డాలర్ ల ఆకలి...

నిఖిల్

జ్యోతిర్మయి గారి అన్నదాత సుఖీ భవ పోస్ట్ చూసిన తర్వాత చాలా భాద కల్గింది.

మన వాళ్ళు అనుకోవడంలో.. ఆత్మబలం పెంచుకుంటాం. ఆ అనుకోవడంకి అలవాటు అవ్వకపోతే.. పరాయి దేశాలలో అయిన వాళ్ళందరికీ    దూరంగా నివసించే వారందరికీ  ఒంటరితనం వరదలా ముంచేస్తుంది.

నిద్ర లేచినది మొదలు హడావిడి బ్రతుకులు డాలర్ కై ఆరాటాలు.   మన తిండి తినక, మన వాళ్ళు కానరాక .. మన పలకరింపు కూడా విసుగ్గా   తోచి ఒకసారి.. పలకరింపుకై ఎదురు చూసే కొన్ని సార్లు. ఎన్ని జీవన పోరాటాలు.

వివాహితులు అయితే పర్వాలేదు..ఒకరికొకరు తోడు ఉంటారు.

అప్పుడే ఎల్లలు దాటి వెళ్ళిన యువత ఫీలింగ్స్ యెలాఉంటాయో.. అర్ధమైతే.. తల్లిదండ్రులు యెవరూ వారి పిల్లలని.. ఖండాలు దాటించరు కూడా.. తిండికి,నిద్రకి, అన్నీ  కరువే! అభద్రతా భావం వెంటాడే చోట పిల్లలు ఎలా మనుగడ సాగిస్తారో తెలిస్తే.. మనసు సంద్రమే అవుతుంది.  వాళ్ళది   డాలర్ ల  ఆకలి ఆనాలేమో!

రెండు నెలల క్రిందట మా అబ్బాయి "నిఖిల్ చంద్ర " వచ్చి కొన్నాళ్ళున్నాక తిరిగి వెళ్ళేటప్పుడు.. తన ఫ్రెండ్ ని ఫోన్ లో ఏం తీసుకుని రమ్మంటావ్!? ..అని అడిగాడు. అందుకు సమాధానంగా "ఒరేయ్ బావా ! వేడి వేడి ఇడ్లీలు కొబ్బరి పచ్చడి ప్యాక్ చేయించుకుని  రారా..అని అడిగాడు. అవి నేను తెచ్చి ఇచ్చేటప్పటికి ఉండవు కదరా, పాడైపోతాయి అని నవ్వుకుంటూ..చెప్పుకున్నా.. ఆ మాటలు విని నాకు మనసు యెంత కలుక్కుమందో! పిల్లలు ఇష్టమైన తిండికి యెంత మొహం వాచిపోయి వున్నారు..అనిపించి.. వెంటనే "నిన్న అయినా చెప్పి ఉంటే.. ఇనెస్టంట్   ఇడ్లి  పిండి తయారుచేసి ఇచ్చేదాన్ని కదా"  అన్నాను. ఎందుకంటే మా అబ్బాయి అప్పుడు..తన క్లాస్మేట్ ఫ్రెండ్ కోసం ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ అమ్మ ఇచ్చిన  ఇడ్లీ పాత్ర.ఇడ్లీ తయారీ స్టాండ్ కూడా  తీసుకుని వెళుతున్నాడు తన కూడా.

నా కైతే.. ఎప్పుడు బెండకాయ ఫ్రై చేసినా, బంగాళదుంప ప్రై చేసినా పప్పుచారు పెట్టినా.. రసం వాసన చూసినా.. మా అబ్బాయి గుర్తుకు వచ్చి వాటిని తినలేను కూడా. అందుకే  ఆ కూరలు చేయడమే మానేసాను. వంట చేయడం అంతగా రాని మా అబ్బాయి ఇన్ టైం లో తినడం వీలవక ఆలస్యంగా తింటే అది నచ్చక ఆకలి చంపుకోవడం, ఓ..కప్ కాఫీ కోసం మొహం వాచి పోవడం.. ఎక్కువగా పచ్చళ్ళతో సరి పెట్టుకోవడం..నాన్ వెజ్ ఎక్కువ ఇష్టం లేకపోవడం ఇలాటి కారణాలతో యెంత ఆకలిని చంపుకుంటూ వున్నాడో అర్ధం అవుతూ వుంటే..కన్నీళ్లు వచ్చేస్తాయి. 

మా అబ్బాయి వీడియో   చాట్ లో కనబడుతూ వుంటే  గంటల తరబడి మాట్లాడుతున్నా కూడా కాఫీ కూడా త్రాగలేను. "ఎందుకంటే కన్నబిడ్డ ఎదురుగా ఉండి బిడ్డకి  తాగడానికి తినడానికి ఇవ్వలేని అసహాయస్థితిలో.. గ్రుక్క మింగుడు పడదు. ముద్ద క్రిందికి దిగదు. మాట వరసకి కూడా ఏం తిన్నావ్ ? అని అడగకూడదు. వాళ్ళు చెప్పే మాటలు దుఖం తెప్పిస్తాయి. మా అబ్బాయి అయితే ఒకసారి నాలుగు రోజులైయింది అన్నం తిని అంటే..నేను యెంత ఏడ్చానో! 

మనవాళ్ళు ప్రక్కనే వున్నా పలకరించడం కూడా చేయని వారు అక్కడే ఉంటారు. మన వాళ్ళు కానివారు మనకి ఏమి కాని వారు మనకి ఎంతో సాయంగా ఉండే వాళ్ళు ఉంటారు. అది నా అనుభవం కూడా. ఆర్ధిక సంబంధాలు   తప్ప హార్దిక సంబందాలు లేని  రక్త సంబంధాలు  వెగటు పుడతాయి.

మా ఇంటికి దగ్గరలోనే వున్న మా అబ్బాయి రూమ్మేట్ కి చెయ్యి ప్రాక్చార్ అయితే  ఇంట్లో వాళ్లకి కూడా తెలియనివ్వలేదు. ఎందుకంటే ఇంట్లో తెలిస్తే చాలా బాధపడతారు అని. ఇంకొక  అబ్బాయి అయితే ( ఆస్ట్రేలియా లొ ఉంటాడు) మా  అబ్బాయికి  సీనియర్. ఫీజు కట్టలేదంటూ డబ్బు అడిగి తీసుకుని ..ఫోన్ నెంబర్ కూడా మార్చుసుకుని యెంత ఇబ్బంది పెడుతున్నాడో! 1600  డాలర్ లు చేట్టుకేం కాయలేదు కదా తెంపి ఇవ్వడానికి. విజయవాడలో ఉన్న అతని తల్లిదండ్రులకి ఆ విషయం  తెలుసో తెలియదో! కానీ మా అబ్బాయి మాత్రం చాలా  ఓపిక పడుతున్నాడు. సున్నిత మనస్కులకి,సహాయము చేసే  తత్వం వున్న వారికి చాలా కష్టాలు కూడా. అలాటి చోటనే ఇలాటి  అవకాశవాద ఫ్రెండ్స్ కూడా 

ఇలా పిల్లలు ఎలాటి ఇబ్బందులు ఎదుర్కుంటూ   పోరాటం .చేస్తుంటారో! ఇక్కడ ఉన్నవారికి డాలర్ తప్ప  ఏమి కనబడదు. మీకేమిటమ్మా! మీకు డాలర్లే డాలర్ లు అంటారు. అందని ద్రాక్ష పుల్లనో తీయనో..అందితే కదా తెలిసేది.  నేనేయితే ఎవరైయినా విదేశాలు అంటే .. ఆర్ధికంగా  ఒక రకంగా ఉన్నవారికి వెళ్ళడం వద్దనే చెపుతున్నాను. దిగితేనే కదా లోతు తెలిసేది.

మాకు పరిచయం ఉన్న ఒక పెద్దావిడ వాళ్ళ  అబ్బాయి ఈ కార్తీక మాసంలో నేతి బీరకాయ పచ్చడి తినలేదని ఎంత బాధ  పడుతుందో! ఎవరైనా తెలిసినవారు వెళుతుంటే..ఆ పచ్చడి చేసి పంపాలని యెంత తాపత్రయ పడుతుందో, ఆ తల్లి ప్రేమను చూస్తే  నాకు యెంత అబ్బురంగా తోచిందో! అంతే కదా.. తల్లి మనసంటే!!  ఇప్పుడు మా అబ్బాయి కోపంగా నా వైపు చూస్తూ ఏమంటాడంటే.. అమ్మా! నీకు వ్రాసుకోవడానికి ఏమి లేక పొతే..నీ బ్లాగ్ మూసి పడేయి..ఇలా నా + నా ఫ్రెండ్స్ వంట పరువు తీయకు అని అంటున్నాడు. చూడండీ! :)