తోటమాలి

తోటమాలి

రాలు పూలకి రాతి దెబ్బ తగలకూడదని

శ్రద్దగా పచ్చికని పెంచుతున్నతను

ఋతువులతో సహజీవనం చేస్తూ 

పరవశంగా ప్రకృతి ఒడిలో ఓలలాడుతూ

పెదవి అంచున మురళిలా మధుర ధ్వనం

తీయనైన అతని స్నేహితం వర్ణరంజితం

యవ్వన సీమలో అదో అందమైన కలవరం

ఏ కలికి వ్రాయలేని కమ్మని కావ్యం

అతని ప్రేమ నదిలో మునిగి తేలాక

గత జన్మల గాఢ పరిచయమేదో

జ్ఞప్తికి వచ్చి ఒడలెల్లా నిరీక్షించా

అష్ట పదితో నడిచే వరం కొఱకు

తీరని ఋణ మేదో మిగిలి ఉన్నట్లు

మనసు సంకెల వేస్తే తలొంచాను

మురిపెంగా మమత ముడుల కొఱకు

విరులూ వనమూ

ఫలమూ సర్వమూ

కాచే పాలికాడతను

నా తోటమాలి అతను