మనసారా

కొన్ని లిరిక్స్ వింటుంటే ... అసంకల్పితంగా  పెదవులు విచ్చుకుంటాయి. ఇటీవల ఈ పాటని ఎఫ్.ఎం లలో చాలాసార్లు వింటున్నాను.  సాహిత్యం సంగీతం బాగా నచ్చేసాయి. కానీ ఏ చిత్రంలో పాటన్నది తెలియలేదు. నిన్న ఒక కాలేజ్ కుర్రాడు ...నా ల్యాపీ వాడుకుంటూ ఈ పాట డౌన్లోడ్ చేసి వింటున్నాడు. అరే! భలే దొరికిందే ..అనుకుంటూ .. "మూవీ పేరేంటి " అనడిగా.. "మనసారా" అంట. మనసారా ఈ పాటని వినేస్తూ .. "ఎంతైనా యూత్ తో పోటీ పడలేం,  అప్డేట్ చేసుకోవాలి " అనుకున్నాను.. :)

మనసారా .. ఇదిగో ఈ పాటని  మీరూ  ఈ లింక్ లో వినేయండి  ..   

లిరిక్స్ చూడండి ఎంత బావుందో.. అనంత శ్రీ రాం (అనుకుంటాను )

నువ్విలా ఒకసారిలా

అరె ఏంచేసావే నన్నిలా

కోయిలా ఎందుకోయిలా

నిన్ను చూస్తు చూస్తు చాలిలా

గుండెలోపల ఉండుండి ఏంటిలా

ఒక్కసారిగ ఇన్నిన్ని కవ్వింతలా

నువ్విలా

నువ్విలా ఒకసారిలా

అరె ఏంచేసావే నన్నిలా

కోయిలా ఎందుకోయిలా

నిన్ను చూస్తు చూస్తు చాలిలా

చూడాలి చూడాలి అంటు నీ తోడె కావాలి అంటు

నా ప్రాణం అల్లాడుతోంది లోలోపలా

ఇంతందం ఇన్నాళ్ల నుండి దాక్కుంటు ఏ మూల వుంది

గుండెల్లోన గుచ్చేస్తుంది సూదిలా

పేరే అడగాలనుంది మాటే కలపాలనుంది

ఎంతో పొగడాలనుంది నిన్నే నిన్నే

కొంచెం గమ్మత్తుగుంది కొంచెం కంగారుగుంది

అంతా చిత్రంగా వుంది ఈ రోజు ఏమైందిలా

నువ్విలా

నువ్విలా ఒకసారిలా

అరె ఏంచేసావే నన్నిలా

కోయిలా ఎందుకోయిలా

నిన్ను చూస్తు చూస్తు చాలిలా

చంద్రుణ్ని మింగేసిందేమో వెన్నెల్ని తాగేసిందేమో

ఎంతెంతొ ముద్దొస్తున్నాది బొమ్మలా

తారల్ని ఒళ్లంతా పూసి మబ్బుల్తొ స్నానాలు చేసి

ముస్తాబై వచ్చేసిందేమొ దేవతా

మొత్తం భూగోళమంత పూలే చల్లేసినట్టు

మేఘాలందేసినట్టు ఉందే ఉందే

నన్నే లాగేస్తున్నట్టు నీపై తోసేస్తున్నట్టు

ఏంటో దొర్లేస్తున్నట్టు ఏదేదొ అవుతోందిల నువ్విలా

నువ్విలా ఒకసారిలా

అరె ఏంచేసావే నన్నిలా

కోయిలా ఎందుకోయిలా

నిన్ను చూస్తు చూస్తు చాలిలా

గుండెలోపల గువ్వల గుంపుల

ఒక్కసారిగ ఇన్నిన్ని కేరింతలా

నువ్విలా

నువ్విలా ఒకసారిలా

అరె ఏంచేసావే నన్నిలా

కోయిలా ఎందుకోయిలా

నిన్ను చూస్తు చూస్తు చాలిలా

బిర్యానీ

బిర్యానీ 

"అమ్మా !  అయ్యగారు వచ్చారమ్మా, వొకసారి బయటకి రండమ్మా " వరండాలో నుండి పిలుపు . 

నన్నెవరలా పిలుస్తారు  అనుకుంది రాధ. ప్రక్క యింటిలో నుండి వినబడుతున్న మాటలేమో!  

"అడుగు కూడా ఖాళీ వదలకుండా ప్రక్క ప్రక్కనే యిళ్ళు కట్టడం వల్ల యెవరు యెవరితో మాట్లాడుతున్నారో, యెవరిని వుద్దేశ్యించి మాట్లాడుతున్నారో అర్ధమై చావదు "  మనసులో విసుక్కుంటూ పని చేసుకుంటూనే వుంది 

"అమ్మా,  అయ్యగారు వేచి చూస్తున్నారు,  బయటకి రండమ్మా " మళ్ళీ పిలుపులు . 

"నా కోసం వేచి  చూసే అయ్యగారెవరబ్బా  " చేస్తున్న పని వొదిలేసి చిన్ని టవల్ తో చేతులు తుడుచుకుంటూ  "యెవరూ " అనుకుంటూ వచ్చి తలుపు తీసి తెరని ప్రక్కకి నెట్టి చూసింది 

ఎదురుగా ఓ విప్రుడు. వెనుక యింకొకతను. ఇద్దరూ త్రిపుండములు ధరించి వున్నారు . రాధ గౌరవంగా చూస్తూ  "చెప్పండి,యేమిటి పని " అడిగింది. కాస్త పెద్దరికంతో వున్నాయన యేమి మాట్లాడలేదు.  

 వెనుక వున్తను  ముందున్నతనిని   పరిచయం చేస్తూ "అయ్యగారు సత్యనారాయణ పురం లో వుంటారు . దైవజ్ఞులు. ఎప్పుడు భగవంతుని ద్యాస, సేవ తప్ప యేమి సంపాదన లేదు . నలుగురు ఆడపిల్లలు . రెండో అమ్మాయి వివాహం చేయదలచారు. మరో నాలుగు రోజులలో వివాహం జరగనున్నది. మీ లాంటివారు నలుగురు సాయం చేస్తే అమ్మాయి పెళ్ళి జరుగుతుంది " చెప్పాడు. 

పాపం, సంపాదించడం చేతకాని బ్రహ్మణునిలా వున్నాడు. ఈ రోజుల్లో  చాలామంది పౌరోహిత్యం పేరిట  నోటికొచ్చిన నాలుగు మంత్రాలు  చదివి బ్రహ్మాడంగా సంపాదిస్తున్నారు. ఇక్కడ సాయిబాబా గుడిలో  వుండే పూజారి గారు అమెరికా వెళ్లి బోలెడంత  సంపాదించి  పంపుతున్నాడు. అలా అమెరికా వెళ్ళే అవకాశం  యితనికి వస్తే  బావుండును. మిగిలిన అమ్మాయిల కన్యాజీవితానికి   విముక్తి కల్గుతుందేమో. పోనీ..అలా కూడా  సంపాదించడం యిష్టం లేదేమో యీ సాదు బ్రాహ్మణుడుకి.   ఇలా సాయం చేయమని అడిగేవాళ్ళని చూడటం కూడా  అరుదు. అతనికి నోరు తెరిచి అడగటానికి కూడా అభిమానం అడ్డొస్తుందిలాగుంది.  అందుకే వేరొకతను సహాయంగా వచ్చాడు.  అయినా  ఆడపిల్ల పెళ్ళి అంటున్నాడు కదా ! ఏదో కొంత  సాయం చేస్తే ఫలితం అయినా దక్కుతుంది, పైగా విశేషమైన కార్తీక మాసం కూడానూ  మనసులో అనుకుంటూ .. 

" ఇప్పుడే  వస్తానుండండి "  అని చెప్పి  లోపలకి  వెళ్లి తన పర్స్ తీసుకుని తెరచి  చూసింది . ఎన్ని అరలు వెతికినా  అంతా కలిపి వంద రూపాయలు కూడా లేవు. ఇంత తక్కువిస్తే యే౦ బావుంటుంది అనుకుంటూ ఆలోచించింది.  

వెంటనే  ప్రొద్దున్నేభర్త బయటకి వెళుతున్నప్పుడు అడిగి తీసుకున్న డబ్బు సంగతి గుర్తొచ్చింది .. ప్రిజ్ద్ కవరులో వేసిన అయిదొందల రూపాయల కాగితం  తీసి తన దగ్గరున్న చిల్లరతో కలిపి .. అక్షరాల అయిదొందల  పదహారు రూపాయలని తాంబూలంలో పెట్టి  అతనికిచ్చి నమస్కారం చేసింది . 

అతనేమో దీవించడం కూడా మొహమాటంగానే దీవించి శిష్యుని వంక చూసాడు . "అమ్మా  అమ్మాయికి ఒక చీర రవికెల గుడ్డ కూడా యిస్తే బావుంటుంది. మీ చేతి చలవ"  అన్నాడు .

"ఇప్పుడేమి అలాంటివేవి యివ్వలేనండి  వెళ్ళిరండి అని చెప్పి లోపలి వచ్చేసి యిక పని తొందరగా అవాలని హడావుడి పడాల్సిన పని లేదు. మార్కెట్ కి వెళ్ళే పనిలేకుండా పోయింది. పాపం  రూప! ఇవాళ కూడా స్పెషల్ యేమి తీసుకువెళ్ళనందుకు చిన్నబుచ్చుకుంటుంది. ప్రెండ్స్ మధ్య  తనకి  చాలా అవమానంగా వుందని గొడవ పెడుతుంది . ఈ రోజు కూడా  యేదో విధంగా సర్ది చెప్పాలనుకుని యింట్లో ఉన్న  అలమారాలన్నీ వెతికి  దసరా పండగప్పుడు కొన్న గులాబ్జామూన్ మిక్స్   పేకెట్ తీసి ఆ వంటకం చేసే ప్రయత్నం మొదలుపెట్టిన  రాధ తమ పరిస్థితిని తరచి చూసుకుంది.  

