తలపుల నావ

చాలా నెలల తర్వాత అచల తన స్నేహితురాలితో.. గడపడానికి  చెప్పా  పెట్టకుండా అకస్మాత్తుగా ఊడిపడింది. 

"ఏమిటో.. ఇంత దయ మా పైన" అంటూ  సంతోషంగా ఎదురేగి భుజాలపై చేతులుంచి హత్తుకుంటూ..అంది గగన. "ఎలాగు తమరు రారు.అందుకే నేనైనా వచ్చిపోదామని.." అంది అచల. 

"నీకేమైనా పనా పాటా.... మరి నా సంగతి నీకు  తెలుసు కదే!"అని  వెంటనే అలా  నోరు జారినందుకు నిజంగానే బాధ పడింది..గగన. "సారీ!అచలా .." అంటూ కళ్ళ నీళ్ళ పర్యంతరమైన ఆమెని చూసి వచ్చి రాగానే భాద పెట్టినందుకు తనని తానూ తిట్టుకుంది. 

"అయ్యో..ఆపవే..నీ సారీలు ..పూరీలు చేసి పెడితే తిని క్షమించేస్తా .."అంది.

"ఓకే..అలాగే.. అంటూ.. ఫ్రెష్ అయి రా..ముందు కాఫీ ఇస్తాను.."అంటూ వంటింట్లోకి వెళ్లి కాఫీ పొడి   నిండు కుందని గుర్తుకువచ్చి.. షాప్ కి పరుగులు తీసింది.  "గగనమ్మా ఏమిటమ్మా..హడావిడి ?ఎప్పుడు రానిది మీరు వచ్చారు షాప్ కి ..పోన్ చేసి చెబితే నేను పంపేవాడిని   కదా.."అన్నాడు షాప్ కీపర్. 

"మీరు పంపే అంత ఆలస్యం లేదు లెండి.. నా స్నేహితురాలు వచ్చింది. తనకి ఫిల్టర్  కాఫీ ప్రాణం. వెంటనే ఇచ్చేయాలి. కావాల్సినవి పోన్ చేసి చెపుతాను.వెంటనే పంపండి." అంటూ హడావిడిగా వచ్చేసింది.

అప్పటికే ఫ్రెష్ అయి వచ్చి హలో కూర్చుంది అచల. "ఉండవే ఒక్క అయిదు నిమిషాల్లో..నీకు కాఫీ ఇచ్చేస్తాను" ..అంటూ..వంట గదిలోకి వెళ్ళగానే స్నేహితురాలి వెంట వంట గదిలోకి వెళ్ళింది.

"చెప్పేవే.. ఎలా ఉన్నావ్? వరుణ్ ఎలా ఉన్నాడు? అమ్మ- నాన్న,ఇంట్లో అందరు బాగున్నారా? "అడిగింది గగన.

"అందరూ బాగున్నారు.వరుణ్ ని మిస్ అవుతున్నాను. వాడిని  అంతులేని గారాబం చేయడం వల్ల వాడికి హాని జరుగుతుందనేది అన్నయ్య వాదన. వాడేమో.. హాస్టల్ లో ఉండనని ఒకటే గొడవ. అదీ గాకుండా వాడి తండ్రి వైపు చుట్టపక్కాలు వాడికి కనబడటం అన్నయ్యకి ఇష్టం లేదు. పసి మనసు పై..రక రకాల మాటల ప్రభావాలు నాటుకుని పోతాయి. వాళ్ళ నీడ పడకూడదనేగా..ఇంత ప్రాకులాడుతున్నాం అంటాడు. 

వదిన ఏమో  ఎన్నాళ్ళు అలా గది వొదిలి బయటకి రాకుండా ఉంటావ్? చదివిన చదువుకి ప్రయోజనం చేకూర్చూ..జాబు చేయకూడదా? నీకు మార్పు ఉంటుంది అంటుంది.అమ్మ ఏమో..దానికి ఉద్యోగాలు చేయాల్సిన ఖర్మ ఏమిటీ..కోట్లు ఆస్తులున్నాయి అంటుంది. నా మనసుకి, నా వ్యక్తి గత అభిప్రాయానికి విలువే లేదు. నాది కాని జీవితం బ్రతుకుతూ ఉన్నాను.."అని చెప్పింది. 

"నేనొక మాట చెపుతాను కోపం రాదు కదా!? "

 "నువ్  చెపుతావనే వచ్చాను. ఒంటరితనం కన్నా.. రాయిలాగా బ్రతకడం కన్నా శాపం ఇంకోటి ఉంటుందా..చెప్పు."

 "సరే..తర్వాత తీరికగా మాట్లాడుకుందాం. ఈ కాఫీ తాగు. పూరీ కాకుండా..నీ కోసం ఏం చేయను.. కాకరకాయ కూర చేయనా?"అడిగింది. 

"నీ కెంత జ్ఞాపకమే.. నాకు ఆ కూర అంటే ఇష్టమని..నువ్వు మర్చిపోలేదన్నమాట."  

"మరి ఏమనుకున్నావ్? చిట్టి ఈతకాయలు కోసం మిట్టమధ్యానపు   ఎండలో.. తుప్పలు గుట్టలు గాలించడం తో సహా ఏమి మరువలేదు. అన్నట్టు.. మన సరళ ఇక్కడే ఉంది తెలుసా.."అంది 

"అవునా..వాళ్ళింటికి   వెళదాం ఇప్పుడే.."అంది. 

