లోపం లేని చిత్రం
"ఇప్పుడు వరకు ఇంటిపనులే సరిపోయాయి. మళ్ళీ అవి ముందేసుకుని కూర్చోక పొతే కాసేపు పడుకో రాదు.." అని కోడలిని కాస్త మందలిపు కలపిన ప్రేమతో.. ఆంది వర్ధనమ్మ
"లేదత్తమ్మా.. విశ్రాంతి సమయంలో కూడా ఇలా ఇష్టమైన పని చేస్తేనే నాకు నిజమైన విశ్రాంతి .ఇది ఒక పనని అనుకోను” అప్పటికే స్టాండ్ బిగించుకుని కలర్ మిక్సింగ్ చూసుకుంటూ చెప్పింది హేమ.
"ఇప్పుడు ఇలాగే అనిపిస్తుంది, ఓపిక తగ్గినప్పుడు చేసి పెట్టడానికి.. ఎవరు లేనప్పుడు తెలుస్తుంది ఆరోగ్యం విలువ " అని అంటూ వచ్చి తను కోడలి ముందు కూర్చుంది.
"దేవుడి దగ్గర ఎగ్రిమెంట్ చేసుకుని వచ్చి మీరు ఉంటారుగా" అని నవ్వింది కోడలు. దానికి అత్తగారు నవ్వుకుంది. అలాంటిది ఆ అత్తకోడళ్ళ అనుబంధం. అది చూసేవారికి కనువిందుగా మరి కొందరికి మూతి విరుపు, ముక్కు విరుపుగా.
కోడలి చేతిలో వొంపులు తిరుగుతూ రంగులు అద్దుకుంటూ.. సహజాతి సహజంగా.. ఓ..అందమైన చిత్ర రాజం రూపు దిద్దుకుంటుంది. ఆ వేళ్ళ కదలికల్ని రంగుల మేళవింపుని , ఏకాగ్రతని చూస్తూ.. కోడలికి తన దిష్టే తగులుతుంది.. అనుకుంది. కొడుకు కన్నా కోడలంటేనే అపురూపం ఆమెకి. పెళ్ళైన మర్నాటి నుండి.. రుబ్బు రోలులో పొత్రం ఎటు వైపు తిప్పాలో కూడా తెలియకుండా పెరిగి వచ్చిన పిల్ల గిర గిర పొత్రంలా తిరుగుతూ.. ఆ ఇంటికే చైతన్యం తెచ్చింది. సూక్ష్మగ్రాహి. ఎవరి మనసులో ఏముందో పసికట్టి వాళ్లకి నచ్చినట్లే చేస్తుంది. ఇంటా బయటా అందరి నోటి వెంటా.."హేమమ్మా" అనే పిలుపులే.
పెద్దదాన్ని నేనొక దానినున్నానని అందరూ మర్చిపోయారు. ఇంకో అత్తగారైతే కోడలి పెత్తనం కొరివితో తలగోక్కున్నట్లు ఉన్నదని ఆడిపోసుకునే వారు. అత్త అనే హొదానో,లేదా పెద్దరికాన్నో ప్రదర్శించాలని ఆలోచన చేసి ఆచరణలో చూపించక ముందే పసి గట్టి.. అయ్యో..! అన్నీ నన్నడుగుతారు ఏమిటీ !? అన్నీ నాకేం తెలుసు.. అత్తమ్మ ఉన్నారు. కదా ..! ఆవిడని అడగండి.. అంటూ.. తన ముందర కాళ్ళకి బంధం వేసినట్లు మాట్లాడేది గడుసు కోడలు. ఇంకేం అధికారం చూపిస్తాం? అంతా ఐస్..ఐస్.. ఐస్.. అవి తెలితేటలో, లేదా గడుసుతనమో..తెలియడానికి ఓ..నాలుగేళ్ళు పట్టింది ఆవిడకి.
నిజంగానే కోడలు బంగారం వంటి మనసున్న పిల్లే. కానీ.. తరచూ భర్త తోనే గొడవ పడుతూ ఉంటుంది. ఆడ జన్మలు కొన్ని కొన్ని వాటికి సర్దుకోవాలమ్మా..అంటే వినదు. అలా అని మొండితనము అనడానికి వీల్లేదు. నిక్కచ్చిగా.. మాట్లాడటం హేమ అలవాటు. ఎదుటి మనిషి తిరిగి అనడానికి కూడా ఏమీ ఉండేది కాదు. అలా కాసేపే.. మళ్ళీ అత్తమ్మా..అంటూ పలకరించేది. ఇలా కోడలి గురించి.. మంచి చెడు బేరీజు వేసుకుంటుంది.
