టక్ టక్ టక్ టక్ టక్..
ఎవరో తలుపు తట్టారు.
నా ఇంటికి రావాల్సిన
అతిథులు ఎవరూ లేరు.
దానితో నాకు పని లేదు.
ఒక్క నేను. నా లోపల అనేకులు.
Knock knock knock knock..
Someone knocked on the door.
I have no guests coming to my house.
I don't care.
Only me. Many inside me.
टुक टुक टुक टुक टुक टुक
किसी ने दरवाज़ा खटखटाया।
मेरे घर कोई मेहमान नहीं आ रहा है।
मुझे इसकी परवाह नहीं।
सिर्फ़ मैं। मेरे अंदर कई।
*******************
వంతెనలు కూలిపోయాక వొడ్డులు వొంటరివి.
అనుబంధాలు నెత్తురోడుతూ ప్రవాహంలో కొట్టుకుపోతాయి.
కరుణించి దరి చేర్చుకునే దైవం సముద్రం.
కాగితపు పడవులకు తీరాలుంటాయా?
When bridges collapse, the shores are lonely.
Attachments bleed and are washed away by the current.
The ocean is a compassionate and welcoming like a god.
Do paper boats have shores?
जब पुल टूट जाते हैं, तो किनारे अकेले पड़ जाते हैं।
आसक्ति रिसती है और धारा के साथ बह जाती है।
सागर एक दयालु और स्वागत करने वाला देवता है।
क्या कागज़ की नावों के किनारे होते हैं?
********************
ఇరుకు త్రోవలను విశాలం చేయడం
ఏమంత సులువు కాదు.
మరి అవి బండలు కాదు గుండెలు.
మృదువుగా మార్చడానికి నా గుండెను
డైనమేట్ చేయాలని ఆలస్యంగా తెలిసింది
It is not easy to widen narrow paths.
And they are not rocks, but hearts.
I learned late that
I had to dynamite my heart to make it soft.
संकरे रास्तों को चौड़ा करना आसान नहीं होता।
और ये चट्टानें नहीं, बल्कि दिल हैं।
मुझे बाद में पता चला कि अपने दिल को
मुलायम बनाने के लिए उसमें डायनामाइट लगाना पड़ता है।
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి