కథల పరిచయం లేబుల్‌తో ఉన్న పోస్ట్‌లను చూపుతోంది. అన్ని పోస్ట్‌లు చూపించు

22, మార్చి 2023, బుధవారం

అనగనగ…

కొందరు కథకులు కవులు ప్రపంచ కథల దినోత్సవం ప్రపంచ కవితా దినోత్సవం.. అంటూ రెండూ వరుసగా వచ్చాయని వున్నాయని గుర్తు చేసారు. పాఠకుడికి రోజూ కథ కవిత దినోత్సవమే కదా! కథ గురించి రాసిన మంచి కథ గురించి చెప్పుకుందాం. .. అనుకున్నాను.

కథ అనగానే నాకు నాయనమ్మ చెప్పిన కథలే జ్ఞాపకం వస్తాయి.

నాయనమ్మా ఈ కథ నీకు యెలా తెలుసు నీకు యెవరు చెప్పారు అని అడగడం తెలియని వయస్సులో అమాయకంగా ఆమె చెప్పే కథ వింటూ.. ఆశ్చర్యపోతూ అనుమానంగా ఆలోచిస్తూ కళ్ళ మూసుకుంటే ఊహా ప్రపంచంలో అనేక దృశ్యాలు మెదులుతూ కళ్ళు తెరిస్తే అవన్నీ మాయమై అయ్యో అవన్నీ యేమైపోయాయని దిగులుపడుతూ.. మళ్ళీ యేదేదో వూహించుకుంటూ కళ్ళు మూసుకుంటే కనబడే వేరొక దృశ్యాలు నిరాశ పెడితే వుసూరుమంటూ.. నాయనమ్మ చెప్పే కథలకు ఊ కొడుతూ ఊ కొడుతూ.. నిద్రలోకి జారుకోవడం. కలల మధ్యలో పొంతనలేని కథలకు కలవరింపులతోనో గావుకేకలతో యింట్లో అందరినీ నిద్ర లేపడం... అవ్వన్నీ యిపుడు తలుచుకోవడం మధురంగానే వుంటాయి.

ఇప్పుడు నా మనుమరాలికి కథ చెబుతుంటాను. ఐ పాడ్ కనబడకపోతేనో టివీ పెట్టకపోతేనో మెల్లగా నాయనమ్మ పక్కన చేరి కథ చెప్పుకుందామా అని అడుగుతుంది. అనగనగా వొక రాజు అంట అనే కథ తనకు చెప్పడం వచ్చేసాక మరికొన్ని కథలు చెబుతుంటే ఊ హూ.. అంటూ కళ్ళు విప్పార్చుకుని చెవులు రిక్కించి శ్రద్దగా వింటూ వుంటుంది. విశ్యజనీయమైన ముచ్చట కూడా యిది..

కథ గురించి చెప్పుకుని ఆ తర్వాత కథ చదివేద్దాం

కథ మనది కాదని కొందరంటే.. భలే వారు కథ మనది కాకపోడమేమిటీ? మనమేమి కథను విదేశీయుల నుండి అరువు తెచ్చుకోలేదు. విదేశాల్లో short story పుట్టకముందే మనకు సంస్కృతంలో కథలు ఉప కథలు వుండేవనే ఆధారాలు వున్నాయని చెపుతారు. లిపి పుట్టకముందు వాగ్రూపంలో కూడా కథలు చెప్పుకునేవారు. తరతరాలుగా కథ సజీవ స్రవంతిలా ప్రవహిస్తూనే వుందని వుండబోతుందని కొందరు అన్నారు.

నేను పరిచయం చేయబోతున్న కథ “ఏ నాటికి ముగియని కథ” రచన.. యు ఆర్ అనంతమూర్తి. కన్నడ రచయిత. కన్నడంలో రాసిన యీ కథ శంకరగంటి రంగాచార్యులు తెలుగులో అనువాదం చేసారు. ఈ కథ గురించి సూచనాప్రాయంగా చదివి వెబ్ అంతా వెదికాను. ఒక కథల ప్రేమికుడు యీ కథను పంపించారు. ఈ కథలో వొక సౌందర్యం వుంది. భావుకత వుంది.తరతరాల పాటు విస్తరించిన ప్రయాణం వుంది. అదే ఈ కథను మర్చిపోనివ్వని కథగా నిలిపింది. ఇది మీ కథ నా కథ అందరి కథ. కథ చదివాక భలే వుంది కథ.. నిజమే కథ.. మన అవ్వలకు యెవరు చెప్పారో యీ కథ అనుకుంటాం..

తొంభై యేళ్ళు వున్న వొక వృద్ధుడు తన భార్య మునిమనుమడికి చెపుతున్న కథ ను వింటూ.. తన బాల్యం గురించి జ్ఞాపకం చేసుకుంటాడు. తన మునిమనుమడు లాగే తాను కూడా అవ్వ వొడిలో పడుకుని ఆమె చెప్పే కథను వింటూ… తర్వాత ఏమైంది కథ అయిపోయిందా అని అడిగేవాడినని గుర్తుచేసుకుంటాడు. ఆమె కథ అయిపోలేదని అయిపోదు కూడా అని చెబుతూ వుంటుంది. నాలుగైదు తరాలు ఆ కథను వింటూ తన కొడుకులు మనుమనుమలు మునిమనుమలు ఆ కథ వింటూనే వుంటారని ఆ ముదుసలి భార్య కథను సాగదీసి సాగదీసి యింకా యేవో జతకూరుస్తూ కథ చెబుతూనే వుంటుందని విసుగుపడుతూనే ఆ కథ ముదుసలికి యెవరు చెప్పివుంటారు నేనే కదా చెప్పి వుంటానని యవ్వనకాలం నాటి ఆలు మగల సరాగాలను గుర్తుకు తెచ్చుకుంటాడు. సాధారణంగా జేజమ్మలు అమ్మమ్మలు నాయనమ్మలు చెప్పినట్టు కథ కంచికి మనమింటికి అని తేలికగా ముగించి పిల్లలను నిద్రపుచ్చే కథ ను ఆ అవ్వ చెప్పదు. ఆ కథ యేమిటంటే..

ఆ కథ ఒక రాకుమారుడు రాకుమారి ప్రేమను వారు మరణించాక వారిరువురు మళ్ళీ మళ్ళీ పుట్టడం ఒకో జన్మలో కలిసి వుండటం వొకో జన్మలో యెడబాటుతో దుఃఖించడం.. తో కథలో అనేక మార్పులు కూర్పులు చేరుతూ కథ సాగిపోతూనే వుంటుంది. స్త్రీ పురుషుల మధ్య ప్రేమ అనురాగబంధం అది వొక జన్మతో తీరిపోయేదికాదని ఏడేడు జన్మల వరకూ అది ముడిపడే వుంటుందని అవ్వ చెప్పే కథ అంతర్లీనంగా బోధిస్తూ వుంటుంది. ఆ తర్వాత ఏమైంది కథ అయిపోయిందా అని పిల్లలు అడుగుతూనే వుంటారు. కథ అయిపోతే ఈ ప్రకృతి లో చెట్లు కాయలు కాయవు తీగలు పూలు పూయవు అని అవ్వ చెప్పే వుంటదని అది తను భార్యకు చెప్పే వుంటానని ముదుసలి పురుషుడు అనుకుంటూ వుండగా రచయిత కథ ను ముగిస్తాడు.

అనాదిగా స్త్రీ పురుషులిరువురూ వొకరి కోసం వొకరు పుడుతూనే వుంటారు. ప్రకృతిలో వివిధ రూపాల్లో జీవిస్తూ మరణిస్తూ వుంటారు.. అదొక కాల జీవ ప్రవాహం. అది కొనసాగుతూనే వుంటుంది.

కాలమూ ప్రవాహం జీవితం వెనక్కి మళ్ళటం అంటూ వుండదు అనేక మార్పులు చేర్పులు చేసుకొంటూ ముందుకు సాగిపోవడమే .. .. ఇదెన్నడూ

కంచికి చేరని కథ.. తరతరాలు వంశపారంపర్యంగా అవ్వలు పిల్లలకు చెప్పే కథ లాంటి కథను యీ రచయిత యెంత హృద్యంగా చెప్పాడో..

మీరూ చదవండి యీ కథ. .. ..

అనగనగా.. అనగనగా.. ఒక రాకుమారుడు ఒక రాకుమారి..

….. అంట.. కథ చదివించేది.. రేపు అంట..( పైన వున్న టపాలో.. )

12, ఏప్రిల్ 2020, ఆదివారం

చుక్క పొడిచింది

ఈ రోజు మూడు కథలు చదివాను..

కరివేపాకు, చెప్పుకింద పూలు, చుక్క పొడిచింది..

కథా సంపుటి పేరు: చుక్క పొడిచింది.
రచయిత: పాలగిరి విశ్వ ప్రసాద్

కథలపై నా చిరు అభిప్రాయం..

డబ్బును జీవన సోపానాలుగా మార్చుకునే వాడికి ప్రేమంటే ఏమిటో ఎప్పటికీ అర్దం కాదు. అది ఉప్మా తినేసి వదిలేసిన కరివేపాకు లాంటిది. ఈ కథ చదివాక అప్రయత్నంగా “చలం” గుర్తొచ్చారు. రచయిత వొప్పుకుంటారో లేదో!

చెప్పుకింద పూలు.. కథలో తరతరాల అణచివేత కనబడినా.. అవి అప్పటి పరిస్తితులు.ఈనాటికి దళితుల ఆలోచనలు ప్రగతి బాట పట్టినట్లు కాస్తంత వారి జీవితాలలో చిరుదీపాలు వెలిగాయనే చెప్పచ్చు. చదువుకున్న యువతలో నాకు ఆనాటి శీనడు కనబడ్డాడు. అయితే కథలో రచయిత ఆశాభావం కనబడలేదు. నిసృహ మాత్రమే కనబడింది. ఈ కథకు మాండలికం ప్రాణం పోసింది.

చుక్క పొడిచింది.. ఈ కథ రాసిన కాలానికి ఈకథ గొప్ప ఆలోచన. ప్యాక్షన్ రాజకీయాల మధ్య వేట కొడవళ్ళకు బాంబులకు బలై పోయిన మగవారి కథ. కానీ భర్తల మరణాన్ని తేలిగ్గా తీసుకోని భార్యల కక్ష కార్పణ్యాల విశ్వరూపం ఎలా వుంటుందో ఆ స్త్రీలు ప్రత్యర్ది వర్గం వారి చావును చూడటం కోసం దేనినైనా ఫణంగా పెడుతూ.. అనుకున్న దానిని సాధించేవరకూ .. ప్రశాంతంగా వుండలేరనే విషయాన్ని చెబుతూనే .. అంతకుముందులాగానే ప్రత్యర్ది దొంగ దెబ్బకు కక్షకు బలైపోయిన తన భర్తఎడబాటును జీర్ణించుకుంటూ ఇంకొక తరం.. అలాంటి కక్షలకూ కార్పణ్యాలకు గురి కాకూడదని వీలైతే కుటుంబం మొత్తాన్ని లేకుంటే తన బిడ్డలను దూరంగా తీసుకొని పోవాలని నిర్ణయించుకున్న సుజాత కథ.. ప్యాక్షన్ రాజకీయ కుటుంబాలలోని స్త్రీల ఆలోచనకు అద్దం పట్టింది. ఈ కథ వచ్చి 22 సంవత్సరాలైంది. ఒక సామాజిక అంశాన్ని సృశించి.. చైతన్యవంతమైన మార్పును కోరుకుంటూ సుజాత పాత్రను తీర్చిదిద్దిన విధానం రచయిత ఆలోచనలనూ ఆరోగ్యకరమైన శాంతియుత జీవన విధానం పట్ల వున్న ఆకాంక్షను తమ ప్రాంతంలో జరిగే విధ్వంస జీవన విధానం పట్ల వెగటును పట్టి ఇచ్చాయి.
ఇంకొక కథ "పాములు " విలాస జీవనానికై నైతిక విలువలను ఫణంగా పెట్టె భార్యాభర్త కథ ... సమాజంలో అంతస్తుల పట్ల పెరుగుతున్న వ్యామోహాన్ని నయా ధనవంతుల మేడిపండు జీవితాన్ని కళ్ళకు కట్టినట్లు చూపించింది.

ఈ రచయిత ఇకపై సంజాయిషీ చెప్పకుండా మరిన్ని మంచి కథలను అందించాలని కోరుకుంటాను. డిమాండ్ చేస్తున్నాను.

పి.రామకృష్ణారెడ్డి గారు కేతు విశ్వనాథరెడ్డిగారు, బండి నారాయణ స్వామి గారు ఈ కథలకు మంచి కితాబుని ఇచ్చారు.

మిగతా కథలు కూడా చదవాలి. చదవకుండా ఆపలేవు కూడా. ఈ సంపుటిలో మొత్తం పది కథలు ఉన్నాయి. ఏ కథకు ఆ కథ చదవదగిన కథ. గుర్తుండిపోయే కథలు.

ధన్యవాదాలు పాలగిరి విశ్వ ప్రసాద్ గారూ.. మీ కథల సంపుటి అడిగి మరీ తెప్పించుకుని.. ఈ రోజుకు చదవగల్గాను.

27, మార్చి 2020, శుక్రవారం

ఉజ్వల రచనా శిల్పం "దీపశిఖ "

సాహిత్యం యొక్క పరమార్దం హృదయాలను వైశాల్యం చేయడం..

రచయితలకు క్రాంతి దర్శనం ఊహలలో దొరుకుతుంది. అర్దం చేసుకోగల పాఠకులకూ దొరుకుతుంది. కానీ రచనలలో రచయిత వెళ్ళినంత దూరం మనిషి వెళ్ళలేడు. అది అర్దం చేసుకుని సమకాలీనతను ప్రతిబింబిస్తూ రచనలు చేయగలవారు మాములు రచయితలు గానూ.. విపరీతధోరణులను సాహిత్యంలో ప్రవేశపెట్టినవారిని సంచలన రచయితలగానూ గుర్తించడం లెక్కించడం సర్వసాధారణమైపోయిన రోజులివి.

రచయిత వెళ్ళినంత దూరం పాఠకుడు వెళ్ళగల్గినపుడు.. వ్యక్తి స్వేచ్ఛకు ప్రాముఖ్యత ఏర్పడుతుంది. సమాజానికి వ్యక్తికి దూరం పెరుగుతుంది. సమాజంలో ఇమడలేని మనిషి బాహ్య అంతర్యుద్దాలతో అలసిపోతాడు.అలసిపోతూ కూడా తాము కోరుకున్నదానిని సాధించుకుంటారు. అయితే రచయిత సమాజంలో ప్రస్తుత విలువలుకు అనుగుణంగా నడుచుకుంటూనే ఎవరిని నొప్పించకుండా తాను చెప్పే విషయాన్ని వొప్పిస్తూ ..అది సామాన్యమైన విషయమే అని పాఠకుల చేత ఒప్పింపజేస్తూ కథ వ్రాయడం కత్తి మీద సాములాంటిదే. అలాంటి కథను నేను చదివాను. ఆ కథ పేరు దీపశిఖ . కథా రచయిత శ్రీమతి వాడ్రేవు వీరలక్ష్మి దేవి. ఈ కథ ఇతివృత్తం మనకు అక్కడక్కడా తారసపడేదే. అయితే జనబాహుళ్యంలో కుహనావిలువలతో బ్రతికే సమాజంలో ... నీతి తప్పి (??) ఒకడుగు ముందుకు వేసి బిడ్డను కనీ తాను అనుకున్నట్లు ఆ బిడ్డను పెంచిన విషయమే ఈ కథ. ఇష్టమైనదాన్ని కావాలనుకున్నప్పుడు హింస లేకుండా దానిని సాధించడం సాధ్యమా అని ప్రశ్నిస్తుంది కూడా ...

స్త్రీలు పిల్లలను కనడానికి ఎంత ఇష్టపడతారో తనకు ఇష్టమైన పురుషుడి ద్వారా అక్రమ సంబంధం యేర్పరచుకుని పిల్లలను కనడానికి అంతగా ఆలోచిస్తారు జంకుతారు. పిల్లలను కనడానికి పురుషుడితో కూడిక ఇష్టమైనది కాకపోయినా పిల్లలకోసం అయిష్టంగానే కళ్ళుమూసుకుని .. వంశం నిలబెట్టడం కోసం హింసను అనుభవిస్తారు కొందరు.ఒక వివాహిత స్త్తీ తనకు కల్గిన ఇద్దరు పిల్లల తర్వాత తనకి ఇష్టమైన ప్రియుడుతో కూడి ఇష్టంగా బిడ్డను కనీ మిగతా బిడ్డలకన్నా అమితంగా ప్రేమించి అపురూపంగా పెంచుతుంది. ఆ విషయాన్ని కూతురికి ఆ తల్లి ఎలా తెలియజేస్తుంది ..కూతురు ఆ విషయాన్ని ఎలా స్వీకరిస్తుంది .. వివాహం కాకుండానే తల్లి కాబోతున్న తన రూమ్మేట్ కి ఏమి భోదిస్తున్నది అన్నదే .. ఈ "దీపశిఖ" కథ. రచయిత చెప్పిన తీరు వలన ఈ కథకు ఒక గొప్పదనము ఆపాదించబడింది. అంతే కాక కుటుంబాలలో వ్యక్తుల ఇష్టాన్నో లేదా వేరొకరకమైన సంబంధాన్నో చూసి చూడనట్లు వదిలేస్తూ పరోక్షముగా సహకరించడం అన్నది అత్యంత సాధారణ విషయంగా ఉంటుందనేది సూక్ష్మప్రాయంగా చెప్పబడింది. ఈ రచయిత కాకుండా వేరొక రచయిత ఈ కథను వ్రాస్తే ఎలా ఉంటుందో ఆలోచించుకుంటే ... చాలా విమర్శలు వస్తాయనే అభిప్రాయం కూడా యేర్పడింది.

ఈ కథ చదివేముందు ...మీకు నేను ఎరిగిన కొన్ని విషయాలను చెప్పదలచాను. ఆ విషయాలకు కథకు ఏమిటి సంబంధం అని అడగకండి. సంబంధం ఉందని నేను అనుకున్నాను కాబట్టీ .. ఆ విషయాలను ప్రస్తావించడం జరిగింది.

నా చిన్నప్పుడు జరిగిన కొందరి విషయాలు నాకు బాగా జ్ఞాపకం. ఆ విషయాల గురించి తప్పొప్పుల బేరీజు వేయడం నాకప్పుడే చూఛాయగా తెలుసు. నాకే కాదు నాతోపాటు గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో పెరిగిన అదే వయస్సు పిల్లలకు కూడా.. తెలుస్తుంది. అది పెద్దలు మనకు ఉగ్గుపాలతో నేర్పిన సంస్కారం లేదా విలువలు కావచ్చు. మా ఇంటి వెనుక వాళ్ళకు ఒక అమ్మాయి వుండేది. కుడిఎడమగా మా అమ్మ వయస్సు ఆమెది. మా అమ్మ వివాహం చేసుకుని కోడలిగా అడుగుపెట్టిన ఏణర్దానికి ఆమెకు వివాహం అయిందట. మా ఊరికి కొద్ది దూరంలోనే ఆమె భర్త ఊరు. కానీ ఆమె ఎపుడూ అత్తగారింట్లో వుండేది కాదు. ఆమె నాణ్యమైన నల్లని నలుపుతో తీర్చిదిద్దిన శిల్పంలా బారు జడతో అందంగా వుండేది. ఆమె భర్త ఆమెకు భిన్నంగా కొద్దిగా పొట్టిగా ఎత్తుపళ్ళుతో ఏమంత అందంగా కనిపించేవాడు కాదు. నాకు ఉహ తెలుస్తూ వుండేటప్పటికి ఆమెకు నా వయస్సున్న కొడుకు వున్నాడు. ఆ పిల్లాడు మాతో ఆడుతూ పాడుతూ వుండేవాడు. ఆమె భర్త పది పదిహేనురోజులకు ఒకసారి వచ్చి ఆమెను కొడుకును తీసుకువెళతానని బలవంత పెట్టినపుడల్లా.. ఆమె తల్లి అల్లుడిని పట్టరాని కూతలు తిడుతూ.. నీ ఇంట్లో కూటికి గతిలేదు నీళ్ళ మజ్జిగ చుక్కకు గతిలేదు నా కూతురిని పంపను. కావాలంటే నా ఇంట్లోనే పాలేరుగా పడివుండు అని తిట్టిపేసేది.

ఇక ఆ కూతురేమో సినిమాలో వాణిశ్రీ లాగే పైట వేసుకుని బిగుతు జాకెట్ ధరించి నిత్యం సన్నజాజులు ధరించి.. వయసున్న మగవాళ్లతో పరాచికాలు ఆడుతూ వుండేది. నేను చెంబు తీసుకుని పాటి మీదకు వెళ్ళినపుడో తోటి పిల్లలతో కలిసి ఆడుతున్నప్పుడో నాకు బాబాయి వరుసయ్యే ఆయనతో కలిసి గడ్డి వాముల దగ్గర కనబడేది. అప్పటికి ఆ కనబడటం అనేది పూర్తిగా అర్దం కాకపోయినా అది నాకు తప్పుగా అనిపించేది. అపుడపుడు పెద్దవాళ్ళ మాటల్లో.. ఆ తులసమ్మ కూతురిని మొగుడితో కాపరానికి పంపివ్వదు. దానిపై మన ఇంటి మొగాడికి కన్ను పడకుండా కాపలాకాసుకోలేక చచ్చే చావొచ్చింది అని తిట్టుకోవడం వినబడి మొత్తానికి ఆమె చేస్తున్నది తప్పని బాగా అర్దమైంది. కొన్నాళ్ళకు ఆమె మళ్ళ్ళీ గర్బవతి అయి.. పండంటి బిడ్డను కన్నది. ఆ బిడ్డను చూసి మా వాళ్ళు చుట్టుపక్కల వాళ్ళు చెవులు కొరుక్కొనే వాళ్ళు. తర్వాత బిడ్డలను వెంటబెట్టుకుని భర్త వెంట కాపురానికి వెళ్ళిపోతే పీడా విరగడైంది అని మెటికలు విరుస్తూ తిట్టి పోసిన ఆడవాళ్ళను చూసాను.

నా బాల్యం కనుమరుగై యుక్తవయస్కురాలినై పెళ్ళి అయి నాకెక బిడ్డ పుట్టాక హఠాత్తుగా మా ఇంటి వెనుక వున్న తులసమ్మ కూతురిని ఆమె చిన్న కొడుకును చూసి ఆశ్చర్యపోయాను. ఎందుకంటే ఆమె చిన్న కొడుకు నాకు బాబాయి వరసయ్యేతను ఎలా వుంటాడో అచ్చుగుద్దినట్టు అలాగే వున్నాడు. నాలో ఎన్నో ఆలోచనలు. అంత స్పష్టంగా మరొకరి రూపంలో తన ఇంట్లో తన బిడ్డగా చెలామణీ అవుతున్న ఆ బిడ్డను.. ఆమె భర్త ఎలా భరించగల్గాడు? లేదా అతనికసలు భార్య యొక్క ఆ అక్రమ సంబంధం గురించి తెలియదా.. ? తెలియకపోవడానికి ఆస్కారమే లేదు అంత చిన్న చిన్న పక్క పక్కనే పల్లెటూర్లలో చాలా విషయాలు దాయాలని చూస్తే దాగేవి కూడా కాదు. కానీ.. ఆ తండ్రి బిడ్డను ప్రేమించి పెంచి పెద్ద చేసి తన ఆస్తి మొత్తాన్ని పెద్ద కొడుకుకు కొంచెం కూడా ఇవ్వకుండా రెండవ కొడుకుకే వ్రాసి చనిపోయాడు. ఇక ఆమె భర్తతో కలిసి చేసిన కాపురంలో ఎన్ని అనుమానాలు అవమానాలు భరించిందో కానీ.. చిన్న కొడుకంటే ఆమెకు పంచప్రాణాలు. అతనిని ప్రత్యేక ఇష్టంతో చూసేది.

ఇక మా బాబాయి వరుసయ్యే ఆయనతో ఆకర్షణలో పడిపోయి భర్త దగ్గరకు కాపురానికి వెళ్ళకుండా హిస్టీరియా వచ్చినట్లు ప్రవర్తించే మా బంధువుల అమ్మాయి గుర్తుకొస్తూ వుంటుంది.,ఆమెను భార్య చనిపోయున పెద్ద వయస్సు ఆస్తిపాస్తులున్న పిల్లల తండ్రికిచ్చి వివాహం చేసారు. ఆమె ఆ భర్తతో సరిపెట్టుకోలేక ఎదురుగా ఆకర్షణీయంగా ఉంగరాల జుట్టతో దబ్బపండులా మెరిసిపోయే నవ యువకుడితో సంబంధం పెట్టుకుని భర్త దగ్గరకు వెళ్ళమంటే పిచ్చి పట్టినట్లు ప్రవర్తించేది.

ఇవి వివాహం ముసుగులో కనబడే వ్యక్తి ఆకర్షణ లేదా ప్రేమ లేదా మరొకటో.. పెద్దలు పిల్లల మనసులను అర్దం చేసుకుని వివాహం జరిపించనపుడు వారు తమ అంతరంగాల్లో మరొకరిని జపిస్తూ వారి కోసం తపిస్తూ.. కోరికలతో జ్వలిస్తూ తమను తాము మోసం చేసుకుంటూ జీవిత భాగస్వామికి ద్రోహం చేస్తూ.. వుంటారు. అటువంటి భార్యలను భరించే భర్తలూ వుంటారు. తనకు పుట్టిన బిడ్డ కాదని తెలిసినా ఆ బిడ్డలను ప్రేమించే భర్తలు భార్యను క్షమించే భర్తలు వుంటారని తర్వాత తర్వాత అర్దం చేసుకున్నాను. స్త్రీలు కూడా తనకు యిష్టమైన పురుషుడితో కూడి.. అతని బిడ్డను అపురూపంగా నవమాసాలూ మోసి కనీ యిష్టంగా పెంచే వాళ్ళు వుంటారు. ఇందులో తప్పొప్పులను మనం బేరీజు వేసుకున్నట్లు వుండకపోవచ్చు. మన ఆలోచనలకు అందని ఇంకొక కోణం వుండవచ్చు. స్త్రీ పర పురుషుడితో కూడిన ప్రతి సమాగమూ.. అనైతికం కాకపోవచ్చేనేది.. కొంచెం సానుభూతితో చూడాల్సిన విషయంగా .. అర్దం చేసుకోవాలని ఈ కథ చదివాక నాకు అర్దమైంది. అలా అని అక్రమసంబంధాలను ప్రోత్సహిస్తున్నామని అనుకోకూడదు. మనకు తారసపడిన విషయాలను ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలో మాత్రం తెలుస్తుందని చెప్పడమే నా ఉద్దేశ్యం.

ఈ కథ చదివాక నేను ఎరిగిన ఆ ఇద్దరు స్త్రీలు నాకు మరింత అర్దమయ్యారు. వారిద్దరినీ నేను ఇపుడు అసహ్యించుకోవడం మానేసి.. మాములు స్త్రీలగా చూడగల్లుతున్నాను. సాహిత్యం యొక్క పరమార్దం హృదయాలను వైశాల్యం చేయడం.. మానసిక పరివర్తన కల్గించడం కొత్త ఆలోచనలను రేకెత్తించడం అంటే ఇదేనని నాకు అర్దమైంది. వీరలక్ష్మీదేవి గారికి ధన్యవాదాలు .. ఇంతమంచి కథను వ్రాసినందుకు అభినందనలు.

"దీపశిఖ " కథ లింక్ లో ఇక్కడ చదవవచ్చు

"కొండఫలం" కథల సంపుటిలో కూడా చదవవచ్చు ..

25, మార్చి 2020, బుధవారం

నా బ్లాగ్ మరియు కథలపై పత్ర సమర్పణ

కొద్దిగా ఆలస్యంగా పంచుకుంటున్న విశేషం.

47 రోజులకు ... నా గోడపైకి మళ్ళీ తిరిగి వచ్చాను. .నా రాకకు కారణం ... కొంచెం సంతోషంగా అనిపించడమే ...

నా చుట్టూ వున్న స్త్రీల జీవితాలని, వారిపై వున్న అణచివేతని చూస్తూ వున్నప్పుడు అందులో నన్ను నేను చూసుకుంటాను. అప్పుడు నేనూ తోటి స్త్రీల పక్షాన నిలిచి కవిత్వపు జెండానవ్వాలనిపిస్తుంది. నేను విన్నవి, కన్నవి యిన్ని బాహ్య ప్రపంచపు బాధలు నాకు నిద్ర లేకుండా చేసి కలవరపెడతాయి ... అపుడవి కథలుగా రూపం సంతరించుకుంటాయి. వాటిని నా చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచం గుర్తించి స్పందన తెలిపినప్పుడు ... నాతో పాటు మరికొందరు సమస్యలను బాధలను గుర్తిస్తున్నారని తెలిసి కొంత తెరిపినపడతాను.

ఇంతకీ విషయం యేమిటంటే ...నా ఫోన్ నెంబర్ కోసం google search చేస్తున్నట్లు నేను గమనించాను. వివరాలు చూద్దామని వెళితే ... ఇటీవలే ప్రచురితమైన ఒక సమీక్ష చదివి ... సంభ్రమాశ్చర్యాలకు లోనై ... వివరంగా చదువుకుంటూ వెళ్ళాను. నేను pen down చేసినప్పుడల్లా ... నన్ను మళ్ళీ నిలబెట్టేవి .ఇలాంటి ఉత్తేజాలే !