"ఆగు తల్లీ.. లేడికి లేచిందే ప్రయాణమా? అది ఇంకా గూటికి  చేరి ఉండదు. భర్త నడిపే షాప్లో..కాష్ కౌంటర్ లో కూర్చుంటుంది. రాగానే..ఈ రాత్రికి ఇక్కడే ఉండేటట్లు రమ్మని పిలుస్తాను.." అంటూ.. మొబైల్ చేతిలోకి తీసుకుని..రింగ్ చేసింది.. 

"నీకో.విశేషకరమైన వార్త చెప్పాలే.." అంటూ.."మాట్లాడు" అని ఆచలకి  మొబైల్  ఇచ్చింది. అచల గొంతు వినగానే సంబర పడి పోయింది. "మా పిల్ల గుంపుని పడుకోబెట్టి త్వరగా వచేస్తానే..మీరు తినకండి.. అందరం కలసి తిందాం" అంది. 

అలాగే.. అంటూ.. "దీనికేప్పుడూ తిండి పిచ్చే..అందుకే పిప్పళ్ళ బస్తాలా తయారైంది.." అని నవ్వింది. వెంటనే..ఇంకో నంబర్కి కాల్ చేస్తుండాగా.. "ఇంకెవరైనా మన వాళ్ళు ఇక్కడ ఉన్నారా ?"అడిగింది అచల.

లేదు.."సరళ మొగుడి పర్మిషన్ తీసుకోవద్దు.లేకపోతే  అది రావడం కుదరదు.".. అని.. "శ్రీనివాస్ " గారు నమస్తే..అండీ.. 

మా స్నేహితురాలు  అచల వచ్చింది. మేమంతా   కలసి ఈ రోజు మా ఇంట్లో.. మూన్ లైట్  డిన్నర్+కబుర్లు పెట్టుకోవాలనుకుంటున్నాం. రేపు ఆదివారమే కాబట్టి మీకు ఇబ్బంది ఏమి ఉండదుగా..అని అడిగింది. 

అయ్యో..! మీరు అడగడం, నేను కాదనడమూ నా? విత్ ప్లెజర్! తప్పకుండా..స్వయంగా తీసుకు వచ్చి దిగబెడతాను అని ..అన్నాడు.   

అమ్మయ్య..ఒక పని అయింది. "ఇతను ఒక పట్టాన అర్ధమై చావడు.ఎప్పుడు వద్దు అంటాడో,ఎప్పుడు   వెళ్ళ మంటాడో..అని మొత్తుకుంటూ ఉంటుంది   సరళ" అని చెప్పింది.

అందరికి యేవో ఒక సమస్యలే! ఎవరు బాగుండలేదు అంది. 

 అచలా..నీ ఆలోచన మార్చుకో!మనం అనుకుంటే  ప్రతిది సమస్యగా కనబడుతుంది.తేలికగా తీసుకుంటే.. రోజువారీ పనిలా ఉంటుంది..అంతే..అంది. 

నువ్వు అలాగే అంటావ్.అన్నీ నీకు తేలికగానే ఉంటాయి అంది. 

అచల మనసు నలుగుతుందని అర్ధమైంది గగనకి. 

సరే.. వర్క్ షాప్లోకి వెళ్లి చూసొద్దాం రా.. అంటూ.. బయటకి దారి తీసింది. 

వీళ్ళు చూడు..యెంత ఏకాగ్రతతో..పని చేస్తున్నారో!  వీళ్ళకి పని సమస్య కాదు.  కుటుంబ పోషణ సమస్య. అందుకే.. ఇన్ని వందల మైళ్ళు దాటి కుటుంబాలని వదిలేసి వచ్చి ఎక్కువ డబ్బు రావడం కోసం శ్రమ పడుతున్నారు. నీకు అలా కష్టపడే అవసరం లేదు.  ఇంట్లో వాళ్ళు పని చేయనివ్వకపోవడమే..నీ సమస్య.అవును కదా.?.అంది. 

అవునే.!  

నాకైతే..వాళ్ళలా అలా పని రాకపోవడం సమస్య. అలా అని అది మాత్రమే సమస్య అనుకుని ఎప్పుడు అదే ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటానా ? లేకపోతే రాత్రికి రాత్రే అలా వర్క్ ఎక్స్ పర్ట్ కావాలని ఆలోచించి ఆలోచించి..సమస్య అనుకుని భయపడతానా ? ఆలోచించి చూడు ..అంది గగన. 

తల ఊపుతూ ఆలోచనలో పడింది అచల. 

వర్కర్స్ కి   పని అప్పగించి.. కాసేపు ఇక్కడే ఉండు..వాళ్ళతో..మాట్లాడు..అని లోపలి వచ్చి వంట పనికి పూనుకుంది. 

గంట సేపటిలో..నాలుగు రకాలు చేసి అక్కడ పడేసి.. వచ్చేటప్పటికి.. ఆ..రోజు పని ముగించుకుని  వారం రోజుల జీతం డబ్బుల కొరకు వరుస కట్టారు.వారికి లెక్కలు చూసి వారిని పంపేటప్పటికి ఓ..అరగంట. 

 అచల ఇదంతా చూసి అమ్మో.. వీళ్ళు ఇన్నేసి డబ్బులు.. సంపాదిస్తారా..? అంది..ఆశ్చర్యంగా.. 

"అవును.. వీళ్ళని  పోషించేది ఖచ్చితంగా  ధనవంతులే! ఎలా ఉంది వీళ్ళ పని తనం.".అడిగింది.

"వండర్ఫుల్.నీకు బాగా కాలక్షేపం.."

"కాదు.. ఆర్ధిక అవసరం .".అంది గగన.. 

"నువ్వు ఇలా ..ఇంతకన్నా పెద్దగా పరిశ్రమగా  చేపట్టి ఎక్స్ పోర్ట్ బిజినెస్ చేయగలవు తెలుసా? పైగా ఒక కళని ప్రోత్శాహించి, పని కల్పించి చాలా మంది జీవితాలకు..వెలుగునివ్వవచ్చు " అంది..అచల ముఖంలోకి..చూస్తూ..నమ్మకం కల్గిస్తూ..

"ఇంట్లో..ఒప్పుకోవద్దూ.. నామోషీతనం అంటారు".

"వారి సంగతేమో..కానీ నీకు ఏమనిపిస్తుంది?"

"చేయగలను చేయాలి అనిపిస్తుంది.."

అమ్మయ్య.. నీకు  ఒక సమస్య తీరిపోయింది..అంది. 

అంతలో..సరళ పతీ సమేతంగా వచ్చింది. అచలని చూసి వాటేసు కోవడాలు,కన్నీళ్లు పెట్టుకోవడాలుని సరళ భర్త నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు.ఇక ఆపండే..దిష్టి తగులుతుంది ..హెచ్చరించింది గగన  నవ్వుతూ.. 

ఏమే ఇంత  త్వరగా వచ్చేసావ్.. చేసినవన్నీ మేము ముందే తినేస్తాం అనుకున్నావా ఏమిటి? అచల ప్రశ్న. 

 నేనే షాప్ నుండి ఇటువైపే తీసుకు వచ్చేసానండి..ప్రెండ్స్ ముగ్గురూ ఎక్కువసేపు కబుర్లాడుకుంటారని..అన్నాడు. 

అన్నట్టు..మీకు మాత్రమేనా?..మూన్ లైట్ డిన్నర్ స్పెషల్ లో ..మమ్మల్ని కలుపుకోరా.. అన్నాడు అతను. 

అబ్బ ఆశ .. ముందు మీరు ఇంటికి వెళ్లి పిల్లలకి ఇంత పెట్టి మీరు తిని పెందలాడే పడుకోండి.పోన్లో..ఫ్రెండ్స్ తో కబుర్లు గట్రా అవీ పెట్టుకోకుండా.. అని హెచ్చరించింది.

అలాగే..అంటూ  అతను సెలవు తీసుకోగానే.. ఏమిటే..అప్పగింతలు.. మారలేదా మీ ఆయన..అడిగింది గగన. అయ్యో..అంత అదృష్టం కూడానా.. మీలా ఏడ్వలేక తుమ్మితే ఊడిపోతుందని తుమ్మకుండా ఆపుకుంటున్నాను..అంది. సరే.. మీరు కూర్చోండి.. నేను అన్నీ.. డాబా పైకి   చేరవేసి వస్తాను..అంటూ వాళ్ళని వదిలేసింది.

మిత్రురాళ్ళు ముగ్గురూ..జ్ఞాపకాలు, కబుర్లు, బాధలు,సమస్యలు,పరిష్కారాలు అన్నీ కలబోసుకుంటూ.. ఇష్టమైన పదార్ధాలని తినకుండానే వదిలేసి...నిట్టూర్చుకున్నారు.

సరళ .. అలా ప్రక్క పై వాలుతూ..మా ఆయన ఏం చేస్తున్నాడో.. దిక్కుమాలిన స్నేహాలుతో..దొరికిందే చాన్సే అనుకుని కబుర్లాడుకుంటూ ఉంటాడు అంది. 

ఏమిటే..నాకు నీ బాధ అర్ధం కాలేదు..చెప్పు చెప్పు ..అంది..అచల 

సరళ మాట్లాడలేదు. గగన చెప్పుకొచ్చింది. శ్రీనివాస్  గారు పైకి అందరికి సంస్కారి గానే కనబడతాడు.లోపల ఓ..విషపు పురుగు. హాస్యం పేరిట రెండర్దాల మాటలు,స్త్రీల తో.. ఎడతెగని పోన్ సంభాషణలు, ఇద్దరు పిల్లలని పెట్టుకుని ఇంకా కుర్రవాడిలా లవ్ ఎపైర్స్  నడపడం ..  సరళ ముందే నిత్యం రాత్రుళ్ళు.. పోన్ లలోనే..ప్రేమలు  కలబోసుకోవడం చేస్తూ ఉంటాడు. ఏ దురలవాట్లు లేవు కాబట్టి అందరికి అతను సద్గుణ సంపన్నుడు.బాగా సంపాదిస్తాడు.. మేడలు కట్టాడు..బోలెడు ప్లాట్లు కొన్నాడు.కార్లలో తిప్పుతాడు. పైగా బయటకు వెళ్ళినా  అరగంటకొకసారి ఇంటికి పోన్ చేసి .. అరేయ్..ఒరేయ్ అంటూ.. ప్రేమగా భార్యని పలకరిస్తూ..ఏం కావాలో..కనుక్కుంటూ ఉంటాడు. యెంత మంచి భర్తో ..అనేటట్లు ఉంటాడు. అవే తెలుసు చూసేవారికి. కానీ అతనిలో మరొక కోణం భార్య పై అనుమానం. తనలా  తన భార్య కూడా ఎవరితోనయినా  చాట్ చేస్తుందన్న భయం. అడుగడుగుకి అనుమానం. దానిని కనబడనీయకుండా..శ్రద్ద తీసుకోవడం అనే ముసుగు వేసేస్తాడు. నిత్యం నరకమే..సరళ కి  . అలా అని ఎవరితోనైనా సరస సల్లాపాలు  సాగిస్తాడా ఆంటే అదీ లేదు.

అందుకే..అతని అమ్మాయిలతో ఉన్నఅతి  వాగుడు  పిచ్చికి పుల్ స్టాప్ పెట్టాలని..సరళ రోజూ.. ఇంట్లో పని తొందరగా ముగించుకుని షాప్ కి వెళుతుంది అంది గగన. 

మారాడంటే? అచల ఆసక్తి.

ఏం చచ్చాడో..రోజు..సందు దొరికితే చాలు.. ఎవరితో ఒకరితో మాట్లాడుతుంటాడు.నేను దగ్గరలోకి వెళ్ళ గానే మాట మార్చేసి మగవాడితో మాట్లాడుతున్నట్లు మాట మార్చేసేస్తాడు. ఎవతో  ఒకటి..ముగ్గురు పిల్లలను పెట్టుకుని.. భాద్యత లేకుండా  పిల్లలు విన్తారనే ఇంగిత జ్ఞానం లేకుండా, మా ఆయన బంగారం అంటూనే.. నా మొగుడితో రాత్రుళ్ళు రహస్యంగా గంటలు తరబడి  మాట్లాడుతూ..మీరు ఇంద్రుడు చంద్రుడు అంటూ..మునగ చెట్టు ఎక్కిన్చేస్తుంది. ఛీ ఛీ..వీళ్ళ మాటలు వినకూదడను కుంటానే వింటూ ఉంటాను. వీళ్ళ కన్నా వేశ్యలు నయం.  వేశ్యల జీవితాలలో అయినా నిజాయితీ ఉంటుంది. వీళ్ళు మానసిక వ్యభిచారులు.  అని తిట్టిపోసింది. నిజమే, యెంత  బాధ!?   కళ్ళెదురుగా  బాగోతాలు చూస్తూ..ఎవరు మిన్నకుండా ఉండగల్గుతారు. ఏమన్నా అంటే నాకు స్నేహితులు ఉండకూడదా?అని ఆర్గ్యూ  చేస్తాడు.ఈ బాపతు వాటిని స్నేహాలు అనాలా?

ఈ రహస్య స్నేహితురాళ్ళు - రహస్య స్నేహితులు ఇంటింటికి ఉంటున్నారు. ఏది స్నేహమో..ఏది మోహమో..తెలుసుకోవడం కాపురాలు కాపాడుకోవడం కష్టమైపోయింది. పిల్లలని చూసి దిగమింగు కుంటున్నాను..పైగా వీడికి..చుట్టపక్కాలలో మంచి పేరు. ఏమైనా ఆంటే నన్నే తప్పు పడతారని.. దిగమింగు కుంటున్నాను  అంది.  

 ఎప్పుడన్నా గట్టిగా వాదన తో నేను ఒర్చుకోలేను ఇలా చేస్తే అంటే .. ఏం చేస్తావ్? నీ స్నేహితురాళ్లుని  చూసి నువ్వు స్ఫూర్తి పొంది మొగుడిని వదిలేద్దమను కుంటున్నావా?అని  వ్యంగంగా నడుం విరిచేసే మాటలు మాట్లాడతాడు. అని ఆవేశమో..ఆక్రోశమో..వెళ్ళగ్రక్కుకుంది సరళ. 

అందరి మద్య మౌనం. వివాహ వ్యవస్త లో ఉన్న లోపాలు,స్త్రీల అసమానత,ఇంట్లో..కట్టుబాట్లు, సమాజ పరంగా  ఎదుర్కునే సమస్యలు మాట్లాడుకుంటూ..నిద్ర పోయారు. 

వాళ్ళ మాటలు విన్న చంద్రుడు కూడా..విచారంతో..తన వెన్నెలని లోకానికి పంచడం ఇష్టం లేనట్టు మబ్బుల మాటుకి వెళ్లి దాక్కున్నాడు. 

గగన కి నిద్ర రావడం లేదు.  ఎంతకీ యెడ తెగని ఆలోచనలు.   

తలపుల నావలా  .. జీవన సాగరంలో.. అలుపు లేకుండా అదుపు-ఆజ్ఞ లేకుండా.. పయనిస్తూనే ఉంటుంది...అనుకుంది  బలవంతంగా నిద్రకి ఉపక్రమిస్తూ.. 

 అలా లోకం అంతా అలసి నిద్రపోతున్న వేళ.. 

ఒకో చోట మేలుకున్న వేళ 

మేలుకుని నిద్రపోతున్న వేళ 

నిద్రిస్తూ కూడా మెలుకువగా మెలిగే వేళ.. 

 అచల తలగడ ప్రక్కనే ఉన్న మొబైల్ రింగ్ అవుతున్న శబ్డంకి  కల లాటి నిదర చెదిరిపోయింది. కమ్మటి కల ఆచూకి మిగల్చకుండానే ! 

