తలపుల నావ

చాలా  కాలం తర్వాత అచల తన స్నేహితురాలితో గడపడానికి  చెప్పాపెట్టకుండా అకస్మాత్తుగా వూడిపడింది. 

"ఏమిటో  యింత దయ మా పైన" అంటూ  సంతోషంగా యెదురేగి భుజాలపై చేతులుంచి హత్తుకుంది గగన. "ఎలాగూ  తమరు రారు.అందుకే నేనైనా వచ్చిపోదామని" అంది అచల. 

"నీకేమైనా పనా పాటా, మరి నా సంగతి నీకు  తెలుసు కదే!"అని  కళ్ళ నీళ్ళ పర్యంతరమైన ఆమెని చూసి వచ్చి రాగానే బాధ పెట్టినందుకు తనని తానూ తిట్టుకుని సారీ అచలా  అంది.

"అయ్యో , ఆపవే నీ సారీలు, పూరీలు చేసి పెడితే తిని క్షమించేస్తా "అంది.

"ఓకే అలాగే, ఫ్రెష్ అయి రా ముందు కాఫీ యిస్తాను.." అంటూ వంటింట్లోకి వెళ్లి కాఫీ పొడి నిండుకుందని గుర్తుకొచ్చి షాప్ కి పరుగులు తీసింది.  " ఏమిటమ్మా హడావిడి, యెప్పుడు రానిది మీరు వచ్చారు షాప్ కి  ఫోన్  చేసి చెబితే నేను పంపేవాడిని కదా అన్నాడు షాప్ కీపర్. 

"మీరు పంపే అంత ఆలస్యం లేదు లెండి. నా స్నేహితురాలు వచ్చింది. తనకి ఫిల్టర్  కాఫీ ప్రాణం. వెంటనే యిచ్చేయoడి.  కావాల్సినవి ఫోన్  చేసి చెపుతాను.వెంటనే పంపండి." అంటూ హడావిడిగా వచ్చేసింది.

అప్పటికే ఫ్రెష్ అయి వచ్చి హాల్లో  కూర్చుంది అచల. "ఉండవే వొక్క అయిదు నిమిషాల్లో నీకు కాఫీ యిచ్చేస్తాను" అంటూ వంట గదిలోకి వెళ్ళగానే స్నేహితురాలి వెంట వంట గదిలోకి వెళ్ళింది.

"చెప్పేవే, యెలా వున్నావ్? వరుణ్ యెలా వున్నాడు, అమ్మ- నాన్నయింట్లో అందరూ  బాగున్నారా అడిగింది గగన.

"అందరూ బాగున్నారు.వరుణ్ ని మిస్ అవుతున్నాను. అందరూ   అంతులేని గారాబం చేయడం వల్ల వాడికి హాని జరుగుతుందనేది అన్నయ్య వాదన. వాడేమో  హాస్టల్ లో వుండనని  గొడవ. అదీ గాకుండా వాడి తండ్రి వైపు చుట్టపక్కాలు వాడికి కనబడటం అన్నయ్యకి యిష్టం లేదు. పసి మనసుపై రక రకాల మాటల ప్రభావాలు నాటుకుని పోతాయి. వాళ్ళ నీడ పడకూడదనేగా యింత ప్రాకులాడుతున్నాం అంటాడు. 

వదినేమో  యెన్నాళ్ళు అలా గది వొదిలి బయటకి రాకుండా వుంటావ్? చదివిన చదువుకి ప్రయోజనం చేకూర్చూ,వుద్యోగం  చేయకూడదా, నీకు మార్పు వుంటుంది అంటుంది.అమ్మ దానికి వుద్యోగాలు చేయాల్సిన ఖర్మ యేమిటీ..కోట్లు ఆస్తులున్నాయి అంటుంది. నా మనసుకి, నా వ్యక్తి గత అభిప్రాయానికి విలువే లేదు. నాది కాని జీవితం బ్రతుకుతూ వున్నాను. 

"నేనొక మాట చెపుతాను కోపం రాదు కదా"

 "నువ్  చెపుతావనే వచ్చాను. వొంటరితనం కన్నా రాయిలాగా బ్రతకడం కన్నా శాపం యింకోటి వుంటుందా చెప్పు''

 "సరే తర్వాత తీరికగా మాట్లాడుకుందాం. ఈ కాఫీ తాగు. పూరీ కాకుండా నీ కోసం యే౦ చేయను. కాకరకాయ కూర చేయనా '' 

"నీ కెంత జ్ఞాపకమే, నాకు ఆ కూర అంటే యిష్టమని నువ్వు మర్చిపోలేదన్నమాట."  

