నిన్ననో మొన్ననో ..జంటనగారాలలో .. ఒక యువతి తను నిర్వహిస్తున్న బొటిక్ లోనే ఆత్మహత్య చేసుకున్నట్లు వార్తలలో వచ్చింది.
కానీ ఈ బొటిక్ లు నిర్వహించడం మాత్రం చాలా కష్టం. నిజాయితీగా ఉండేవారికి నిజాయితీగా ఆ వృత్తి మాత్రమే నిర్వహించేవారికి అది లాభసాటి వ్యాపారం కానే కాదు.అప్పులు తీసుకుని ఎగ్గొట్టే వాళ్ళు ,నిర్వహణ ఖర్చులు, స్టాక్ నిలువ ఉండటం, పెట్టుబడికి అయిన వడ్డీలు, ట్రెండ్ మారడం ఇలా చాలా ఉంటాయి. పద్దెనిమిది సంవత్సరాల నా అనుభవం ఇదే చెప్పింది నాకు. ఇంకో untold story కూడా చెప్పాలనిపించింది. మీరూ.. చదవండి ఈ కథ
మా వూర్లో ధ్వజస్తంభం ఎత్తుతున్నారు ఆడపడుచులకి చీరలు పెట్టాలి, నీ దగ్గర మంచి రకాలుంటాయి కదా ! మా అమ్మ కైతే చీరాల లో కొన్న చీర పెట్టినా సర్దుకుంటుంది. అసలే మా పిన్నమ్మ మెడికల్ కాలేజ్ లో ప్రొఫెసర్ భార్య. ఆమెకి షో రూమ్ ఐటమ్ అయితేనే నచ్చుతుంది ఆ బీసెంట్ రోడ్ కి వెళ్లి షాప్ ల వాళ్ళని బాగు చేయడం ఎందుకులే అనిపిస్తుంది. పాపం ! సాటి కులం , నెత్తిమీద గొడుగు లేకపోయినా కష్టపడి బిడ్డని చదివిచ్చుకుంటున్నావ్. నిన్ను చూస్తే జాలి వేసిందనుకో, అందుకే నీ దగ్గర చీరలు తీసుకుందాం అనుకుంటున్నా ! మంచి మంచి బెనారస్ చీరలు ప్రక్కన పెట్టి ఉంచు . నాలుగైదు తీసుకుంటాను. ఎప్పుడు రమ్మంటావ్ మరి అని అడిగింది.
మీ ఇష్టం ఎప్పుడైనా రండక్కా అని నేను లోలోపల సంతోషపడ్డాను. ఈ మాత్రం భరోసా ఇచ్చేవాళ్ళు ఉంటే చాలు బిజినెస్ బాగా చేసుకోవచ్చు అనుకున్నాను. అప్పటికి నాలుగైదు నెలల క్రిందట చీరాలలో షాపింగ్ చేసేటప్పుడు పరిచయం అయింది ఆమె. వాళ్ళ అమ్మాయికి డ్రెస్సులు ఎంపిక చేయడంలో సాయపడ్డాను. వచ్చేటప్పుడు ఒకే ట్రైన్ ఎక్కాం. ఫోన్ నెంబర్ ఇచ్చిపుచ్చుకున్నాము. ఎప్పుడూ ఫోన్ కూడా చేయని ఆమె ఉరుము లేని పిడుగులా ఆరోజే ఫోన్ చేయడం. చీరలు కొనడానికి వస్తానని చెప్పడమూనూ.
ఆ సాయంత్రానికే మణి అన్న ఆమె మా ఇంటికి వచ్చేసింది కూడా ! అరల్లో చీరలన్నీ చాప మీద పరిపించేసింది. టక టక జార్జెట్ చీరలు ఆరు, ఫాన్సీ చీరలు నాలుగు కర్రల సంచీకి సర్దుకుని "రేపు సాయంత్రానికల్లా నీకు డబ్బు అప్పజేప్పేస్తాను , ఇందులో ఒకటో రెండో వెనక్కి ఇస్తానేమో, ఇచ్చే రేటు ఎంతో చెప్పు . కరెక్ట్ గా వేయాలి . మళ్ళీ మావాళ్ళు ఈ చీర ఇంత రేటా .. తెనాలిలో ఇంతే , గుంటూరులో అయితే మరీ తక్కువ అని ముక్కుమూతి విరుస్తారు " అంది. అక్కడ అమ్మే ఐటం వేరు ఇది వేరు , డైరెక్ట్ గా బెనారస్ నుంచి తెచ్చిన సింగల్ డిజైన్ చీరలు ఇవి. మీరు కొనాలన్నా ఇంకెక్కడా దొరకవు కూడా అన్నాను.
నాకు తెలుసు లే ఆ సంగతి . వాళ్లకి తెలియదు కదా ! కాస్త చూసి వేయి అని అరవై వేలకి బిల్ రాయించుకుని వెళ్ళింది. మర్నాడు వస్తానన్న మనిషి రెండు నెలలైనా అంతు లేదు క్యాష్ బేరం కదా అని తక్కువ లాభం తోనే బిల్ వేసి ఇచ్చాను. కంటికి నదురుగా ఉండే చీరలన్ని ఏరుకునిపోయింది. మిగిలిన చీరలన్ని చచ్చినాడి పెళ్ళికి వచ్చినంత లాభం అనుకుని సేల్ చేసుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను కానీ అసలు ఈ అరవై వేలు రాబట్టుకునేది ఎలా అని దిగులు పట్టుకుంది. ఆమె ఇవ్వాల్సిన మొత్తం ఆ రోజుల్లో అర ఎకరం పొలం విలువకి సమానం కూడా ! నిదర ఎలా పడుతుంది ? ఇలాగే ప్రతిసారీ మాయల మరాటీ మాటలకి పడిపోవడం నష్టపోవడం అవుతుంది . ఏమైనా సరే ఆ మణి ఇంటికి వెళ్లి డబ్బులు వసూలు చేసుకుని రావాలనుకుని నిశ్చయించుకున్నాను.
తెల్లవారకుండానే ఇంటి దగ్గర బయలుదేరి రెండు బస్ లు మారి ఈమని ఊర్లోకి వెళ్ళే రోడ్డు దగ్గర బస్ దిగాను. కొంచెం ముందుకు వెళ్ళినాక కాలువ మీద ఉన్న వంతెన దాటి అటుపక్క నిలబడి ఊర్లోకి ఆటో లు ఏమైనా వెళతాయేమోనని నిరీక్షిస్తూ నిలబడ్డాను. నరసంచారం లేని అపరిచితమైన ప్రదేశం.తెనాలి రోడ్డు మీద వెళుతున్న వాహనాల శబ్దం తప్ప మనిషన్న ఆనవాలు కనబడలేదు అక్కడ. లోలోపల భయం మొదలైంది. ఎదురుగా చుర చురమని పైకొస్తున్న సూర్యుడు, ఎటు చూసినా పచ్చని పొలాలు. ఇంకో సమయంలో అయితే ఆ పచ్చని ప్రకృతిని చూస్తే నా మనసు ఎగిరి గంతులేసేది. వడ్డీకి అప్పు తెచ్చి , వొంటి మీద ఉన్న బంగారాన్ని కుదవ పెట్టి లక్షలకి లక్షలు అప్పు తెచ్చి ఆ డబ్బుతో కొనుక్కొచ్చిన సరుకు. ముందు ఆలోచన లేకుండా మోస పోయానేమోనన్న దిగులు కల్గింది.
పావుగంట తర్వాత తెనాలి నుంచి వస్తున్న ఆటో ఒకటి కనబడింది. చెయ్యి అడ్డు పెట్టాను. ఆటో ఆగి ఖాళీ లేదు సర్దుకుని కూర్చుంటానంటే ఎక్కండి అన్నాడు. అంతమంది మధ్య అలా ప్రయాణం చేయడం అలవాటులేని నేను తప్పదన్నట్టు ఎలాగోలా సర్దుకుని కూర్చున్నాను. ఊరు మధ్యలోకి వెళ్ళిన తర్వాత ఇదే ఆఖరి స్టాప్ అన్నాడు . నేను శివాలయం దగ్గరకి వెళ్ళాలి అన్నాను అలా అయితే మీరు మున్నంగి వెళ్ళే ఆటో ఎక్కాల్సింది అన్నాడు . ఇదీ కష్టమేనా అనుకుంటూ అడ్రెస్స్ అడుగుతూ మణి వాళ్ళ ఇంటికి చేరుకున్నాను. ఎదురుగా బక్కపల్చటి మనిషి. పొలం పనులు చేసుకునే పాలేరు లా ఉన్నాడు . మణి గారు లేరా అని అడిగాను . ఆమె గారు గుడికి వెళ్ళింది . ఏ ఊరు మీది అని అడిగాడు . పెనమలూరు అని చెప్పాను. మాకు ఆ వూళ్ళో చుట్టాలున్నారు . ఫలానా వాళ్ళు మీకు తెలుసా అని అడిగాడు. తెలుసునని చెప్పి మీరు ఎవరు అని అడిగాను. ఆమె గారు నా పెళ్ళాం అండీ ! మేనకోడలినే చేసుకున్నాను అన్నాడు. చీరాలలో ఆమె ప్రక్కన కనిపించినతను, చీరలు తీసుకువెళ్ళేటపుడు వచ్చినతను ఆమె భర్త అనుకున్నానే ! అచ్చు వాళ్ళిద్దరూ భార్యాభర్తలు లాగానే ఉన్నారు. ఇప్పుడీయనేమో మణి గారిని నా భార్య అంటూ చెప్పాడు. కొంత అర్ధమయ్యి అర్ధం కాకుండా ఆమెని అపార్ధం చేసుకోవాలనే ఆలోచన కూడా లేకుండా ఓపికగా కుర్చీలో కూర్చునే ఉన్నాను.
గంటన్నర నిరీక్షణ తర్వాత మణి అన్నావిడ దేవతలా నా ముందు ప్రత్యక్షం అయింది. "అయ్యో ..ఇక్కడి దాకా రప్పించాను నిన్ను. ఏమనుకోబాకు,నేను వూర్లో లేను . మద్రాసులో అబ్బాయికి వండి పెట్టడానికి వెళ్లాను. అక్కడ అబ్బాయి ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడని చెప్పాను కదా ! " అంటూనే అతిధి మర్యాదలు చేయబోయింది. నాకు అవన్నీ ఏమీ వద్దు . మీరు డబ్బు ఇస్తే వెళ్ళిపోతాను అన్నాను. మావాళ్ళందరూ చీరలు ఏమీ బాగోలేదు అంత రేటా అని అన్నారు. కొన్ని చీరలైతే రంగు కూడా పొయినయ్యి అని చెప్పారు అంది. నాకు కోపం వచ్చినా తమాయించుకుని ఆ చీరలు నీళ్ళలో పెట్టకూడదు అని చెప్పాను కదండీ , జార్జెట్ చీరలు ఎక్కడైనా ఉతుకుతారా? డ్రై వాష్ కి వెయ్యాలి కానీ అన్నాను . ఆ సంగతి నీకూ నాకు తెలుసు కానీ ఈ పల్లెటూరి మందకి ఏమి తెలుసు. వీళ్ళకి తగ్గట్టు ఏ సిల్క్ చీరలో కొని పెట్టాల్సింది నేను అని విసుక్కున్నట్టు అంది. ఆ మాటలకి నేను ఎక్కువ స్పందించలేదు, వచ్చిన పని చేసుకుని వెళదామని. మళ్ళీ ఆమే ఇంటికొచ్చినా కూడా డబ్బు ఇవ్వలేదని ఏమనుకోబాకు, రెండు రోజులలో డబ్బు తీసుకొచ్చి ఇచ్చేస్తాను అంది. చేసేది ఏమీ లేక ఒట్టి చేతులతో వెనక్కి తిరిగాను.
