మరపు పొరలు

కాలేజీ రోజుల్లో నేను మరీ అంత బాగా చదవకపోయినా పర్వాలేదు బాగానే చదువుద్ది అనే కేటగిరిలో వుండేదాన్ని. ఆటలు స్నేహితులు సినిమా పాటలు చిన్న చిన్న కవితలు యిలా  నా చుట్టూ సందడిగా వుండేది. ఎవరితోనైనా స్నేహం చేస్తే వారికి చాలా విలువనిచ్చేదాన్ని. నాకు వారు నచ్చకపోతే దూరంగా వుండేదాన్ని. అది యెంతలా అంటే వారనేవారు అసలు నాకు పరిచయమే లేదన్నట్టు. నచ్చితే వారు యెలాంటి వారైనా వారి ఇమేజ్ నా మీద పడి నన్ను వారిని వొకే గాట కట్టినా సరే వారి చెయ్యి వదిలేదాన్ని కాదు.అంతలా గాఢంగా వుండేది నా స్నేహం.

 స్నేహితులలో స్వార్థం కపటం నాకు నచ్చేవి కావు.నాతోపాటు చదివినవారిలో బాగా చదువుతారని ముద్ర పడిన యిద్దరు ముగ్గురు అలా వుండేవారు. వారిని నేను అసలు లక్ష్యపెట్టేదాన్ని కాదు. నా జూనియర్స్ కూడా నాతో స్నేహం చేసేవారు.ఇంటర్మీడియట్ లో వున్నప్పుడు కొందరు నాతో లవ్ లెటర్స్ రాయించుకునేవారు. నా రైటింగ్ బాగుంటుండదని ప్లస్ బాగా రాస్తానని.😅. అప్పటికే యద్దనపూడి నవలలు రాధాకృష్ణ సీరియల్స్ చదివినదాన్ని. యండమూరి కూడా పరిచయమే అన్నట్టు గుర్తు.

ఒకసారి వొకరికి లవ్ లెటర్ రాసిచ్చాను. ఆ లెటర్ అతనికి చేరకుండానే ఆమె పారేసుకుంది.అది యెవరికో దొరికింది. ఇంకేముంది..నేనే రాసాను అనుకున్నారు.నేను ఆ విషయాన్ని ముక్కు చీది పక్కన పడేసినంత తేలికగా తీసుకున్నాను. నా ఫ్రెండ్ నాతో లెటరు రాయించుకున్న అమ్మాయి అబ్బాయి కూడా నా ఆరవ తరగతి నుండి క్లాస్మేట్సే.ఇద్దరూ వొకే కులం. (ఒకటే కులం అని యెందుకు చెప్పానంటే పెళ్ళికి పెద్దలు అభ్యంతరం చెప్పరు అనే భావన వొకటి వుండేది) ఇద్దరూ బాగా చదివేవారు.కానీ ఆ అమ్మాయి యెవరినైతే యిష్టపడి లవ్ లెటర్ రాసిందో ఆ అబ్బాయి మా జూనియర్ తో పీకల్లోతు ప్రేమలో వుండి.. ఇంకో మూడేళ్లు కొనసాగిన తర్వాత ఆ అమ్మాయి వేరే అతన్ని పెళ్లి చేసుకుంటే యితను బాగా మానసికంగా దెబ్బతిన్నాడు. ఎక్కడో వున్నత వుద్యోగంలో యిమడాల్సిన వాడు సొంత వూరిలో నిర్లిప్తంగా యేదో బతికి వున్నాం కాబట్టి బతుకుదాం అన్నట్టు వుంటాడు. అతన్ని యిష్టపడి లవ్ లెటర్ రాయించుకున్నమ్మాయి ఇంజినీరింగ్ చదివి జాబ్ చేస్తూ చక్కగా సెటిల్ అయింది.లవ్ లెటర్ అతనికి అందలేదని తెగ బాధ పడింది. కానీ వేరే అమ్మాయితో అతని లవ్ గురించి తెలిసాక పోతే పొయ్యాడులే సచ్చినాడు అని కళ్లు తుడుచుకుంటూనే వీడు కాకపోతే వీడిలాంటి అందగాడు నాకు దొరకడా అంది కసిగా. ఆ తర్వాత యెవరికీ లవ్ లెటర్ రాసివ్వలేదు. ఆ ఫ్రెండ్ తో అన్నాను. జీవితమే వొక ఆట. ఏ బాల్ కి యెవరు అవుట్ అవుతారో ఎవరు ఫోర్ సిక్సర్ కొడతారో అన్నాను.క్రికెట్ పిచ్చి వుండేది అప్పట్లో. రేడియోలో కామెంటరీ వినేవారిమి. వెంగ్ సర్కార్ భలే యిష్టం వుండేది నాకు. పేపరులో ఫోటో చూసేకేలెండి😂.