"మరి యేమనుకున్నావ్,  చిట్టి ఈతకాయలు కోసం మిట్టమధ్యానపు యె౦డలో తుప్పలు గుట్టలు గాలించడంతో సహా యేమి మరువలేదు. అన్నట్టు మన సరళ యిక్కడే వుంది తెలుసా అంది 

"అవునా వాళ్ళింటికి యిప్పుడే   వెళదాం అంది. 

"ఆగు తల్లీ, లేడికి లేచిందే ప్రయాణమా, అది యింకా గూటికి  చేరి వుండదు. భర్త నడిపే షాప్లో కాష్ కౌంటర్ లో కూర్చుంటుంది.  యింటికి రాగానే యీ రాత్రికి యిక్కడే వుండేటట్లు రమ్మని పిలుస్తాను అంటూ మొబైల్ చేతిలోకి తీసుకుని రింగ్ చేసింది.

"నీకో విశేషకరమైన వార్త చెప్పాలే అంటూ "మాట్లాడు" అని ఆచలకి  మొబైల్  యిచ్చింది. అచల గొంతు వినగానే సంబరపడి పోయింది. "మా పిల్ల గుంపుని పడుకోబెట్టి త్వరగా వచ్చేస్తానే మీరు తినకండి అందరం కలసి తిందాం" అంది. 

అలాగే.. అంటూ దీనికెప్పుడూ తిండి పిచ్చే, అందుకే పిప్పళ్ళ బస్తాలా తయారైంది అని నవ్వింది. వెంటనే యింకో  నంబర్కి కాల్ చేస్తుండగా.. "ఇంకెవరైనా మన వాళ్ళు యిక్కడున్నారా అనడిగింది అచల.

లేదు"సరళ మొగుడి పర్మిషన్ తీసుకోవద్దు.లేకపోతే  అది రావడం కుదరదు." "శ్రీనివాస్ " గారు నమస్తే..అండీ.. 

మా స్నేహితురాలు  అచల వచ్చింది. మేమంతా   కలసి యీ రోజు మా యింట్లో మూన్ లైట్  డిన్నర్+కబుర్లు పెట్టుకోవాలనుకుంటున్నాం. రేపు ఆదివారమే కాబట్టి మీకు యిబ్బంది యేమి వుండదుగా అని అడిగింది. 

అయ్యో, మీరు అడగడం, నేను కాదనడమూ నా? విత్ ప్లెజర్ తప్పకుండా స్వయంగా తీసుకొచ్చి దిగబెడతాను అని అన్నాడతను.   

అమ్మయ్య వొక పని అయింది. "ఇతను వొక పట్టాన అర్ధమై చావడు.ఎప్పుడు వద్దు అంటాడో, యెప్పుడు   వెళ్ళ మంటాడో అని మొత్తుకుంటూ వుంటుంది  సరళ.

అందరికి యేవో వొక సమస్యలే యెవరు బాగుండలేదు కదా  అంది. 

 అచలా, నీ ఆలోచన మార్చుకో, మనం అనుకుంటే  ప్రతిదీ  సమస్యగా కనబడుతుంది.తేలికగా తీసుకుంటే రోజువారీ పనిలా వుంటుంది..అంతే. 

నువ్వు అలాగే అంటావ్, నీకన్నీ  తేలికగానే వుంటాయి అంది. 

అచల మనసు నలుగుతుందని అర్ధమైంది గగనకి. 

సరే.. వర్క్ షాప్లోకి వెళ్లి చూసొద్దాం రా.. అంటూ బయటకి దారి తీసింది. 

వీళ్ళు చూడు యెంత ఏకాగ్రతతో పని చేస్తున్నారో  వీళ్ళకి పని సమస్య కాదు.  కుటుంబ పోషణ సమస్య. అందుకే యిన్ని వందల మైళ్ళు దాటి కుటుంబాలని వదిలేసి వచ్చి యెక్కువ డబ్బు సంపాదించడం  కోసం శ్రమ పడుతున్నారు. నీకు అలా కష్టపడే అవసరం లేదు.  ఇంట్లో వాళ్ళు పని చేయనివ్వకపోవడమే..నీ సమస్య. అంతేనా? అవును, అదే ప్రస్తుత నా సమస్య. 

