హీలింగ్
కొన్ని పొడి మాటలు తర్వాత.. ఉంటాను బై అన్నాడతను. కానీ...
ఇంకా ఏమైనా చెబుతుందేమోనని మరికొన్ని సెకన్లు ఫోన్ చెవికానించుకునే నిలబడ్డాడు.
లైన్ కట్ అయిన తరువాత స్క్రీన్ పై కనబడే పేరునే చూస్తూ ఆలోచనగా పెదవి కొరుక్కున్నాడు. నిరాశను అణుచుకుంటూ..
అటో ఇటో కదిలే మేఘంలా కదిలి.. ఇంటికే చేరుకున్నాడు. తాళం వేయని గేటు మూసిన తలుపు తెరిచే వుంచిన కిటికి రెక్క పక్కనే తచ్చాడుతూ భార్య .
తలుపు తీసిన ఆమెతో…
“నా కోసం ఎదురుచూడొద్దు అన్నాను గా” ముఖం చిట్లించుకుని అంటూ లోపలికి జొరబడ్డాడు.
“పిల్లలూ” అంటూ నసిగింది ఆమె. చొక్కా విప్పి వంకీ కి తగిలించాడో లేదో ఫోన్ లో మెసేజ్ వచ్చిన చప్పుడు. అంతదాకా చెప్పని
తన రహస్యాన్నేదో విప్పిచెప్పాలనుకునే ప్రియురాలు empty message ను బట్వాడా చేసింది. మళ్ళీ ఏవేవో ఆలోచనలతో
ఊగిసలాడే మనసుతో పళ్ళెం ముందు కూర్చున్నాడతను.
వడ్డిస్తున్న భార్యను తదేకంగా చూస్తూ తన కోసం ఎదురుచూస్తూ ప్రియురాలు రాలుస్తున్న కన్నీళ్ళను ఊహించుకున్నాడు. మునివేళ్ళతో అన్నం కెలుకుతూ కూర దరిద్రంగా వుందని తిట్టిపోసాడు. పళ్ళెంలో చేతిని కడిగి కోపంగా వెళ్ళి మంచం పై విశ్రమించాడు.
కిటికీ లో నుండి చందమామ కనిపించాడు.పొరుగింటి దీపం నీ ఇంటికి ఎలా వెలుగునిస్తుంది మూర్ఖుడా! అని అడిగినట్లనిపించింది. వెంటనే లేచి మొబైల్ తీసుకుని ఏరోప్లేన్ మోడ్ లోకి మార్చాడు. గిన్నెలన్నీ సర్దుతూ కళ్ళు తుడుచుకుంటున్న భార్యతో అన్నాడు.. “రేపటి నుండి కొంచెం శ్రద్ధగా వెరైటీగా వంట చేయ్. రోజూ వొకే రకం వంటలు తిని తిని మొహం మొత్తుతుంది” అని.
“అలాగే.. ఉప్పు కారం లేకుండా కందమూలాలు వడ్డిస్తాను లెండి” అంది.
Nature is so healing.. ❤️🩹
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి