ఈ సృష్టిలో ప్రతి ప్రాణి మరొక ప్రాణిని సృష్టించకపోయినా సృష్టించబడిన వాటిని ప్రేమిస్తుంది, ప్రశంసిస్తుంది, ఒకోసారి ద్వేషిస్తుంది.
లేదా సృష్టించబడిన వాటి మహిమని ప్రచారం చేస్తుంది. మనమూ అంతే కదా ! కానీ ఒకోసారి మన దగ్గర వారే మనను ద్వేషించిన సందర్భాలు మనకొక జీవిత పాఠాలు నేర్పుతుంటాయి..మనిషి స్వార్ధం ముందు నేను నాది అన్నది తప్ప మిగతా విషయాలన్నీ త్రోసిపుచ్చి వీలైనంత ఎదుటివారిని బాధ పెట్టేవిగా ఉంటాయనే విషయాన్ని మనం జీర్ణించుకోగల్గాలి. ఆ విషయాన్ని మీతో పంచుకుంటూన్నానిలా..
ఆశతో జీవించడంలోనే అర్దమెంతో వుందిలే..
ఈ “ కరోన” కాలంలో బిడ్డలు దూరంగా వుండటం వల్ల ప్రతి చిన్న విషయానికి చిరుగాలికి కూడా అలఅల్లాడే చిగురుటాకులా వుంటుంది మానసిక పరిస్థితి. నిరంతర వార్తాప్రసారాలలో వెలువడే వార్తలు గణాంకాలు పరిస్థితి తీవ్రతకు అద్దం పడుతుంటే తమ పక్కనే ప్రమాదం పొంచి వుంటుందనే ఎరుక ఒక విధమైన నిర్వేదాన్ని కల్గిస్తుంది.
మాములుగా స్పందించే చిన్న అనారోగ్య సూచన.. కూడా ముఖ్యంగా జలుబు తుమ్ము లాంటివి గొంతునొప్పి లాంటివి కూడా ఉలికిపడేలా చేస్తున్నాయి. తుడిచినదే తుడవడం కడిగినదే కడగడం ఆహార అలవాట్లలో మార్పు రావడం... మనవాళ్ళ క్షేమసమాచారాల పట్ల ఆదుర్దా.. కొన్ని అర్దంలేని భయాలు అర్ధం గురించి జాగ్రత్తలు ప్రణాళికలు.. చేయాలని వున్నా కూడా చేయలేని సహాయాలు ఇతరులను అంటకూడా సామాజిక బహిష్కరణలు.. ఒక విధంగా ప్రతి మనిషి ఒక వొంటరి ద్వీపమై మనని మనం వెలివేసుకుని పంజరాలలో బిగించుకున్న బతుకులు. నిస్వార్దముగా సేవ చేయడం లేదని ఈసడించుకున్న వైద్యులు ఆరోగ్య సిబ్బంది.. మరికొన్ని వ్యవస్థలు చిత్తశుద్దితో పనిచేస్తుంటే కొన్ని అసహనాలు తమ ఉనికిని బయటపడేసుకుటున్న ఉదంతాలు. వీలైనంత దూరంగా వుంటూ మనని మనం కాపాడుకోవడం మనవారికి ఒక అమూల్యమైన కానుక. ముఖ్యంగా ఇతరదేశాలలో వున్న పిల్లలు తల్లిదండ్రులు మరింత జాగ్రత్తగా మసలుకోవాలి.