Pratyusha Velaga... deportment of English Sri Padmavati Viswavidyalayam ... నేను వ్రాసిన కథలపై సమీక్ష చేయడం (థియరి లో పేపర్ సమర్పించడం )..ఆనందం కల్గించింది ... Thank you so Much ప్రత్యూష .. http://www.jctjournal.com/gallery/107-feb2020.pdf

jctjournal.com gallery లో నేను కనుగొన్న ... ఈ వ్యాసాన్ని మీరు కూడా ఇక్కడ చూడవచ్చు . ప్రత్యూష కి ధన్యవాదాలు.

వీలు చూసుకుని తనతో ఒకసారి మాట్లాడాలి . నా బ్లాగ్ ని కథలను ఆ అమ్మాయి క్షుణంగా చదివింది . రెండు రోజులు తర్వాత తెలిసింది ..తను పద్మావతి వడ్లమూడి గారి అమ్మాయని. మరింత సంతోషంగా ఫీల్ అయ్యాను. పద్మ గారు కూడా చాలా సంతోషంగా ఫీల్ అవుతున్నానని చెప్పారు.

https://drive.google.com/…/191TgMwpNAvjdOHEhBAwTX4B6w…/view… లింక్ ఇక్కడ ప్రక్కనే తెరవవచ్చు > నా బ్లాగ్ మరియు కథలపై ఆంగ్లంలో పత్ర సమర్పణ

కచ్చప సీత

నేను ఊర్మిళ నిద్ర గురించి చదివిన కథలలో మూడవది .. ఇటీవలే చదివాను . " కచ్చప సీత " తల్లావజ్జల పతంజలి శాస్త్రి . ఆ కథ మార్చి 2020 చినుకు మాస పత్రికలో ప్రచురింపబడింది .

..ఆ కథపై ... నా చిరు వ్యాఖ్యానం .. ఇంకా ఎక్కువచెప్పి రచయితను పలుచన చేయదల్చుకోలేదు .

బాహ్యప్రపంచం నుండి తనను తాను వేరు చేసుకేవడం అంటే లోపలికి ముడుచుకోవడం. ఆ ముడుచుకోవడం కూడా తనను తాను శోధించుకోవడం కోసం. ఆత్మశోధన తనను తాను దృఢంగా నిలబెట్టుకోడానికి నిశ్చలంగా నిర్వీకారంగా మనగల్గడానికి దోహదం చేస్తాయి. మానవ సంబంధాలు అనుబంధాలన్నీ కర్తవ్యాలు కాదు బాధ్యతలు. బాధ్యతలు మోసే వ్యక్తులు ఎల్లప్పుడూ నొప్పిని కూడా భరిస్తూ వుండాలి. నొప్పిని భరించలేక ఊర్మిళ తనను తాను శోధించుకుంటూ బాహ్యప్రపంచపు ఉనికిని మర్చి నిద్ర అనే యోగ స్థితిలోకి వెళ్లిపోయింది. అది మరలా లక్ష్మణుడో లేదా ... సీత వచ్చి కలిసేవరకూ ...
ఆ కథను పైన ఇచ్చిన లింక్ లో చదవవచ్చు ...

కథను చదవడానికి వీలుగా .. డౌన్లోడ్ చేసుకుని చదవండి ప్లీజ్ .

15, మార్చి 2020, ఆదివారం

విముక్త - ఓల్గా

నా బ్లాగ్ వీక్షకుల సంఖ్య అయిదు లక్షలకు పైగా నమోదు అయింది. చాలా రోజులనుండి స్తబ్ధత నెలకొని వుంది యేమీ వ్రాయడం లేదు. కానీ .. ఇవాల్టి ఈ సందర్భాన్ని వేడుక చేసుకోవాలనిపించింది .. నా అభిమాన రచయిత "ఓల్గా " గారి రచన "విముక్త " కథను అభిమానంగా పోస్ట్ చేస్తున్నాను . ఓల్గా గారి అనుమతి తీసుకోలేదు. కొందరు మిత్రులు ఈ కథ చదవాలని కోరినందువల్ల.. ఈ కథను ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నాను. మీరందరూ చదివి ఆనందిస్తారని ఆలోచిస్తారని కోరుకుంటూ ... "ఎన్నడూ విచారణకు అంగీకరించకూ సీతా " అని అహల్య హెచ్చరిక ..ఈ కథ ముగింపులో నాకు కనబడింది. ఈ అహల్య కథ చదవాలంటే "మృణ్మయ నాదం " కథ చదవాల్సిందే ! విముక్త కథల సంపుటి కొనుక్కోవాల్సిందే .. విముక్త కథలు కన్నడం తమిళం నేపాలీ ఒరియా హిందీ ఇంగ్లీష్ భాషల్లో అనువాదం అయ్యాయి . ఈ విముక్త కథల సంపుటికి ఓల్గా గారికి కేంద్రసాహిత్య అకాడమీ అవార్డ్, తమిళంలో అనువాదం చేసిన గౌరీకృపానందన్ కి అనువాద సాహిత్యంలో కేంద్ర సాహిత్య అకాడమీ అవార్డ్ లభించింది . జి‌ఆర్‌కే మూర్తి .. ఈ కథను ఆంగ్లంలో అనువదించారు.చదవండి...

విముక్త

పధ్నాలుగేళ్ల వనవాసాన్ని, అనేక కష్టాలను దాటి అయోధ్యకు తిరిగి వచ్చిన సీతారామలక్ష్మణులను స్వాగతించటానికి అంతఃపురమంతా కదలి వచ్చింది ఒక్క ఊర్మిళ తప్ప.ఆత్రంగా వెతికిన సీత కళ్లకు ఊర్మిళ ఎక్కడా కనిపించలేదు. అత్తగార్ల ఆలింగనాలు, కుశలప్రశ్నలు, మాండవి శ్రుతకీర్తుల స్నేహపు పలుకులు, సేవలు - ఇవేవీ సీత మనసుకెక్కటం లేదు.ఊర్మిళ ఏది? ఆరోగ్యం బాగా లేదా? హడావిడి కొద్దిగా తగ్గిన తర్వాత చెల్లెలు శ్రుతకీర్తిని దగ్గరకు తీసుకుని మెల్లిగా అడిగింది సీత. శ్రుతకీర్తి ముఖం వివర్ణమైంది. ఆమె ముఖం చూసి సీతకు భయం వేసింది."ఊర్మిళ కేమయింది? కుశలమే కదా?'' సీత ఆందోళన అర్థమైనా ఏం చెప్పాలో తెలియలేదు శ్రుతకీర్తికి. ఆమె ఊర్మిళను చూసి పధ్నాలుగేళ్లయింది."మాట్లాడకుండా అలా చూస్తావేమిటి? ఊర్మిళ ఏది? ఎలా ఉంది?'' సీత మరింత ఆందోళనగా అడిగింది."ఊర్మిళ ఎలా ఉందో నాకూ తెలియదు. అక్కను నువ్వెళ్ళిననాటి నుంచీ చూడలేదు.''సీతకేమీ అర్థం కాలేదు. తను పొరపాటుగా వింటున్నాననుకుంది. మళ్లీ గట్టిగా "శ్రుతకీర్తీ - నేను ఊర్మిళ గురించి అడుగుతున్నాను'' అంది."నేనూ ఊర్మిళ గురించే చెప్తున్నాను. మీరు వెళ్లాక ఊర్మిళ ఎవరికీ కన్పించలేదు. తన మందిరంలోంచి బైటికి రాలేదు. ఎవరినీ లోపలకు రానివ్వలేదు.''నిర్ఘాంతపోయింది సీత."ఎవ్వరినీ? అత్తగార్లను కూడా''"అవును. ఆమె గదిలోకి ప్రవేశం ఒక్క చారుమతి అనే దాసికే ఉంది. ఊర్మిళ యోగక్షేమాలు ఆమే మాకు చెబుతుంది.''సీతకు ఊపిరాడనట్లయింది.పధ్నాలుగేళ్లు మనుషులతో మాట్లాడకుండా - తన వాళ్లను చూడకుండా ఎట్లా ఉంది? అట్లా ఉండాలని నిర్ణయించుకుందంటే ఆమె మనసు ఎంత గాయపడి ఉండాలి. పధ్నాలుగేళ్లు. ఆమె రామలక్ష్మణులనూ, తననూ క్షమిస్తుందా?"ఇవాళ మేం వస్తున్నాం అన్న వార్త ఊర్మిళకు తెలుసా?'' శ్రుతకీర్తి తల దించుకుంది.సీత వెంటనే రాముని దగ్గరకు వెళ్లాలని చూసింది గానీ మంత్రులు, తమ్ముళ్ళు, పురప్రముఖులు మోహరించిన ఆ సమయంలో రామలక్ష్మణులను సమీపించటం అసాధ్యమనిపించింది.ఇంతలో శ్రుతకీర్తి ఒక స్త్రీని తీసుకొచ్చింది. "ఈమె చారుమతి.''సీత ఇంక ఆలస్యం చెయ్యలేదు."పదమ్మా - ఊర్మిళ దగ్గరకు వెళదాం.''"ఆమె ఎవరినీ చూడదు'' అంది చారుమతి ముక్తసరిగా."ఎవరివల్ల ఆమె అందరికీ దూరంగా బతుకుతోందో వాళ్లే వచ్చారని తెలిస్తే ఆమె వారిని తప్పక చూస్తుంది. పద.'' సీత చారుమతిని నడవమని కళ్లతోనే ఆజ్ఞాపించింది.

* * *

ఊర్మిళ మందిరం వందల యోజనాల దూరం ఉన్నట్లనిపించింది సీతకు. ఎంత నడిచినా రాదేం - అరణ్యవాసంలో ఉండగా లక్ష్మణుడితో పాటు ఊర్మిళా తమతో ఉంటే ఎంత బాగుండేది అనిపిస్తూ ఉండేది సీతకు. రామలక్ష్మణులు తమ పనులలో అరణ్య సంచారంలో ఉంటే తనూ, ఊర్మిళా కలిసి అరణ్య సౌరభాలను ఆస్వాదించేవారు గదా అనుకునేది.ఎందుకు లక్ష్మణుడు ఊర్మిళను తీసుకురాలేదు? ఆ విషయం ఎప్పుడు ప్రస్తావించినా మౌనం తప్ప పెదవి విప్పేవాడు కాదు లక్ష్మణుడు. తాము అడవికి వచ్చేప్పుడు అయోధ్యలో అంతా గందరగోళం. అయోమయం. దశరథుని అనారోగ్యం, కౌసల్య దుఃఖం, అంతఃపురమంతా అల్లకల్లోలమైంది. తాను రాముని వెంట వెళ్లటానికి అందరినీ ఒప్పించటమే పెద్ద పనయింది.తీరా సరయూనది దాటుతుండగా మనసు కాస్త స్థిమితపడ్డాక ఊర్మిళ తమతో రావటం లేదనే విషయం గట్టిగా మనసును తాకింది. ఊర్మిళ ఎక్కడా కనబడలేదనీ, తమకు వీడ్కోలు కూడా చెప్పలేదనీ గుర్తొచ్చాక సీతలో ఆందోళన పెరిగింది.రాముడిని పదే పదే ప్రశ్నించేది."ఊర్మిళ వస్తాననలేదా? లక్ష్మణుడు ఒంటరిగా వస్తుంటే ఆమె ఎంత దుఃఖించిందో! అరణ్యవాసం దుస్సహమనుకుందా? లక్ష్మణుడు అయోధ్యలో ఉంటేనే బాగుండేదేమో. మనకోసం ఊర్మిళను ఒంటరిదాన్ని చేసి రావడం సమంజసమా?'' ఇలా మాట్లాడుతున్న సీతను రాముడు సమయానుకూలంగా సమాధానపరిచేవాడు. భర్త ృహీన, పుత్రవియోగి అయిన అత్తగారికి అండగా లేకుండా సీత వనవాసానికి వచ్చేసింది కదా. మరి ఆమెకు ఊర్మిళ కూడా లేకపోతే ఎలా? ముగ్గురు అత్తగార్లకూ ముగ్గురు కోడళ్లయినా ఉండొద్దా. రాముడు ఇంకా ఎన్నో చెప్పేవాడు. అంతఃపురంలో నిర్వహించాల్సిన బాధ్యతలెన్నో ఉంటాయి. అవి మహారాణిగా కౌసల్య ఎంతో సామర్ధ్యంతో నిర్వహించేది. ఇప్పుడామెకు శక్తి చాలదు. ఆసక్తి అసలే ఉండదు. ఆ నిర్వహణ భారం ఊర్మిళ తప్ప ఎవరు మోయగలరు? "సీతా చెప్పు - ఈ విషయంలో నీకంటే ఊర్మిళ సమర్థురాలు కదూ? మనం అయోధ్యలో ఉన్నప్పుడు అమ్మ నీకంటే ఊర్మిళకు ఎక్కువ బాధ్యతలు అప్పజెప్పేది కదూ?'' "ఔను'' అని ఆలోచనలో పడేది సీత. ఊర్మిళ లౌకిక వ్యవహారాలలో చాలా సమర్థురాలు. చూపుతో శాసించగలదు. రాణీవాసాలలో జరిగే సమస్త విధులూ ఆమెకు తెలుసు. తండ్రి కూడా ఆ విషయంలో చెల్లినే ప్రశంసించేవాడు. "నీకు విలువిద్యలో, ఉద్యానవన విహారాలలో ఉన్న ఆసక్తి మిగిలిన విషయాలలో లేదమ్మా'' అనేవాడు.నిజమే. ఆ అంతఃపుర అధికారాలూ, వాటి నిర్వహణా సీతకే మాత్రం నచ్చేవి కావు. ఉద్యానవనంలో ఆటలు, విలువిద్యాభ్యాసం, ప్రకృతిలో సేదదీరటం యివే ఇష్టం సీతకు. అయోధ్యకి వచ్చిన తర్వాత కూడా అత్తగారినుంచి బాధ్యతలు తీసుకునే ఆసక్తి చూపించలేదు సీత. ఊర్మిళ మాత్రం కౌసల్య వెంటే ఉండేది.సీతకు అంతఃపురం కంటే అరణ్యమే హాయిగా ఉంది. ఇక్కడ స్నేహం చేయటానికీ, గౌరవించటానికీ మనుషులుంటారు. అధికారం చలాయించేందుకు కాదు. "నీకు ప్రియమైనది ఊర్మిళకు ప్రియమవ్వాలని లేదుగా. నువ్వు భూపుత్రివి. ప్రకృతి ప్రేమికురాలివి. ఊర్మిళకు నగరజీవితం, అంతఃపుర బాధ్యతలూ ప్రియం కావచ్చుగదా''రాముడెంత సముదాయించినా సీత ఊర్మిళ కోసం దిగులు పడేది భర్త వియోగాన్ని భరించటం అన్నింటికంటే పెద్ద కష్టం కదా -రావణుని చెరలో అదెంత పెద్ద కష్టమో సీతకు బాగా అర్థమైంది.సీత ప్రకృతి ప్రేమికురాలని తెలిసి రావణుడు ఆమెను అశోకవనంలో ఉంచాడు. ఆ వన సౌందర్యం వర్ణనాతీతం. మిథిలలో, అయోధ్యలో ఎక్కడాలేని వనవైభవం. రావణునివి పిచ్చి ప్రేలాపనలే గాని సీతను తేరిపార చూసే ధైర్యం కూడా లేదు. సీతకు అతను తృణప్రాయం.ఐనా అపహరణకు గురై పతి తన రక్షణార్థం వస్తాడని ఎదురుచూస్తూ కూర్చోవటం సీతకు నరకప్రాయంగా ఉంది.రాముడు వస్తాడు. రావణుని సంహరిస్తాడు. దీనిలో సీతకే సందేహమూ లేదు. తనను తాను రక్షించుకోగల శక్తిని నియంత్రించుకుని ఏ ప్రయత్నమూ చేయకుండా కూర్చోవటమే అసహనంగా ఉండేది. రాముని మనసు సీతకు తెలుసు. రావణసంహారం తానే చెయ్యాలనే రాముని సంకల్పం ముందు సీత ప్రతాపం వెనక్కు తగ్గక తప్పలేదు. "మన అనుబంధంలో మీకు చాలా ఇష్టమైనదేమిటి?'' అని అడిగింది సీత ఒకరోజు."నిన్ను కంటికి రెప్పలా కాపాడుకోవటం. నీ కాలిలో ముల్లు దిగినా నేనే తియ్యాలి. నిన్ను సమీపించబోయే క్రూరమృగాలను నేనే సంహరించాలి. నిన్ను రక్షిస్తున్నాననే భావన నాకు అయోధ్య సార్వభౌమత్వం కంటే ఎక్కువ గర్వాన్నీ ఆనందాన్నీ కలిగిస్తుంది'' అన్నాడు."నన్ను నేను రక్షించుకోగలను. విలువిద్యలో మీకు తీసిపోను'' అంది సీత నవ్వుతూ. రాముని ముఖం చిన్నబోయింది."నేను జీవించి ఉండగా నిన్ను నువ్వు రక్షించుకునే అవసరమే రాదు. రాకూడదు. నువ్వు నాకోసం చూడాలి. నా బలమైన బాహువుల రక్షణకోసం చూడాలి. అలాకాక నిన్ను నువ్వే రక్షించుకుంటే యిక నేనెందుకు? అలా ఎన్నడూ చెయ్యనని వాగ్దానం చెయ్యి'' సీత రాముని చేతిలో చేయి వేసింది.దాంతో అశోకవనంలో నిరీక్షణ తప్ప సీతకు మరో మార్గం లేకుండా పోయింది. అప్పుడు ఆ పతీ వియోగ వ్యధలో ఊర్మిళ ప్రతిక్షణం గుర్తొచ్చేది. ఎలా సహిస్తోంది ఊర్మిళ? 'నా ప్రియమైన చెల్లీ. ఎందుకక్కడ ఉన్నావమ్మా. ఆ అంతఃపురంపై అంత మక్కువ ఎందుకమ్మా' అని ఊర్మిళను కూడా తన దుఃఖార్తిలో కలుపుకునేది.చివరకు రావణసంహారం జరిగింది. అగ్నిపరీక్ష గడిచింది. అయోధ్య సీతారాముల రాకకై నిరీక్షిస్తోంది అని రాముడు సగర్వంగా చెప్పినప్పుడు సీతకు ఊర్మిళే గుర్తొచ్చింది.'ఊర్మిళ ఇప్పుడు ఎంత ఆనందంగా ఉందో. తన మందిరాన్ని ఎంత సుందరంగా అలంకరింపజేసిందో. తను లక్ష్మణుడి ఎదుట పడే క్షణం కోసం ఎంత అలంకరణ చేసుకుంటుందో. అంతఃపురం చేరగానే అత్తగార్లకు నమస్కరించి లక్ష్మణునితో పాటు ఊర్మిళ దగ్గరకు వెళ్లాలి. లక్ష్మణుని ఊర్మిళకు అప్పగించి వారి సంబరం చూసి - కొద్ది నిమిషాలు వారి ఏకాంతానికి భంగం కలిగించినా సరే - ఊర్మిళ మందిరం చూసే తన మందిరానికి వెళ్లాలి' ఆ దృశ్యాన్ని పదేపదే ఊహించుకుని ఆనందం పొందుతూ అయోధ్యకు తిరిగొచ్చింది సీత.ఇంత ఉద్వేగంతో వస్తే హృదయానికి హత్తుకోవడానికి ఊర్మిళ ఎదురు పడలేదు. పైగా హృదయాన్ని చీలుస్తూ ఊర్మిళ తనకు తాను విధించుకున్న అజ్ఞాతవాసపు వార్త ...

* * *

ఊర్మిళ మందిరం వెలుపలంతా అలంకరించి ఉంది. ఆమె గది తలుపులు మాత్రం మూసి ఉన్నాయి. చారుమతి మెల్లిగా తలుపు మీద తట్టి "అమ్మా - మీ సోదరి జానకీదేవి మిమ్మల్ని చూడాలని వచ్చారు'' అన్నది.సీత మనసు మనసులో లేదు.ఏమంటుంది ఊర్మిళ? తననేం అడుగుతుంది. తనేం చెప్పాలి?'తలుపులు ఎంతకీ తెరుచుకోలేదు.సీత తనే స్వయంగా పిలిచింది."ఊర్మిళా - నేనమ్మా. అక్కయ్యను వచ్చాను. అంతా చెబుతాను. మమ్మల్ని క్షమించి తలుపు తెరువు.''మెల్లగా ఊర్మిళ గది తలుపులు తెరుచుకున్నాయి. సీత ఒక్కక్షణం దిగ్భ్రమ చెందింది. సీతకు తెలిసిన ఊర్మిళ కాదీమె. ఆ కళ్లలో ఇదివరకు అమాయకత్వమే ఉండేది- మరి... ఇప్పుడు ... ఆ రెండు కళ్లలో వెలుగుతున్నదేమిటి? ఎంతో ఠీవిగా రాణిలా ఉండేది. ఇప్పుడామె శరీరంలో ఏదో గాంభీర్యం. సంయమనం. ముఖంలో ఆ తేజస్సు ఏమిటి? సీత తెప్పరిల్లుతుండగా ఊర్మిళ వచ్చి అక్కగారి పాదాలకు నమస్కరించి ఆసనం మీద కూర్చోబెట్టింది."ఊర్మిళా - పధ్నాలుగేళ్లుగా నీ గురించి ఆలోచిస్త్తున్నాను. ఎంతో బాధపడుతున్నాను'' సీత కళ్లలో కన్నీరు మరి ఆగనంటూ బైటికురికింది. "మా మీద నీకు కోపం ఉండొచ్చు.''ఊర్మిళ గంభీరంగా నవ్వింది."నాకెవరిమీదా కోపం లేదు.'' "మరి ఎందుకిట్లా అందరికీ దూరంగా - కోపం లేకపోతే ఇట్లా ఒక గదిలో బందీవవుతావా? నీ కోపాన్ని ప్రదర్శించు. ఆగ్రహించు. కానీ ఇలా ఎవరికీ కాకుండా పోకు. అసలేం జరిగిందో ఇలా ఎందుకు చేస్తున్నావో చెప్పు.''ఊర్మిళ నవ్వింది "నీకు తప్ప ఎవరికీ అర్థం కాదనే ఎవరికీ చెప్పలేదు ఇంతవరకూ...''సీత ఉత్సుకతతో ఎదురు చూస్తుండగా -"అక్కా... నేను కోపంతోనే మొదట ఈ గది తలుపులు మూశాను. నా భర్త నాతో ఒక్కమాట చెప్పకుండా, నా నిర్ణయంతో ప్రమేయం లేకుండా నేననేదాన్ని ఒకదానిని ఉన్నాననే ఆలోచన లేకుండా అన్నగారే సర్వస్వమని వెళ్లిపోయారు. కోపంతో దహించుకుపోయాను. ఈ అంతఃపురాన్ని నా తిరుగుబాటుతో తల్లకిందులు చేయాలనుకున్నాను. అందరూ మీ కోసం దుఃఖిస్తున్నారు. నా వైపు చూసేవారే లేరు. నిస్సహాయ ఆగ్రహం - నేనూ ఎవరినీ చూడదల్చుకోలేదు. సత్యాగ్రహం ప్రారంభించాను.''

సీత మనసు అప్పటి ఊర్మిళను పట్టుకునే ప్రయత్నం చేస్తోంది."మొదలు పెట్టినపుడది ఆగ్రహమే - కానీ అది క్రమంగా సత్యం కోసం నాలో నేను, నాతో నేను చేసే అన్వేషణగా మారింది. నా కెందుకింత కోపం, నన్ను నేను కాల్చేసుకునే కోపం, నాకెదురైన ప్రతివారినీ దహించాలనే కోపం. నాకెందుకీ దుఃఖం. కారణం తెలుసు. కానీ ఆ కారణం లోపలికి, లోలోపలికి చూడాలనే తహతహ ఒకటి నాకు తెలియకుండానే పుట్టుకొచ్చింది. కోపం ఏమిటి? దుఃఖం ఎందుకు? ఆనందం దేనికి? నా శరీరానికీ, నాలో కలిగే ఈ ఆవేశాలకూ, ఉద్వేగాలకూ మధ్య ఉన్న సంబంధం ఏమిటి? ఇట్లా ఎన్నో ప్రశ్నలు - అవి నన్ను లీనం చేస్తున్నాయి. నా శరీరాన్ని గమనించటం, నా ఆలోచనల్ని... అవి నాలో రేకెత్తించే ఉద్రేకాన్ని గమనించటంతో మొదలుపెట్టాను. ఈ గమనికకు ఎలాంటి అంతరాయం కలిగినా నాకు అశాంతిగా ఉండేది. అందుకే నేను ఏకాంతాన్ని కోరుకున్నాను. ఒంటరితనాన్ని కాదు ఏకాంతాన్ని. నాలో నేను, నాతో నేను సంభాషించుకునే ఏకాంతాన్ని.ఆ సంభాషణ నన్నూ, నాకు సంబంధించిన వ్యక్తులనూ ఎదురెదురుగా నిలబెట్టేది. మా సంబంధాన్ని చీల్చి చూసేది. ప్రతి ఒక్క సంబంధాన్ని, మన తండ్రి, నీవు, లక్ష్మణుడు, రాముడు, కౌసల్య యిలా అందరితోటి నా సంబంధపు సారాంశం ఏమిటని పొరలు, పొరలు విప్పి చూశాను. అక్కగా నిన్ను ప్రేమించినపుడు, నన్ను ఒదిలి నీ భర్తతో నువ్వెళ్లిపోయినపుడు మన మధ్య సంబంధంలో జరిగిన మార్పు ఎలాంటిది - ఎందుకలా జరిగింది? ప్రేమను కోపంగా మార్చే రసాయనిక చర్య మూలం ఏమిటి?అసూయ, ద్వేషం, ప్రేమ, గౌరవం - వీటి మధ్య తేడా ఎంత? అసలుందా లేక ఒకే వర్ణ ఛాయా బేధాలా అవి? ఒక నీడలోకి ఇంకొక వెలుగు, ఒక వెలుగులోకి ఇంకొక నీడ ఎలా చొరబడుతుంది. ఏది వెలుగు? ఏది నీడ?ఒక్కొక్క ప్రశ్న ఉదయస్తున్న కొద్దీ నాలో సమరోత్సాహం వంటిది కలిగేది. మన పతులు ఈ పధ్నాలుగేళ్లూ రాక్షససంహారం కోసం యుద్ధాలు చేశారని విన్నాను. దాని వల్ల శాంతి చేకూరిందో, చేకూరుతుందో నాకు తెలియదు. కానీ నేనీ ప్రశ్నలతో చేసిన యుద్ధంలోంచి నాకు మాత్రం ఒక గొప్ప శాంతి, ఆనందం వచ్చింది.''ఊర్మిళ ముఖంలో ఆ శాంతి ప్రస్ఫుటమవుతూనే ఉంది. సీత ఊర్మిళను ఆశ్చర్యంతో చూస్తూ, ఆమె మాటలను వింటూ, ఆమె చేశానని చెబుతున్న యుద్ధాన్ని ఊహించుకుంటోంది. ఆమెకు లక్ష్మణుడి గురించి ఒక ఆరాటం మొదలైంది. "లక్ష్మణునికి నీ మీద ప్రేమ ఉంది ఊర్మిళా - అతనితో -''సీత మాటలకు అడ్డు వచ్చింది ఊర్మిళ."పధ్నాలుగేళ్ల తర్వాత కలవబోతున్నాం మేమిద్దరం - ఏమో - నేను మాత్రం చాలా మారాను. మార్పు జీవన సంకేతం. దానికి అతను ఇచ్చే విలువను బట్టే మా ఇద్దరి జీవిత గమనం సాగిపోతుంది.నేను ద్వేషంతో కాకుండా న్యాయాన్ని గురించి ప్రశ్నించగల విజ్ఞత సంపాదించుకున్నాను. లక్ష్మణునితో నా సంబంధం అతను 'నా విజ్ఞతను ఎలా అర్థం చేసుకుంటాడు. ఎంత గౌరవిస్తాడు' అనే దానిపై ఆధారపడి ఉంటుంది. అతను మిగిలిన అధికారాలను ఒదలకుండా వాటికి లోబడుతూ నాపై మాత్రం అధికారాన్ని ఒదులుకుంటాడా - ఏమో - చెప్పలేను. ఏదెలా జరిగినా నా శాంతి మాత్రం భగ్నమవదు. ఆ శాంతి అవతలి వ్యక్తికి కావాలా లేదా అన్నదే ముఖ్య.''సీత ముఖంలోని ఆందోళన ఊర్మిళకు అర్థమైంది. తనను తాను మరింత విప్పి చెప్పుకుంటే సీత ఆందోళన తగ్గుతుందా - ప్రయత్నించాలనుకుంది. "నా చుట్టూ ఉన్నవారితో నాకున్న సంబంధంలోని అధికారాన్ని గుర్తించినపుడు నాకు సమస్తం తెలిసిన భావన కలిగింది. సర్వ దుఃఖాలకూ మూలం అధికారమేనక్కా - ఇంకొక చిత్రం తెలుసా? ఈ అధికారాన్ని మనం పొందాలి. ఒదులు కోవాలి. నేను ఎవరి అధికారానికీ లొంగను. నా అధికారంతో ఎవరినీ బంధించను. అపుడు నన్ను నేను విముక్తం చేసుకున్న భావన. నాలో ఇక ఒకే ఆనందం. గొప్ప శాంతి. ఎంతో ప్రేమ. అందరి మీదా జాలి. పాపం ఈ అధికార చట్రాలలో పడి ఎలా నలుగుతున్నారో గదా - విముక్తం అయ్యే దారి తెలియక అశాంతులతో, దుఃఖాలతో, ద్వేషాలతో కుళ్లిపోతున్నారు గదా - అందరికీ చెబుదామా ఈ శాంతి రహస్యం అనుకున్నాను. కానీ ఎవరికి అర్థమవుతుంది?పధ్నాలుగేళ్లు సత్యశోధనలో నే చేసిన గొప్ప తపస్సును నిద్ర అనుకున్న వాళ్లకు నా మాటలు అర్థం అవుతాయా? నిద్రపోయానట నేను. నిద్రకూ మెలకువకూ అర్థం తెలుసా వీళ్లకు? ఎన్నడైనా శాంతిగా నిద్రపోయారా? చైతన్యంతో మేలుకున్నారా? నాది నిద్ర అంటారు - పిచ్చి అంటారు నా మాటలు వింటే -'' "లేదు ఊర్మిళా నీ మాటలు ఎంతో బాగున్నాయి. నిజంగానే నువ్వు గొప్ప తపస్సు చేశావు.'' "నాకు తెలుసక్కా నీకు అర్థమవుతుంది. అందుకే ఇవాళ పెదవి విప్పాను. కానీ అక్కా - నీ జీవితంలో నాకొచ్చినటువంటి పరీక్షా సమయం వస్తే - అప్పుడు ఆ పరీక్ష నిన్ను మామూలుతనంలోకి, మురికిలోకి నెట్టకుండా, ద్వేషంతో, ఆగ్రహంతో నిన్ను నువ్వు దహించుకోకుండా కాపాడుకో. నీ మీద అధికారాన్ని నువ్వే తీసుకో - ఇతరులపై అధికారాన్ని ఒదులుకో. అప్పుడు నీకు నువ్వు చెందుతావు. నీకు నువ్వు దక్కుతావు. మనకు మనం మిగలటమంటే మాటలు కాదక్కా - నా మాట నమ్ము.''

ఊర్మిళ మాట్లాడుతుంటే సీత మనసులోకి ఒక నెమ్మదితనం ప్రవేశించింది. ఒక్కరోజులో ఇన్నేళ్ల ఊర్మిళ సంఘర్షణను అర్థం చేసుకోలేను అనుకుంది సీత. రామునితో ఊర్మిళ చెప్పినవన్నీ చెప్పింది."ఈ మార్పు నా తమ్ముని బాధించదు గదా'' అన్నాడు రాముడు."ఊర్మిళను చూస్తేనే బాధలన్నీ పోయేలా ఉన్నాయి'' అంది సీత.

* * *

లక్ష్మణుడు అరణ్యంలో ఒదిలి వెళ్లాక, నట్టనడి సముద్రంలో మునిగున్నాననిపించినపుడు సీత కళ్లముందు మళ్లీ ఊర్మిళ కదలాడింది. జీవితంలో ఎడబాట్లు, అపనిందలేనా దక్కిందని ప్రశ్నించుకుని అరణ్యరోదనం చేస్తున్న ఆ సమయంలో సీతకు ఊర్మిళ మాటలన్నీ మళ్లా గుర్తొచ్చాయి. ఊర్మిళకు చెప్పకుండా లక్ష్మణుడు అరణ్యవాసానికి వెళ్లాడు. తనకు చెప్పకుండా రాముడు తనను అరణ్యాలలో వదిలేసిరమ్మని లక్ష్మణుడిని నియోగించాడు.ఊర్మిళ సత్యాగ్రహమో, తపస్సో ఏదో చేసి తనను తాను కాపాడుకుంది. "అధికారాన్ని తీసుకో. అధికారాన్ని ఒదులుకో. అప్పుడు నీకు నువ్వు చెందుతావు. నీకు నువ్వు దక్కుతావు. మనకు మనం మిగలాలి'' ఎన్నోసార్లు ఎన్నో విధాలుగా ఊర్మిళ ఈ మాటలే మళ్లీమళ్లీ చెప్పింది. అవి తనకు ఊర్మిళ గురించిన అశాంతిని తగ్గించాయి. మరి ఇప్పుడు తన మాటేమిటి? తను సత్యాగ్రహం ప్రారంభించాలా? ఆగ్రహం తగ్గేదెప్పుడు? సత్యం బోధపడేదెన్నడు? ఎట్లా-రాముని మీద ఎనలేని అనురాగం. అయినా ఎప్పటికప్పుడు వియోగం. రాముడి నుంచి తనకు విముక్తి ఎప్పుడు దొరుకుతుంది? ఎలాంటి పరీక్ష ఇది? అగ్ని పరీక్ష ఏపాటిది దీనిముందు - తనకు యుద్ధవిద్యలన్నీ వచ్చినా ఎన్నడూ ఎవరిమీదా యుద్ధం చెయ్యలేదు. కాని ఇప్పుడు తనమీద తనే యుద్ధం చేసుకోవాలి.యుద్ధం మొదలైంది. ఎన్నేళ్లు సాగుతుందో.

* * *

"రామచంద్రుడు అశ్వమేధయాగం చేస్తున్నాడమ్మా. ఆహ్వానం పంపించాడు. నేను వెళతానమ్మా'' చెప్పాడు వాల్మీకి మహర్షి. కాసేపు సీత సమాధానం కోసం చూసి మహర్షి వెళ్లిపోవటం సీతకు తెలియలేదు. ఆమె దేనినీ గమనించే స్థితిలో లేదు.అశ్వమేధయాగం రాముడెలా చేస్తాడు? తను పక్కన లేకుండా ఎలా? తన స్థానంలో ఎవరు కూచుంటారు?సీత మనసులో జ్వాల రేగింది."ఎవరు కూచుంటేనేం? నీకేం సంబంధం''సీత మనసు చదివేసినట్లు మాట్లాడుతూ నవ్వుతూ వచ్చింది ఊర్మిళ. "ఊర్మిళా - నువ్వు'' సీత ఆశ్చర్యానికి మేరలేదు. "నేనే వచ్చాను. నువ్విక్కడ ఉన్నావని లక్ష్మణుడు చెప్పాడు. అశ్వమేధ యాగవార్త నీకు చేరుతుందని తెలుసు. నీ మనసులో అది ఎలాంటి భూకంపం లేవదీస్తుందో కూడా ఊహించాను. ఆ సమయంలో నిన్ను నిన్నుగా మిగల్చాలని వచ్చాను.''సీత ఊర్మిళను ఆలింగనం చేసుకుని పక్కన కూచోబెట్టుకుంది. చాలాసేపటి నిశ్శబ్దం తర్వాత, ఆ నిశ్శబ్దంలో అనేక మాటలు నడిచాక -"యాగం శ్రీరామచంద్రుడే చేస్తున్నాడా?'' అడిగింది సీత. "మరెవరు చేస్తారు? చక్రవర్తులే గదా చెయ్యాలి.''"నేను లేకుండా ఎలా -''"ఆ ప్రశ్న నీకెందుకు రావాలి? వస్తే రాముడికి రావాలి. యాగం చేయించే వారికి రావాలి. అనవసరమైన ప్రశ్నలతో అశాంతి పడటం అవివేకం కదా?''సీతకంటే పెద్దదానిలా పలికింది ఊర్మిళ."నీకు తెలుసు. చెప్పు ఊర్మిళా రాముని పక్కన కూర్చునేదెవరు?''"నేను నీకు సమాధానం చెప్పి నీ అగ్నిని తాత్కాలికంగా చల్లార్చటానికో మరింత ప్రజ్వరిల్ల చేయటానికో రాలేదు. అనవసరమైన ప్రశ్నలతో నిన్ను నువ్వు హింసించుకోవద్దని చెప్పటానికే వచ్చాను.''"కానీ నేనిది మింగలేకపోతున్నాను.''"మింగవద్దు. అసలది నీ మనసులో ప్రవేశించనే వద్దు. నువ్వు రాముడి నుంచి విముక్తం కావాలి.''"ఊర్మిళా -''సీత వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది."ఎన్ని పరీక్షలు ఊర్మిళా...''"ప్రతి పరీక్షా నిన్ను రాముడి నుంచి విముక్తం చెయ్యటానికే. నిన్ను నీకు దక్కించటానికే. యుద్ధం చెయ్యి. తపస్సు చెయ్యి. లోపలికి చూడు. నీవనే యధార్థం కనపడేదాకా చూడు.''"చాలా కష్టంగా ఉందమ్మా'' సీత గొంతులోంచి మాట కష్టంగా వచ్చింది."చాలా హాయిగా కూడా ఉంటుందక్కా. ప్రయత్నించు మరి నే వెళ్తాను'' ఊర్మిళ లేచింది."అప్పుడేనా? నా పిల్లల గురించి వినవా? వారిని చూడవా?''"వాళ్లు నా దగ్గరకు వస్తే, నన్ను చూడాలని వస్తే తప్పకుండా చూస్తాను.''

* * *

ఊర్మిళ ఎంత హఠాత్తుగా వచ్చిందో అంత హఠాత్తుగా వెళ్లిపోయింది. సీత మనసులో జ్వాల మాత్రం అంత హఠాత్తుగా ఆరలేదు. దాని నాపటానికి సీత కఠోరశ్రమ చేసింది.ఎక్కడెక్కడో మూలమూలల దాగిన నిప్పురవ్వలు, ఎప్పటి నుంచో నివురుగప్పిన నిప్పులు కణకణ మండసాగాయి.ఆ మంటలో సుఖాన్ని అనుభవించటానికి అలవాటుపడుతున్న సమయంలో సీతకు వాటిని ఆర్పాలని తెలిసింది.రాముడిని ప్రేమించటం సుఖమా, రామునిపై ఆగ్రహించటం సుఖమా అనే ద్వైదీభావంలో మనసు కొట్టుమిట్టాడటం సీతకు తెలిసీ తెలియని స్థితిలో జరిగింది.ఆగ్రహాన్ని రగిలించుకోవటంలో, జ్వాలను పెద్దది చేయటంలో బాధగా కనపడే సుఖాన్ని పట్టుకోవటం తేలిక కాదు.రాముడిపై ప్రేమ యిచ్చే సుఖంలోని బాధను తట్టుకోవటమూ తేలిక కాదు.ఈ రెండిటినీ దాటి రాముడినుంచి విముక్తమయ్యే యత్నం ఎంతో యాతనాభరితమైంది సీతకు.ఐనా సీత ఆ తపస్సు చేసింది.కల్లోల కడలి శాంతి సాగరమయ్యే దాకా మథనం సాగించింది. క్రమంగా ఆ శాంతి సీతను ఆసాంతం ఆవరించింది.వాల్మీకి మహర్షి అశ్వమేధయాగం చూసి వచ్చేనాటికి సీత మనసు పూర్తిగా తేటపడింది.రాముని పక్కన యాగం కోసం కూర్చున్నదెవరు? అని అడగాలని వాల్మీకిని చూసిన తర్వాత కూడా సీతకు తోచలేదు.కొన్ని రోజుల తర్వాత వాల్మీకి సీతకో విషయం చెప్పేందుకు వచ్చాడు."రాముడు లవకుశులను స్వీకరించాడు. సీతనూ స్వీకరిస్తాడు. ఐతే సీత వచ్చి నిండు సభలో తను నిర్దోషినని ప్రకటించుకోవాలి.'' ఈ మాటలు సీత ప్రశాంతంగానే విన్నది. చిరునవ్వుతోనే విన్నది."అంత అవసరం ఉందంటారా నాకు'' అని మాత్రం అన్నది.శాంత స్మిత వదనంతో పిల్లలనుంచి కూడా విముక్తురాలై తానెక్కడ నుంచి వచ్చిందో అక్కడికి ప్రయాణమైంది.

(ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి 7 మార్చి 2010 సంచికలో ప్రచురితం)

24, జనవరి 2020, శుక్రవారం

సాక్షాత్కారం

సాక్షాత్కారం కథ చదవండి .. సత్యం శంకరమంచి అమరావతి కథలు నుండి ... సేకరణ .

కాపీరైట్స్ విషయమై అభ్యంతరం ఉంటే తెలియజేయండి తొలగించగలను .

8, ఆగస్టు 2019, గురువారం

తులసి పూలు

నేను రచయితలని గురువులు అనుకుంటూ చదివేను. రచయిత చెప్పినది ఆలోచించుకోడమే కానీ ఇది ఎందుకిలా రాసేరు అని ప్రశ్నించలేదు. - నిడదవోలు మాలతి

ఇపుడు ప్రశ్నించే తరం మన ముందు వుంది. అది మొన్న తెనాలిలో జరిగిన కొత్తకథ 2019 ఆవిష్కరణ సభలో విద్యార్ధులు చాలా ప్రశ్నలే వేసారు.

నేను కూడా వొక ప్రశ్నతో వచ్చానిపుడు. మహ్మద్ ఖదీర్ బాబు రీ టోల్డ్ కథల సంకలనం నుండి పొద్దున్నే వొక కథ చదివాను. “పుష్పలత నవ్వింది” అనే కథ. రచయిత కరుణ కుమార్.

రీ టోల్డ్ చేయబడిన యీ మంచి కథలో.. వొక వాక్యం.. ఇదేంటి.. యిలా వ్రాసేరు అని అనుకున్నా.. “పూలు పూయని తులసి మొక్కే నిత్యం పూజలు అందుకుంటుంటే నీకేంటి? దాన్ది పుణ్యమైతే ఈ మార్గం ఎంచుకున్న మన్ది కూడా పుణ్యమే” అంటుంది పుష్పలత తల్లి. ఈ వాక్యం వ్రాసింది “కరుణ కమార్” or ఖదీర్ బాబు?

తులసి మొక్క పూలు పూయకపోవడం యేమిటి? అగ్రికల్చర్ కస్టమ్స్ కళ్ళుకప్పి మరీ వేరే దేశాలకు భారతీయులు తులసి విత్తనాలు తీసుకువెళుతుంటే..

ఇలా రచయితలు నాతో సహా యేదో వొక విషయంలో పరధ్యానంలో పొరబడుతూనే వుంటారు. పాఠకులు ప్రశ్నిస్తూనే వుంటారు అని చెప్పడమే నా వుద్దేశం తప్ప భూతద్దంతో చూడటం కాదు. మహ్మద్ ఖదీర్ బాబు రీ టోల్డ్ కథలు 26 ఇంతకు ముందే చదివాను. మిగతా కథలు కోసం మళ్ళీ కొనుక్కొచ్చుకున్నాను. రూపాయలు 150/ యే కానీ.. విలువైన పుస్తకం. అబ్బూరి ఛాయాదేవి గారి రచన “సుఖాంతం” ను మా కిట్టీ పార్టీ సభ్యులకు వినిపించాను కూడా.

సరే మరి... పూలు పూసిన తులసి ని కూడా చూడవచ్చు.

మాటలో మాట ...

గతంలో నేను కూడా మబ్బులు విడివడి అనే కథలో రంజాన్ రాఖీ పండుగ ఒకే రోజు వచ్చాయని వ్రాసేను. అప్పుడు ఎవరో చూసి చెప్పేదాకా నేనిలా వ్రాసేనని నాకు తెలియదు. ఆ దెబ్బతో వొళ్ళు దగ్గరపెట్టుకుని వ్రాయడం మొదలెట్టాను. ఇలాగే పరధ్యానంలో వ్రాసేవి కొన్నైతే .. కావాలని ఇతర మతం, సంప్రదాయాల పై కావాలని వ్యాఖ్యానించేవారు కొందరు. తర్వాతా వివాదాలు. ఇప్పుడు మరీ సందు ఎప్పుడు దొరుకుతుందా అని కాసుకుకూర్చుని ఉన్నట్టు వుంటారు. ఇతర మతస్తుల గ్రంధాలు అందరూ చదివి ఉండరు. కానీ వ్రాయడం చేస్తారు. మనోభావాలు దెబ్బతిన్నాయని వాదనలు. యేమిటో .. అర్ధమై చావదు. ముసుగులు వేసుకుని బయటకు కనిపించే మనుషులు వేరు అంతరంగం వేరు అన్నట్టు వుంటున్నారు. ఇదో వేదన. మనుషులకు దూరంగా పారిపోవడం నయం లా ..వుంది. ఇక స్నేహాలు కూడానా !

మా ఇంట తులసితో నా స్నేహం ... యిలా ..

తులసిపూలు

21, జులై 2019, ఆదివారం

" పూవై పుట్టి" కథ వెనుక ..

ఫ్రెండ్స్ ....

కొత్త కథ 2019 లో వున్న నేను వ్రాసిన కథ " పూవై పుట్టి" రచన వెనుక ఉన్న కథ

ఈ కథ గురించి తప్పనిసరిగా మీతో చెప్పాల్సిన నాలుగు మాటలు

ఈ కథను వ్రాసాక ఒకో పత్రికకు పంపి తిరిగి వచ్చినప్పుడల్లా tone మార్చి తిరగ వ్రాసాను. అలా మూడుసార్లు తిరగ వ్రాసిన కథ యిది. ఈ కథను ముగ్గురు మిత్రులు చదివారు. ఎవరికీ యిది నేను వ్రాసిన కథ అని చెప్పలేదు. ముగ్గురూ మూడు రకాల అభిప్రాయాలు చెప్పారు కానీ వొకరు కూడా యీ కథలో నిజ జీవిత ఛాయలను కనుగొనలేక పోయారు.. కొత్త కథ 2019 కి పంపినపుడు టైటానిక్ సురేష్ గారు ఆ కథను క్యాచ్ చేసారు. బాగా తీసుకువచ్చారు వనజ గారూ అని మెచ్చుకున్నారు.

ఈ కథ వ్రాయడం వెనుక నా ఆలోచనల్లో వూపిరి సలపనితనం వుంది. ఒక వేదనటీగ నా మస్తిష్కం పై వాలుతూ వుండి నన్ను నిలవనీయకుండా చేసింది. కథ వ్రాయక ముందు విపరీతంగా హోమ్ వర్క్ చేయాల్సి వచ్చింది. వ్రాసిన తర్వాత చాలా రిలీఫ్ గా ఫీల్ అయ్యాను. ఇప్పుడీ కథ బావుంది బాగోలేదు అనే ప్రశంస విమర్శ కోసం కూడా నేను యెదురుచూడటం లేదు. కథ పాఠకలోకంలోకి వెళ్ళింది అది చాలు. ఈ కథకు వొక మంచి ప్లాట్ ఫామ్ దొరికింది అది చాలు.

ఇంకొక విషయం ఏమిటంటే వంద కథలు వ్రాసిన అనుభవంలో ఈ కథను యెలా పడితే అలా వ్రాయలేదు. పూవు పూవు కలిపి జాగ్రత్తగా మాలనల్లినట్లు ఓర్పుగా కూర్చి కూర్చి వ్రాసాను. రచయితగా ఈ కథ వ్రాయడం నాకెంత తేలికో అంత కష్టమనిపించిన కథ యిది. మనసు ఉగ్గబట్టుకోలేక వ్రాయకుండా వుండలేని తనంలో వ్రాసాను. ఈ కథ వ్రాయాలని తపించాను. వ్రాసిన తర్వాత నా మనసుకు మరియు ఆలోచనకు నచ్చిన, సంతృప్తినిచ్చిన కథ యిది. నేనెపుడూ చెబుతూవుంటాను.. నాకథలన్నీ ముప్పాతిక వంతు జీవితకథ పావు వంతు కల్పన అని.. ఈ కథ పూర్తిగా కల్పన అనుకుంటే మంచిది. నన్నెవరూ ప్రశ్నలు వేయకుండా వుంటారు. పోనీ పూర్తిగా.. జీవితకథ అనుకోండి. అపుడుకూడా నన్నేమి అడగకండి. Even then I feel safe.