మధ్య తరగతి బ్రతుకులు.  ఉన్న ఒక్క పిల్లకి మంచి చదువులు అబ్బాలని చిన్నప్పటి నుండి కాన్వెంట్ చదువులు , ఇంటర్మీడియట్ కి వచ్చాక కార్పోరేట్ కాలేజీలో చేర్పించడం వల్ల యెప్పుడూ డబ్బుకి వెలితి పడటమే!  కుటుంబ అవసరాలు కూడా తీరక కొనాల్సినవన్నీ  వాయిదా వేసుకుంటూ  అతి ముఖ్యమైనవి మాత్రమే కొని అవసరాలు నెట్టుకొచ్చే స్థితిగతులు. ఏం చేద్దాం ?   రూప చదువయ్యి యేదో ఒక మంచి వుద్యోగంలో చేరేదాక యిలా అవస్థలు పడక తప్పదు. ఆశతో కాలం నెట్టేయక తప్పదు అనుకుంది. 

 అయినా రూపకి తమ పరిస్థితులు అర్ధమయ్యే టట్లు చెప్పాలి. ప్రతి నెలా కొత్తబట్టలు కొనమని,  అప్పుడప్పుడు ఫ్రెండ్స్ తో సినిమాలకి, కెసిఎఫ్ కి వెళ్లాలని అడుగుతూ ఉంటుంది.  వద్దంటే అలుగుతుంది. నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ చూడు యెలా వున్నారో ! వాళ్ళ పేరెంట్స్ అడిగినవన్నీ కొని తెస్తారు . మీరే నేనేమిడిగినా వెంటనే కాదనేస్తారంటూ కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుంటుంది . 

నిజంగానే కాలేజీలో చదివే అమ్మాయిల తల్లిదండ్రులు  ప్రతి ఆదివారం వందల మైళ్ళు ప్రయాణం చేసొచ్చి  మరీ  బిడ్డల కోసం కాలేజీ ఆవరణలో పడిగాపులు  పడతారు. పిల్లలకిష్టమైన వంటలు, వుతికిన బట్టలు, కావాల్సిన పుస్తకాలు అన్నీ వేసుకునొచ్చి పిల్లలని చూడటానికి కళ్ళల్లో వొత్తులేసుకుని యెదురుచూస్తూ ఉంటారు.  ఏం  చదువులో,  పిల్లలకి, పెద్దలకి కూడా కష్టాలే అని తలపోస్తూ గులాబ్ జామూన్ చేసేసింది. తీరిగ్గా బయలుదేరి లంచ్ అవర్ కన్నా ముందుగానే రూప చదువుకునే కాలేజ్ లోకి అడుగుపెట్టింది రాధ 

అమ్మా ! అంటూ సంతోషంగా తల్లి దగ్గరకి వచ్చింది రూప . కూతురిని ప్రక్కనే కూర్చో బెట్టుకుని బాగా చదువుకుంటున్నావా, ఈ వీకెండ్ టెస్ట్ లో యెన్ని మార్కులొచ్చాయి, హైయెస్ట్ నీకే  వచ్చాయా ? ఆత్రుతగా అడిగింది . 

బాగానే వచ్చాయిలే, నీకెప్పుడూ మార్కుల గోలే తప్ప యింకొకటి పట్టదు .  ఇక్కడ ఫుడ్  పరమ వరస్ట్ గా పెడుతున్నారు తినబుద్ది కావడంలేదు. తినడానికి యే౦  తెచ్చావ్ ? 

గులాబ్ జామ్, ప్రూట్స్ తెచ్చాను. అటు వైపు  వెళ్లి  కూర్చుని తింటావా? 

అదేంటమ్మా ! ఫ్రెండ్ బర్త్ డే  అని చెప్పాను కదా ! నాన్ వెజ్  బిర్యానీ  చేసుకు రమ్మని చెప్పాను కదా! తెస్తావని నేనెంతగా  ఎదురు చూస్తున్నానో, ఛ.. నువ్వెప్పుడూ యింతే, నేనేది  అడిగినా కాదనే అంటావ్, వారం  వారం  ఫ్రెండ్స్ పేరెంట్స్ తెచ్చిన స్పెషల్స్  అన్నీ మెక్కి తింటున్నాను. ప్రెండ్  బర్త్ డే కదా, తన పేరెంట్స్  యీ వారం రావడం వీలవలేదు  కాబట్టి నిన్ను స్పెషల్ చేయమని అడిగాను. ఇంకా నయం దానికి ముందు చెప్పలేదు. చెప్పి వుంటే  నా పరువు పోయుండేది నిరాశగా, కోపంగా అంది రూప. 

సారీ తల్లీ ! నువ్వడిగిన నాన్వెజ్ బిర్యానీ చెయ్యాలనే అనుకున్నాను . మీ నాన్న గారు అయిదొందల రూపాయలు యిచ్చారు కూడా  మార్కెట్ కి వెళ్లి అన్ని తెద్దామనుకునేంతలో   ఒక పేద బ్రహ్మణుడు  వచ్చి వాళ్ళ అమ్మాయి పెళ్ళికి  సాయం  చెయ్యమని అడిగాడు . కార్తీక మాసం కదా!  సాయం చేసినట్టు వుంటుంది, పుణ్యమూ  దక్కుతుందని   ఆ డబ్బు వారికి యిచ్చేశాను  సంజాయిషీగా చెప్పింది 

" పూజా సామాగ్రి కి,  దానాలు చేయాలంటూ  బాగానే ఖర్చు పెడతావ్ ! నా చిన్న చిన్న సరదాలు తీర్చడానికి  మాత్రం యెప్పుడూ యేదో వొంక  చెపుతావ్. ఇంకెప్పుడైనా నిన్ను యేమన్నా అడిగితే  వొట్టు. తెచ్చినవేవో యిలా  నా మొహాన పడేసి యిక నువ్వెళ్ళు  "  అని విసుక్కుంది రూప.

  బిర్యానీ దేముంది  యిప్పుడు తినకపోతే యింకో వారం తినవచ్చు. ఇతరులకి  చేతనైనంత సాయం చేయాలి, డైనింగ్ హాల్ కి వెళదాం పద, మీ ఫ్రెండ్ యెక్కడుంది ? తనని విష్ చేసి కాసేపుండి వెళతాను అంది. 

" ఏమి  వద్దులే! కురిపిచ్చిన ప్రేమ చాల్లే ! నువ్విక బయలుదేరు. నీకు మార్కులేగా కావాల్సింది యీ సారి కూడా క్లాస్ హైయెస్ట్ మార్క్స్ నాకేలే  "అంటూ తల్లి చేతిలో వున్న సంచీని లాక్కుని  విసురుగా  వెళ్ళిపోయింది  రూప.  

మనసు కలుక్కుమంది. ఈ పూజలు,దానాలు  యెవరి కోసం చేస్తాను . నీ కోసమే కదా ! నువ్వు చల్లగా వుండాలని  అనుకుంటూ మెల్లగా బస్ స్టాప్ కి వచ్చి తను ఎక్కాల్సిన   బస్ కోసం  యెదురు చూస్తూ  నిలబడింది . 

 ఆ కాలేజ్ క్యాంపస్ ఆనుకునే నాలుగైదు హోటల్స్, మూడు బార్ అండ్  రెస్టారెంట్స్ వున్నాయి  . అక్కడ బిర్యానీ  చాలా బావుంటాదని పేరు. అందుకే  ఆ చుట్టూ ప్రక్కలంతా బిర్యానీ వాసనతో  ఘుమ ఘుమ లాడుతూ ఉంది.  భోజనాల  సమయం కాబట్టి ఆ ప్రాంతం అంతా కిక్కిరిసి  కూడా వుంది. అలా చుట్టూ చూస్తూ తన ప్రక్కనే నిలబడి వున్న వారి  మాటలు వింటూ  ప్రక్కకి తిరిగి చూసి  యీ యిద్దరినీ యెక్కడో చూసినట్లుందనుకుంటూ గుర్తుకు తెచ్చుకునే ప్రయత్నం చేసింది 

" బిర్యానీ సూపర్ గా వుంది బావా!  ఫైవ్ స్టార్  హోటల్స్ లో కూడా యిలాంటి థమ్ బిర్యానీ తిని వుండం. డబ్బుండాలే గాని రోజూ యిక్కడికొచ్చి  తిని వెళ్ళవచ్చు. ఇంటికి  పట్టుకెళ్ళవచ్చు  " యేమంటావ్? 

"అవునురా బావా! రెండు పూటలా  రెండు పెగ్గులేసి  వో బిర్యానీ పేకెట్ తినేస్తూ  హాయిగా యె౦జాయ్  చెయొచ్చురా కార్తీక మాసమడ్డం  పెట్టుకుని "  అంటూ యింకొకరు.

" ప్రొద్దునే కదా వీళ్ళని చూసింది ! అరె ! వీళ్ళు యిలా వున్నారేమిటి ? త్రిపుండాలేవీ,  మెడలో జంధ్యమేది " తెల్లబోయింది రాధ.

సంపెంగ సేవలో

"నాకు నిద్ర వస్తుంది, రా.. నాయనమ్మా పడుకుందాం" మూసుకుపోతున్న కళ్ళను బలవంతంగా విప్పుకుని గారాం చేసింది,

"నువ్వు పడుకోమ్మా! నాకింకా  ఇంటిపని ఉంది" బుజ్జగించే ప్రయత్నం చేసింది వనమ్మ. 