హేమ తను పూర్తి చేసిన చిత్రాన్ని రకరకాల కోణాలలోకి మార్చి చూసుకుంటూ..తుది మెరుగులు దిద్దుకుంటుంది. అది ఒక అందమైన స్త్రీ మూర్తి చిత్రంl ఎక్కడో ఏదో లోపం. లోపం ఉన్న చిత్రం కి పై పై మెరుగులు దిద్ది నగిషీ పెట్టి ఆ లోపాన్ని పూడ్చి అందంగా చూపించవచ్చు.కానీ హేమకి అలా ఇష్టం లేదు.
"ఇక వదిలేయరాదు బాగానే ఉంది " ..అంది వర్ధనమ్మ.
"మనం స్వయంగా..చిత్రించుకున్న చిత్రం జీవితం లాటిది. జీవిత చిత్రంలో ..లోపాలు చిత్రిస్తారా ఎవరైనా.. ? ఒకవేళ లోపాలు ఉన్నా ఎన్నిమెరుగులు దిద్దినా, నగీషీలు పెట్టినా కూడా కనబడే లోపం లోపమే కదా..! చూసే కళ్ళని బట్టి చిత్రం ఉంటుందేమో కానీ.. లోపం తెలిసి సరిపుచ్చుకునే చిత్ర కారుడు ఉండడు.. ఏ విధమైన లోపం లేకుండా ఉండాలనే చూస్తాడు" అంది.
"ఏమిటో..నీ మాట ఒక్కటి అర్ధం కాలేదు" అంది.
అర్ధం చేసుకునే తత్త్వం మీకు ఉందిలెండి..అంటూ.. లోపం ఉన్న చిత్రాన్ని స్టాండ్ నుండి తీసి ఉండచుట్టి పడేసింది.
"అమ్మా.. చిన్న బాబు ఉన్నాడా.." అంటూ వచ్చాడు ఎదురింట్లో ఉండే సుధాకర్. అతను వాళ్ళ ట్రాక్టర్ డ్రైవర్ గా పని చేస్తుంటాడు.
చెరుకు ఫ్యాక్టరీకి వెళ్లి ఇంకా రాలేదు. ఇంకా.. బళ్ళు అన్లోడ్ కాలేదనుకుంటాను..నువ్వు వెళ్ళవా.. ? నువ్వు వెళితే కానీ చిన్న బాబు ఇంటికి రాడు.. వెళ్ళమని చెపుతున్నట్లు చెప్పింది వర్ధనమ్మ.
"లేదమ్మా..నేను వెళ్ళ దలచుకోలేదు." ఏదో చెపుతున్నాడు.మనిషి బాగా తాగి నట్లు ఉన్నాడు. మాట తూలుతూ.. ఎర్రబారిన కళ్ళతో..అసహ్యంగా కనిపించాడు. అతనిని ఆ అవతారంలో చూసి కొంచెం అసహ్యంగా,భయంగా లోపలకి వెళ్ళబోయింది హేమ.
"హేమమ్మా.. నీతో మాట్లాడాలి, కాస్త ఆగు "అన్నాడతను. అతని మాటల్లో తగ్గుతున్న గౌరవానికి చిరాకు పడుతూ.. "ఏం మాట్లాడాలి. అత్తమ్మ ఉన్నారుగా ఆవిడికి చెప్పు " అంటూ..లోపలి గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమె వెనుకనే గదిలోకి రాబోతు.. వర్ధనమ్మ అడ్డుగా ఉండేటప్పటికి ఆగిపోయాడు.
"మేము మీలా చేస్తే మీరు ఊరుకుంటారా? మేము మీ దగ్గర పనిపాటలు చేసేటొల్ల మనే కదా.. ఎలా పడితే అలా మాట్టాడతారు." అంటున్నాడు.