 నాకైతే వాళ్ళలా అలా పని రాకపోవడం సమస్య. అలా అని అది మాత్రమే సమస్య అనుకుని యెప్పుడు అదే ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటానా ? లేకపోతే రాత్రికి రాత్రే అలా వర్క్ ఎక్స్ పర్ట్ కావాలని ఆలోచించి అదీ  సమస్య అనుకుని భయపడతానా  ఆలోచించి చూడు అంది గగన. 

తల వూపుతూ ఆలోచనలో పడింది అచల. 

వర్కర్స్ కి   పని అప్పగించి కాసేపు యిక్కడే వుండు, వాళ్ళతో మాట్లాడు అని లోపలికి వచ్చి వంట పనికి పూనుకుంది. 

గంట సేపటిలో నాలుగు రకాలు చేసి అక్కడ పడేసి వచ్చేటప్పటికి.. ఆ రోజు పని ముగించుకుని  వారం రోజుల జీతం డబ్బుల కొరకు వరుస కట్టారు.వారికి లెక్కలు చూసి వారిని పంపేటప్పటికి వో అరగంట గడిచింది. 

 అచల అదంతా చూసి అమ్మో, వీళ్ళు యిన్నేసి డబ్బులు సంపాదిస్తారా అంది ఆశ్చర్యంగా.

"అవును, వీళ్ళని  పోషించేది ఖచ్చితంగా  ధనవంతులే! ఎలా వుంది వీళ్ళ పని తనం.

"వండర్ఫుల్.నీకు బాగా కాలక్షేపం.."

"కాదు.. ఆర్ధిక అవసరం అంది గగన.

"నువ్వు యిలా యింతకన్నా పెద్దగా పరిశ్రమగా  చేపట్టి ఎక్స్ పోర్ట్ బిజినెస్ చేయగలవు తెలుసా? పైగా వొక కళని ప్రోత్శహించి, పని కల్పించి చాలా మంది జీవితాలకు వెలుగునివ్వవచ్చు " అంది అచల ముఖంలోకి  చూస్తూ, నమ్మకం కల్గిస్తూ.
"ఇంట్లో వొప్పుకోవద్దూ నామోషీతనం అంటారు".

వారి సంగతేమో కానీ నీకేమనిపిస్తుంది

"చేయగలను, చేయాలి అనిపిస్తుంది.."

అమ్మయ్య నీకు  వొక సమస్య తీరిపోయింది అంది. 

అంతలో సరళ పతీ సమేతంగా వచ్చింది. అచలని చూసి వాటేసుకోవడాలు,కన్నీళ్లు పెట్టుకోవడాలని సరళ భర్త నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు.ఇక ఆపండే, దిష్టి తగులుతుంది హెచ్చరించింది గగన  నవ్వుతూ.. 

ఏమే,యింత  త్వరగా వచ్చేసావ్. చేసినవన్నీ మేము ముందే తినేస్తాం అనుకున్నావా యేమిటి? అచల ప్రశ్న. 

 నేనే షాప్ నుండి  తిన్నగా యిటువైపే తీసుకొచ్చేసానండి..ప్రెండ్స్ ముగ్గురూ యెక్కువసేపు కబుర్లాడుకుంటారని..అన్నాడు శ్రీనివాస్. 

అన్నట్టు..మీకు మాత్రమేనా? మూన్ లైట్ డిన్నర్ స్పెషల్ లో మమ్మల్ని కలుపుకోరా అన్నాడతను. 

అబ్బ ఆశ  ముందు మీరు యింటికి వెళ్లి పిల్లలకి యింత పెట్టి మీరు తిని పెందలాడే పడుకోండి. ఫోన్ లో ఫ్రెండ్స్  తో కబుర్లు గట్రా అవీ పెట్టుకోకుండా అని హెచ్చరించింది.

అలాగే అంటూ  అతను సెలవు తీసుకోగానే ఏమిటే ఆ అప్పగింతలు, యింకా మారలేదా మీ ఆయన అడిగింది గగన. అయ్యో..అంత అదృష్టం కూడానా, మీలా యేడ్వలేక తుమ్మితే వూడిపోతుందని తుమ్మకుండా ఆపుకుంటున్నాను అంది.
సరే, మీరు కూర్చోండి. నేను అన్నీ డాబా పైకి  చేరవేసి వస్తాను అంటూ వాళ్ళని వదిలేసింది.

