ప్రియమైన శత్రువు "వి"

నా ప్రియమైన ...
...............!?

నీకు.. అంటానని అనుకున్నావా?

ఆ లిప్త కాలమైనా నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టాననే ఆలోచన అయినా  నేను నీకు కల్గించాలనే నా అంతరంగ భావనని  నువ్వు కనిపెట్ట గలవా !?

అక్షరాల వెంట పరుగులు తీస్తున్న నీ మనః వేగాన్నికాస్తయినా నిరోదించ గలిగాను కదా!

నా నీడ గా నువ్వు ఉన్నావని భ్రమపడి.. నీ ఏడంతస్తుల విజయ భవనం నుండి జారి పడ్డావని మరచి పోయావు.

కలలోను ,మెలుకువలోనూ..ఇద్దరి ని తలపులలో నింపుకునే ఉంటారని అంటూ ఉంటారని నీకును  తెలుసు. 

వారు ఎవరో తెలుసు కదా! ప్రియమైన వారు లేదా అప్రియమైన శత్రువు.

ఇవి రెండు కాని నిన్ను ప్రియమైన శత్రువు అనాలేమో కదా! కనులు మూసుకుని తెరిస్తే నీ రూపమే కనబడుతూ ఉంటుంది. దులిపి దూరం చేద్దామనుకున్నా ..నా ఆవరణం లోనే తిష్ట వేసుకుని కూర్చుని ఉంటావు.

గజనీ మహ్మద్ లా నా ఆలోచనల పై దండ యాత్ర చేసి అలసి పోయి ఉంటావు. మళ్ళీ ఇంకో జన్మకి నన్ను వీడకుండా ఘోరీలా పుట్టి సాదించాలని అనుకుని ఉన్నావు. నా మనసు పైన, ఆలోచనల పై దాడి చేసి.. ఏక కాలం లో గెలవలేనని గ్రహించాక..

మనసుని ఆలోచనని విడదీసి మనసుని గెలిచి ఆలోచనని వదిలేసావు .

ఆలోచన లేని మనసుని గెలుచుకుని అభద్రతా భావంలో నా శత్రువుగా మారి .. నా నీడలా వెంటాడుతూ,వేటాడుతూ..నన్ను కలవరపెట్టాలనుకున్నావు.

భారతం చెప్పిన "ఏక ఏవ చరే ద్దర్మం" ని మరచి పోయావా? అనుకరించి,సహాయం కోరి నడక సాగించ గలననుకున్నావా?

విభిన్న సమయాలలో..కొన్ని సందర్భాలలో.. అయినా నేను నిన్ను మెచ్చుకుంటాను .

శత్రువు అయినా సమాన స్థాయిలో ఉండాలంటారు కదా.. ! అందుకనేమో ఇలా..  అయినా   మెచ్చుకుంటూ  ఉంటాను. వైరి భావం తో ఉన్న మనమధ్య కొన్ని పోలికలు ఉన్నాయి. 
.
శత్రువుని మెచ్చుకున్న చోట ఎన్నడైనా ..మరల చెలిమి కుదిరేనా!? పగిలిన మట్టి పాత్ర తిరిగి అతుకుట యెంత అసాధ్యమో.. శత్రువుతో మిత్రుత్వం అంత అసాధ్యం ..అని మరువకు.

ముసుగేసుకుని కపట వేష భూషణ ములతోను .. తెనేలూరించు పలుకుల తోను చేరువ కావలెనని ప్రయత్నిస్తావు.

"మరణంతాని వైరాణి కదా మన శత్రుత్వం"  అది నేను మరచిపోతే..అంతటి దుస్సాహసం వేరొకటి కలదా!

నా బలమేమిటో,బలహీనత ఏమిటో.. నిన్ను నిశితంగా పరీక్షించాక కదా నాకు తెలియునది. 
అందుకే నా నీడగా నువ్వుంటున్నా ..మౌనంగా..ఉపేక్షిస్తున్నాను 

కలసి వచ్చే కాలం వచ్చునో..రానో.. వచ్చునని ఆశయును లేదు..రాదనీ ..నిరాశయను లేదు.

నా ప్రియాతి ప్రియమైన శత్రువా! దేహాన్ని అంటిపెట్టుకున మురికిలా.. రక్తంలో కలసి ఉన్న నీరులా.. తలపులతో..ముడిపడిన వలపులా .. నన్ను నీ కబంద హస్తాలలో ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూ.. పరిరక్షిస్తున్నావు కదూ..!?

అందుకే నువ్వంటే ..కోపం ఉంది ద్వేషం ఉంది.. ప్రేమా  ఉంది
ఏది ఎక్కువో,ఏది తక్కువో.. తెలియదు.

తెలియనందుకేమో..అయోమయంలో నేను..నా వెంట నీవు..

నువ్వు నా ప్రియమైన శత్రువు వి. శత్రువుగా మిగిలిపోయే ప్రియ బానిస వి.

ఇదంతా నీకు చెప్పాక.. నీ కోపాన్ని  కళ్ళారా చూసాక ..నేను  లోలోపల నవ్వుకుంటూ.. ఇలా అనుకుంటాను.

నా ప్రియమైన ..శత్రువా!...

నీ నయనస్పర్శ తో నన్ను పరామర్శించి వెళ్ళిన తదుపరి ..

నా తనువు నయాగరా జలపాతమే అయింది..స్పర్సో త్సాహం తో..
వెల కట్టలేని వేల టన్నుల కొద్ది నవీన జీవ శక్తిని నింపుతూ.. అని.