"ఏంటిరా ..ఒళ్ళు తెలియకుండా ఏమిటేమిటో మాట్లాడుతున్నావ్? అవతలకి పో! ఏమైనా మాట్లాడాలిసినది ఉంటే.. పెద్దాయన వచ్చాక రా..పో.."అని.. కసురుతూ మాట్లాడింది వర్ధనమ్మ.
"నేను పెద్దాయనతోనో, చిన్నబాబుతోనో మాట్లాడటానికి రాలేదు మీ ఆడాళ్ళ తోనే మాట్లాడటానికే వచ్చాను.
నేను నిన్నటేల ఊర్లో లేకుండా జూసి నా ఇంటికి జొరబడి నా పెళ్ళాం చేయి పట్టుకున్నాడట నీ కొడుకు .
ఇప్పుడు ఆయన ఇంట్లో లేడని నేను ఆయన భార్య చేయి పట్టుకుని.. అడుగుతాను, మీరు ఊరుకుంటారా? అదేమని అడిగితే తాగి ఉన్నాడులే..పోనీయి అంటారు.ఇట్టా రెండు సార్లు జరిగింది.. అందుకే నేను ఆయన పెళ్ళాన్ని అలా చేయి పట్టుకుని అడగటానికి వచ్చాను." .అని వాగుతున్నాడు.
లోపలి నుండి వింటున్న హేమకి అవమాన భారంతో.. తల నరికేసుకోవాలనిపించింది. ఏ మాత్రం రక్త పాతం కనిపించని అవమానపు కోత. దీనికి సమాధానం చెప్పే తీరాలి. తర తరాలుగా.. స్త్రీ జాతికి జరిగే అవమానం ఇది అనుకుంది.
"సుధాకర్ నువ్వు వెళ్ళు, చిన బాబు రాగానే నేను ఏం జరిగిందో అడుగుతాను. నువ్వు తాగి ఏం మాట్లాడుతున్నావో..నీకు తెలియడం లేదు.ఇంటికి వెళ్ళు.."అంటుంది బ్రతిమిలాడుతున్న దోరణిలో.. కోడలు వాడి మాటలు వినడం ఇష్టం లేక. అప్పటికే జరిగేది జరిగిపోయింది.
హేమ చాలా ప్రశాంతంగా బయటకి వచ్చింది. "ఏమిటి సుధాకర్ ? "అడిగింది.
"నా పెళ్ళాన్ని మీ ఆయన చేయి పట్టుకుని సుజాతా నాతో వస్తావా? అని అడిగాట. నేను హేమ ..వస్తావా..? "అని అడుగుతాను అని రెండు సార్లు మళ్ళీ మళ్ళీ కావాలనే ఆమాట అంటూ.. అని హేమకి సమీపంగా రాబోయాడు.
అతను తనదాకా రాకుండానే..తనే ముందుకు వెళ్లి అక్కడే ఉన్న జత లో నుండి ఓ చెప్పు అందుకుని వాడి మొహం పై.. టప టపా వాయించి.. "ఇదిగో..ఇలా నీ పెళ్ళాం కూడా నా మొగుడిని కొట్టాల్సింది.. అని అంది హేమమ్మ అని వెళ్ళి మీ ఆవిడకి చెప్పు " అంది హేమ.
అంతే..వాడి మొహం పై నెత్తురు చుక్క లేదు. ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయాడు. " వాడిని అలా కొట్టావు.వాడు ఏమైనా చేస్తే..ఇక్కడ అంతా వాళ్ళ బలం, బలగం " అంది వర్ధనమ్మ భయపడుతూ .
తప్పు ఎవరిది.. ? మన దగ్గర పని చేస్తున్నారు కదా అని, వారు పేదవాళ్ళు ,శీలం అంటే విలువ తెలియని వాళ్ళు, నాలుగు డబ్బులు పడేస్తే మెదలకుండా పడి ఊరుకుంటారనే అహంకారంతో, ధీమాతోనే కదా వాళ్ళ ఇళ్ళ ల్లోకి వెళ్లి మరీను, లేదా పొలాల్లోనూ , ఒంటరిగా దొరికితేను ..వాళ్ళ ఆడవాళ్ళని ఆడుకోవడం మదపు చర్య అవదు ?.." అడిగింది ఆవేశంగా హేమ.