"ఊహూ, నువ్వు ప్రక్కన లేకుండా నిద్ర రాదు నువ్వూ రా"  రకరకాల పువ్వులన్నింటిని పొందికగా, అందంగా కదంబ మాల కడుతున్న నాయనమ్మ దగ్గరికి వచ్చి చేయి పట్టుకుంది సంపంగి. 

 అక్కడే కూర్చుని మాలలు కడుతున్న జానకి  "ఇక తప్పుదుగా ని  లేచెళ్ళు  వనమ్మక్కా ! ఈ పిల్లకి తల్లంటే  ఏమిటో తెలియదు .రెండు నెలల వయస్సున్నప్పటి నుండి తల్లిలా పక్కలో వేసుకుని పెంచుతున్నావ్? నువ్వు ప్రక్కన లేకుండా "సంపంగి" నిద్రపోతుందంటావా? నిద్రపోయేదాకా ప్రక్కన పడుకునిరా, ఈ లోపు నేను ఈ మల్లెపూలు కడుతూ ఉంటాను  చెప్పింది. 

"సరే కాసేపట్లో వచ్చి కూర్చుంటాను. మల్లెమాల  మరీ పలచగా కట్టేవ్,  కాస్త గుత్తంగా కట్టు చూసేదానికి బాగుంటుంది " అని చెప్పి .నిద్రకళ్ళతో ఊగుతున్న మనుమరాలిని ఎత్తుకుని ప్రక్క గదిలో ఉన్న మంచంపై పడుకోబెట్టి తను పడుకుంది. నిద్రలోనే తడుమ్కుంటూ వనమ్మ చీరలో నుంచి చేయి లోనికి పోనిచ్చి పొట్టకి అతుక్కుని  ఆమెగుండెల్లో తలను చేర్చి నిద్రలోకి జారుకుంది. 

పిచ్చితల్లి !  పదేళ్ళు వచ్చినా ఇంకా పసిపిల్లలా అతుక్కుని పడుకునే అలవాటు పోలేదు ఒక్కనాడన్నా తనని విడిచి ఎక్కడికి  వెళ్ళదు . సంక్రాంతి సెలవలకి మేనమామ వచ్చి బతిమలాడాడు "నాలుగు రోజులుండి వద్దువుగాని రామ్మా అని,  " నేను రాను నాకిక్కడే బాగుంది"  అని  అప్పటిదాకా మేనమామ ప్రక్కన కూర్చున్నదల్లా లేచి ఇవతలకి వచ్చింది. "తప్పమ్మా అలా అనకూడదు. మామయ్యా కదా ! తీసుకువెళ్ళడానికి వచ్చాడు . నువ్వు వెళ్ళాలి కదా! అక్కడ అమ్మమ్మ, తాతయ్య నువ్వు వస్తావని ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు. నీ కోసం కొత్తబట్టలు కొన్నారంట. నీతో ఆడుకోవడానికి అక్కడ మామయ్యా వాళ్ళ పిల్లలు కూడా  ఉన్నారు, చాలా బావుంటుంది వెళ్ళమ్మా " అంటే తల అడ్డంగా తిప్పింది 

"సంపంగీ రామ్మా  ఊరికి వెళదాము  అని  మరో సారి ప్రేమగా అడిగాడు మేనమామ 

"నానమ్మ వస్తేనే నేను వస్తాను" అంది 

"చెల్లెలు లేకపోయినా ఆమె  కూతురిలోనయినా ఆమెని  చూసుకోవాలనుకునే చిన్న కోరిక కూడా తీరడం లేదని  అమ్మ నాన్న బాధపడుతున్నారు" .సంపంగిని తనతో తీసుకు వెళ్ళలేని నిత్సహాయతకి బాధపడుతూ అన్నాడతను .

"చిన్న పిల్ల కదా !  అందులో  చిన్నప్పటినుండి ఇక్కడే అలవాటయిపొయింది కదా ! రావడానికి మొహమాటపడుతుంది.  పండగెల్లే లోపు   ఒకరోజు సంపంగి ని తీసుకుని నేనే వస్తానులే రాము బాధపడకు, అలా ఒకటి రెండుసార్లు వచ్చి వెళ్తూ ఉంటే సంపంగికి ప్రేమలు తెలుస్తాయి, తర్వాత తర్వాత తనే వస్తుంది " అని సర్ది చెప్పింది. 

అతను వెళ్ళాక సంపంగికి అర్ధమయ్యేటట్లు వివరించి చెప్పింది. " నాకేమైనా అయితే తర్వాత నిన్ను చూసుకునేది మీ అమ్మమ్మ- తాతయ్య, మామయ్యే !  వాళ్ళొచ్చి పిలిస్తే  నువ్వు వెళ్ళాలి, అలా రానని చెప్పకూడదు తెలిసిందా ? " అని చెప్పింది . అయిష్టంగానే తల ఊపి "నాయనమ్మా నీకేమి కాదు. నేను పెద్దయ్యాక నిన్ను బాగా చూసుకుంటాగా " అంది ఇష్టంగా నాయనమ్మని చుట్టుకుంటూ . 

 రాముకి మాట ఇచ్చినట్టుగానే ఒకరోజు ఉదయాన్నేసంపంగిని తీసుకెళ్ళి సాయంత్రం దాకా ఉండి వాళ్ళందరితో దగ్గర చేయడానికి ప్రయత్నించి వచ్చింది.అదంతా గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ తనని చుట్టుకుని నిద్రపోతున్న సంపంగిని  విడదీసి సరిగా పడుకోబెట్టి దుప్పటి కప్పి బయటకి వచ్చింది . 

నిద్రపోయిందా? ఏమైనా ఈ పిల్లని పెంచడం నీకు కష్టమయిపొయింది వనమ్మా! రోజంతా కష్టపడుతున్నావ్. ఆ హై క్లాస్ స్కూల్ కి పంపియ్యకపోతే ఏమైంది ? మన కాలనీలో పిల్లలందరూ ఇక్కడ స్కూల్ లో చదువుకోవట్లా!  పిల్లనీ, పిల్ల కోసం తోటని ఇష్టంగా పెంచుతున్నావ్. మన మిలటరీ వాళ్ళందరికీ ఇచ్చిన పొలాలు బీళ్ళు గానే పడి ఉన్నాయి . నువ్వు తప్ప ఈ భూమిని పచ్చగా పెంచినవాళ్ళు లేరు. వనమ్మ తోట అని పేరు కూడా పడిపోయింది. బస్టాప్ కూడా అయిపొయింది. ఆ మెచ్చుకోలులో ఈర్ష్య కూడా ధ్వనిస్తూ చెప్పింది జానకి. 

ఆ మాటలు పట్టించుకోకుండా రేపు ఏకాదశి కదా ! ప్రొద్దునే తొందరగా పని చేసుకుని మారేడు మొక్కలని నాటాలి తోటలో ఉత్తరం వైపున తోట  పొడుగూతా  మారేడు మొక్కలు నాటించాలని గుంటలు తవ్వించి ఉంచాను. ఆ పని చేయాలి.  పనెమ్మట  పని తెమలక ఇవ్వాళ చీకటి పడిపోయి సంపెంగలన్నీ తుంచలేకపోయాను మిగిలిన పూలని తెంచి గుళ్ళో ఇచ్చిరావాలి. అట్టాగే సంపెంగకి పుట్టినరోజుకి బట్టలు కొనాలి. టైలర్ కి ఇప్పుడిస్తే గాని ఆ రోజుకి ఇవ్వడు అని మరుసటి రోజు చేయాల్సిన పనులన్నింటిని ఏకరవు పెట్టింది . 

"సంపంగి ఎప్పుడు పుట్టింది ? ఎన్నేళ్ళు దానికి ?" అడిగింది జానకి ఆరాగా .   

"శివరాత్రి వెళ్ళినాక ఫాల్గుణ మాసం వచ్చాక ఐదో రోజున శుక్రవారం పుట్టింది.  పుట్టిన రోజున గుర్తుగా ఈ తోటలో సంపెంగ చెట్లని నాటి "సంపంగి " అని పేరు పెట్టాడు మా ఆయన. కోడలికి ఆ పేరు నచ్చక  "చంపక" అని పెట్టింది. మొగుడు సరిగ్గా లేకపోయినా బిడ్డనైనా బాగా పెంచుకోవాలని కలలు కంది. బిడ్డ ఆటా-పాటా, అచ్చట-ముచ్చట చూసుకోకుండానే చచ్చిపోయింది.  నేను చూసుకోకపోతే ఎవరు చూసుకుంటారు జానకి!  బిడ్డలని పెంచడం కష్టమయితే మాత్రం వదిలేస్తామా? పదేళ్ళు పెంచాను.ఇంకో పదేళ్ళు కష్టపడితే ఫలితం దక్కుద్ది. చదువుల్లో,ఆటల్లో అన్నిట్లోనూ ఫస్ట్ వస్తుందని స్కూల్ హెడ్ మాస్టర్ చెపుతుంటే సంతోషంగా ఉంటుంది. ఫీజులు కూడా సగానికి సగం తగ్గించారు కాబట్టీ అక్కడ చదువుకోగల్గుతుంది. నాదేముంది అంతా భగవంతుడి దయ .ఆ  పుణ్యాత్ముల చలువ" అంది.

 రోజూ సంపెంగి పూలతో స్వామికి అర్చన చేయిస్తావుగా! ఆ పుణ్యం ఊరికే పోదులే  వనమ్మక్కా! అట్టాగే అందరి మంచి కోరుకుంటావ్. భగవంతుడు  మిమ్మల్ని చల్లగా చూస్తాడులే ! సంపంగి చూడచక్కనిది, .వాళ్ళ అమ్మకి లా నిలువెత్తు మనిషి అవుద్ది. పదేళ్ళ పిల్లలా లేదు. దిష్టి తగులుద్ది. నేనన్నానని ఏమనుకోకు  రోజూ కాస్త దిష్టి తీసేయి" అంటూ తను కట్టిన మాలని మూరలెక్క కొలిచి "ఇరవై నాలుగు మూరలయ్యాయి, ఇదిగో పుస్తకంలో  లెక్క రాయి" అంటూ దేవుడి పటం వెనుక దాచిన పుస్తకం తీసుకొచ్చి ఇచ్చింది . లెక్క రాసి "రేప్రొద్దునే వచ్చి గులాప్పూలు కోసి ఇచ్చి వెళ్ళు జానకి" అని గుర్తు చేసింది . 

మాలలు కట్టిన పూలన్నిటిని  తడి గుడ్డ పరచి అందులో పదిలంగా చుట్టి వెదురు బుట్టలో  పెట్టింది. తలుపు గడియవేసి వచ్చి మనుమరాలి ప్రక్కలో పడుకుంది .

చిన్నప్పుడు సంపంగిని ఇంటి దగ్గర ఉన్న అంగన్ వాడీ బడికి పంపుతున్నప్పుడు  ఒక రోజు సంపంగి "నాయనమ్మా నేను ఆ స్కూల్ బస్లో ఎక్కి స్కూల్ కి వెళతా, బాగా చదువుకుంటా ! నన్ను ఆ బడికి పంపించు"  అని అడిగింది 

భర్త చనిపోయాక సంపాదించే మగదిక్కు లేక,ఆసరాగా ఉన్న ఇల్లు కొడుకు చేసిన అప్పులవల్ల పోగొట్టుకుని  నిలువ నీడకూడా  లేకుండా పోవడంతో   ఊరికి దూరంగా పొలంలోకి వచ్చి  ఓ మూలాన చిన్న ఇల్లు కట్టుకుని వచ్చే సగం  పెన్షన్ డబ్బుతో  గుంభనంగా కాలం గడుపుతుంది వనమ్మ. చదువుకుంటానని నోరు తెరిచి అడిగిన  మనమరాలి కోరిక తీర్చడం కోసం నడుం బిగించింది. పొలంలో రెండు సార్లు  బోరు వేయించినా చుక్క నీళ్ళు పడలేదు.నిరాశ పడకుండా  మూడవసారి ప్రయత్నం చేస్తే నీళ్ళు పడటంతో ఏమైనా చెయగలననే విశ్వాసం కల్గింది. అంతకు క్రితం ఆకు కూరలకి గుత్తకిచ్చే ఎకరం పొలాన్ని చిన్న మడులుగా మార్చి తమలపాకు, మల్లె, కంకబరాలు,గులాబీలు, చామంతి, బంతి మొక్కలు నాటింది.సంవత్సరం తిరిగే సరికి తోటంతా కళ కళలాడింది.వనమ్మ పేరుని సార్ధకం చేసుకుంది.దళారీల మోసానికి చిక్కకుండా పట్నంలో ఉన్న పూల అంగళ్ళ వారితో బేరం కుదుర్చుకుని వాళ్లకి పూలివ్వ సాగింది.  

జానకి మాటలు గుర్తు చేసుకుంటూ అమాయకంగా నిద్ర పోతున్న సంపంగిని  చిన్నగా ముద్దుపెట్టుకుని ఈ సంపంగిని,  దేవుడు పూజ కోసం వెళ్ళే ఆ సంపగి పూలని కూడా ఎంత జాగ్రత్తగా కాపాడుకోవాల్సి వస్తుందో! అందరి కళ్ళు వీళ్ళపైనే.నరుడి కంటికి నాపరాయి పగులుద్ది అంటారు, రోజూ కర్పూరంతో దిష్టి తీసేయాలి . సంపెంగ చెట్లకి దిష్టి పిడతలు పెట్టాలి అనుకుంటూ కొన్నాళ్ళ క్రితం జరిగిన సంగతులని గుర్తు చేసుకుంది  

నెలల పర్యంతం ఇంటి ముఖం చూడని కొడుకు విశ్వం  ఒకనాడు ఉరుము లేని పిడుగులా  పత్యక్షం అయ్యాడు "అమ్మా  ఈ సంపెంగ పూలకి బాగా డిమాండ్ ఉంది  రోజుకొక వందపూల లెక్కన తెగుతున్నాయి కదా ! ఒక్కో పువ్వు రెండు రూపాయల లెక్కన  కొంటానంటున్నాడు మస్తాన్ . రోజుకి రెండొందలు నికర ఆదాయం వస్తుంది   పైగా నీకు కోసి ఇచ్చే పని లేకుండా తనే తెంపు కుంటానంటున్నాడు. ఇచ్చేద్దాం " అంటూ తొందర పెట్టాడు. 

"తోటలో పూసిన ఏ పూలైనా అమ్ముడానికి ఒప్పుకుంటాను కానీ సంపెంగ పూలు అమ్మడానికి లేదురా, ఆ మొక్కలు నాటిన రోజే మీ నాన్న చెప్పాడు. రోజూ ఎన్ని పూలు పూసినా అవి తీసుకెళ్ళి మహాదేవుడికి అర్పించాలని. మనం కరువులో ఉన్నామని ఆయనన్న  మాటకి నీళ్ళోదులుతామా? ఆ సాయిబుకి విషయం చెప్పి పంపేయి" అని అంది .

"లేదమ్మా! అతనికి నేను మాటిచ్చి తీసుకొచ్చాను నా మాట పోడానికి వీల్లేదు. నాన్న కోరిక ప్రకారం చాలా ఏళ్ళు పూలిచ్చాం కాదా! ఇక చాల్లే! మాకు డబ్బులవసరం ఉంది ఇకమీదట నీ పూజకి పూలివ్వలేం అని లెంపలేసుకుని ఒక దణ్ణం పెట్టుకో ! ఆయన భోళాశంకరుడే కాబట్టి ఏమి అనుకోడు" అంటూ బేరం కి వచ్చినతనిని తీసుకుని తోటలోకి వెళ్ళసాగాడు. 

చెయ్యి అడ్డం పెట్టి " ఈ తోటలోకి వెళ్ళడానికి వీల్లేదు" అంది 

"చాల్లే ఊరుకోమ్మా ! చిన్న పిల్లలకి చెప్పినట్టు చెపుతున్నావ్, నువ్వు చెపితే నేను ఆగుతాననుకున్నావా? నువ్వు రా మస్తాన్, ఆడాళ్ళకి ఏం తెలుసు డబ్బు విలువ, డబ్బులు సంపాయించి పెట్టేవాటిని తేసుకెళ్ళి ఉలుకు పలుకు లేని  బండరాయిలోని దేవుడికి పెడతారంట. ఆయన కోరిన కోరికలు తీరుస్తాదట. అమాయకంగా నమ్మేస్తారు." హేళనగా అంటూ తల్లిని దాటుకుని ముందుకు నడవసాగాడు. 

."అరేయ్ విశ్వం ఆగరా, ఒక్క అడుగు ముందుకేస్తే బాగుండదు. కాళ్ళు విరగ్గొడతాను" అంటూ ఎదురెళ్ళి "నువ్వు వెళ్ళిపోయ్యా!  ఆ పూలు అమ్మను. వేరేవారిని అమ్మనివ్వను"  అని గట్టిగా అరిచి చెప్పింది . 

"సరేనమ్మా మీరు ఇంత చెపుతున్నాక నేనుందుకుంటాను . విశ్వం రమ్మన్నాడు కాబట్టి వచ్చాను" అంటూ వెనుదిరిగాడు.

"అమ్మా ! నీ పెత్తనమేంటే? ముసలిదానివి నోరు మూసుకుని పడుండు. ఇంట్లో మగాడు ఒకడుండాడు కదా వాడి  మాట వినాలనే ఇంగితజ్ఞానం లేదు. నీ యవ్వ! ఊళ్ళోవాళ్ళందరి ముందు నా పరువు తీస్తున్నావ్" అంటూ కొట్టడానికి చెయ్యెత్తాడు. .

"ఆ.. నువ్వు ఒక మగాడివేనా? నీకు భాద్యతనేది ఏమాత్రం  ఏడ్చింది . పెళ్ళాం పోయి పదేళ్లయింది, కన్నతండ్రి గుండె నొప్పివచ్చి కుప్పకూలిపోయి ఆరెళ్ళేయింది. ఏనాడన్నా ఇంటి పట్టున ఉండి బాధ్యతగా నడుచుకున్నావా? నువ్వు  నీ స్నేహితులు, నీ త్రాగుడు, బలాదూర్ తిరుగుళ్ళు తప్ప ఒక తండ్రిగా కొడుకుగా ఉన్నదెప్పుడురా!  కష్టపడి ఒక్క రూపాయైనా సంపాదించి ఇంటికి కావాల్సింది ఎప్పుడైనా తెచ్చిచ్చావా? ఆఖరికి నీ బిడ్డకయినా  ఒక్క బిస్కెట్ ముక్కన్నా తెచ్చిచావా? అమ్మ లేనేలేదు నాన్న ఉండి లేనిదయ్యింది. ఆ పిల్లదాని ముఖం చూసైనా నీలో మార్పు రాలేదు . నీది కసాయి గుండె రా, నువ్వు మారవు, మారవు"  దుఃఖంతో గొంతు పూడుకునిపోతూ ఆపేసింది.  

 "ఎప్పుడింటికి వచ్చినా ఇదే ఏడుపు పాట మొదలెడతావ్! అందుకే కొంపకి రావాలంటే విసుగు. అయినా తోట నీదైనట్టు మాట్టాడుతున్నావ్! అదేమన్నా నువ్వు సంపాదిచ్చిన ఆస్తినా ? మా నాన్నకి ఎక్స్ సర్వీస్ మేన్ కి ఇచ్చే కోటాలో గవర్నమెంట్ ఇచ్చిన పొలం. ఆయన మరణించాక కొడుకుగా  దాని పై నాకే అధికారం ఉంది. నిన్నిప్పుడు బయటకి గెంటినా అడిగే దిక్కులేదు. మళ్ళీ రేపోస్తాను. తోట మీద ఎట్టా చెయ్యేయ్యనీయవో అదీ చూస్తాను "అంటూ వెళుతున్నవాడిని ఆపి .. 