మిత్రురాళ్ళు ముగ్గురూ జ్ఞాపకాలు, కబుర్లు, బాధలు,సమస్యలు,పరిష్కారాలు అన్నీ కలబోసుకుంటూ యిష్టమైన పదార్ధాలని తినకుండానే వదిలేసి నిట్టూర్చుకున్నారు.

సరళ అలా ప్రక్క పై వాలుతూ మా ఆయన యే౦ చేస్తున్నాడో దిక్కుమాలిన స్నేహాలుతో దొరికిందే చాన్సే అనుకుని కబుర్లాడుకుంటూ వుంటాడు అంది. 

ఏమిటే, నీ బాధ  నాకు అర్ధం కాలేదు చెప్పు చెప్పు  అనడిగింది అచల.  

సరళ మాట్లాడలేదు. గగన చెప్పుకొచ్చింది. శ్రీనివాస్ పైకి అందరికి సంస్కారి గానే కనబడతాడు.లోపల వో విషపు పురుగు. హాస్యం పేరిట రెండర్దాల మాటలు, స్త్రీల తో యెడతెగని ఫోన్ సంభాషణలు, యిద్దరు పిల్లలని పెట్టుకుని యింకా కుర్రవాడిలా లవ్ ఎపైర్స్  నడపడం,  సరళ ముందే నిత్యం రాత్రుళ్ళు ఫోన్ లోనే ప్రేమకలాపాలు.  ఏ దురలవాట్లు లేవు కాబట్టి అందరికి అతను సద్గుణ సంపన్నుడు.బాగా సంపాదిస్తాడు, మేడలు కట్టాడు,బోలెడు స్థలాలు కొన్నాడు, కార్లలో తిప్పుతాడు. పైగా బయటకు వెళ్ళిన  అరగంటకొకసారి యింటికి ఫోన్  చేసి .. అరేయ్..ఒరేయ్ అంటూ ప్రేమగా భార్యని పలకరిస్తూ యే౦కావాలో కనుక్కుంటూ వుంటాడు. యెంత మంచి భర్తో ..అనేటట్లు వుంటాడు. అవే తెలుసు చూసేవారికి. కానీ అతనిలో  దాగిన మరొక వికృత కోణం భార్య పై అనుమానం. తనలా  తన భార్య కూడా యెవరితోనయినా  చాట్ చేస్తుందన్న భయం. అడుగడుగుకి అనుమానం. దానిని కనబడనీయకుండా శ్రద్ద తీసుకోవడం అనే ముసుగు వేసేస్తాడు. నిత్యం నరకమే సరళకి. అలా అని యెవరితోనైనా సరస సల్లాపాలు  సాగిస్తాడా అంటే అదీ లేదు.

అందుకే అతని అమ్మాయిలతో అతిగా వుండే  వాగుడు  పిచ్చికి పుల్ స్టాప్ పెట్టాలని  సరళ రోజూ.. యింట్లో పని తొందరగా ముగించుకుని షాప్ కి వెళుతుంది అని చెప్పింది  గగన. 

 ఏమైనా  మారాడంటావా అచల ఆసక్తి.

ఏం చచ్చాడో, రోజూ సందు దొరికితే చాలు.. యెవరితో వొకరితో మాట్లాడుతూనే వుంటాడు. నేను దగ్గరలోకి వెళ్ళ గానే మాట మార్చేసి మగవాడితో మాట్లాడుతున్నట్లు మాట మార్చేసేస్తాడు. యెవతో  వొకటి ముగ్గురు పిల్లలను పెట్టుకుని భాద్యత లేకుండా  పిల్లలు వింటున్నారనే యింగిత జ్ఞానం లేకుండా, మా ఆయన బంగారం అంటూనే.. నా మొగుడితో రాత్రుళ్ళు రహస్యంగా గంటలు తరబడి  మాట్లాడుతూ..మీరు  యింద్రుడు చంద్రుడు అంటూ మునగ చెట్టు యెక్కిన్చేస్తుంది. ఛీ ఛీ వీళ్ళ మాటలు వినకూదడనుకుంటూనే వింటూ ఉంటాను. వీళ్ళ కన్నా వేశ్యలు నయం.  వేశ్యల జీవితాలలో అయినా నిజాయితీ వుంటుంది. వీళ్ళు మానసిక వ్యభిచారులు.  అని తిట్టిపోసింది.
నిజమే, యెంత  బాధ. కళ్ళెదురుగా  బాగోతాలు చూస్తూ యెవరు మిన్నకుండా వుండగల్గుతారు. ఏమన్నా అంటే నాకు స్నేహితులు వుండకూడదా అని ఆర్గ్యూ  చేస్తాడు.ఈ బాపతు వాటిని స్నేహాలు అనాలా?