రేపు అన్నది రోజులు, వారాలు, నెలలు గడిచిపోయాయి. మళ్ళీ ఇంకోసారి ఆమె ఇంటికి వెళ్లాను. ఆగినన్నాళ్ళు ఆగావు కానీ ఇంటిదగ్గర కొచ్చి గోల చేయబాకు, నీ డబ్బు ఎక్కడికీ పోదు తీసుకొచ్చి ఇస్తాను అని బయటకి వెళ్ళింది. ముళ్ళ కంప పై పట్టు చీర వేసాక ఎలాగోలా నిదానంగా తీసుకోవాలె తప్ప బర బర లాగ కూడదు అనే నానుడి గుర్తుకు వచ్చి అలాగే కూర్చున్నాను. కాసేపటి తర్వాత వాళ్ళ ఆయన వచ్చి వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్లి అటునుండి అటే ఎనిమిదింటి బస్ ఎక్కి వెళ్ళిపోయిందమ్మా ! ఇక మీరు ఇక్కడ ఎంతసేపని ఉంటారు, యింటికేళ్ళండీ అన్నాడు. కోపమూ దుఃఖం కలగలిసిన నిత్సహాయస్థితిలో తిరుగు ముఖం పట్టాను.
తర్వాత ఫోన్ చేసి అడగడం, ఆమె అదిగో ఇదిగో అనడం , అలాగ ..ఇలాగే అంటూ చెప్పి ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి. పంటలు వచ్చాయి ఆ డబ్బు వేటికో సర్దుబాటు నా దగ్గర దాకా రాలేదని చెప్పడం, తర్వాత మినుము పంట వచ్చింది. ఇక నాకు బాగా కోపం వచ్చేసి మళ్ళీ ఉదయాన్నే ఇంటికి వెళ్లి కూర్చుని ఇవన్నీ నాక్కాదు. నాకు డబ్బు అవసరం చాలా ఉంది. నేను ఫోన్ చేస్తే ఎవరితోనో తీయిస్తారు. ఇంట్లో ఉండి లేదని అబద్దం చెప్పిస్తారు. మీరు డబ్బు ఇస్తే కానీ నేను కదలను ..అని భీష్మించుకుని కూర్చున్నాను. అమ్మా ! ఇదిగో ఆరు వేలు ఉన్నాయి. ఇవి పట్టుకుని వెళ్ళు ,మినుములమ్మిన డబ్బు వచ్చాక మీ బాకీ ఎంత ఉందో చెపితే అంతా తెచ్చి ఇస్తాను అన్నాడు వాళ్ళ ఆయన. మొత్తం అరవై వేలకి చీరలు పట్టుకొచ్చారండి అని చెప్పాను. ఆయన ఆశ్చర్యంగా నోరు తెరిచాడు.అన్ని డబ్బులయితే నేను కట్టలేనమ్మా అదే ఇచ్చుకుంటది అని బయట వసారాలోకి వెళ్ళిపోయి . అరుగు మీద కూర్చుని ఉన్న ముసలామె దగ్గరికి వెళ్లి ఈ ముండ రోజుకొక చీర కట్టుకుని తిరగడానికి పెనమలూరు వెళ్లి చీరలు కొనుకొచ్చింది. కొత్త చీర కట్టిన రోజల్లా వాళ్ళు పెట్టారు వీళ్ళు పెట్టారు అని అబద్దం చెపుతుంది వచ్చే మూడెకరాల్లో పంట అంతా దీని చీరలకి, సోకులకీ పొతే నలుగురం ఏమి తిని బతకాలి అంటూ తిట్టసాగాడు .