నా ఫ్రెండ్ ఫిబ్రవరి ఆఖరివారంలో USA నుండి ఆంధ్ర రాష్ట్రానికి వచ్చారు భర్త ఇద్దరు పిల్లలతో కలసి. ఆమె ఇంట్లో సంస్మరణ కార్యక్రమం. మార్చి 12 కి తిరిగి వెళ్ళబోయేసరికి తిరుగు ప్రయాణానికి ఆటంకం ఏర్పడింది. కాలేజీలో అడ్మిషన్ వుండటం మూలంగా.. పెద్ద అబ్బాయి ఉద్యోగరీత్యా భర్త వీళ్ళిద్దరూ అత్యవసరమై వేరే మార్గం ద్వారా USA చేరుకున్నారు. ఆమె చిన్నబాబు ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లో. కుటుంబం అందరికీ కరోన టెస్ట్ లు సెల్ఫ్ క్వారంటైన్. ఇక్కడ అమె కుటుంబం కూడా సెల్ఫ్ క్వారంటైన్. అదృష్టవశాత్తు అందరూ కూడా.. కరోన బారిన పడకుండా.. రక్షణ చట్రంలో వున్నారు.
నా స్నేహితురాలు ఇక్కడ వాతావరణ పరిస్థితులకు అనుగుణంగా సర్దుకున్నా ఆమె చిన్న కొడుకు ఇక్కడ వాతావరణానికి ఆహారపు అలవాట్లకు ఇంటికి కట్టి పడేసిన ఆంక్షలకు వొత్తిడికి గురవుతున్నాడు. పైగా పుట్టిన తర్వాత దూరంగా వుండని తండ్రి అన్న లను బాగా మిస్ అవుతూ వుంటే.. నా ఫ్రెండ్ ఏమో మనుషుల మనస్తత్వాలకు ప్రవర్తనలో తేడాలు ఇగోలు శాడిజాలకు బలైపోతూ ఉక్కిరి బిక్కిరై పోతున్నారు. మనిషి స్వార్ధజీవి. పక్కల్లో మిన్నాగు కాటుకు గురైతే తిరిగి ఇంటికి వస్తామో లేదో తెలియని పరిస్థితి కూడా..మన ఇగోలు వర్దిల్లాలి. శాడిజాలు తృప్తి పడాలి లాంటి ఆలోచనలు వుంటాయి చూడండి అవి కరోన కన్నా భయంకరమైనవి. వ్యాధులు ఆకలి బాధల మధ్య కూడా.. “నేను” ‘’నాది‘’అన్న స్వార్ధమే మనిషికి ఇలాంటి పరిస్థితులను తెచ్చిపెడుతుంది. ఎవరూ ఎవరింట్లోనూ వుండాలని అనుకోరు. ముఖ్యంగా స్త్రీలు భర్త పిల్లలతో కలిసి ఒకేచోట వుండాలని కోరుకుంటారు. అనుకోని పరిస్థితుల వల్ల వుండాల్సి వస్తే అది పుట్టిల్లైనా సోదరసోదరీమణుల ఇల్లైనా.. వారిని మరింత జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి.మరింత మానసిక స్తైర్యానివ్వాలి తప్ప సూటీపోటీ మాటలు అంతస్తుల బేరీజులు డబ్బు లెక్కలు పిసినారితనాలు చూపకూడదు.
నా ఫ్రెండ్ ఒకటే అనింది. ఈ కరోన కళ్ళు తెరిపించింది.. అని. ఈ లాక్ డౌవున్ ఎత్తేస్తే టికెట్స్ ఎంత ఖరీదైనా సరే.. ఎన్ని పరీక్షలు ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చినా సరే వెంటనే ఇక్కడినుండి వెళ్ళిపోవాలి అంది. తల్లిదండ్రులు తోబుట్టువులే ఇలా వుంటే మనిషి మంచితనం మానవత్వం పరాయివారిలో వెతకాలనుకోవడం మబ్బు చూసి ముంత వొలకబోసుకోవడం లాంటిదే అనుకోకూడదు. మనిషితనం మానవత్వం ఇంకా చాలా వున్నాయి. లేకపోతే ఈ మాత్రం కూడా మనిషి బతకలేడు... అనిపిస్తుంది. ఫ్రెండ్స్ మనవారే మనని బాధ పెట్టినా నిబ్బరంగా వుండాలి.. ఆశతో జీవించడంలోనే అర్దమెంతో వుందిలే... అనుకుంటూ ఉత్సాహంగా .. మరింత జాగ్రత్తగా వుందాం. వీలైనంత సాయంగా మరింత ప్రేమగా వుందాం. సరేనా..