"నీకు తెలియదేమో , నువ్వెంత మంచి కొడుకువో అన్న సంగతి తెలిసిన మీ నాన్న ఈ తోటంతా నా పేరున రాసేసి నా తదనంతరం "సంపంగి" కి చెందేటట్టు విల్లు రిజిష్ట్రేషన్ చేయించారు .ఈ తోట పై ఆశలేం పెట్టుకోకు, అయినా నువ్వు ఈ తోట కోసం ఏం చేసావురా ? నువ్వేమన్నా మొక్క నాటావా, నీళ్ళు పోసావా, ఎరువేసావా? తోటలోకి అడుగుపెట్టే అర్హతే నీకు లేదు. ఈ తోటలో పూసిన ప్రతి పువ్వుని ఏం చేయాలన్నది నా ఇష్టం  తూకం లెక్కన మార్కెట్ కి అమ్ముతానో   మాలలల్లి మందికి పందారమే జేస్తానో, దేవుడిపూజకే ఇస్తానో అది నా ఇష్టం రా. కొడుకుగా  ఈ ఇంటికి వస్తే ఒక ముద్ద అన్నం తినెళ్ళు.! అంతే కాని ఇక్కడ నీ పెత్తనం చేయాలని రాకు." అని గట్టిగా చెప్పింది. 

"అందరితోపాటు ముసలాడు కూడా  నాకు అన్యాయమే చేసాడు. ఇక ఈ ఇంటి ముఖమే చూడను. నువ్వు చచ్చినా ఈ ఇంటి గడప తొక్కను."తిట్టుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.

మళ్ళీ ఒక నెల తర్వాత వచ్చాడు. 

"నా కూతురిని నాకిచ్చేయ్ ! నేనే పెంచుకుంటాను. తోటలో పువ్వులు అమ్మడానికే వీల్లేదన్నావ్! నువ్వు మొక్క నాటావా? నీరు పోసావా అంటూ లాయర్ ప్రశ్న లేసావ్. ఇప్పుడు చెప్పవే అమ్మా ! ఇది నా కన్న కూతురు  దీని పుట్టుకకి కారణం నేను . నాకు దీనిపై సర్వ హక్కులున్నాయి . దీనిని ఏమైనా చేసుకుంటాను. నాతో పంపియ్యి " అంటూ  సంపంగి చేయి పట్టుకుని లాక్కు వెళ్ళసాగాడు 

వనమ్మ కి భయమేసింది. డబ్బుకాశపడి సంపంగి ని అమ్మేయడానికి కూడా  వెనుకాడడు.  "అరేయ్ విశ్వం   పిల్లని వదులు. నీకు డబ్బులేమైనా కావాలంటే ఇస్తాను " అంది చప్పున . 

"

ఆ మాట వినగానే విశ్వం ఆగిపోయాడు. సంపంగి చేయి వదిలేసి  వెనక్కి తిరిగి  "ఒక యాబై వేలు ఇచ్చేయి  ఏదో ఒక వ్యాపారం చేసుకుంటాను " అన్నాడు 

 "అంత డబ్బా !" అంటూ తెల్లబోయింది "ఉన్న పళాన  అంత డబ్బు ఎక్కడ నుండి తెచ్చి ఇవ్వను . రేపొచ్చి పట్టుకెళ్ళు."  అంటూ  గబుక్కున సంపెంగని రెండు చేతుల మధ్య పొదువుకుంది.  "మాట తప్పితే నేనంటే ఏమిటో తెలుసుగా " తర్జనగా వేలు చూపిస్తూ  వెళ్ళిపోయాడు. విశ్వం  

"నాయనమ్మా! నాన్న  నిజంగా నన్ను తీసుకెళ్ళి పోతాడా? నాకు భయమేస్తుంది నేనెళ్ళను నాయనమ్మా" .. మెడకి చేతులు వేస్తూ ఏడుపు ముఖం పెట్టింది . 

"నా బంగారు తల్లి  మీ నాన్న కాదు  కదా! ఎవరు కూడా నిన్ను నా నుంచి  విడదీయలేడు, నిన్ను కంటికి రెప్పల్లా కాపాడటానికే నాకు భగవంతుడు శక్తి నిస్తాడు" అంటూ ఆకాశం వైపు చూస్తూ చేతులు జోడించింది .

పూలమ్మి రూపాయి రూపాయి కూడ బెట్టిన సొమ్మంతా తీసి విశ్వం అడిగినంత  ఇచ్చి ఊపిరి పీల్చుకుని .. "ఇంకెప్పుడు డబ్బులు అడగకు".  చెప్పింది .

"ఇవ్వడం నీ వంతు, అడగడం నావంతు. మనది ఋణానుబంధం అవసరమైతే  మళ్ళీ వస్తా " అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. వీడిని ఆయన యెంత క్రమ శిక్షణగా, తానెంత ప్రేమగాను పెంచాం.సరిగ్గా చదవనూ లేదు , వ్యాపారంలో నిలకడ లేకుండా  చెడు  సావాసాలతో నాశనం అయిపోయాడు. వీడు మారడం చాలా కష్టం అనుకుంటూ విచారంతో సంపంగి ని ఒళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని అలాగే  కూర్చుండి పోయింది . 

విశ్వం దుర్మార్గుడు వాడిని నమ్మే దానికి వీలులేదనుకుని అప్పటి  నుండి తనే స్వయంగా సంపంగి ని స్కూల్ కి తీసుకువెళ్ళి వదిలి పెట్టాలని నిర్ణయించుకుంది. సంపంగి ని  స్కూల్ కి పంపిన  తర్వాతే పూల బేరం చూసుకోవాలి అనుకుంది . సంపంగి స్కూల్కి వచ్చేటప్పుడే తను బయలుదేరి  స్కూల్ లోపలికి భద్రంగా పంపించి  స్కూల్ కి  ఎదురుగా ఉన్న  ఆంజనీయ స్వామి గుడి దగ్గర పూల బుట్ట, తమల పాకులు పెట్టుకుని అమ్ముకుంటూ డబ్బు ఎక్కువ సంపాదించడానికి శ్రమ పడసాగింది .

మధ్యాహ్నం  సంపంగికి భోజనం తినిపించి ఇంటికెళ్ళి తోటలో పూలు కోసుకుని మాలలు కట్టడానికిచ్చి సంపంగి పూలు స్వయంగా కోసి మహాదేవునికిచ్చి "సంపంగి" ని చల్లగా చూడు తండ్రి . దాని తండ్రి నుండి దానిని రక్షించు .. అని  పదే పదే కోరుకుంటూ భద్రంగా స్కూల్ నుండి ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళడం చేయసాగింది. 

" 

అప్పుడప్పుడు వచ్చి వేలకి వేలు  డబ్బు కావాలని పీడించడం  అతనడిగినంత కాకపోయినా ఐదో,పదో వేలిచ్చి అతనిని పంపివ్వడం  చేస్తుంది.ఇట్టా పీక్కుతింటే తను ఎన్నని తెచ్చి ఇవ్వగలదు. సంపంగి పెద్దదవుతుంది. చదువులకి బోలెడు ఖర్చు అవుతుంది  ఈ సారి వచ్చినప్పుడు వాడిని ఎక్కువసేపు కూర్చోబెట్టి మంచి మాటలు చెప్పి  తన పరిస్థితి వివరించాలి  అనుకుంటూ నిద్ర పోవడానికి కళ్ళు మూసుకుంది.

టక టక తలుపు కొడుతున్న శబ్దానికి మెలుకువ వచ్చింది . మళ్ళీ విశ్వం వచ్చాడేమో అనుకుంటూ  చిన్నపాటి భయంతో తలుపుతీసింది. ఎదురుగా  నలుగురు పోలీసులు  వారితో ఒక వాచ్ డాగ్. " విశ్వం మీ అబ్బాయేనా? " అడిగాడు ఒక పోలీస్ .

"అవునండీ " గొంతు పెగుల్చుకుని చెప్పింది .

"ఎప్పుడొచ్చాడతను? " కరుకుగా అడిగాడు . పది పదిహేనురోజుల క్రిందట వచ్చి వెళ్ళాడు మళ్ళీ రాలేదు. ఏమైందో అన్న భయంతోనే చెప్పింది . 

వస్తే మాకు తెలియజేయి. కొడుకు అని దాచిపెట్టినా, రాలేదని మభ్య పెట్టినా  నీకు శిక్ష పడుతుంది జాగ్రత్త  అంటూ హెచ్చరించి వాచ్ డాగ్ లాగుతున్న వైపుకి వెళ్ళారు. ఏమైంది బాబూ చెప్పండి అంటూ బయటకి వచ్చి అడిగింది . . "వాడు ఒక మైనర్ బాలిక ని అత్యాచారం చేసి చంపేసిన  కేసులో నిందితుడు"  ఎక్కడికి తప్పించుకోలేడు ఇటువైపే వచ్చాడని తెలుస్తుంది. తెల్లారేలోపే  ఖచ్చితంగా పట్టుకుంటాం " అని  చెప్పేసి పరుగెడుతున్న కుక్క వెనుకాల పరిగెత్తారు. 

భయంతో వణికిపోతూ అలాగే నిలబడిపోయింది.  కొడుకు ఇంత దుర్మార్గుడైపోయాడన్నమాట. వాడికి తగిన శిక్ష పడాల్సిందే అనుకుంటూ  అలాగే  మంచం పై కూర్చుండి పోయింది.

