అత్యాశ

ఉదృత మైన ఆలోచనల  అలలు
తాకాయి .. నా మనసు తీరాన్ని
 ఏవేవో అస్పష్ట భావనలు
మోస్తూ  మోస్తూ నేను అలసి పోతాను
అక్షరీకణలొను  సొమ్మసిల్లి పోతాను
పొద్దంతా .. అదే పని
రేయి అంతా ఇంకో రకం సడి
కవితాలాలస జడి అనుకుంటా  
బాహ్య అంతః సంఘర్షణల మధ్య
నేనొక ఒంటరి యోధురాలిని  .

నన్ను నేను వ్యక్తీకరించుకోలేనప్పుడు
వేరొక చోట   స్పష్టతని చేజిక్కించుకోవడం లో
 విఫలం అయినప్పుడు
నాకు నేనే అర్ధం కానప్పుడూ 
ఓ  అస్పష్ట కవిత్వాన్ని అవుతాను .
మళ్ళీ మళ్ళీ   చదువుకుంటూ
మరల మనిషినవుతాను
మరో రోజు మొదలైన చోట
కవి నవుదామని అత్యాశతో

  (కవి సంగమం లో .. నా పరిచయం ఇలా చేసుకోవాలనుకున్నాను .సమయాభావం  వల్ల  నా పైత్యానికి తాళం పడింది ) :)