లేదా సృష్టించబడిన వాటి మహిమని ప్రచారం చేస్తుంది. మనమూ అంతే కదా ! కానీ ఒకోసారి మన దగ్గర వారే మనను ద్వేషించిన సందర్భాలు మనకొక జీవిత పాఠాలు నేర్పుతుంటాయి..మనిషి స్వార్ధం ముందు నేను నాది అన్నది తప్ప మిగతా విషయాలన్నీ త్రోసిపుచ్చి వీలైనంత ఎదుటివారిని బాధ పెట్టేవిగా ఉంటాయనే విషయాన్ని మనం జీర్ణించుకోగల్గాలి. ఆ విషయాన్ని మీతో పంచుకుంటూన్నానిలా..
ఆశతో జీవించడంలోనే అర్దమెంతో వుందిలే..
ఈ “ కరోన” కాలంలో బిడ్డలు దూరంగా వుండటం వల్ల ప్రతి చిన్న విషయానికి చిరుగాలికి కూడా అలఅల్లాడే చిగురుటాకులా వుంటుంది మానసిక పరిస్థితి. నిరంతర వార్తాప్రసారాలలో వెలువడే వార్తలు గణాంకాలు పరిస్థితి తీవ్రతకు అద్దం పడుతుంటే తమ పక్కనే ప్రమాదం పొంచి వుంటుందనే ఎరుక ఒక విధమైన నిర్వేదాన్ని కల్గిస్తుంది.
మాములుగా స్పందించే చిన్న అనారోగ్య సూచన.. కూడా ముఖ్యంగా జలుబు తుమ్ము లాంటివి గొంతునొప్పి లాంటివి కూడా ఉలికిపడేలా చేస్తున్నాయి. తుడిచినదే తుడవడం కడిగినదే కడగడం ఆహార అలవాట్లలో మార్పు రావడం... మనవాళ్ళ క్షేమసమాచారాల పట్ల ఆదుర్దా.. కొన్ని అర్దంలేని భయాలు అర్ధం గురించి జాగ్రత్తలు ప్రణాళికలు.. చేయాలని వున్నా కూడా చేయలేని సహాయాలు ఇతరులను అంటకూడా సామాజిక బహిష్కరణలు.. ఒక విధంగా ప్రతి మనిషి ఒక వొంటరి ద్వీపమై మనని మనం వెలివేసుకుని పంజరాలలో బిగించుకున్న బతుకులు. నిస్వార్దముగా సేవ చేయడం లేదని ఈసడించుకున్న వైద్యులు ఆరోగ్య సిబ్బంది.. మరికొన్ని వ్యవస్థలు చిత్తశుద్దితో పనిచేస్తుంటే కొన్ని అసహనాలు తమ ఉనికిని బయటపడేసుకుటున్న ఉదంతాలు. వీలైనంత దూరంగా వుంటూ మనని మనం కాపాడుకోవడం మనవారికి ఒక అమూల్యమైన కానుక. ముఖ్యంగా ఇతరదేశాలలో వున్న పిల్లలు తల్లిదండ్రులు మరింత జాగ్రత్తగా మసలుకోవాలి.
నా ఫ్రెండ్ ఫిబ్రవరి ఆఖరివారంలో USA నుండి ఆంధ్ర రాష్ట్రానికి వచ్చారు భర్త ఇద్దరు పిల్లలతో కలసి. ఆమె ఇంట్లో సంస్మరణ కార్యక్రమం. మార్చి 12 కి తిరిగి వెళ్ళబోయేసరికి తిరుగు ప్రయాణానికి ఆటంకం ఏర్పడింది. కాలేజీలో అడ్మిషన్ వుండటం మూలంగా.. పెద్ద అబ్బాయి ఉద్యోగరీత్యా భర్త వీళ్ళిద్దరూ అత్యవసరమై వేరే మార్గం ద్వారా USA చేరుకున్నారు. ఆమె చిన్నబాబు ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లో. కుటుంబం అందరికీ కరోన టెస్ట్ లు సెల్ఫ్ క్వారంటైన్. ఇక్కడ అమె కుటుంబం కూడా సెల్ఫ్ క్వారంటైన్. అదృష్టవశాత్తు అందరూ కూడా.. కరోన బారిన పడకుండా.. రక్షణ చట్రంలో వున్నారు.
నా స్నేహితురాలు ఇక్కడ వాతావరణ పరిస్థితులకు అనుగుణంగా సర్దుకున్నా ఆమె చిన్న కొడుకు ఇక్కడ వాతావరణానికి ఆహారపు అలవాట్లకు ఇంటికి కట్టి పడేసిన ఆంక్షలకు వొత్తిడికి గురవుతున్నాడు. పైగా పుట్టిన తర్వాత దూరంగా వుండని తండ్రి అన్న లను బాగా మిస్ అవుతూ వుంటే.. నా ఫ్రెండ్ ఏమో మనుషుల మనస్తత్వాలకు ప్రవర్తనలో తేడాలు ఇగోలు శాడిజాలకు బలైపోతూ ఉక్కిరి బిక్కిరై పోతున్నారు. మనిషి స్వార్ధజీవి. పక్కల్లో మిన్నాగు కాటుకు గురైతే తిరిగి ఇంటికి వస్తామో లేదో తెలియని పరిస్థితి కూడా..మన ఇగోలు వర్దిల్లాలి. శాడిజాలు తృప్తి పడాలి లాంటి ఆలోచనలు వుంటాయి చూడండి అవి కరోన కన్నా భయంకరమైనవి. వ్యాధులు ఆకలి బాధల మధ్య కూడా.. “నేను” ‘’నాది‘’అన్న స్వార్ధమే మనిషికి ఇలాంటి పరిస్థితులను తెచ్చిపెడుతుంది. ఎవరూ ఎవరింట్లోనూ వుండాలని అనుకోరు. ముఖ్యంగా స్త్రీలు భర్త పిల్లలతో కలిసి ఒకేచోట వుండాలని కోరుకుంటారు. అనుకోని పరిస్థితుల వల్ల వుండాల్సి వస్తే అది పుట్టిల్లైనా సోదరసోదరీమణుల ఇల్లైనా.. వారిని మరింత జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి.మరింత మానసిక స్తైర్యానివ్వాలి తప్ప సూటీపోటీ మాటలు అంతస్తుల బేరీజులు డబ్బు లెక్కలు పిసినారితనాలు చూపకూడదు.
నా ఫ్రెండ్ ఒకటే అనింది. ఈ కరోన కళ్ళు తెరిపించింది.. అని. ఈ లాక్ డౌవున్ ఎత్తేస్తే టికెట్స్ ఎంత ఖరీదైనా సరే.. ఎన్ని పరీక్షలు ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చినా సరే వెంటనే ఇక్కడినుండి వెళ్ళిపోవాలి అంది. తల్లిదండ్రులు తోబుట్టువులే ఇలా వుంటే మనిషి మంచితనం మానవత్వం పరాయివారిలో వెతకాలనుకోవడం మబ్బు చూసి ముంత వొలకబోసుకోవడం లాంటిదే అనుకోకూడదు. మనిషితనం మానవత్వం ఇంకా చాలా వున్నాయి. లేకపోతే ఈ మాత్రం కూడా మనిషి బతకలేడు... అనిపిస్తుంది. ఫ్రెండ్స్ మనవారే మనని బాధ పెట్టినా నిబ్బరంగా వుండాలి.. ఆశతో జీవించడంలోనే అర్దమెంతో వుందిలే... అనుకుంటూ ఉత్సాహంగా .. మరింత జాగ్రత్తగా వుందాం. వీలైనంత సాయంగా మరింత ప్రేమగా వుందాం. సరేనా..
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి