ఓ .. ఆత్మీయ ముఖపరిచయం (కష్టేఫలే )

ప్రతి మనిషి  జీవితం లోను  అనేకానేక పరిచయాలు ఉంటాయి   

కొంతమంది మన ప్రక్కనే నివశిస్తున్నప్పటికి కూడా పరిచయస్తులగానే  మిగిలి పోతుంటారు 

మరికొంతమంది ముఖపరిచయం లేకున్నా సరే ఆత్మీయులుగా మారిపోతుంటారు

అలా అభిమానం తో ఎప్పుడైనా  మన అభిమానించే వారిని కలిసే అవకాశం వస్తే అసలు వదులుకోం కదా !

ఈ మధ్య నేను కాకినాడ వైపు వరుసగా మూడుసార్లు వెళ్ళాను ఇక్కడే ఎక్కడో మన బ్లాగ్ ఫ్రెండ్ ఉన్నారు  అనుకుంటాను కదా !పనికట్టుకుని ఎలాగు రాలేం, కనీసం వచ్చినప్పుడైనా సరే అకస్మాత్తుగా వారిని కలిస్తే  ఎలా ఉంటుంది ? వారి సంతోషం ని కనులారా చూడవచ్చు కదా! అని తలపోసాను   కానీ చిరునామా తెలియకుండా వెళితే  ఎలా కనుక్కోగలం అనిపించింది.  అలా రెండుసార్లు అయితే వారి చిరునామా తెలియక కలవకుండానే వచ్చేసాను

ఒకరోజు వారి బ్లాగ్ లో వారి వూరిలో జరిగిన వివేకానంద విగ్రహ ప్రతిష్ఠ గురించి వ్రాయగానే అయ్యో . !.వీరిది కాకినాడ కాదు కదా! ఇంకా నయం అక్కడ వెతకలేదు అనుకుని చిన్నగా నవ్వుకున్నాను

ఆ తర్వాత ఇంకోవారంలో వారి మెయిల్ అడ్రెస్స్ లభించింది అడపదడపా క్షేమ సమాచారం కనుక్కోవడం వారి వివరాలు తెలుసుకోవడం జరిగిపోయాయి . నేను మీ వూరి వైపు రావాలనుకుంటున్నాను మిమ్మల్ని కలవడానికి రావాలనుకుంటున్నాను అని చెపితే చాలా సంతోషించారు మనఃస్పూర్తిగా ఆహ్వానం పలికి మరింత వివరంగా ఇంటికి చేరుకునే సులభమైన వివరాలు పంపారు

ఇక నా ప్రయాణం తెల్లవారుఝామున మొదలవుతుంది అనగా వారికి రాత్రి పూట 12 గంటల సమయం తర్వాత వారికి మెయిల్ ఇచ్చాను

నేను నాతొ పాటు మరి ఇంకో ముగ్గురు కలసి కారులో బయలుదేరాం

మా ప్రయాణంలో .. మాకు కనిపించిన అద్భత దృశ్యం ఒకటి  మంచు తెరలను చీల్చుకుంటూ పై పైకి వస్తున్న నారింజరంగు సూర్యుడు ఇదిగో   ఇలా...

మధ్య మధ్యలో రోడ్డుని విడదీస్తూ కట్టిన డివైడర్ల పై పూచిన కాగితపు పూల అందాలు, మంచులో తడిచిన గడ్డి పూల సోయగాలు .. మా మాటలు, పెద్ద సౌండ్ తో పెట్టిన పాటలు తో  సమయం ఎలా గడచి పోయిందో  అసలు గుర్తే లేదు.  రావులపాలెం దగ్గరకి చేరుకునేసరికి కాఫీలు తాగాలి అనిపించింది అక్కడ క్రొత్తగా ఓపెన్ చేసిన "అభిరుచి " అనే రెస్టారెంట్  దగ్గర కారు ఆపుకుని టిఫిన్ లు తింటూ పూరీ  లో తినే ఆలు కూరలో ఉప్పు ఎక్కువైన  సంగతి చెప్పి నిమ్మకాయ తెప్పించుకుని నిమ్మ రసం పిండుకుని తినేశాం ఉప్మా లేని పెసరట్టు రుచిని ఆస్వాదించి సర్వర్ల చేతులకు గ్లవ్స్ వేసుకుని వడ్డించాలని, అల్యుమినియమ్  పాయిల్ వేయకుండా ప్లేటులలో అరటి ఆకులు కాని ,అడ్డాకులు కాని వేసుకోవాలని ఉచిత సలహా కూడా చెప్పేసాం. అదేందుకండీ  అంటే పర్యావరణ  పరిరక్షణ గురించి అవగాహన కల్పించడం అన్నమాట.  కాఫీ త్రాగి ఆ "అభిరుచి " రెస్టారెంట్ యజమానికి వారికి బిల్ ఇస్తూ  మేము వెళ్ళాల్సిన ఊరు పేరు చెప్పి వివరాలు అడిగి చెప్పించుకుని ధన్యవాదములు చెప్పి వచ్చేస్తూ .. మీ రెస్టారెంట్ మంచి అభివృద్దిలోకి వస్తుంది ఇటువైపు వచ్చినప్పుడల్లా వస్తూ ఉంటానని చెప్పి వచ్చాను

అదేంటండి !? అలా చెప్పేశారు .. అని మా డ్రైవర్ ఒకటే నవ్వు. అప్పుడు నేను చెప్పెను . ఆ రెస్టారెంట్ నడిపే అతని దగ్గర మంచి కమ్యూనికేషన్ స్కిల్ ఉంది ప్రతి ఒకరిని ఆహ్వానించడం తో పాటు అంతమంది సర్వర్స్ ఉన్నప్పటికీ కూడా తనే టేబుల్స్ మధ్య తిరుగుతూ మళ్ళీ మళ్ళీ చట్నీ కావాలండీ ? పెసరట్టు వేడిగా ఉంది అదీ ఇమ్మంటారా అండీ ... అంటూ మనుషులని ఊపిరాడనీయకుండా మొహమాట పెట్టేస్తూ ఆర్డర్స్ తీసుకుంటూ స్వయంగా అందిస్తూ తను ఒక సర్వర్లా మారిపోయాడు బిల్ తీసుకోవడానికి మాత్రమే  క్యాష్ కౌంటర్ దగ్గరికి వస్తున్నాడు .. అలాంటి వారు ఉన్నప్పుడు మరి అభివృద్ధి కాకుండా ఎలా ఉంటుంది అన్నాను

తర్వాత కడియం వైపు, మరలా మండ పేట వైపు ప్రయాణం చేసి .. "అనపర్తి " వైపు మళ్ళాము    అక్కడ ఎవరున్నారు .అంటే ... !!??  మన బ్లాగ్ లోకంలోఅందరిని  అత్యంత ఆత్మీయంగా పలకరించే  కష్టేఫలే శర్మగారు ఆ ఊరిలోనే ఉన్నారు  వారు చెప్పిన అడ్రెస్స్ ప్రకారం వారి ఇంటి ముందుకు వెళ్లి కారు ఆపి అందరం దిగాము .

గేటు ప్రక్కనే చిన్న పిల్లలు వ్రాసినట్లు ఉన్న చేతి వ్రాత లో సి .బి శర్మ అన్న పేరుని నిర్ధారించుకుని గేటు తీయబోయి కొంచెం పరికించి చూసాను ఈ గేటు పైనే కదా పసిరిక పాము అల్లుకుని ఉన్నప్పుడు తీసిన ఫోటో ని బ్లాగులో ఉంచారు అనుకుని .. లోపలి వెళ్లి .. కుమారి గారు అని పిలిచాను  ఆ ఇంట్లో నాకు అందరూ తెలిసి ఉన్న దాని లాగా.

వెంటనే కుమారి గారు బయటకి వచ్చేసి ... రండి రండి .అంటూనే తాతగారికి స్నేహితులు వచ్చారని చెప్పమ్మా అని పాపాయితో అన్నారు . ఇంతలో శర్మ గారి భార్య గారు అచ్చు పార్వతమ్మలా పెద్ద ముత్తైదువు లా  వచ్చి లోపలకి ఆహ్వానించారు ఆమె పిలుపులోని ఆప్యాయతకి కరిగిపోతూ కాళ్ళు అయినా కడుక్కొకుండానే .. బిల బిలమంటూ లోపలకి ప్రవేశించాం . ఎదురుగా మాస్టారూ ఆనందంగా బయటకి వస్తూ కనిపించారు   వారికి నమస్కారాలు తెలుపుకుని వచ్చిన నలుగురిమి పరిచయం చేసుకున్నాం

మంచి నీరు త్రాగి ఇంటిని నలువైపులా చూస్తూ మీ ఇల్లు చలువ పందిరి లా చాలా చల్లగా ఉంది అని చెప్పాను. కష్టేఫలె మాస్టారు ఇల్లుని చూద్దురుగాని రండి అని ఇల్లు అంతా  చూపించారు . తూర్పు వైపున గోడకి  లామినేట్ చేసి ఉన్న ఒక సన్మాన పత్రం ని   చూసాను. అది శర్మ గారి కి జరిగిన సన్మాన పత్రమే అనుకుంటాను (చదవలేదు) అలాగే నట్టింట్లో ఒక పెద్దావిడ ఫోటో ఉంది ఆవిడ తనని పెంచుకున్న "అమ్మ" అని చెప్పారు. శర్మ గారి బ్లాగులో ఆవిడ గురించి చదివి ఉండటం వల్ల  ఆమెకి అప్రయత్నం గానే  నమస్కారం చేసుకున్నాను

తర్వాత శర్మగారు  మూడంతస్తుల భవనం కన్నా పైకి పెరిగి ఉన్న పెద్ద  మామిడి చెట్టుని, పనస చెట్టుని చూపించారు   చూపటం ఏమిటీ  వెంటనే  వంకీ కట్టిన కర్రని తీసుకుని వడి వడిగా డాబా మెట్లు ఎక్కి  వద్దు వద్దు అంటున్నాసరే   వినకుండా కొత్తపల్లి మామిడి కాయ  కొబ్బరిలా ఉంటుంది .. వాడి చూడండి అంటూ అందరికి కాయలు కోసి ఇచ్చారు కాయలు క్రింద పడకుండా ఆ కర్రకి ఒక సంచీని కుట్టారు వంకీ తో  కాయని త్రుంచగానే   కాయ నేరుగా  ఆ సంచీలోకి వెళ్ళిపోతుంది ఆ సంచీ ని మా అత్తయ్య గారే కుట్టారు అని కోడలు గారు చెప్పారు.

తర్వాత బాగా కాసిన పనస చెట్టు నుండి పనసపొట్టు కూరకోసం లేత కాయలని తెంపి ఇచ్చారు వాటిని క్రోసేటప్పుడు అమ్మ గారి సూచనలు. అది ముదురుకాయ కూరకి బాగోదు లేత కాయని తుంచండి అంటూ. శర్మ గారికి చెప్పి పనస కాయలు కోయించారు

అన్నీ ఒక సంచీలోకి వేసాక లోపలి వెళ్ళాము . భోజనం చేయమని అడిగారు మేము ఇప్పుడు  వద్దండి,  చేయలేం అని కూడా చెప్పాము భోజనం సమయం కి వచ్చి భోజనం చేయకుండా వెళ్ళడం భావ్యమేనా అని శర్మ గారు బాధపడ్డారు

అమ్మ గారేమో ..ఉప్మా అయినా చేస్తానంటూ వంట ఇంట్లో బిజీ అయిపోతుంటే నా ఫ్రెండ్ వైష్ణవి వెళ్లి ఆ ప్రయత్నాన్ని ఆపి కాఫీ లు తయారు చేసుకుని వచ్చింది . మధ్యలో అమ్మగారు రుచి చూపిన పనసపొట్టు కూర సంగతి కూడా సంతోషంగా చెప్పింది ఒక పావు గంట సేపు కూర్చుని సెలవు తీసుకుని వచ్చేటప్పుడు అమ్మగారు అందరికి పసుపు కుంకుమ ఇచ్చారు. ఉన్న కొద్ది సమయం లోనే వారు చూపిన ఆత్మీయత వారి మాటలు పదే  పదే  గుర్తుకు వస్తున్నాయని నా హైదరాబాద్ స్నేహితురాలు  భారతి అక్కడికి వెళ్ళాక ఫోన్ చేసి మరీ చెప్పింది

ముఖ్యంగా శర్మ గారిలో ప్రసన్నత, విద్వత్తు,ఆత్మీయత అన్ని ప్రస్పుటంగా కనిపించాయి వారి బ్లాగ్ చదివేటప్పుడు  నాకు ఆయన రూపం పై ఎలాటి అస్పష్ట రూపం అయితే  కదలాడేదో అచ్చు అలాంటి రూపమే నాకు అక్కడ ఎదురైంది. వ్రాతల్లోనూ,  మనిషి స్వరూపం లోనూ ఒకే విధమైన  ముద్ర. ఏ మాత్రం తేడా లేని మనిషిని నేను చూసాను. వారి బ్లాగ్ లింక్ ఇక్కడ 

ఒకసారి నా బ్లాగులో "ఊరెందుకు వెళ్ళాలి " అనే పోస్ట్ వ్రాసినప్పుడు "మా ఇంటికి రండి " అని ఆత్మీయంగా ఆహ్వానించారు  అది నేనప్పటికి మరచిపోలేను. అక్కడికి వెళితే నా పుట్టింటికి వెళ్ళిన భావమే కల్గింది నాకు.

బయలుదేరబోతూ .. శర్మ గారి దంపతులని ఒక ఫోటో తీసుకున్నాను .

ఈ పాపాయి శర్మ గారి  మనుమరాలు "శ్రీ విద్య "


వారి దగ్గర నుండి సేలపు తీసుకుని  వెళుతూ  వెళుతూ  ద్వారపూడి లో తీసుకున్న ఫోటో

నాకెంతో ఇష్టమైన ముద్ర నటరాజస్వామి

అక్కడి నుండి బిక్కవోలు మీదుగా ప్రయాణం చేస్తూ నేను గమనించిన విషయం ఏమంటే ప్రతి గ్రామం లోను సర్ ఆర్ధర్ కాటన్ విగ్రహం  నెలకొల్పబడి ఉంది . ఆహా !.. ఎంతైనా గోదావరి జిల్లాల వారి మనసులు బంగారం అనుకున్నాను.  పలకరింపు లోనే కాదు ఆతిధ్యం ఇవ్వడం లోను, కృతజ్ఞతలు తెల్పడంలోను వారికి మించి వేరెవరు ఉండరు అనిపించింది

ఎంత విదేశీయుడు అయినా సరే గోదావరి పై ఆనకట్ట కట్టడానికి రూప కర్త అయిన సర్ ఆర్ధర్ కాటన్ మహాశయుడిని నిత్యం స్మరించు కుంటూ

 వారి విగ్రహం ని ఊరూరా నెలకొల్పుకుని ఆయనని స్మరించుకుంటున్నారు అందుకేనేమో .. ఆయన ప్రాతఃస్మరణీయుడు అని చెప్పుకుంటారు  అని అనుకున్నాను  


ఆ రోజు రాత్రి పూట తిరిగి వస్తూ  చంద్రుడిని వెంట తెచ్చుకున్నాం ఇలా .... 

వ్యక్తిగతమైన పనుల వల్ల  వెళ్ళినప్పటికీ కూడా ... "కష్టేఫలే " శర్మ గారిని కలవడం ఒక మరచిపోని అనుభూతి
నాకే కాదు ఆయన బ్లాగుతో ఏ మాత్రం పరిచయం లేని మరో ముగ్గురికి కూడా. వారు పదే పదే వారి ఆత్మీయతని గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూనే  ఉన్నారు .. మళ్ళీ వారి ఇంటికి వెళదామా అని అడుగుతున్నారు  :)

(కష్టేఫలే మాస్టారూ..!  మీ అనుమతి తీసుకోకుండానే మీ ఫోటోలు ప్రచురించాను ఎందుకంటే .. మన బ్లాగ్ మిత్రులు మిమ్మల్ని చూపమని డిమాండ్ చేస్తున్నారు మరి )