"ఇక్కడ ఇవన్నీ మామూలే.. వాళ్ళు అడిగినప్పుడల్లా డబ్బు ఇవ్వడం లేదని అలాటి పన్నాగాలు పన్ని డబ్బు గుంజుతారు " అంది ఆవిడ.
"అన్యాయంగా కొడుకుని వెనకేసుకుని వచ్చి సమర్ధించకండి అత్తమ్మా "అంది కోపంగా హేమ.
"లేదు హేమా ! పొలాలో పనిపాటలు చేసుకునే వాళ్లకి ఇవి మామూలే!వదిలేయి" అంది.
"మరింకేం? వాడు ఇప్పుడు నన్ను అలా మాట్లాడటం కూడా మామూలే అనుకోమంటారా? " అడిగింది రగిలిపోతూ.. హేమ.
మొన్నటికి మొన్న టౌన్ కి హాస్పిటల్కి వెళ్లి వస్తుంటే.. ప్రక్కన ఊరికి చెందిన ఒకామె నా కన్నాముందు బస్ ఎక్కింది.నన్ను ఎవరో పలకరించి నేనెవరో ఆమెకి చెప్పగానే లేచి సీట్ ఇచ్చి కూర్చోబెట్టి గౌరవం ఇచ్చి అంతకన్నా గౌరవంగా చెప్పింది "మీ ఇంటాయన వూర్లో ఆడవాళ్ళని బతక నీయడా. తల్లీ ! .తెగ అల్లరి పెడుతున్నాడు. ఏం పద్దతి అది. అలా మిమ్మల్ని అంటే ఊరుకుంటారా? " అని. ఆమె చదుకున్నమనిషి కాబట్టి మర్యాదగా చెప్పింది. నేను అవమానంతో వెంటనే ఆ బస్ దిగిపోయాను " అది చాలదా..? మన కున్న గౌరవం ఏమిటో తెలియడానికి " అంది ఒకింత వ్యంగంగా.
"అదేమిటో తప్పు చేసేది ఆయన .ఆ తప్పుకి నేను బాధ్యత వహించాలని అన్నట్లు నా వరకు విషయాన్ని లాక్కుని వస్తారు. అది నాకు అవమానంగా ఉండదా? నేను ఈ లోకం లో గౌరవం కల వ్యక్తిగా బతకాలనుకుంటాను. భర్త మంచిచెడులు,కష్ట-నష్టాలు పంచుకోవడానికి నేను సదా సిద్దమే..కానీ..ఇలాటి అవమానాలా? నా వల్ల కాదత్తమ్మా ఆయనలో ఏ మార్పు లేదు. ఉచ్చనీచాలు మరచి అలా అచ్చోసిన ఆంబోతులా ఆడవాళ్ళ వెంట పడటం, అంత కాముక ప్రవృత్తిని భరించడం నా వల్ల కాదు. అని చెప్పింది. ఆడవాళ్ళు కాపురాలు కావాలనుకుని ఇలాటివన్నీ భరించడం, నిజం ఏమిటో తెలుసుకున్నాక కూడా ఏమి తెలియనట్లు నటిస్తూ బ్రతకడం ఆత్మహత్యా సదృశ్యం అనిపించుకోదు? అంది ఆవేదనగా.
"మీరు చదువుకున్నవాళ్ళు గనుక మీకు ఇవన్నీ తప్పు అనిపిస్తాయి. ఇలాటివి మా తరం ఎన్నో చూసి ఉంటాయి "అంది అనుభవం చెపుతున్నట్లు.
ఆ రోజు రాత్రి ఓ..పెద్ద యుద్దమే జరిగింది..ఆ ఇంట్లో. "నేను ..ఆ డ్రైవర్ గాడి పెళ్ళాం పట్ల అసభ్యంగా ప్రవర్తిన్చానో లేదో..నిరూపణ అయ్యాక కదా నీకు కోపం రావాలి, వాడిని అనవసరంగా కొట్టావు. వాడది మనసులో పెట్టుకుని కక్ష కట్టి నన్ను ఏమైనా చేస్తే..ఎవరికీ నష్టం నీకేగా ? అంటూ.. సెంటిమెంటల్ బ్లాక్ మెయిలింగ్ చేస్తున్నభర్త తీరుకి అసహ్యం కల్గింది... హేమకి.
