దుఃఖ రహితం

దుఃఖం అనివార్యమైనది.

వాన బారిన ,  ప్రేమ బారిన, దుఃఖం బారిన పడకుండా ఎవరు ఉండలేరేమో !  దుఖానికి మూలకారణం స్పందించే హృదయం ఉన్నందు కేమో!

అసలు దుఃఖం  ఎందుకు వస్తుంది ?  ఒకోసారి  మనది కాని దుఃఖాన్ని  అనుభవిస్తాము  మనం అనుకున్నవి జరగనప్పుడు నిరాశ కల్గుతుంది అప్పుడే కాదు ఇంకెప్పుడు మనం అనుకున్నవి జరగవనే భయంతో కల్గిన  ఊహ కూడా దుఃఖాన్ని పుట్టిస్తుంది .

ఈ జీవితం చాలా చిన్నది . అందులో యవ్వన కాలం మరీ చిన్నది . యవ్వన కాలం లో లభించిన ఆనందం ద్వారానే మిగిలిన రెండు దశలు ఆనందకరంగా జరుగుతాయనీ చెప్పడం సాధ్యం కాదు కాబట్టి ఏ పొత్తానికి  ఆ పొత్తం  దుఃఖ చాయలు అంత అంటకుండా జాగ్రత్త పడటమే మనకున్న మార్గం

దుఃఖానికి  హేతువు  కోరికలు ఉండటమే .. అని  గౌతమ బుద్దుడు చెపితే . కోరికలు లేకుండా మనిషి మనుగడ ఎలా సాగిస్తాడని మనకి సందేహం కలుగవచ్చు . అందుకే మితిమీరిన కోర్కెలు ఉండటం మూలంగా  అవి నెరవేరక దుఃఖాన్ని  అనుభవించిక తప్పని పరిస్థితి

దుఃఖ కడలిని యెద .న  దాచవచ్చు గాని  కనుల పొరలు నదులని ఆపతరమా?

కఠిన శిలలని ఒరుసుకుంటూ జలం ప్రవహించి  ప్రవహించి కడలిని చేరినట్లు ... వెలుగుకి చోటిస్తూ రేయి తానంతట తానే  తొలిగినట్లు ...

నిజమేదియో గ్రహించ గల శక్తి ఉన్నప్పుడు . దుఃఖం  మన దరికి చేరకుండా దూరంగా తొలగిపోతుంది .

దుఃఖాన్ని ఎన్నడూ   పంచని నవ్వులని  మాత్రమే పంచే  ఆప్తులని చూసినప్పుడు ఇలా అనిపిస్తూ ఉంటుంది

దుఃఖంలో నుండి  దుఖం లోకి జారిపోనివ్వకుండా అభయ ముద్ర నిచ్చి వారి  ముద్రలని దుఃఖ నీడన పడకుండా .. మనకి దిశా నిర్దేశం చేసే "గైడ్ " అవసరం ఉంటుంది కదా !

పార్దునికి కృష్ణుడు ఉన్నట్లు,  ఆమ్రపాలికి  బుద్ధుడు శరణ్యం అయినట్లు ...  మనకి ఆధ్యాత్మిక గురువులు అవసరం ఎంతైనా ఉంది. వారిని వెదుక్కుంటూ ... వెళుతూ .. తెలుసుకున్నవి  కొన్ని ...

ఈ జీవితమే ఒక నాటక రంగం ఎంతో మంది వస్తూ ఉంటారు పోతూ ఉంటారు  రావటం మన చేతుల్లో లేదు పోవుట మన చేతుల్లో లేదు ..ఎవరి పాత్ర వారు నటించడమే !