ఆమెకి మనసు చెప్పింది ..అతనే.. అని. 

అలా అలాటి సమయాలలో..అతను మాత్రమే చేయడం ప్రత్యేకత అని ఆచలకి తెలుసు. 

మాట్లాడాల్సిందేనా? 

తప్పదు..అతని మానసిక స్థితి ఎలా ఉందో!  "మనిషిని   లోపాలతో..సహా ప్రేమించడమే,స్నేహించడమే కదా కావాల్సింది." ఆమె  స్టేట్మెంట్ ఆమెకే  గుర్తుకువచ్చింది.

ఇన్ని ఆలోచిస్తుండగానే..ఒకసారి  ఆగిపోయి రెండవసారి రింగ్ అవడం మొదలైంది. ఆ చప్పుడుకి మిగతా ఇద్దరు మేలుకున్నారు.ఎవరే..  ఇంటి నుండా..? క్షేమంగా ఇక్కడికి చేరినట్లు ఇంటికి..పోన్ చేయలేదా?
ఉష్..మాట్లాడకండి .. మా ఆయన 

.. అంటూ.... లిఫ్ట్ చేసింది. లౌడ్ స్పీకర్ ఆన్ చేసి..వినమని సంజ్ఞ   చేసింది. 

హలో..ఒకింత గమ్మత్తు ఒలికిస్తూ.. అంది 

హాయ్.. బంగారం! బాగున్నావా? మాములైన పిలుపు. 

ఎక్కడో..సాఫ్ట్ కార్నర్ లో..తగిలింది ఆ పిలుపు. క్షణంలో..తట్టుకుని తేరుకుని..

"బంగారం లాగా బంగారం ధరలాగా బ్రహ్మాడంగా ఉన్నాను. మీరెలా ఉన్నారు? " 

"బిందాస్ '.. నాకేం లోటు? కప్పిపుచ్చుకుంటూ..

"ఆహా.. బిందాస్ గారిని కాస్త ఇటు  పంపవచ్చుగా.". అభ్యర్దన.. 

"అతను..అలా రాడు..నాతోనే ఉంటాడు..నేను వస్తేనే వస్తాడు.". కొంచెం లోతైన భావం .. ఆచలకి అర్ధమైంది. ఆహా ! "అలాగా? అయితే మీరే అట్టి పెట్టుకోండి."అంది.

"ఎలా ఉన్నావ్?" మళ్ళీ ప్రశ్న 

'నేను బాగున్నాను..మామూలుగా ".. అంది.

"నువ్వు ఎలా ఉంటావో..నాకు తెలియదా?"

"ఎలా." అంది పెంకిగా.. 

"ఒంటరిగా.." కాసేపు రేడియో..మరి కాసేపు పుస్తకాలు, ఇంకాసేపు మొబైల్ చాటింగ్.. ఇదేగా జీవితం..? నేను "చెప్పినట్టు వినవచ్చు కదా?'  

"వినను..కదా? " 

ఎవరు ఆప్తులో,ఎవరు శ్రేయాభిలాషులో..ఇన్నేళ్ళ తర్వాత   కూడా తెలుసుకోలేకపోతే ఎలా? తలచుకుంటే జాలి వేస్తుంది..అన్నాడు. 

ఆజాలి నాకు అక్కరలేదు. నాకు కావాల్సింది నాతోనే జీవితాంతం ఉండేది మాత్రమే కావాలి..నాకు. అతిధి లా వచ్చి పోయే  వసంతం కోరుకుంటారా  ఎవరైనా.. గ్రీష్మం మండించాలి.జడివానలో తడవాలి,శరత్ లో..తేలాలి..హేమంతంలో..ముడుచుకోవాలి ..శిశిరానికి రాలాలి..అంది.

నీతో వచ్చిన చిక్కే ఇది. అన్నీ బాగానే ఉంటాయి.అక్కడి దాకా వచ్చాక టక్కున తాళం వేస్తావు అన్నాడు నిష్టూరంగా..

అవును..కొన్ని నిజాలకి ఎప్పుడు తాళం వేసే ఉంచాలి మరి. 

మీ సగ భాగం ఏం చేస్తున్నారు..నిద్రపోతున్నారా? అచల ప్రశ్న సంభాషణ దారి మల్లిస్తూ..అతని దారి మళ్ళకుండా కాపాడుతూ.. 

నిద్రపోతుంది..హాయిగా.. ఏం సమస్యలున్నాయి? మాటల్లో అహం. 

మీతో..జీవితం సమస్య కాకుండా ఉండేటట్లు చూసుకోండి..మాట తూలి ..మళ్ళీ సర్దుకుని చూసుకుంటారుకదా.! అంది.

అవును..బాగా చూసుకుంటాను అనే కంటే ఆమె నన్ను బాగా చూసుకుంటుంది...అన్నాడు. 

కొంచెం ఇబ్బంది.. మంచి భార్య లక్షణం అంది అచల.

అవును..మంచి భర్తని మంచి భార్య మంచిగా చూసుకుంటుంది అన్నాడు గర్వంగా..
నేను మంచి భార్యని కాదుగా.. అంది.
నువ్వు మంచి దానివే! కానీ నీకు పొగరు ఎక్కువ. అన్ని నువ్వు కావాలనుకున్నట్లే  ఉండాలను కుంటావు.
అవును కొన్ని నేను మాత్రం సర్డుకోలేను..అని నీకు తెలుసుగా..  