ఈ రహస్య స్నేహితురాళ్ళు - రహస్య స్నేహితులు యింటింటికి ఉంటున్నారు. ఏది స్నేహమో యేది మోహమో తెలుసుకోవడం కాపురాలు కాపాడుకోవడం కష్టమైపోయింది. పిల్లలని చూసి దిగమింగుకుంటున్నాను. పైగా వీడికి చుట్టపక్కాలలో మంచి పేరు. ఏమైనా అంటే నన్నే తప్పు పడతారని భరిస్తున్నాను   బాధగా చెప్పింది సరళ. స్నేహితురాళ్ళు మౌనంగా వింటూ వున్నారు.
సరళ కొనసాగిస్తూ ..ఎప్పుడన్నా గట్టిగా నేను వోర్చుకోలేను యిలా చేస్తే అంటే  యే౦ చేస్తావ్? నీ స్నేహితురాళ్లని   స్ఫూర్తిగా తీసుకుని  మొగుడిని వదిలేద్దమనుకుంటున్నావా అని  వ్యంగంగా నడుం విరిచేసే మాటలు. ఆవేశమో,ఆక్రోశమో వెళ్ళగ్రక్కుకుంది.  

అందరి మధ్య మౌనం. వివాహ వ్యవస్థ వున్న లోపాలు, స్త్రీల అసహయత,  యింటి కట్టుబాట్లు, సమాజ పరంగా  యెదుర్కునే సమస్యలు మాట్లాడుకుంటూ యెప్పటికో నిద్ర పోయారు. 

వాళ్ళ మాటలు విన్న చంద్రుడు కూడా విచారంతో తన వెన్నెలని లోకానికి పంచడం యిష్టం లేనట్టు మబ్బుల మాటుకి వెళ్లి దాక్కున్నాడు. 

గగన  కళ్ళు మూసుకుందే కానీ నిద్ర రావడం లేదు. యెడ తెగని ఆలోచనలు. పురుషుడితో ముడిపడిన స్త్రీ జీవనయానం సముద్రంలో నావ ప్రయాణం లాంటిది. యెన్ని ఆటు పోటులు యెదురైనా, భయంకరమైన తుఫాన్లు అల్లకల్లోలం సృష్టించినా నావ నడిపేవాడు యోగ్యుడైతే విచక్షణ కల్గినవాడైతే యేదో వొక తీరానికి నావ సురక్షితంగా చేరుతుంది. నావని ముంచేసి సేఫ్ బోటు ని కూడా చేజిక్కనీయకుండా తను మాత్రం వేరొక నావలోకి దూకేసేవాడితో ముడిపడిన జీవితం అచల జీవితంలాగానే  వుంటుంది. యే పరిష్కార మార్గం దొరికి అచల అనే నావ యే తీరానికి చేరుతుందో, ముగ్గురి స్నేహితురాళ్ళ జీవితాలు అల్లకల్లోల౦గానే వుంది. బలవంతంగా నిద్రకి వుపక్రమిస్తూ వుండగా 

 అలా లోకం అంతా అలసి నిద్రపోతున్నవేళ, ఒకో చోట మేలుకున్న వేళ 

మేలుకుని నిద్రపోతున్నవేళ, నిద్రిస్తూ కూడా మెలుకువగా మెలిగే వేళ.. 

 అచల తలగడ ప్రక్కనే వున్న మొబైల్ రింగ్ అవుతున్న శబ్దానికి  కల లాటి నిద్ర  చెదిరిపోయింది. కమ్మటి కల ఆచూకి మిగల్చకుండానే ! 

ఆమెకి మనసు చెప్పింది అతనే అని. 

అలా అలాటి సమయాలలో అతను మాత్రమే ఫోన్ చేయడం  ప్రత్యేకత అని ఆచలకి తెలుసు. మాట్లాడాల్సిందేనా? 

తప్పదు.అతని మానసిక స్థితి యెలా వుందో  "మనిషిని లోపాలతో సహా ప్రేమించడమే, స్నేహించడమే కదా కావాల్సింది." ఆమె  స్టేట్మెంట్ ఆమెకే  గుర్తుకువచ్చింది.

