చాలారోజులవుతుంది .. ఆలోచనలకు అక్షర రూపం కల్పించక. అప్పుడప్పుడూ ఇలా జరుగుతుండటం సహజమే కదా ! ఈ రోజు కొన్ని ఆలోచనలను పంచుకోవాలనిపించిది..
మొన్నొకరోజు ఫ్రెండ్ చెల్లెలు ఫేస్ బుక్ లో ఒక పోస్ట్ నాకు ట్యాగ్ చేసింది. ఒక చిన్నపాపకు ట్రీట్మెంట్ కోసం ఆర్ధికసాయం అందించాలనే విషయం వుంది అందులో ..నేను చదివిన వెంటనే ..ట్యాగ్ తీసేశాను. ఒకరకమైన భయం . భయం అణువణువునా ఆక్రమించుకోవడం ఒక కారణమైతే ..వ్యాధుల బారిన పడిన వాళ్ళ నరకయాతన ఆర్ధిక పరిస్థితులు, తమవారిని రక్షించుకోవాలనే తపన,ఆరాటం అవన్నీ మనసును మెలిపెడతాయి కదా ! అంత చిన్న పాపకు వచ్చిన వ్యాధి కలవరం కల్గించింది .. నేను సహాయం చేయలేకపోయినా ..నా గోడమీద చూసిన మిత్రులు ఎవరైనా సహాయం చేస్తారేమోనన్న ఆలోచన కల్గకుండా ..క్షణాల్లో ట్యాగ్ తీసేశాను .
నిజానికి నేనున్న పరిస్థితుల్లో నేను సహాయం చేయలేని పరిస్థితి కూడా .. నేను సంవత్సరానికి కొంత మొత్తాన్ని ఇతరులకు సహాయం చేయడానికి పెట్టి ఉంచుకుంటాను. ఈ సంవత్సరం ఆ పరిమితి దాటిపోయింది. మళ్ళీ పొలంలో పంట వచ్చేదాకా నేను ఎవరికీ సాయం చేయలేని పరిస్థితి కూడా !
కానీ నాలో ఏదో పీకులాట. మళ్ళీ కాసేపటికి మనసుని గట్టి చేసుకుంటాను. ఈ లోకంలో సహాయం అవసరమైన వారు చాలామంది ఉంటారు. వారికి అందరికీ సహాయం చేయగల స్థితిలో మనముండలేము. ఆ చిన్న బిడ్డకి సాయం అంది వైద్యం బాగా జరగాలని కోరుకున్నాను భగవంతుడిని.
రిక్త హస్తాలతో ఉండటం అంటారే..అలా ఉండిపోవాల్సి వస్తుంది. ప్రస్తుతం నేను విశ్రాంతి జీవనంలో ఉన్నాను. బిడ్డ మీద ఆధారపడి ఉన్నప్పుడూ మన ఉదారబుద్ది వారికి అంటించలేము. అప్పటికప్పుడు అయ్యో ..నేను ఏదో ఒక పని చేసుకుంటూ ఉండాల్సింది అని అనిపించింది కూడా !
అలాగే మిత్రులకు అత్యవసరం అన్నా అప్పుగా కూడా డబ్బు ఇవ్వలేని పరిస్థితి. మాట అడ్డువుండి అయినా ఇప్పించలేని పరిస్థితి. అంత్య నిష్టూరం కన్నా ఆది నిష్టూరం మేలని అంటారు కదా! అందుకనే నేను సున్నితంగా వాస్తవ విషయాన్ని చెప్పి తప్పుకుంటాను. లేదని కాదని అన్నందుకు నాపై కినుక వహించిన మిత్రులను కూడా చూస్తున్నాను. డబ్బు ఇచ్చిపుచ్చుకునే విషయంలో నేను జాగ్రత్తగానే ఉంటాను. ఎందుకంటే జవాబుదారీ వహించాల్సివస్తే ..నాకు చాలా కష్టమైన విషయం. నా కుటుంబం నుండి మాట పడాల్సి వస్తుంది కూడా . అలా కొందరు మిత్రులు దూరం అయ్యారు .
లేదని చెప్పడం కూడా ఎంత కష్టం అని .. లేదని చెప్పడం కూడా మనిషికి అదొక యాతన. గుమ్మం ముందు నిలిచి భవతి బిక్షాందేహి అని అడిగిన ఆదిశంకరుడికి కేవలం ఉసిరిక మాత్రమే ఇవ్వగల్గిన పేద ఇల్లాలి ఆర్ధిక దుస్థితిలో సిగ్గిల్లుతూ అభిమానం పడే యాతన. That is Power of Money.
అర్ధం చేసుకున్నవారు అర్ధం చేసుకుంటారు ..లేనివారు లేదు. నేను నిర్వేదంగా వున్నాను. స్నేహంలో కూడా డబ్బు ప్రముఖపాత్ర వహిస్తుంది . డబ్బు అవసరం లేని స్నేహాలు కూడా ఉండవు. నిస్వార్ధ త్యాగాలు సహాయాలు కూడా ఉండవు . ఇది చేదు నిజం. జీర్ణించుకోవడమే కష్టం మరి.
ఇక ఆ చిన్న పాపకి వైద్య ఖర్చులకు సాయం అందించడం అనే విషయం గురించే ఇంకా ఆలోచిస్తున్నాను . నేను చొరవచేసి సాయం అందిస్తే .. నా కొడుకేమీ కాదనడు. కానీ మా పరిమితి నాకు తెలుసు.
ఇలా మల్లగుల్లాలు పడుతూ ... ఉండగా ..ఎప్పుడో ఒకసారి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ వ్రాసిన ఒక కథ చదివాను . ఆ కథ గుర్తుకొచ్చి వెతికితే దొరికింది ..ఆ కథ పేరు "విచిత్ర భిక్షువు "
"పరిత్యాగానికి మించిన ధర్మం మరొకటి లేదు " అన్నది ఆ కథలో సందేశం.
ఆ కథ మీరందరూ చదువుతారని ఇక్కడ పంచుతున్నాను. ఇవ్వడమంటే ఏమిటో ..మనకందరికి తెలియాలి తెలుసుకోవాలి అనిపించింది ... చదవండి ఈ కథ.
నా మనసు కూడా ..ఇప్పుడు నిర్మలంగా ఉంది. సాహిత్యం చేసే పని ఇదే ! మన మనోగవక్షాలను తెరుస్తుంది. ఇది నిజం.
"విచిత్ర భిక్షువు " రచన:రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్
మొన్నొకరోజు ఫ్రెండ్ చెల్లెలు ఫేస్ బుక్ లో ఒక పోస్ట్ నాకు ట్యాగ్ చేసింది. ఒక చిన్నపాపకు ట్రీట్మెంట్ కోసం ఆర్ధికసాయం అందించాలనే విషయం వుంది అందులో ..నేను చదివిన వెంటనే ..ట్యాగ్ తీసేశాను. ఒకరకమైన భయం . భయం అణువణువునా ఆక్రమించుకోవడం ఒక కారణమైతే ..వ్యాధుల బారిన పడిన వాళ్ళ నరకయాతన ఆర్ధిక పరిస్థితులు, తమవారిని రక్షించుకోవాలనే తపన,ఆరాటం అవన్నీ మనసును మెలిపెడతాయి కదా ! అంత చిన్న పాపకు వచ్చిన వ్యాధి కలవరం కల్గించింది .. నేను సహాయం చేయలేకపోయినా ..నా గోడమీద చూసిన మిత్రులు ఎవరైనా సహాయం చేస్తారేమోనన్న ఆలోచన కల్గకుండా ..క్షణాల్లో ట్యాగ్ తీసేశాను .
నిజానికి నేనున్న పరిస్థితుల్లో నేను సహాయం చేయలేని పరిస్థితి కూడా .. నేను సంవత్సరానికి కొంత మొత్తాన్ని ఇతరులకు సహాయం చేయడానికి పెట్టి ఉంచుకుంటాను. ఈ సంవత్సరం ఆ పరిమితి దాటిపోయింది. మళ్ళీ పొలంలో పంట వచ్చేదాకా నేను ఎవరికీ సాయం చేయలేని పరిస్థితి కూడా !
కానీ నాలో ఏదో పీకులాట. మళ్ళీ కాసేపటికి మనసుని గట్టి చేసుకుంటాను. ఈ లోకంలో సహాయం అవసరమైన వారు చాలామంది ఉంటారు. వారికి అందరికీ సహాయం చేయగల స్థితిలో మనముండలేము. ఆ చిన్న బిడ్డకి సాయం అంది వైద్యం బాగా జరగాలని కోరుకున్నాను భగవంతుడిని.
రిక్త హస్తాలతో ఉండటం అంటారే..అలా ఉండిపోవాల్సి వస్తుంది. ప్రస్తుతం నేను విశ్రాంతి జీవనంలో ఉన్నాను. బిడ్డ మీద ఆధారపడి ఉన్నప్పుడూ మన ఉదారబుద్ది వారికి అంటించలేము. అప్పటికప్పుడు అయ్యో ..నేను ఏదో ఒక పని చేసుకుంటూ ఉండాల్సింది అని అనిపించింది కూడా !
అలాగే మిత్రులకు అత్యవసరం అన్నా అప్పుగా కూడా డబ్బు ఇవ్వలేని పరిస్థితి. మాట అడ్డువుండి అయినా ఇప్పించలేని పరిస్థితి. అంత్య నిష్టూరం కన్నా ఆది నిష్టూరం మేలని అంటారు కదా! అందుకనే నేను సున్నితంగా వాస్తవ విషయాన్ని చెప్పి తప్పుకుంటాను. లేదని కాదని అన్నందుకు నాపై కినుక వహించిన మిత్రులను కూడా చూస్తున్నాను. డబ్బు ఇచ్చిపుచ్చుకునే విషయంలో నేను జాగ్రత్తగానే ఉంటాను. ఎందుకంటే జవాబుదారీ వహించాల్సివస్తే ..నాకు చాలా కష్టమైన విషయం. నా కుటుంబం నుండి మాట పడాల్సి వస్తుంది కూడా . అలా కొందరు మిత్రులు దూరం అయ్యారు .
లేదని చెప్పడం కూడా ఎంత కష్టం అని .. లేదని చెప్పడం కూడా మనిషికి అదొక యాతన. గుమ్మం ముందు నిలిచి భవతి బిక్షాందేహి అని అడిగిన ఆదిశంకరుడికి కేవలం ఉసిరిక మాత్రమే ఇవ్వగల్గిన పేద ఇల్లాలి ఆర్ధిక దుస్థితిలో సిగ్గిల్లుతూ అభిమానం పడే యాతన. That is Power of Money.
అర్ధం చేసుకున్నవారు అర్ధం చేసుకుంటారు ..లేనివారు లేదు. నేను నిర్వేదంగా వున్నాను. స్నేహంలో కూడా డబ్బు ప్రముఖపాత్ర వహిస్తుంది . డబ్బు అవసరం లేని స్నేహాలు కూడా ఉండవు. నిస్వార్ధ త్యాగాలు సహాయాలు కూడా ఉండవు . ఇది చేదు నిజం. జీర్ణించుకోవడమే కష్టం మరి.
ఇక ఆ చిన్న పాపకి వైద్య ఖర్చులకు సాయం అందించడం అనే విషయం గురించే ఇంకా ఆలోచిస్తున్నాను . నేను చొరవచేసి సాయం అందిస్తే .. నా కొడుకేమీ కాదనడు. కానీ మా పరిమితి నాకు తెలుసు.
ఇలా మల్లగుల్లాలు పడుతూ ... ఉండగా ..ఎప్పుడో ఒకసారి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ వ్రాసిన ఒక కథ చదివాను . ఆ కథ గుర్తుకొచ్చి వెతికితే దొరికింది ..ఆ కథ పేరు "విచిత్ర భిక్షువు "
"పరిత్యాగానికి మించిన ధర్మం మరొకటి లేదు " అన్నది ఆ కథలో సందేశం.
ఆ కథ మీరందరూ చదువుతారని ఇక్కడ పంచుతున్నాను. ఇవ్వడమంటే ఏమిటో ..మనకందరికి తెలియాలి తెలుసుకోవాలి అనిపించింది ... చదవండి ఈ కథ.
నా మనసు కూడా ..ఇప్పుడు నిర్మలంగా ఉంది. సాహిత్యం చేసే పని ఇదే ! మన మనోగవక్షాలను తెరుస్తుంది. ఇది నిజం.
"విచిత్ర భిక్షువు " రచన:రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి