పాపాయి మహత్యం

 

 పాపాయి మహత్యం

కొన్నాళ్ళు మనసంతా వరద తీసిన ఏరులా

మూడు నెలల కాలం మూడు క్షణాల్లా పరిగెత్తి 

గాలి రెక్కలమీదకి మళ్ళిపోయింది

పూవులన్నీ కొత్త సుగంధాలు విరజిమ్మాయి

 ప్రతి కొమ్మా మరిన్ని పూవులు ఎక్కువే పూసింది 

ప్రతి పువ్వు మరికొన్ని రేకులు అదనంగా విరిసింది 

తువ్వాయి లాటి పాప కోసం మల్లెల్లో మల్లెగా 

తీవెల్లో లేత నునుపైన చిరు తీ వె గా

పాప తోటంతా కల దిరిగి 

ఆకు ఆకులో ఒక కలను చిత్రించింది 

ఆ చిన్నారి పాదానికి అంటి ఆ తొవ్వలలోని దుమ్ము 

ఎంత బంగారమై మురిసిపోయిందో 

పాపకన్నా సొగసైన పూలు ఎక్కడ 

పాప వెన్నెల నవ్వుకన్నా 

తెల్లని మల్లెలెక్కడ విరిసేయి గనుక 

కలువ లెంతగా కళ్ళు విప్పార్చి విరిసేయని 

పాప నల్లని తుమ్మెదల కళ్ళు చూసి....

పాప లోకంలో పాపయి మైమరచిపోయింది 

ఒక నాయనమ్మ 

పాల నురుగై ఎగసింది

నిండు పౌర్ణమై కల కలా నవ్వింది నాయనమ్మ