ఇన్ని ఆలోచిస్తుండగానే వొకసారి ఆగి రెండవసారి రింగ్ అవడం మొదలైంది. ఆ చప్పుడుకి మిగతా యిద్దరు మేలుకున్నారు. ఎవరే, యింటి నుండా,  క్షేమంగా చేరినట్లు  యింటికి ఫోన్  చేయలేదా?
ఉష్..మాట్లాడకండి. మా ఆయన అంటూ లిఫ్ట్ చేసింది. లౌడ్ స్పీకర్ ఆన్ చేసి వినమని సంజ్ఞ  చేసింది. 

 హలో అంది. బాగున్నావా అచలా అడిగాడతను.
నా బాగోగులు గురించి యె౦దుకు కానీ యెందుకు ఫోన్ చేసారో చెపితే బాగుంటుంది  

ఎవరు ఆప్తులో, యెవరు శ్రేయాభిలాషులో యిన్నేళ్ళ తర్వాత కూడా తెలుసుకోలేకపోతే యెలా? తలచుకుంటే జాలి వేస్తుంది అన్నాడు. 

ఆ జాలి నాకక్కరలేదు. అతిధిలా వచ్చి పోయే  వసంతం కోరుకుంటారా యెవరైనా. గ్రీష్మం మండించాలి, జడివానలో తడవాలి, శరత్ లో తేలాలి, హేమంతంలో ముడుచుకోవాలి. శిశిరానికి రాలాలి అంది.
అంతా నీ ఖర్మ. యే మాత్రం సర్దుకున్నా యిలా వుండేదానివి కాదు. తప్పంతా అచలా మీద నెట్టే ప్రయత్నం చేస్తూనే వున్నాడింకా. 

 సర్దుకోవడాలు గురించి యెoదుకు గానీ నీ పిల్లలు బాగున్నారా వెటకారంగా అడిగింది  

ఆహా.. బ్రహ్మాండంగా వున్నారు. వాళ్ళకి యే౦ తక్కువ. గోల్డెన్ స్పూన్ లతో పుట్టకపోయినా సిల్వర్ స్పూన్లతో తింటున్నారు. వాళ్లకి మంచి భవిత అందించాలని కష్టపడుతున్నాను.అది వాళ్ళు గుర్తించి  కష్టపడి   చదువుకుంటున్నారు.   నవ్వింది అచల. ఆగి ఆగి మళ్ళీ నవ్వింది తెరల తెరలాగా.మనసులో దాగున్న కసిని, వేదనని కలిపి వెళ్ళ గ్రక్కుతూ..

అవును..మీలా పెళ్ళయి  పదేళ్ళు  కాపురం చేసి  కొడుకుకి యేడెనిమిది యేళ్ళు వచ్చాక  యింకొక స్త్రీ మోహంలో చిక్కుకుని భార్యని,కొడుకుని వదిలేసి దూరాలకి  యెగిరి పోయి వాళ్ళే సరస్వం  అనుకుంటూ బ్రతికే నువ్వు  బాగానే వుంటావ్, నీ పిల్లలు కాని పిల్లలు  బాగానే ఉంటారు.  గగన,సరళ చెవులు విప్పార్చుకుని యిది మన ఆచలేనా అన్నట్టు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ౦డగా..

ఆర్నేల్లకొకసారి అర్ధరాత్రుల్లు కట్టుకున్న పెళ్ళాం..యెలా వుందో అని గుర్తుకువచ్చి లేదా నీ ప్రియురాలితో గొడవపడినప్పుడు గుర్తుకొచ్చో యిలా అర్ధరాత్రులు ఫోన్  మాట్లాడుతూ వుంటావ్? లేదా  యిది  యింకా వొ౦టరి జీవితం గడుపుతుండా? లేక యెవరినైనా చూసుకుందా అని అనుమానపు ఆలోచనలతో ఫోన్  చేస్తావ్..అంతేగా! 

అది కాదు అచలా సర్దుబాటు ధోరణిలో అన్నాడతను.

ఏమి కాదు అని నాకు తెలుసు.. నీకు ఆ లైఫ్ బోర్ అనిపించినప్పుడూ లేదా నీలో నిజంగా పశ్చాతాపం మెదిలినప్పుడో గుర్తుకొచ్చి యిలా ప్రేమ వొలకబోస్తావ్.  చక్కగా యిలా ప్రేమగా వీణ మీటినట్లు మాటలు మీటి మళ్ళీ ప్రక్కన పడేసి పెట్టుకుందాం.అవసరమైనప్పుడు వాడుకోవడానికి వో వస్తువులా వుంటుంది అనుకుంటున్నావ్ కదా 

నేన్నీకు  యే౦ తక్కువ చేసాను చెప్పు నువ్వే చేజేతులా నాశనం చేసుకుంటున్నావ్ అన్నాడు.

నీవు కురిపించే ప్రేమ-ఆపేక్ష అన్నీ..నా చుట్టూ వున్న డబ్బు  గురించే అని నాకు బాగానే తెలుసు. 

ఇంకో మాట కూడా చెప్పాలి నీకు.మన మద్య విడాకులు ప్రస్తావన రాలేదు కదా యిన్నాళ్ళు. ఇప్పుడు అడుగుతున్నాను చట్టపరంగా విడిపోదాం అంది.

ఎందుకు అనుమానంగా, కోపంగా అడిగాడు. 

నీలా సెటిల్ అవడానికి మాత్రం కాదులే అంది ఎగతాళిగా..

"నేను ఆ మాటే భరించలేను. వద్దు అచలా బ్రతిమాలుతున్న దోరణిలో అతను. 

యు..స్టుపిడ్.. చెప్పేది విను.ఇన్నాళ్ళు నీ అక్రమ సంతానానికి తండ్రివి, యిప్పుడు వాళ్ళు పెరిగి పెద్దయి కాలేజ్ చదువులకి  వచ్చారు. అమ్మ మెడలో తాళిబొట్టు కి లైసెన్సు వుండాలి కదా, అందుకే జాలితో, సానుభూతితో నేనే  మీ అధికారిక పెళ్ళికి అనుమతి పత్రం యిస్తున్నాను అన్నమాట అంది అచల.

అచలా..నీకు నువ్వు అన్యాయం చేసు కుంటున్నావ్! నేను అంత త్యాగాన్ని కోరలేదు. విడాకులు వద్దు అన్నాడు. 

ఈ సారి ఆచలకి నవ్వు, దుఖం రెండు వచ్చాయి. 

 అవును, విడాకులు త్యాగం. అతని పై  అసహ్యం పెరిగిపోతుంది.గౌరవం తగ్గిపోతుంది.ఏకవచనంలోకి దిగిపోయింది..

 ఒరేయ్! జీవితాన్ని పంచుకుంటానికి వచ్చి జీవితాన్ని కావాల్సినంత దోచుకెళ్ళి  నీ దారి నువ్వు చూసుకుని విడాకుల అడగకుండా యివ్వకుండా  భార్య అనే  గిరిలోనే  కూర్చోబెట్టి వుంచి  యెన్నో యేళ్ళ తర్వాత  కాటికి కాళ్ళు చాపుకునే ముందు నా దగ్గరికి చేరి నన్ను క్షమించు..అచలా అంటే కరిగి కన్నీరై ప్రవహించి  క్షమించే స్త్రీని అనుకున్నావా, యే౦ జన్మరా, ఛీ నువ్వు అసలు మనిషివేనా? జీవితం మొత్తంలో వొక్క సారి అయినా, వొకే వొక్కసారైనా వొక్క స్త్రీ మూర్తి ముందైనా నిజాయితీగా బ్రతకడం నేర్చుకో! అంది. 

నువ్వు యింకా మడి గట్టుకు కూర్చునే వున్నావా అన్నాడు.అసలు అనుమానం బయటపడనే పడింది

ఇలాటి ప్రశ్న వస్తుందని యెప్పుడో అనుకుంది అచల. నిబ్బరంగా సమాధానం చెప్పింది.

 ఇలాటి ప్రశ్న  నీ నుండి యెప్పటికైనా వస్తుందని నాకు తెలుసు..ఇప్పుడు నేను చెప్పేది విని జీర్ణం చేసుకోవడం నీకు కష్టమే కానీ తప్పదు  నాలాంటి  వొంటరి వాళ్ళని చూసి నీలాటి జాలి, ప్రేమ గల లోకాన్ని వుద్దరించే పురుష లోకం వారు  చాలా మంది ముందుకొచ్చారు. ఒకడు మహారాణిలా చూసుకుంటాను  నాతో వుండి పో అంటాడు.
మరొకడు నిన్ను చచ్చేంత ప్రేమిస్తున్నాను. మన భావాలు,అభిరుచులు వొకటే! మనం కలిసి వుంటే యెంత సంతోషంగా వుంటామో అంటాడు.ఇలా స్నేహం ముసుగులో యె౦దరో!  నువ్వు యిలా యెప్పుడైనా  అర్ధరాత్రులు, అపరాత్రులు ఫోన్ చేస్తే ఫోన్ ఎంగేజ్ లో వుంటే వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ వుంటానని మాటలతో అతన్ని స్వాంతన పరుస్తూ వుంటానని  అర్ధం అన్నమాట. ఆ సంగతి గుర్తుపెట్టుకో కక్షగా అంది.

యు.. ____ అతనిలో సంస్కారం వుట్టిపడింది మాటల రూపంలో..
ఏంటిరా చించు కుంటున్నావ్? నీ దృష్టిలోనే కాదు చాలా మంది దృష్టిలో  నువ్వు చేస్తే వొప్పు. నేను అలా చేస్తే కొవ్వు.. అయినా మూడో మనిషివయిన నీకు మరో మూడో మనిషి గురించి ఆలోచించే అర్హత  తీరిక వున్నాయా? నీలా నేను మూడోమనిషి కాలేనురా అంది జుగప్సగా.
 అయితే యేమంటావ్? నా అవసరం లేదంటావ్  అన్నాడు వ్యంగంగా..
మానసికంగా నేను యెప్పుడో విడిపోయాను. ఇప్పుడు యెప్పుడూ నేను వొంటరినే! యెప్పుడు యింకెవరి అవసరం యే పురుషుడి నీడ  అవసరం లేదు నాకు అంది అహంగా ..
"మౌనం "  అటునుండి శబ్దం లేదు.. వున్నావా? వింటున్నావా? అటువైపునుండి  ఫోన్  కట్ చేసుకున్న శబ్దం ..

ఎందుకే,అంత ఇరిటేట్ అయ్యావ్  అంది గగన.
ఇన్నేళ్ళ యీ వొంటరి జీవితంలో యెన్ని దాచుకున్నానో యెన్ని  అణచుకున్నానో!  కనీసం కొడుకు అనేవాడు వొకడున్నాడని గుర్తుందా వాడికి! కనీసం వాడి క్షేమ సమాచారం అయినా అడిగాడా, నన్ను గుప్పిటలో బిగించుకుంటే డబ్బుకు కొదవ ఉండదు.. వాడికి కావాల్సిన డబ్బుని మొగుడనే   పిచ్చి ప్రేమతో యిచ్చేస్తాను. అప్పుడు వాడి సరదాలకి సంతోషాలకి డబ్బు కొరత వుండదని వాడి ప్లాను. ఇప్పటికన్నా నేను మేలుకోలేకపోతే నా అంత వెర్రిది యీ లోకంలో యెవరూ వుండరు.
వాడిని వద్దంటూన్నానని యింకా యెవరితోనైనా సంబంధం  వున్నట్టేనా?  మనసుకే కాదు శరీరానికి జడత్వం వచ్చేసింది. ఇంకొకడి గురించి ఆలోచన కూడానా? మగవాళ్ళలో యెక్కడో  భార్య మనసెరిగి తగిన గౌరవం యిచ్చి వొంట్లోనూ   యింట్లోను సగభాగంగా చూసేది.  మా యింట్లోను అంతే ! నన్ను యెక్కడికి కదలనివ్వరు,వుద్యోగం చేయనీయరు, స్నేహితులు వుండకూడదు, రాయిలా స్పందన లేకుండా,వొంటరిగా పరువు-ప్రతిష్టలు అనే నాలుగు గోడల మద్య బ్రతికే బ్రతుకుని అసహ్యించుకుంటూ బ్రతకలేను,  అందుకే నా కొడుకుని తీసుకుని నేను బయటకొచ్చి బ్రతకగలననుకుంటున్నాను అంది ఆవేశంగా.
మిత్రురాల్లిద్దరూ చెరోవైపు దన్నుగా వున్నట్టు అచల చేతులని చెరోకటి చేతుల్లోకి తీసుకున్నారు. ఆ యిద్దరి చేతులని హృదయం దగ్గరికి చేర్చుకుని నిశ్చింతగా శ్వాస తీసుకుంది. అచల మనసులో అలజడి తగ్గింది.

లేచి వెళ్లి  వో బాటిల్  చల్లని మంచినీళ్ళు త్రాగి అంత కన్నా చల్లగా,  ప్రశాంతంగా నిద్రకుపక్రమించింది.
నిద్రకి  వుపక్రమించిన  గగన ఆలోచనలలో యిప్పుడు అచల నావ వొడ్డుకు చేరి వుంది.