పోలీసులెల్లిన గంట సేపటికి  చడి చప్పుడు లేకుండా ఇంటిలోకి జొరబడ్డాడు విశ్వం. అమ్మా నాకు అర్జంట్గా డబ్బు కావాలి అన్నాడు. రక్తంతో తడచిపోయిన పాంట్ తో కాలు ఈడుస్తూ నిలబడ్డాడు. కాలికి ఏమైందిరా ? అడిగింది. ఏదో దెబ్బ తగిలింది అవన్నీ తర్వాత  ముందు డబ్బు ఇవ్వు అన్నాడు. ఇంట్లో డబ్బు ఏమి లేదు సూర్యం ని పిలుచుకుని వస్తాను నీకు కాలుకి కట్టుకట్టి వెళతాడు.అట్టాగే డబ్బులు తెమ్మంటాను అని తలుపు మూసి బయటకి వెళ్ళింది. 

వెంటనే పోలీసులకి ఫోన్ చేయాలి ఈ దుర్మార్గుడు ఇక్కడికే వచ్చాడని చెప్పెయ్యాలి అనుకుంటూ గబగబా నడిచేదల్లా టక్కున ఆగిపోయింది. సంపంగి ఒంటరిగా ఉంది పైగా  నిద్రపోతుంది. వచ్చినవాడు మనిషి రూపంలో ఉన్న రాక్షసుడు. రెండు మూడు సార్లు నుండి వాడు వచ్చినప్పుడల్లా సంపంగిని చూసే చూపుల్లో కనబడుతున్న మార్పుని గమనించింది. వార్తలలో వింటున్న విషయాలు  ఎక్కడెక్కడో జరుగుతున్న అరాచకాలు గుర్తుకువచ్చి జాగ్రత్తగా ఉండాలి అనుకుంది మళ్ళీ అంతలోనే  ఛ! అలా ఆలోచించకూడదు. ఎంత దుష్టుడైనా వాడు దానికి కన్నతండ్రి అనుకుంది కానీ ఇప్పుడు ఇందాక పోలీసులు చెప్పిన విషయం గుర్తుకు వచ్చి వెంటనే వెనక్కి తిరిగింది  గబా గబా  ఇంటికి వచ్చి తలుపునెట్టింది. తలుపు తెరుచుకోలేదు. అపాదమస్తకం భయంతో వణికిపోతూ తలుపులు బాది "సంపంగి తలుపు తీయమ్మా" అంటూ పిలిచింది. మరొకసారి పిలుస్తూనే  అటుఇటు చూసింది వసారాలో  సంపెంగలు తుంచే  వంకీ కత్తి కట్టిన చువ్వకనబడింది . తలుపు సందులోకి చువ్వని పోనిచ్చి లోపలి గడియని లేపేసి తలుపులు తెరుచుకుంటూ ఒక్కంగలో లోపలికి వెళ్లి అక్కడి దృశ్యాన్ని చూసి కోపంతో ఊగిపోయింది. సంపంగి నోట్లో గుడ్డలు కుక్కి అత్యాచారానికి సిద్దమవుతున్న కొడుకుని ఆపాలని వెనక్కి లాగుతూ .." ఒరేయ్ విశ్వం అది నువ్వు కన్న కూతురు రా కళ్ళు పోతాయి "అంటూ అతనిని వెనక్కి లాగే ప్రయత్నం చేసింది. కామంతో  కళ్ళు మూసుకుపోయిన  విశ్వం తల్లిని విసిరి కొట్టాడు. వనమ్మ విసురుగా వచ్చి గోడకి తగిలి నేలకి కర్చుకుపోయింది. ఎదురుగా  సంపంగి భయంతో నాయనమ్మా నన్ను కాపాడవా ! అంటూ చూసే చూపులు. అరక్షణంలో పైకి లేచింది. మూలన పెట్టిన రోకలి బండని చేతిలోకి తీసుకుంది గుండె నిబ్బరం చేసుకుని  విశ్వం తలపై ఒకే ఒక దెబ్బవేసింది. "అమ్మా "అంటూ సంపంగిని వదిలేసి రెండు చేతులతో తలని పట్టుకుంటూ వెనక్కి పడిపోయాడు. ఇంకో దెబ్బ వేసింది . రక్తం ధారలా కారుతుంది. వనమ్మ కళ్ళలోనుంచి కన్నీరు అలాగే కారుతుంది. సంపంగి దగ్గరికి వెళ్ళి నోట్లో కుక్కిన గుడ్డలు లాగేసింది. బట్టలు సరిచేసి కుండలో నీళ్ళు తెచ్చి తాగించబోయింది. సంపంగి నీళ్ళు త్రాగకుండా మంచం ప్రక్కన నేలపై మడుగులా ఉన్న రక్తాన్ని చూసి సృహ తప్పి పడిపోయింది 

వనమ్మ సంపంగిని అలాగే వదిలేసి కొడుకు దగ్గరికి వచ్చి ముక్కుదగ్గర చేయి పెట్టి శ్వాస ఆడుతుందో లేదో చూసింది . ఆమె కొట్టిన రెండో దెబ్బకే ఊపిరి ఆగిపోయిందని తెలుసుకుని అల్లారుముద్దుగా పెంచిన చేతులతోనే ప్రాణాలు తీసేలా దుర్మార్గంగా తయారయ్యావు కదారా. ఏ తల్లికి నాకు పట్టిన  ఇలాంటి ఖర్మ పట్టకూడదు అనుకుంటూ ఏడుస్తూ, పోలీస్ స్టేషన్ నంబర్కి పోన్ చేయబోయి ఆగిపోయింది.  తను నేరం చేసినదని జైలు శిక్ష వేస్తే సంపెంగ ని ఎవరు చూస్తారు? అయినా తను నేరం చేయలేదు. కన్నకూతురినే పాశవికంగా బలిగొనబోతున్న ఓ కాముకుడిని అంతం చేసింది. ఓ చిన్నారి మొగ్గని ఓ రాక్షసుడి పదఘట్టనకి నలిగిపోకుండా  కాపాడింది.  తాను  నేరం చేసానని ఏ కోశానా అనుకోవడంలేదు. లోకం దృష్టిలో తప్పు చేసినదానిలా అనిపించి తనకి శిక్ష పడితే?   ఇప్పుడు జరిగిన సంఘటనకే సంపంగి  మనసు చెదిరిపోయింది. తను కూడా దూరమైతే? ఆ ఊహే భయం కల్గించింది. తను సంపెంగిని కాచే కన్నవ్వాలి, తన ఒడి స్వేచ్చగా విహరించే వనమవ్వాలి. ఈ వనానికి మాలినవ్వాలి దృడంగా  అనుకుంది.  పోలీసులకి పోన్ చేసే ప్రయత్నాన్ని విరమించుకుని  ఒక్క నిమిషం ఆలోచించుకుంది  చీర చెంగు చింపి  చనిపోయిన విశ్వం కాళ్ళు కట్టేసింది ఇంకో సగం చీరని  తాడుగా మెలేసి మెడకి కట్టి తోటలోకి ఈడ్చుకెళ్ళింది.  దశమినాటి వెన్నెలలో  మసక చీకట్లోనే అంతకు ముందు రోజు మారేడు చెట్టు నాటడానికి తీసిన నాలుడుగుల లోతు గోతులోకి కొడుకుని నిలువుగా దించి ప్రక్కనే ఎరువు కలిపిన మట్టితో గోతిని నింపేసి గట్టిగా  కాళ్ళతోతొక్కేసింది.ఆ గోతిలోనే మారేడు మొక్కని నాటి చుట్టూ  మరింత మట్టిని పోసి ఈ చెట్టు బ్రతికి కొమ్మా రెమ్మా వేస్తే ఆ దళాలు మహాదేవుడికి సమర్పించి తన హత్యా పాపకాన్ని పోగొట్టుకోవడం మినహా తనకి మరో దారి లేదనుకుంటూ గబగబ ఇంట్లోకి వచ్చి రక్తం మరకలని శుభ్రం జేసేసింది. తడి లేకుండా  గట్టిగా తుడిచేసి ప్యాన్ స్పీడ్ పెంచి తడి ఆరిపోయటట్టు చేసి  అప్పుడు సంపగి దగ్గరికి వెళ్ళి మొహంపై నీళ్ళు జల్లి   నెమ్మదిగా తుడిచి ప్రక్కలో పడుకుంది  . 

నెమ్మదిగా సృహలోకి వచ్చిన సంపంగి కళ్ళు తెరచి నాయనమ్మా, నాన్న, రక్తం అంటూ ఏదో మాట్లాడబోయింది. 

ఏంటి తల్లీ ! ఏమన్నా పీడకల వచ్చిందా !? నాన్నేంటి, రక్తం ఏంటమ్మా? నేను నీ ప్రక్కనే పడుకున్నాగా, ఇంకా తెల్లారలేదు పడుకో  అంటూ ఒక చేత్తో తలని నిమురుతూ  రెండో చేత్తో వెన్నుపై చిచ్చుకోట్టింది.

(2 ఫిబ్రవరి 2014 తెలుగువెన్నెల. కామ్  వెబ్ పత్రిక లో ఈ కథ)
 

  

కొన్ని వాక్యాలు

కుంకుడుకాయలో  గింజ నలక్కుండా  కుంకుడు కాయ కొట్టడం చాలా నేర్పుతో కూడిన పని. అలా చేయగల్గే నేర్పరితనం ఉంటే  సంసారం బాగా చక్కదిద్దుకుంటారని .. మా నానమ్మ చెప్పేది. 

 గింజ నలక్కుండా కుంకుడుకాయ కొట్టడం నేర్చుకోకుండానే పెళ్లి చేస్తే ఎలా నానమ్మ ? అనే కోణంగి ప్రశ్న పుట్టుకొచ్చేది కూడా :)  

పెద్దలు చెప్పిన విషయాలు గుర్తుకువచ్చినప్పుదు  కొన్ని వాక్యాలు ఆలోచింపజేస్తాయి. ఇసుర్రాయి లో పడిన గింజ నలక్కుండాను, గింజ పగలకుండా కుంకుడు కాయ కొట్టడం రెండూ  కష్టమా ? అంటే కష్టమేనేమో .కూడా ! 

 కనబడకుండా ఆడవారి మనసు  నొప్పిస్తూ జీవిత కాలం నెట్టేసే మగ వారిని చూస్తున్నప్పుడల్లా  ఇసుర్రాయిలో  గింజ  గుర్తుకొస్తూ ఉంటుంది.  ఎందుకు   అపహాస్యంలో, అభద్రతలో ఆడపిల్లల బ్రతుకులు ఉన్నాయని గుబులు పుడుతుంది .

తల్లిదండ్రులు జన్మనిస్తారు. త్వరగా పెళ్ళి చేసి భాద్యత తీరిందనుకుంటారు. అల్లుడిగా వచ్చేవారికి ఎన్ని ఆస్తులున్నాయా అనే తప్ప ఎన్ని దుర్వ్యసనాలు ఉన్నాయో.. ఆలోచించరు . డబ్బుంటే చాలనుకుంటారు. అదే ఆని సమస్యలకి పరిష్కారం చూపుతుందని అనుకుంటారు. ఇసుర్రాయిలో గింజలా నలిగిపోతారు ఆడపిల్లలు. ప్చ్ ..

ఇంకా చెప్పాలంటే ప్రేమ పెళ్ళి లాంటి ఉచ్చులలో పడకుండా పరువుగా పెళ్ళి చేసేసి కుటుంబ గౌరవం కాపాడుకున్నట్లు అవుతుందని తొందరపడి పెళ్ళిళ్ళు చేసేస్తున్నారు. కులం, మతం పట్టింపులు ఉంటే  ఆర్దిక అసమానతలు ఉంటే  పిల్లల్ని విడదీసి గొంతు నొక్కి పాశవికంగా హత్య చేసే వాళ్ళు ఉన్నారు . వాళ్ళ జీవితం వాళ్ళ చేతుల్లో ఉండదు .తల్లిదండ్రులు సోదరుడు భర్త ,బిడ్డల చేతుల్లో కేంద్రీకృతమై జీవత్శవంగా   బ్రతికేస్తారు.   

ఆడపిల్లలకి చాలా వరకు కష్టాలు పెళ్ళితోనే మొదలవుతాయి . మొగుడు పెళ్ళాన్ని పాలించేవాడు ,సాధించే వాడుగా  మారిపోతాడు. అమ్మాయి అమ్మ అవుతుంది. అమ్మ అమ్మాయి గురించి ఆలోచిస్తుంది   . 

పట్టణ ప్రజలను మినహాయించి మిగిలిన గ్రామీణ ప్రాంతంలో ఉన్నవారందరినీ  పరిశీలిస్తే వారందరూ అమ్మాయిలని కాలేజీ ముఖమైనా చూడకుండా పెళ్ళి చేసేస్తున్నారు . 

ఆడపిల్లల మనసులో దాగున్న అనేక కోర్కెలు నెరవేరక,లభించిన జీవితంతో సరిపెట్టుకోలేక అసంతృప్తికి గురై నిస్తేజంగా బ్రతుకు వెళ్ళదీస్తూ ఉన్నారు .చాలా మంది   పైకి కనపించినంత నాగరికంగా  ఏమి లేరు  ప్రజల మూఢ విశ్వాసాలు కొన్ని అలాగే ఉన్నాయి . ముఖ్యంగా కట్న కానుకలు సమస్య మాసిపోనేలేదు. అలాగే మగ పిల్లలు కావాలనుకునే సంస్కృతీ మారలేదు. కుటుంబంలో సాంప్రదాయం పేరిట అనేక ఆంక్షలు అలాగే ఉన్నాయి . భర్త ఎంత అనుచితంగా ప్రవర్తించినా ఎదురు ప్రశ్నించనే కూడదు . స్థిర ఆస్తులు ఎన్ని ఉన్నా .. స్వంతంగా ఖర్చు పెట్టుకోగల ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం ఉండదు . ఇంటి పనులు, వంట పనులు భారం అనుకునే స్థితి వచ్చింది కూడా తీవ్రమైన అసంతృప్తి నెలకొని ఉండటం వలెనే! ఇంట్లో ఉన్న టీవి మాధ్యమం ద్వారా ప్రపంచంలో జరిగే  అన్ని విషయాలు తెలుసుకుంటూ తామున్న పరిస్థితికి బేరీజు వేసుకుని విరక్తి చెంది పిల్లల పెంపకంలోను నిర్లక్ష్యం వహిస్తూ .. పెంకితనం తోనూ, గయ్యాళి తనం తోనో .. పురుషులని సాధిస్తారంటే ఆశ్చర్యం కల్గుతుంది.  ఇతరులతో పోల్చుకోవడం, నాగరిక జీవనం పై ఆకాంక్ష లాంటివి చోటు చేసుకుంటాయి . 

చదువు, ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం స్త్రీకి  జీవితాన్ని తీర్చి దిద్దుకునే సంయమనంని ఇవ్వడమే కాదు  అధిక లాలసతో, తెంపరి తనంతో  జీవితాన్ని నాశనం చేసుకునే దైర్యాన్ని ఇస్తున్నాయి .సాంఘిక భద్రత  కరువైపోయి ఆడపిల్లలకి మాన ప్రాణ రాక్షణ కరువైపోతుంది కుటుంబ హింస, సామాజిక హింస రాజ్య మేలుతున్నాయి ఇంకా ఇంకా చెప్పాలంటే సమానస్థాయి విద్యావంతులై ఉన్నప్పటికీ కూడా ఆడవాళ్ళనే చిన్న చూపు కూడా ఇంకా మిగిలే ఉంది స్వాభిమానం తో బ్రతకాలనుకోవడం నేరంగా పరిగణించే కాలంలోనే ఉన్నాం . తనకంటూ స్వంత ఇష్టం ,వ్యక్తిత్వం , తనకి నచ్చినది ఎంపిక చేసుకునే స్వేచ్చ కూడా లేని పంజరంలో పక్షిలా బ్రతికే వారు ఉన్నారు . ఇవన్నీ అధిగమించి పురుషునితో దీటుగా ఉన్నత స్థానంలో కూర్చున్నా.. నీకేం తెలుసు ? మాకు నచ్చినట్లు చేస్తాం అనే పురుష పుంగువుల  అహంభావం ఉండనే ఉంది. అజ్ఞానంతోనూ ..  అహంకారం తోనూ రెండు విధాలుగా  నాశనం  అయిపోతున్న ఆడ కూతుర్లుకేమి  కొదవలేదిప్పుడు . లింగ  నిష్పత్తితో  బేరీజు  వేసుకుని భయపడటం  కన్నా చాలా విషయాలలో స్పష్టతకి  రావడం అవసరమనిపిస్తుంది.

ముందుగా ఇంట్లో  ఉన్న అవరోధాలని  దాటగల్గి స్వావలంబన  దిశగా అడుగులు వేస్తే  సమాజంలో అవరోధాలని  అందరూ  కలసి చేధించగల్గడం  సులువవుతుంది .

(ఈ పోస్ట్ చదివేవారికి చాలామందికి ఆడపిల్లల చదువులు పట్ల వ్యతిరేకత లేకపోవచ్చు . స్త్రీ పురుష సమాన విద్య ఉద్యోగ అవకాశాలు ఉండవచ్చు . అవి లేని వారి గురించి ఆలోచిస్తూ వ్రాసిన పోస్ట్ ఇది. అనవసర వ్యాఖ్యానాలు వలదని మనవి ) .  

తెలుగు వెన్నెల. కామ్ లో నేను వ్రాసిన కథ.

ఓ  తల్లి కన్న కొడుకుని చేజేతులా చంపుకుంటుందా? మాతృత్వం  మసకబారిపోతుందా ?

కన్న  కూతురిపై  ఓ..తండ్రి  అత్యాచారయత్నం.

ఇలాంటి శీర్షికలతో  వార్తలు చూస్తుంటాం . కారణాలు  ఏమిటా  అని ఆసక్తి కనబరుస్తాం . లోకం  పాడైపొతుందని  బాధపడిపోతుంటాం

అలాంటి  వార్తల వెనుక కొన్ని సంఘటనలుంటాయి.  ఆ తల్లి హృదయం  ఎందుకంత  కాఠిన్యంగా మారింది ? లాంటి  ప్రశ్నలకి .. ఇటీవల జరుగుతున్న కొన్ని సంఘటనలకి .. అడ్డం పడుతూ ఈ కథ ..

తెలుగు వెన్నెల. కామ్  లో  నేను వ్రాసిన కథ. సంపెంగ సేవలో   ఈ లింక్ లో చదవండి 

Love for life

అమ్మాయి..  అలా సరదాగా సినిమాకి వెళ్ళి వద్దాం  పద.. తొందరచేసింది నా  ఫ్రెండ్

సినిమాకా !? అయిష్టంగా ముఖం పెట్టాను.

నువ్విలా అంటావని తెలుసు అయినా ఎక్కడో ఆశ. అసలు ఇల్లు కదిలి బయటకి రావా? ఎప్పుడూ చదవడం చదవడం తప్ప ఇంకేమి ఉండదు. బయట ప్రపంచంతో సంబంధం వద్దా? పోట్లాటకి తయారయింది.