చెర్నాకోల తీసుకుని నాలుగు బాదరా దాన్ని. ముండకి హద్దు అదుపు లేకుండా తయారైంది. ఇది తయారైంది తిరిగింది చాలక కూతుర్ని కూడా అర్ధరాత్రి దాక తిప్పుతుంది. నువ్వైనా ఎట్టా ఇచ్చావమ్మా ! తెలియని మనిషికి అన్నేసి వేలు అప్పు పెడతారా ఎవరైనా అంటూ నన్నే చివాట్లు పెట్టింది. చప్పున దుఃఖం ముంచుకొచ్చేసింది. బస్ ఎక్కడానికి రోడ్డు మీదకి వచ్చి ప్రక్కనే ఉన్న పెంకుటింటి అరుగుపై కూర్చున్నాను. గోడవతల వంట చేసుకుంటున్న చప్పుడు. పదే పదే కళ్ళు తుడుచుకోవడం చూసిన ఇంటామె ఏ వూరమ్మా మీది అంటూ పలకరించింది. ఊరు పేరు ఎందుకు వచ్చానో అన్నీ చెప్పాను.
అదొట్టి రంకు ముండ అమ్మా ! అట్టాంటి ఆడ మనిషిని పుట్టెరిగిన ఇన్నేళ్ళలో ఎక్కడా చూడలేదు. మీరు చదువుకున్న వాళ్ళలా కనబడుతున్నారు. వ్యాపారం చేసుకునేవారికి ఎవరు ఎటువంటివాళ్ళో కనిపెట్టగల్గాలి. అది కూతురి చదువులకి ఫీజులు కట్టడం కోసం ఒకడిని, కొడుకుకి సీట్ ఇప్పించడానికి ఒకడిని, కార్లలో తిప్పి ఖరీదైన చీరలు కొనిపెట్టడానికి ఒకడిని, ఇంట్లో సరుకులు నింపి వెళ్ళడానికి ఇంకొకడిని వేసుకుని తిరుగుతా ఉంటది. దానికి సిగ్గు శరం ఏమీ లేవు. దానికన్నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతికే వాళ్ళు నిజాయితీగా బతుకుతారు. ఇంకెప్పుడూ ఆ కొంపకి వెళ్ళబాకమ్మా! అమాయకంగా కాకపోయినా మంచితనంగా కనబడుతున్నావ్. డబ్బులిస్తాను రమ్మని ఎటైనా తీసుకెళ్ళను కూడా తీసుకెళుతుంది. జాగ్రత్తమ్మా ! . ఏ ప్రయాణంలో నన్నా అరవై వేలున్న పర్స్ పోగొట్టుకున్నాననుకో .. మనసు నెమ్మది పడుద్ది అని హితవు చెప్పింది. కాఫీ కలుపుకుని వచ్చి తినడానికి రెండు అరటి పళ్ళు ఇచ్చి పంపింది. ఆమెకి కృతజ్ఞతలు చెప్పి వచ్చేసాను.
తర్వాత నాలుగు రోజులకి వచ్చి మణి అన్న ఆమె వచ్చి పదివేలు ఇచ్చి " నీ డబ్బులు ఎక్కడికి పోవు, నాలుగు రోజులు ఆలస్యమైనా పువ్వుల్లో పెట్టి నీ డబ్బులు నీకిచ్చేస్తాను. నీ ఉసురు కొట్టదు మాకు "అంటూ కంటికి ఎదురుగా కనబడే చీరల్లో నుండి నాలుగు ప్లెయిన్ శారీస్ సంచీలో పెట్టుకుంది. ఇదిగో .. నాకు ఇంట్లో మగవాడు సరైనవాడు కాక పిల్లలని బాగా చదివించుకోవాలని నానా తిప్పలు పడుతున్నా అంది. మౌనంగా విని ఊరుకున్నాను. ఆమె వెళ్ళేటప్పుడు వాకిలి వరకు వచ్చి ఆమె వెంట వచ్చిన వ్యక్తి వైపు చూసాను . అదివరకెన్నడూ అతనిని ఆమె ప్రక్కన చూసినట్లు లేదు. అసహ్యం వేసి ఆమె ఇచ్చిన డబ్బుని అయిష్టంగానే బీరువాలో పెట్టాను.
అది జరిగిన నెల తర్వాత మంచి వేసవి కాలం మధ్యాహ్నం మరొకసారి మా ఇంటికి వచ్చింది. ఫ్యాన్ వేసి కూర్చోబెట్టి చల్లటి మంచి నీళ్ళు ఇచ్చాను. అమ్మా ..నేను నీకు డబ్బులు ఇవ్వడానికి రాలేదు చీరలు కోసం రాలేదు, అమ్మాయిని హాస్పిటల్ కి తీసుకుని వచ్చాను. తీరా తీసుకొచ్చాక ఆపరేషన్ చెయ్యాలి అంది లేడీ డాక్టర్. అర్జంట్ గా పది వేలు కావాలి. నువ్వు తప్ప నాకు ఇక్కడ డబ్బులిచ్చేవాళ్ళు ఎవరూ లేరు ..అంది .
అదేంటక్కా..తాడిగడప సెంటర్ లో మీ కజిన్ సూపర్ మార్కెట్ పెట్టాడు అని చెప్పావ్, పెనమలూరులో మీ చుట్టాలున్నారు అన్నావ్, వాళ్ళందరిని వదిలేసి నా దగ్గరకొచ్చి అప్పు అడుగుతున్నావ్ , ప్రస్తుతానికి నా దగ్గర అంత డబ్బు లేదు అన్నాను . గబుక్కున కుర్చీలో నుండి లేచి నా చేతులు పట్టుకుని ఇవి చేతులు కావు కాళ్ళు అనుకో ..ప్లీజ్ ప్లీజ్ అమ్మా ! నేనున్న కష్టం ఇంకొకరితో చెప్పేది కాదు,నువ్వైతే అర్ధం చేసుకుంటావని నీ దగ్గరకి వచ్చాను అంది . కొద్ది క్షణాలు ఆలోచించాను. ఆ సమయానికి నా దగ్గర అంత డబ్బు లేదు కూడా ! మా కింది భాగంలో అద్దెకి ఉండే కుమారి గారి దగ్గర పదివేలు చేబదులు తీసుకుని మణి గారికి ఇచ్చి పంపాను. కుమారి గారు ఆ డబ్బు ఇచ్చేటప్పుడు ఒక మాట అన్నారు. ఈ మనిషి అదివరకే మీకు చాలా ఇవ్వాలి కదండీ ..మళ్ళీ మీరు నా దగ్గర చేబదులు తీసుకుని మరీ ఇస్తున్నారు అని.
నువ్వు తప్ప నాకు ఎవరు దిక్కు లేదు అంటున్నారు. ఇస్తే ఇస్తుంది లేకపోతే లేదు .. పోనివ్వండి ఇవి కూడా ఆ బాకీ లోవే అనుకుంటాను అన్నాను. ఆ డబ్బు తీసుకుని వెళ్లిన తర్వాత మణి అన్న ఆమె తను ఇవ్వాల్సిన డబ్బులన్నింటికి ప్రో నోటు రాసి పంపింది తర్వాత. మూడేళ్ళకి కూడా డబ్బు ఇవ్వనూ లేదు. నేను ఆమెని ఫోన్ చేసి డబ్బు ఇమ్మని అడగలేదు. గడువు అయిపోతున్న సందర్భంలో వాళ్ళ ఇంటిపేరు ఉన్న లాయర్ ని (అది యాదృచ్చికంగా జరిగింది ) కలిసి కొంత డబ్బు కోర్ట్ ఫీజుల కోసం చెల్లించి మరీ ఆమెకి నోటీస్ పంపటం జరిగింది. ఒకసారి కోర్ట్ కి హాజరు కాలేదు,రెండవసారి హాజరు అయింది. డబ్బు ఇవ్వాల్సిన సంగతి వాస్తవమే నని, తన ఆర్ధిక పరిస్థితి బాగోలేదని చెప్పుకుంది జడ్జి ముందు. మూడవసారి .. ఆ కేసుని తెనాలి కోర్ట్ కి బదిలీ చేసి ఆమె పేరిట ఆస్తులేమైనా ఉంటే వాటిపై దావా వేయమని జడ్జి గారు తీర్పు చెప్పారు.
నేను మళ్ళీ ఇంకోసారి కోర్ట్ ముఖం చూడదల్చుకోలేదు, ఆమె పేరిట ఆస్తి ఏముందో కూడా నేను తెలుసుకోదల్చుకోనూ లేదు, దావా వేసే పని చేయలేదు కూడా ! ఉదారంగా వదిలేసాను. ఎవరైనా ఏం సంపాదించుకుంటారు ? మణి అన్న ఆమె ఏమిటో అన్నది ఆ వూర్లో చాలా మంది చెప్పారు. అయినా సహాయం కోరి వచ్చిన ఆమెని నేను ఒట్టి చేతులతో పంపలేదు. నా ఇగో అక్కడ సాటిస్ పై అయ్యిందేమో కూడా ! ఇలా ఇద్దరు ముగ్గురు అధిక మొత్తంలో నాకు టోపీ పెట్టారు. ఆ చేదు అనుభవాలు, ఆర్ధిక నష్టం తర్వాత నేను చాలా ఆలోచించి చీరల వ్యాపారం మానేసాను. ఆ తర్వాత ఎంబ్రాయిడరీ షాప్ నిర్వహించడం లోకి మారిపోయాను. మా అబ్బాయి గుర్తు వచ్చినప్పుడల్లా అడుగుతూ ఉంటాడు. ఆ ఈమని ఆవిడ డబ్బులు ఇచ్చిందా అమ్మా ! అని. నేను నవ్వేసి ఊరుకుంటాను.
ఎందుకంటే .. నేను నీతిని నిజాయితీని నమ్ముకున్నాను. మంచితనం నటించడం కాదు మంచితనంగా నిలబడాలనుకున్నాను కష్టించే తత్వాన్ని అలవరచుకున్నాను. వ్యాపారం పేరిట లక్షలు రొటేషన్ జరిగేది కానీ లాభం మాత్రం మిగుల్చుకోలేదు. ఆరెకరాల భూమి అమ్మి, ఆర్ధిక భద్రత కోసం దాచుకున్న బంగారం అమ్మి ఆ వ్యాపారంలో పెట్టాను. పదేళ్ళ పాటు ఆ వ్యాపారం నా కుటుంబానికి తిండి పెట్టింది అంతే ! నష్టాలు చవి చూసానని నేను ఏ రోజు అనుకోలేదు.కొందరు ఒకదానికోసం వేరొకదాన్ని ఫణంగా పెడతారు. ఎవరి ఇష్టం వారిది. జడ్జ్ చేయడానికి మనమెవరిమి? ఆ మణి గారి గురించి కానీ ఆమె కూతురు గురించి కానీ ఇప్పటికీ ..నో కామెంట్. నా దృష్టిలో ఎవరి చేయి అయినా డబ్బుని ప్రయాణింప చేసే వాహకం మాత్రమే.. ! అర్ధవంతమైన జీవితాన్ని అర్ధం కోసం దిగజార్చుకునే వారు కొందరు.
ఒక టీవి యాడ్ లోనే కాదు నిజంగా నిజం కూడా ! డబ్బులు ఈజీగా రావు. వచ్చినా అది నిలవదు కూడా ! అది సత్యం.
(ఇంకొక స్టోరీ మళ్ళీ త్వరలో )
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి