ఆంధీ..

                                                                                                                                                                                                                            

        ఆంధీ

యవ్వనపు పుటపై 

తొలి వలపు సంతకం నీది

ఏ సుడి గాలి తాకిడికో
ఆకస్మికంగా దూరంగా
విసిరివేయబడిన కొన్నేళ్ళకి
నీ జ్ఞాపకాల సాంద్రత,గాడత
తగ్గుతున్న తరుణాన
గాలి దుమారంలా
నీ పునరాగమనం
నన్ను చుట్టేస్తుంది.

తలుపుకావల నీవు
ఈవల నేను నిలబడే ఉంటాం
పరిచితులమైన అపరిచితుల్లా..
కొత్తగా కనపడ్డ చూపులో
పాత భావాలు వెతుక్కుంటూ..
వెన్నెల తూట్ల చూపులతో
ఎదబీటిపై చివురులు మోలిపిస్తూ
మౌన బాషతో ఊసులాడుతూ..
రేపు మాపులని కలిపి ఉంచే
సంధ్య సందిట.. పూచే..
కొత్త - పాత రేడువైతే
నా భ్రమణం నీచుట్టూనే..

స్థాన భ్రంశాలు మనకి చేతకాక  ఏమో
నిట్టూర్పుతో నేను లోపలి గదిలోకి
ముడుచుకుంటూ వెళుతుంటే
నా అందెల సవ్వడిని గుండె జేబులో
పదిలపర్చుకుని వెనుతిరుగుతావు
వెనక్కి వెనక్కి చూసుకుంటూ
పెరిగిన ఎడద బరువుని మోసుకుంటూ..
నీవు వెళ్ళే దృశ్యాన్నిశూన్యమైన
గుండె గావాక్షంలో నుండి
భావ రహితంగా చూస్తుంటాను.          

కాలం కాగితాన్ని ఉండచుట్టి విసిరిపడేసి
కొత్త పుటపై నీ ఎడబాటుని అక్షరీకరిస్తే..
కావ్యాలు చిన్నపోతున్నాయి
గ్రంధస్తమైన నా జ్ఞాపకాల పుటలలో
రోజు ..ఓ..సరికొత్త జ్ఞాపకం
నిదురలేస్తుంది గాలి దుమారంలా..

ఎన్నటికి కలవని రెండు తీరాలని
ఎప్పుడు కలిపి ఉంచే నీటిలా..
నిన్ను నన్ను కలిపే జ్ఞాపకం..
ఓ.. ప్రేమ పరిమళం..