాఖ అధికారులు  తెలుసుకోరెందుకు? యిలాంటి ఆలోచనలతో నాకు తల పగిలిపోయేది.

ఎక్కడ చూసినా హెచ్ ఐ వి బాధితులే! వ్యాధి నిరోధకాల గురించి అవగాహన లేని జనం వ్యాధిగ్రస్తుల పాలిట  చూపుతున్న నిరాదరణ , వైఖరి మారేదేప్పటి కో, యెంతమంది స్త్రీలు తమ తప్పిదం అంటూ యేమీ  లేకుండానే.. హెచ్ ఐ వి కి గురై అవమానాల పాల బడుతున్నారో, అర్ధాతర చావులకి గురి అవుతున్నారో, అసలు పెళ్లి కి ముందు  రోగ నిర్ధారణ  పరీక్షల ఫలితాలు యివ్వమని అడగడంలో తప్పులేదని, నిర్దారించుకోవడంలో వచ్చిన నష్టం ఏమిటి..? వివాహానికి పూర్వం ఆరోగ్య పరిక్షా ఫలితాలు  తీసుకోవడం తప్పనిసరి  అనే చట్టం చేయడం కూడా అవసరం  అని అనుకునేదాన్ని.

నాలుగేళ్ళుగా శివరంజని గురించి విషయాలేవీ తెలియలేదు. ఈ మధ్య వాళ్ళ అమ్మ,పిల్లలు యిద్దరితో కలసి మా యింటికి వచ్చింది. చాలా చక్కగా ఉంది. పిల్లలిద్దరూ ముత్యాల్లా వున్నారు. పెద్ద పిల్ల అప్పుడే ఇంటర్ మీడియట్ కి వచ్చేసింది. చిన్న అమ్మాయి చాలా చురుకుగా ఉంది. మా యింటి నుండి షాపింగ్ కి వెళ్లాం. శివరంజని ని ఆ చీర కొనుక్కో, ఈ చీర కొనుక్కో, నువ్వు కొనుక్కోక పొతే నాకు డ్రస్స్ వద్దు అని అలుగుతున్న చిన్న  పిల్లని చూస్తే ముచ్చటేసింది.

శివరంజని ముఖంలో తల్లిగా యెంతో సంతోషం చూసి  నాకు సంతోషం కల్గించింది. అమ్మ-నాన్న  చెల్లి దగ్గరికి వెళ్లి ఆరు నెలలు వుండి వచ్చారు ఆంటీ! చెల్లి నాకు లాప్టాప్ పంపింది. నేను యిప్పుడు.. లాప్టాప్ ద్వారా గ్రామీణ బ్యాంక్ బ్రాంచ్ ని నడుపుతున్నాను.  ఎక్కువ అకౌంట్స్  వుంటే మా వూరిలోనే బ్యాంకు బ్రాంచ్ ఓపెన్ చేస్తారు అని చెప్పారు. నేను పని నేర్చుకుంటున్నాను.  డబ్బుకి యే౦ లోటు లేదు. భూముల విలువలు పెరిగి నాకున్న ఆస్తి కోట్ల ధర పలుకుతుంది.భగవంతుడి దయవల్ల ఓ పదేళ్ళు బ్రతికితే నా బిడ్డలు పెద్దవాళ్ళు అవుతారు. అందు కోసం అయినా బ్రతకాలి కదా అని చెప్పింది యెంతో ఆశగా.

 ఆ మాటలు వింటున్న నాకు మళ్ళీ విచారం ముంచుకొచ్చింది. అలా యే౦ జరగదులే! నువ్వు చాలా దైర్యంగా, నిబ్బరంతో మెలుగుతున్నావు. నీలో విశ్వాసమే నీకు బలం,మందు కూడా. అయినా యెంత  మంది యేదో వొక రోగాల బారిన పడి, ప్రమాదవశాత్తు చనిపోవడంలేదు. ఈ రోజు చూసిన వాళ్ళు రేపటికేమవుతారో తెలియడం లేదు. జీవితం ఆశ నిరాశల సయ్యాట. బ్రతకాలి, బ్రతికి చూపించాలి. జీవితం జీవించడం కోసమే కదా అని చెప్పాను అనునయంగా.

 శివరంజని నవ్వింది. మీరు నన్ను మొదటిసారి చూసినప్పుడు మీరన్న మాట, పాట మర్చిపోలేదు ఆంటీ..అని గుర్తు చేసుకుంది.

" రాగాల సిగలోన సిరిమల్లివి సంగీత గగనాన జాబిల్లివి. శివరంజని. అద్భుతమైన  రాగం  ఆనందం పంచే  రాగం.. ఈ పేరు యె౦దుకు పెట్టారు నీకు అని  అడిగానంట.
కానీ విషాదం నింపుకున్న రాగం . శివరంజని కి తగ్గట్టుగా అని మనసులో అనుకుని  పైకి మాత్రం  యిలా అన్నాను "అయినప్పటికీ స్వర సుర ఝరి తరంగానివి.  ఎన్ని ఆరోహణలు యెన్ని అవరోహణలు వుంటే  యేమిటి   జీవన సంగీతాన్ని ఆలపిస్తూ  సాగే రాగ తరంగానివి"
శివరంజని నవ్వింది.
ఈ నవ్వులు కలకాలం పూయాలి. మరికొందరికి వుత్సాహాన్ని,స్పూర్తిని యివ్వాలి అని భుజం చుట్టూ చెయ్యేసి దగ్గరికి తీసుకున్నాను. అదొక మంచి పాట వినడం లాంటి అనుభూతి నాకు .