పిల్లలు..బాగున్నారా? 

ఆహా.. బ్రహ్మాండంగా ఉన్నారు.. వాళ్ళకి ఏం తక్కువ.. గోల్డెన్ స్పూన్ లతో..పుట్టకపోయినా..సిల్వర్ స్పూన్లతో..తింటున్నారు. వాళ్లకి మంచి భవిత అందించాలని కష్టపడుతున్నాను.అది వాళ్ళు గుర్తించి.. వాళ్ళు కష్టపడి   చదువుకుంటున్నారు.. అన్నాడు.

అదృష్టవంతులు..మీ శ్రమని అర్ధం చేసుకున్నారు అంది అచల. 

కొంత మంది ఇతరులని సంతోష పెట్టడానికే   పుట్టి ఉంటారు...అలాగే నేను పుట్టానని..అమ్మ అంటుంది. కొంచెం గర్వంగా ఫీల్ అవుతూ..చెప్పుకున్నాడు.

నవ్వింది.. అచల.. ఆగి ఆగి మళ్ళీ నవ్వింది తెరల తెరలాగా..

ఎందుకలా నవ్వుతున్నావ్? అనుమానంగా అడిగాడు.

నవ్వక ఏం చేయను? 

ఎందుకు నవ్వావో..చెప్పవచ్చు కదా? 

 తెలుసుకోనవసరం లేదులే? 

అరె ! చెప్పమంటుంటే ?

నిజాలు వింటే తట్టుకోలేవు..నిజం 

చెప్పు వింటాను.. తట్టుకుంటాను
నేను చెప్పింది వింటే  .. మళ్ళీ నాకు పోనే చేయవు.. అంది అచల.

నేను తట్టుకుంటాను..నీకు పోన్ చేస్తూనే ఉంటాను..సరేనా?ఆనాడు భరోసాగా.. 

గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని చెప్పింది.. 

మీ అమ్మ మీ గురించి బాగా చెప్పింది..ఎంతైనా కన్నతల్లికి  బిడ్డ తత్వం తెలిసినట్లు మరెవరికైనా   తెలుస్తుందా? 

"అవును.అన్నాడు"..పొంగిపోతూ..

మనసులో..దాగి ఉన్న కసిని.వేదనని కలిపి వెళ్ళ గ్రక్కుతూ..ఇలా అంది..అచల.

 మళ్ళీ తనే..అంది.
అవును..మీలా.. పెళ్ళయి  పదేళ్ళు  ఏళ్ళు కాపురం చేసి  కొడుకుకి ఏడెనిమిది ఏళ్ళు వచ్చాక  ..ఇంకొక స్త్రీ మోహంలో చిక్కుకుని భార్యని,కొడుకుని వదిలేసి దూరాలకి  ఎగిరి పోయి.. వాళ్ళే సరస్వం అనుకుని.. అనుకుంటూ..బ్రతికే నిన్ను బాగానే అంచనా వేసింది అంది తెరలతెరలగా నవ్వుతూ.... అలసి ఆగింది..శ్వాస తీసుకుంటూ..  అటు మౌనమా ?సిగ్గా? ఏమిటో తెలియడం లేదు వింటున్న ఇద్దరికీ.

మళ్ళీ మాట్లాడసాగింది ..అచల .  గగన,సరళ చెవులు విప్పార్చుకుని ఇది మన ఆచలేనా అన్నట్టు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ..ఉండగా..

ఆర్నేల్లకోకసారి అర్ధరాత్రుల్లు కట్టుకున్న పెళ్ళాం..ఎలా ఉందో ..అని గుర్తుకువచ్చి.. లేదా.. నీ ప్రియురాలితో.. గొడవపడినప్పుడు గుర్తుకు వచ్చో.. ఇలా అర్ధరాత్రులు పోన్ చేసి మాట్లాడుతూ ఉంటావ్? 

లేదా  ..ఇది ఇంకా ఒంటరి జీవితం గడుపుతుండా? లేక ఎవరినైనా చూసుకుందా..అని అనుమానపు ఆలోచనలతో.. పోన్ చేస్తావ్..అంతేగా? అంది ఆవేశంగా.. 

అది కాదు అచలా.. సర్దుబాటు ధోరణిలో.. అన్నాడు.

ఏమి కాదు అని నాకు తెలుసు.. నీకు..ఆ లైఫ్ బోర్ అనిపించినప్పుడూ.. లేదా..నీలో..నిజంగా పత్శాతాపం మెదిలినప్పుడో..గుర్తుకొచ్చి ఇలా ప్రేమ ఒలకబోస్తావ్.  చక్కగా ఇలా ప్రేమగా వీణ మీటినట్లు మాటలు మీటి మళ్ళీ..ఓ..ప్రక్కన పడేసి పెట్టుకుందాం.అవసరమైనప్పుడు వాడుకోవడానికి..ఓ..వస్తువులా ఉంటుంది అనుకుంటున్నావ్ ..కదా..? 

అది నీ నైజం..నీలా..నిబద్దత లేకుండా నడిచే,బ్రతికే బ్రతుకు కాదు నాది.,,అంది ఆవేశంతో.
నేను నీకు ఏం తక్కువ చేసాను చెప్పు?.నువ్వే..చేజేతులా నాశనం చేసుకుంటున్నావ్?అన్నాడు.

నీవు కురిపించే ప్రేమ-ఆపేక్ష అన్నీ..నా చుట్టూ ఉన్న ధనం గురించే అని నాకు బాగానే తెలుసు. 

ఇంకో మాట కూడా చెప్పాలి నీకు.. మన మద్య విడాకులు ప్రస్తావన రాలేదు కదా..ఇన్నాళ్ళు.. ఇప్పుడు అడుగుతున్నాను.. చట్టపరంగా విడిపోదాం అంది..

ఎందుకు..? అనుమానంగా, కోపంగా అడిగాడు. 

నీలా..సెటిల్ అవడానికి మాత్రం కాదులే..!అంది ఎగతాళిగా..

"నేను ఆ మాటే భరించలేను..వద్దు అచలా.."బ్రతిమాలుతున్న దోరణిలో..అతను. 

యు..స్టుపిడ్.. చెప్పేది విను..ఇన్నాళ్ళు నీ అక్రమ సంతానానికి..తండ్రివి.. ఇప్పుడు వాళ్ళు పెరిగి పెద్దయి కాలేజ్ చదువులకి  వచ్చారు. అమ్మ మెడలో..తాళిబొట్టు కి..లైసెన్సు ఉండాలి కదా..! 

అందుకే..జాలితో..సానుభూతితో..నేనే  మీ అధికారిక పెళ్ళికి..అనుమతి పత్రం ఇస్తున్నాను అన్నమాట...అంది అచల.

అచలా..నీకు నువ్వు అన్యాయం చేసు కుంటున్నావ్! నేను అంత త్యాగాన్ని కోరలేదు.. విడాకులు వద్దు అన్నాడు. 

ఈ సారి..ఆచలకి నవ్వు..దుఖం రెండు వచ్చాయి. 

 అవును.. విడాకులు త్యాగం. అతని పై  అసహ్యం పెరిగిపోతుంది.గౌరవం తగ్గిపోతుంది.ఏకవచనంలోకి.. దిగిపోయింది..

 ఒరేయ్!జీవితాన్ని పంచుకుంటానికి వచ్చి జీవితాన్ని కావాల్సినంత దోచుకు వెళ్లి  నీ దారి నువ్వు చూసుకుని ..విడాకుల అడగకుండా.. ఇవ్వకుండా  భార్య అనే  గిరిలోనే  కూర్చోబెట్టి..ఉంచి.. ఎన్నో ఏళ్ళ తర్వాత  కాటికి కాళ్ళు చాపుకునే ముందు.. నా దగ్గరికి చేరి నన్ను క్షమించు..అచలా అంటే కరిగి కన్నీరై ప్రవహించి.. 

క్షమ అనే హిమాలయాల పై కూర్చుని..నిన్ను  ప్రేమతో..కన్నీళ్ళతో..క్షమించే..స్త్రీ అనుకున్నావా ?

ఏం జన్మరా..ఛీ...నువ్వు అసలు మనిషివేనా? జీవితం మొత్తంలో.. ఒక్క సారి అయినా,ఒకే ఒక్కసారైనా ఒక్క స్త్రీ మూర్తి ముందైనా నిజాయితీగా బ్రతకడం నేర్చుకో! అంది. 

నువ్వు ఇంకా  మడి గట్టుకు కూర్చునే ఉన్నావా? అన్నాడు.అసలు అనుమానం బయటపడనే పడింది

ఇలాటి ప్రశ్న వస్తుందని..ఎప్పుడో..అనుకుంది అచల. 

 నిబ్బరంగా సమాధానం చెప్పింది.

 ఇలాటి ప్రశ్న  నీ నుండి ఎప్పటికైనా వస్తుందని నాకు తెలుసు..ఇప్పుడు నేను చెప్పేది విని జీర్ణం చేసుకోవడం నీకు కష్టమే..కానీ తప్పదు.. నాలాంటి  ఒంటరి వాళ్ళని చూసి నీలాటి..జాలి గల..ప్రేమ గల లోకాన్ని ఉద్దరించే పురుష లోకం చాలా మంది...ముందుకొచ్చారు.. ఒకడు.. మహారాణిలా చూసుకుంటాను..నాతో..ఉండిపో..అంటాడు.
మరొకడు..నిన్ను చచ్చేంత ప్రేమిస్తున్నాను మన భావాలు,అభిరుచులు ఒకటే! మనం కలిసి ఉంటే..యెంత సంతోషంగా ఉంటామో!అంటాడు.
ఇలా స్నేహం ముసుగులో ఎందరో!  నువ్వు ఎప్పుడైనా ఇలా అర్ధరాత్రులు, అపరాత్రులు పోన్ చేస్తే ఫోన్ ఎంగేజ్ లో ఉంటే.. వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ ఉంటానని మాటలతో..అతన్ని స్వాంతన పరుస్తూ ఉంటానని  అర్ధం అన్నమాట. ఆ సంగతి గుర్తుపెట్టుకో.. కక్షగా అంది.

అప్పుడు నువ్వేం అంటావ్? ఆసక్తి కన్నా అనుమానం  ఎక్కువ ధ్వనింపజేస్తూ అడిగాడు.

నా మొగుడిలా పెళ్ళాం పిల్లలని అనీ ఒదిలేసి..అచ్చంగా..నా కోసమే.. కేవలం నాకోసమే అన్నట్టు    నాతో..ఉండిపోయే దైర్యం,ప్రేమ నిజంగా..ఉంటే.. నీ  భార్యకి విడాకులు ఇచ్చి అన్నీ సెటిల్ చేసుకుని రండి..అప్పుడు నేను..ఓకే ..అంటాను అని అంటుంటాను.. ఒక్కడు మారు మాట్లాడలేదు. అందరూ..నీలా ఉంటారా..? అంది మాటకి  పదును పెడుతూ..
 వీళ్ళంతా నన్ను గౌరవంగా  ఉంచుకుని అందంగా ఫ్రెండ్ షిప్ ముసుగు వేసి మంచి ఫ్రెండ్  అనే పేరు పెడతారట. ఒప్పుకుంటే బాగుంటుంది అనిపిస్తుంది.ఒప్పుకోనా? అంది రెచ్చగొడుతూ..
యు.. ____ అతనిలో సంస్కారం ఉట్టిపడింది మాటల రూపంలో..

ఏంటిరా ..  చించు కుంటున్నావ్?నీ దృష్టిలోనే కాదు చాలా మంది దృష్టిలో  నువ్వు చేస్తే..ఒప్పు.. నేను అలా చేస్తే కొవ్వు.. అయినా మూడో మనిషివి అయిన నీకు..మరో మూడో మనిషి గురించి ఆలోచించే అర్హత . తీరిక ఉన్నాయా? నీలా నేను మూడోమనిషి కాలేనురా..అంది జుగప్సగా..

 అయితే ఏమంటావ్? నా అవసరం లేదంటావ్..అన్నాడు వ్యంగంగా..
మానసికంగా నేను ఎప్పుడో..విడిపోయాను.. ఇప్పుడు ఎప్పుడూ..నేను ఒంటరినే! ఇప్పుడు ఇంకెవరి అవసరం,.ఏ పురుషుడి నీడ  అవసరం లేదు  నాకు..అంది అహంగా ..
ఇంకా ఒకచోటున లేదని మరోచోటున అలవాటుగా  వెదుక్కోకు..అందరు..నాలా ఉండరు అంది.

"మౌనం "  అటునుండి శబ్దం లేదు.. ఉన్నావా? వింటున్నావా?

అసలు  నాగురించి ఏమను కుంటున్నావ్ ?

అటువైపునుండి  పోన్ కట్ చేసుకున్న శబ్దం ..
ఎందుకే..అంత ఇరిటేట్ అయ్యావ్?అడిగారు గగన,సరళ
ఇన్నేళ్ళ ఈ ఒంటరి జీవితంలో..ఎన్ని దాచుకున్నానో.. ఎన్ని అణచుకున్నానో!  కనీసం కొడుకు అనేవాడు ఒకడున్నాడని గుర్తుందా వాడికి! కనీసం వాడి క్షేమ సమాచారం అయినా అడిగాడా? నన్ను గుప్పిటలో బిగించుకుంటే ..డబ్బుకు కొదవ ఉండదు.. వాడికి కావాల్సిన డబ్బుని మొగుడు  ఆంటే ఉండే  పిచ్చి ప్రేమతో..ఇచ్చేస్తాను..అప్పుడు వాడి సరదాలకి సంతోషాలకి డబ్బు కొరత ఉండదని వాడి ప్లాను.ఇప్పటికన్నా నేను మేలుకోలేకపోతే..నా అంత వెర్రిది ఈ లోకంలో ఎవరు ఉండరు.
వాడిని వద్దంటూన్నానని ఇంకా ఎవరితోనైనా సంబంధం  ఉన్నాట్టేనా..?  మనసుకే కాదు శరీరానికి జడత్వం వచ్చేసింది. ఇంకొకడి గురించి ఆలోచన కూడానా? మగవాళ్ళలో..ఎక్కడో..ఒకరు భార్య మనసెరిగి.తగిన గౌరవం ఇచ్చి ఒంట్లోను,  ఇంట్లోను సగభాగంగా చూసేది.  మా ఇంట్లోను అంతేనే !..నన్ను ఎక్కడికి కదలనివ్వరు,ఉద్యోగం చేయనీయరు, స్నేహితులు ఉండకూడదు, రాయిలా స్పందన లేకుండా,ఒంటరిగా పరువు-ప్రతిష్టలు అనే నాలుగు గోడల మద్య బ్రతికే..బ్రతుకుని అసహ్యించుకుంటూ బ్రతకలేను !  అందుకే నా కొడుకుని తీసుకుని నేను బయటకొచ్చి బ్రతక గలను అనుకుంటున్నాను..అంది ఆవేశంగా..
మిత్రురాల్లిద్దరూ..చెరోవైపు దన్నుగా ఉన్నట్టు..అచల చేతులని చేరోకటి చేతుల్లోకి తీసుకున్నారు. ఆ ఇద్దరి చేతులని హృదయం దగ్గరికి చేర్చుకుని నిశ్చింతగా శ్వాస తీసుకుంది.
అచల మనసులో..అలజడి తగ్గింది.

లేచి వెళ్లి.. ఓ..బాటిల్  చల్లని మంచినీళ్ళు త్రాగి ..అంత కన్నా చల్లగా..ప్రశాంతంగా నిద్రకుపక్రమించింది.

నిద్రకి   ఉపక్రమించిన  గగన ఆలోచనలలో  ఇప్పుడు నావ వొడ్డుకు చేరి ఉంది.