ఇప్పుడవన్నీ తలుచుకుంటే సిల్లీగా వుండవు. అక్కడ నుండే మన వ్యక్తిత్వాలకు బలమైన పునాది పడింది అనుకుంటాను. నేను బాగా చదువుకోనందుకు నాకు నేను క్షమాపణలు చెప్పుకోవడం వొక యెత్తైతే మా అమ్మకు క్షమాపణ చెప్పకుండా వుండటం మరింత క్షమించరాని విషయం. మేము బాగా చదువుకోవాలని మంచి భవిష్యత్ వుండాలని మా అమ్మ బలంగా కోరుకునేది. పిల్లలను ప్రెవేట్ కి పంపేది. ఆలస్యంగా అయినా మాకు కావల్సినవి అమర్చాలని తాపత్రయపడేది. కానీ యెందుకో మేము బాగా చదువుకోలేకపోయాము. మారిన ఆర్థిక పరిస్థితులు అప్పులు అవమానాలు వాటన్నింటి మధ్య నిబ్బరంగా నిలబడింది మాఅమ్మ. నేను  మా అబ్బాయి చదువు పట్ల బాగా శ్రద్ద తీసుకునేటప్పుడు మమ్మలను కూడా బాగా చదువుకోండి అని యింకొంచెం వొత్తిడి పెట్టి వుండొచ్చు కదమ్మా.. అనుకునేదాన్ని. అప్పటికే మా అమ్మ చనిపోయింది. జరిగపోయిన వాటి పట్ల యెంత విచారం వొలకబోసినా పెద్ద ప్రయోజనం వుండదు కదా! 

ఇదంతా యెందుకు గుర్తుచేసుకుంటున్నానంటే  మొన్నీమధ్య బాల్య స్నేహితురాలు పలకరించింది ఫోన్ లో. తను యెంతకూ గుర్తు రాలేదు. వాళ్ళ యిల్లు యెక్కడో చెపితే అప్పుడు లీలగా గుర్తొచ్చింది. ఆ స్నేహితురాలు మా అమ్మను యెంత గుర్తు చేసుకుందో! ఆ స్నేహితురాలు 1990 లేదా 1991 లో తను నన్ను పరమర్శించడానికి హాస్ఫిటల్ కు కూడా వచ్చానని చెబితే అసలు తనను నేను యెలా మర్చిపోయాను అని ఆలోచించాను. కొంతమంది పదవ తరగతి పూర్తి కాకుండానే గృహిణి లు అయ్యారు. కొంతమంది బాగా చదువుకుని మంచి వుద్యోగస్తులు అయ్యారు. 

ఇంకా తనేం చెప్పిందంటే నువ్వు రాసిన కథలు కవిత్వం చదివేదాన్ని నేను. 4 th బెంచీలో కూర్చునే వాళ్ళం మనం అని చెప్పినా గుర్తు రాలేదు. 🥲ఎందుకు మర్చిపోయాను అని తెగ ఆలోచించాను. ఒకసారి లాగి వొక చెంపదెబ్బ కొట్టాను. బాగా యేడ్చావు, చాలాసేపు యేడ్చావ్, నీ తప్పు యేం లేదు నేనే యెందుకో కొట్టానో అంది. ఎంత సహృదయులు స్నేహితులు. ఊరికే కొట్టాను అని అని చెప్పింది యిన్నేళ్ళ తర్వాత కూడా. 

నాకు కొంతమంది పేర్లు రూపం కూడా గుర్తులేదు. కానీ వొకటి రెండు నొచ్చుకున్న విషయాలు అందువల్ల వారితో అస్సలు మాట్లాడని విషయాలు గుర్తున్నాయి. అవి యివీ కలబోసుకోవాలి. 

మా అన్నయ్య యీ నెల లోనే స్కూల్ అండ్ కాలేజ్ ఫ్రెండ్స్ మీట్ కి వెళ్ళివచ్చాడు. వెళ్ళి వచ్చాక విశేషాలు చెబుతుంటే నేను మూడొంతులకు పైగా క్లాస్మేట్స్ ను గుర్తుచేసుకున్నాను. అప్పుడు మా వదిన అంటుంది నన్ను వుద్దేశించి. “నువ్వు టకటక గుర్తుచేసుకున్నావు అందరినీ, మీ అన్నయ్యకు యెవరూ గుర్తులేరంట” అంది. ఇప్పుడిక్కడ కొంతమంది జూనియర్స్ నా ఫ్రెండ్ వొకరు Facebook friends లిస్ట్ లో వున్నారు కూడా. వారంతా యిది చదువుతారని ఆశిస్తాను. 

జ్ఞాపకం వున్నంత మాత్రాన వారందరూ మన మనసుకు దగ్గరైన వారూ అయి వుండరు. జ్ఞాపకం లేనంత మాత్రాన వారు పరాయి వారు అయిపోరు. రక్తసంబంధీకులే పరాయి అయిపోతున్న రోజులివి. తోడబుట్టిన అనుబంధాలనే తుడిచేసుకునే కాలం యిది. ఎవరో ఆట మొదలెడతారు. అది వేరొక చోట ముగుస్తుంది.. అంతే! 

మరొకసారి యింకొన్ని ముచ్చట్లు.. ఈ మొక్కలను యెకరాలకు యెకరాలలో పండించేవారు.. మా కాలేజ్ కు మైలవరం నారాయణ ధియేటర్ మధ్య నిమ్మతోట మామిడితోటల వెనుక (పిచ్చి గన్నేరు రక్త గన్నేరు అనేవారు) పంటగా వేసేవారు. మేకలు పశువులు కూడా తినేవికావు. బిపి మందులు తయారు చేస్తారని చెప్పేవారు. నమ్మేసేవారిమి. ఇప్పటికి తెలియదు వీటి ప్రయోజనం. 😘

.