చదువుతున్న పుస్తకాన్ని ప్రక్కన పెట్టి..  ఇంతకీ ఏమిటి నీ ఆరోపణ ? అడిగాను

ఆరోపణ కాదమ్మాయి! ఎప్పుడు మనుషులతో కలవవు. ఒక వేడుక లేదు వినోదంలేదు నీకు నలుగురితో కలసి ఆనందంగా మెలగడమే తెలియదు. ఒంటరితనమనే శిక్ష విధించుకుని జీవితంలో ఎన్నిటినో కోల్పోతున్నావ్. బయటకి వెళదామని ముస్తాబై కూడా ఆఖరి నిమిషంలో మనసు మార్చుకుంటావ్, ఎవరికీ అర్ధం కాకుండా తయారయ్యావ్. నీలో మార్పు తీసుకువద్దామని ప్రయత్నించి ప్రయత్నించి విఫలమవడం తప్ప ఏం మార్పు కనబడటంలేదు .. కొంచెం కోపంగా, నిసృహగా అంది .

నేను ఆనందంగా లేనని ఎవరు చెప్పారు? అసలు ఆనందం అంటే ఏమిటి? సినిమాలకి  వెళ్ళడమా!? ఆ రెండుగంటల అసహజవాతావరణంలో నేనుండలేను.  సినిమా చూడటమంటే  మీలా వినోదం కాదు అదొక పెద్ద శిక్ష నాకు. అలాగే విందులకి,వినోదాలకి అంటావా? అక్కడ ఆర్భాటాలు ప్రదర్శించే వాళ్ళే తప్ప ఆత్మీయంగా మాట్లాడే వాళ్ళే ఉండరు. అది నాకు నచ్చదు. వేసుకున్న నగలు, కట్టుకున్న చీరలని  బట్టి పలకరింపుల మధ్య నేనిమడలేను బంధుమిత్రులని కలిసామన్న సంతోషం  లేకుండా  వారి ప్రవర్తన ముల్లులా మనసుని గుచ్చుతుంటుంది. అలాగే    హాయిగా మెత్తని క్రేప్ చీర కట్టుకుని మనింటిలో స్వేచ్చగా మసలుతూ  ఒక రోటి పచ్చడి,చారన్నంతో తిన్న తృప్తి  ఆ విందులలో నాకు కనబడదు నిజాయితీగా చెప్పాను.

ఏమో.. నువ్వేన్నైనా చెప్పు నిన్ను నువ్వు అందరి నుండి వెలివేసుకుని అంతర్ముఖి వై బతుకుతున్నావ్, నువ్వలాగే ఉండు. నేను నీలా కాదు  జీవితంలో కాస్త సరదాసంతోషం ఉండాలి. సినిమాకి వెళ్ళి  వస్తానంటూ వెళ్ళిపోయింది.

తనలా వెళ్ళగానే ప్రక్కన పెట్టిన పుస్తకాన్ని అందుకుని ..ఈ జనాలు ఎందుకిలా ఆనందాన్ని వెతుక్కుంటూ పరుగులు తీస్తారు ?  ఆనందం వెతుక్కోవడం వేరు. తామున్న స్థితిలోనుండే ఆనందాన్ని పొందటం వేరని ఎందుకు తెలుసుకోరు? .స్వగతంలో అనుకున్నాను .

ఓ.నాలుగైదు రోజుల క్రిందట  నాతొ చదువుకున్న ఇద్దరి బ్యాచ్ మేట్స్ ని చూసాక.. అసలు ఆనందాన్ని అనుభవించడమంటే ఏమిటో ఎరుకైంది.  .. అంతస్తులు, కొలతలు ,చట్రాల మధ్య తమని తాము బంధించుకున్న మనుషుల అసంతృప్త జీవన విధానానికి - స్వేచ్చగా సరళంగా బేషజాలు లేకుండా ఆనందంగా ఉండటం ఎలాగో నిరూపణగా నిలిచిన వేరొకరి జీవన విధానానికి ఉన్న తేడా స్పష్టంగా అర్ధమయ్యాక ..

 కొన్ని నెలల క్రితం నేను వ్రాసుకున్న మాటలు.. చాలా అర్ధవంతంగా అనిపించాయి నాకు చాలా సంతోషం కల్గింది . . ఆ మాటలు ఇదిగో ఇలా....

అసలు నేటి బంధాల్లో బలమెంత?

ప్రపంచంలో ఆడదే కరువైనట్టు ఏరి కోరి చేసుకున్నాను ఈవిడ గారిని. ఇది భార్య కాదు ...బ్రహ్మ రాక్షసి.

- ఓ భర్త ఆవేదన.

ఏ జన్మలో ఏ పాపం చేశానో ఈ జన్మలో వీడికి భార్యనయ్యాను. ఓ ముద్దా...ముచ్చటా..లేదు

వీడు మనిషి కాదు వ్యసనాలకు చిరునామా. వీడికన్నా జంతువులు నయం.

- ఓ భార్య ఆవేదన.

ప్రపంచంలోనే స్నేహం చాలా చాలా గొప్పది.కానీ నాతో స్నేహం చేసినవారందరూ నన్ను అవసరానికి వాడుకుని అవసరం తీరాక ముఖం చాటేశారు. స్నేహం అన్న మాట వింటేనే కంపరం పుడుతోంది .

- ఓ స్నేహితుడి ఆవేదన.

మధురమైనది...అమరమైనది ప్రేమ అలాంటి ప్రేమ పేరు చెప్పి నన్ను మోసం చేసి నా జీవితాన్ని సర్వనాశనం చేసి జీవితాంతం నాకు మనోవేదనను మిగిల్చి తన సంతోషం తాను వెతుక్కుని వెళ్ళిపో(యింది)యాడు.

నిజమైన ప్రేమకు ఈ లోకంలో విలువ లేదు.

- ఓ ప్రేమికు(రాలి)డి ఆవేదన.

నిజం చెప్పాలంటే ఒక మనిషి తన జీవిత కాలంలో సగం సమస్యలు తన ఆలోచనలవల్లో,తన ప్రవర్తనలవల్లో ''కొని'' తెచ్చుకొనేవే.

ఈ ప్రపంచంలో ''అవసరం'' కోసం ఎదుటివాడిని మోసం చేసేవారికన్నా...

తమ వారి మీదున్న ''అక్కసు''తో తమను తాము మోసగించుకునే వారే ఎక్కువ.

ఇద్దరు వ్యక్తులు (భార్య/భర్త, ప్రేమికులు,స్నేహితులు) కలిసి జీవనం సాగించాలంటే ముందుగా వారి మధ్య ఉండాల్సింది ''నమ్మకం''.

నేడు ఎంతమంది భార్యాభర్తల్లో/స్నేహితుల్లో/ప్రేమికుల్లో తమ వారిని పూర్తిగా నమ్ముతున్నారు??

మనం చదువుద్వారా సంపాదించిన జ్ఞానం,స్వతహాగా ఉన్న తెలివితేటలు మనకు ఏదైనా సమస్య వస్తే ఆ సమస్యనుండి బైటపడటానికి ఉపయోగపడాలి.

దురదృష్టం ఏమిటంటే మనకున్న జ్ఞానంతో,తెలివితో సమస్య'లను తెంపుకోవడం కన్నా తెచ్చుకోవడమే ఎక్కువైపోతోంది.

ముక్కు,మొహం తెలియని పరాయి వారు పలకరిస్తే పళ్ళికిలించుకుని ముఖంలో చాటంత చిరునవ్వు తెచ్చుకుని మరీ పలకరిస్తాం

వారి తరపునుండి మనకు ఏదైనా కష్టమో,నష్టమో కలిగినా క్షమించేసి

వారి దృష్టిలో చాలా ''మంచివాళ్ళం'' అయిపోవడానికి ప్రయత్నిస్తాం.

అదే

జీవితాంతం కలిసి ఉండాల్సిన వారితో మాత్రం ఒక నియంతలా ప్రవర్తిస్తుంటాం

.''మన''వారి దగ్గరకొచ్చేసరికి ఎక్కడలేని రాక్షసత్వం బైటికొచ్చి విలయతాండవం చేస్తుంటుంది.

అస్సలు

''మనసు'' విప్పి మాట్లాడం.

పరాయి వారికిచ్చే ప్రాధాన్యతలో పదోవంతు ప్రాధాన్యత మనవారికిచ్చినా బంధాలు బలపడవా??

మనసు మెచ్చిన క్షణం ''నచ్చినోళ్ళు''

మనసు నొచ్చిన క్షణం ''సచ్చినోళ్ళు''

అయిపోతుంటారు మనవాళ్ళు.

ఇలా క్షణానికోసారి మనసు మారిపోతుంటే బంధాలకు బీటలు వారవా??

మనం ఒకరితో స్నేహం చేసేది..

మనం ఒకరిని పెళ్ళి చేసుకునేది...

మనం ఒకరిని ప్రేమించేది....

పొద్దస్తమానం వారి తప్పులను ఎత్తిచూపుతూ కించపరచడానికా?

పొద్దస్తమానం వారి పొరపాట్లను వేలెట్టి చూపడానికా?

పొద్దస్తమానం శత్రువుల్లా పోట్లాడుకోవడానికా?

మాట,పట్టింపులకు ప్రధాన్యత ఉండదో

అక్కడ బంధాలు బలంగానే ఉంటాయి.

అక్కడ మనుషులతోపాటు మనసులూ మాట్లాడతాయి.

తప్పే చేయని సత్యహరిశ్ఛంద్రులే కావాలంటే గృహాల్లో దొరకరు 

వేరే గ్రహాల్లో వెతుక్కోవాల్సిందే.

పొరపాట్లే చేయనివారు కావాలంటే సమాజంలో  దొరకరు

 సమాధుల్లో వెతుక్కోవాల్సిందే!

ఆలోచించండి ..ఫ్రెండ్స్. 

మన సంతోషం మన చేతుల్లోనే కదా ఉంది.