"ఇదిగో చూడు..నీలో నూరు తప్పులని క్షమించే గుణం నాకు లేదు.నేను అసలు అంత పెద్ద ప్రతివతా శిరోమణిని కాదు. భర్త మదమెక్కి చేసే పనులకి నేను నా అభిమానాన్ని,గౌరవాన్ని, విలువని పోగొట్టుకున్న భార్యగా బ్రతకడం కన్నా.. ఇంకో సిగ్గు చేటు లేదు. నీ కన్నా ..ఆ డ్రైవర్ యే నయం. పెళ్ళాం చేయి పట్టుకున్నది ఎవరైనా సరే.. ఆ పట్టుకున్న వాడి ఇంటికే వచ్చి వాడి పెళ్ళాంకి అలాటి అవమానం కల్గించి వెళ్లాలని ప్రయత్నం చేసి వెళ్ళాడు చూడు .. వాడు మగవాడు." నిదానంగా ఒక్కొక్క మాటే ఒత్తి పలుకుతూ . చెప్పింది.
"హేమ ..గొడవ పెరుగుతుంది..ఊరుకో.".సర్దిపెట్టాలని చూసింది వర్ధనమ్మ.
మీరుండండి అత్తమ్మా.. అంటూ.. హేమ భర్తని ఏహ్యభావం తో అడిగింది.
"భార్య అంటే భర్తకి అన్నిటికన్నా మించిన ఆస్తి. ఆ ఆస్తిని పదిలంగా కాపాడుకోలేనివాడు.. తన ప్రవర్తనవల్ల ఇతరుల గౌరవానికి భంగం కల్గించే వాడు, పరుల చేత హీనంగా మాటలు అనిపించేవాడు.. భర్త ఎలా అవుతాడు.? అంతకన్నా భర్త లేడని అనుకోవడం ఉత్తమం " అంది హేమ ..తన పెట్టె సర్దుకుని బయట పడుతూ..
"హేమా ..నేను ఎందుకు చెపుతున్నానో విను.. వినమంటున్నాను కదా.! " చేతిలో ఉన్న పెట్టెని లాక్కోబోయింది
"అమ్మా.. దాన్ని వెళ్ళనీ.. కుక్కలాగా మళ్ళీ అది ఇక్కడికే రాక ..ఏం చేస్తుందో ..చూద్దాం!" అంటున్నాడు మగ అహంకారంతో.
ఆ అహంకారం పై, విశృంఖలత్వం పై ఒకే ఒక చిరునవ్వు చెంప దెబ్బ వేసి.. ఈ విశాలమైన ప్రపంచంలోకి .. కాలు బయట పెట్టింది.హేమ.
లోపాలు ఉన్న చిత్రాన్ని చింపి పడేసినంత తేలికగా .. లోపాలు ఉన్న వ్యక్తి ని మార్చలేక..తను అవమానాలు దిగమింగి రాజీ పడలేక.
9 కామెంట్‌లు:
meeru bale rastaru andi bagundi
సమస్యలకి పరిష్కారాలు జీవితం నుంచే వస్తాయనుకుంటా.
రాజీ పడని హేమ నచ్చింది. మీ కధ లో సందేశం బావుంది.
హేమ...తన డ్రాయింగ్ లొ చూపిన శ్రద్ద...wow ..great..బట్..నిజ జీవితంలొ...తనదీ..తప్పుంది
శ్రీనివాసరావు గారు మీ వ్యాఖ్య కి ధన్యవాదములు.
అయితే మీ వ్యాఖ్యతో నేను ఏకీభవించను.
సమాజంలో పురుషుడి చేసిన కొన్ని పనులకి భార్యలని భాద్యులని చేసే భావజాలం ఉన్నంతవరకు .. హేమ తప్పు ఉందని అనిపించడంలో కొత్తేమి లేదు.
ప్రిన్స్ .. కథ నచ్చినందుకు ధన్యవాదములు
కష్టేఫలే మాస్టారూ .. జీవితం చాలా నేర్పుతుంది, నేర్చుకోకపోతే చాలా ప్రమాదం. అజ్ఞానం ప్రమాదకరం కాదంటారా?
హితైషి ..కథ ని మీరు రిసీవ్ చేసుకున్న తీరుకి మరీ మరీ ధన్యవాదములు.
కథ బాగుంది . అవసరమైన మార్పు.
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి