వారు వారే "విహంగ" లో..

2004 సంవత్సరం దసరా మహోత్సవాల తరుణం. దసరా అంటే.. విజయవాడ లో అంతా సందడే!.
ఆరోజు నేను కొండపల్లి To కంకిపాడు 150 బస్ కొండపల్లి లో ఎక్కి ప్రయాణం చేస్తున్నాను. దుర్గమ్మ సన్నిది మూడు కిలోమీటర్ల దూరం నుండే ట్రాఫిక్ జామ్ మొదలైయింది.ట్రాఫిక్ మళ్ళింపు ఉన్నా కూడా కిక్కిరిసిన ఆ జనసందోహాల మధ్య నెమ్మదిగా ముందుకు వెళుతున్న బస్.

బస్ ఎక్కిన దగ్గరనుండి నిలబడే ప్రయాణం చేస్తున్నాను. లేడీస్ కి కేటాయించిన సీట్లలో పురుషులు హాయిగా కూర్చుని ప్రయాణం చేస్తున్నారు. అలా నిలబడి ఉన్నాకూడా ..ఏదో ఇబ్బంది కల్గుతున్న ఫీలింగ్. నా వెనుక పురుషులు ముందు ముందుకి తోసుకుని వచ్చేస్తున్నారు. నేను ముందుకి జరిగి పోయాను. ఒకానొక దశలో బస్ దిగి పోయి ఆటో ఎక్కి వెళ్ళిపోవాలని అనిపించింది. కానీ అందుకు వీలుకాని పరిస్థితి.

బస్ ఇంకా ముందుకు ప్రయాణించి దుర్గమ్మ గుడి ముఖ ద్వారం వద్దకు వచ్చింది.అక్కడ చాలా మంది దిగి పోయారు. బస్ కొంచెం ఫ్రీ అయింది. రధం దగ్గరికి రాగానే.. హటాత్తుగా ఒక మహిళ ప్రక్క సీట్ లో కూర్చుని ఉన్న పురుషుడి మొహం పై చెప్పుతీసుకుని పట్ పట్ మని కొట్టింది. "ఆరే ఎందుకమ్మా అతనిని కొడుతున్నావు?మీరు భార్యాభర్తలు అయితే ఇంటి దగ్గర కొట్టుకోండి.. బస్ లో ఏమిటి ఈ నూసేన్స్ !అడిగాడు ఒక అతను.

ఆమె ఇలా చెప్పింది."అతను నా భర్త కాదు. బస్ లో కూర్చుని ప్రయా ణించేవాడు బుద్దిగా ప్రయాణించాలి.ఆడవాళ్ళ ఒంటిపై చెయ్యేస్తే ఊరుకుంటామా? ఎంత సేపని చూస్తాం. ? ఊరుకున్తున్నారు కదా అని రెచ్చిపోతున్నాడు. ఇలాటి కుక్కలకి చెప్పు దెబ్బలే శిక్ష. వయసు రాగానే సరా!?..బుద్ది కూడా సరిగా ఉండాలి. "అని కాళికలా కోపంతో మాట్లాడింది.

బస్ లో ఉన్న అందరికి ఆశ్చర్యం,ప్రశంస గా చూసారు. కొంతమంది స్త్రీలు భయపడ్డారు. ఏం చేస్తాం బుద్దిలేని వెధవలు.. వాళ్ళింట్లో వాళ్ళ అమ్మ, అక్క చెల్లెళ్ళ ఒంటిమీద ఇలాగే చేతులు వేస్తారా?అని తిట్టుకుంటున్నారు. బస్సు మార్కెట్ లోకి రాగానే..బస్ ఆగకుండానే ఆ మహిళ పట్ల అమర్యాదగా ప్రవర్తించిన అతను దిగటానికి ప్రయత్నించాడు. వెంటనే ఆమె అతని షర్ట్ పట్టుకుని ఆపేసి కండక్టర్ గారు! ..బస్ ని వన్ టౌన్ పోలీస్ స్టేషన్కి పోనివ్వండి అని చెప్పింది. వెంటనే డ్రైవర్ కూడా సహకరించి బస్ ని పోలీస్ స్టేషన్ దగ్గరకి తీసుకు వెళ్ళాడు. అక్కడ అతనిని దించి కొన్ని పేపర్స్ మీద సాక్షి సంతకాలు పెట్టిన తర్వాత కాని ఆమె బస్ ని కదలనివ్వలేదు.నేను అయితే ఆమె ధైర్యం ని మెచ్చుకున్నాను.

నేను ఇంటికి వచ్చిన తర్వాత ..మా వారికి జరిగిన విషయం చెప్పాను. ఈ విషయంనే.. ఓ కథ గానో, కథానిక గానో వ్రాయి. ఇంకా కొంతమందికి ఇలాటివి దైర్యంగా ఎదుర్కునే దైర్యం వస్తుంది అన్నారు.
నేను కథ,కథానిక కాకుండా .. చాలా ఆవేశంగా ఆ రోజే కవిత వ్రాసేసాను .

ఆ కవితని రాష్ట్ర స్థాయి కవిత్వం పోటీలలో నా కవితగా ప్రజెంట్ చేస్తూ ఉన్నప్పుడు.. నాలో కల్గిన ఆవేశం చదివిన విధానం చూసి..సభలో ఆతిధులుగా కూర్చున్న మగవారు వాళ్ళ ప్రక్కన స్త్రీ మూర్తులు ఉంటే కనుక అక్కడి నుండి లేచి వెళ్లి దూరంగా కూర్చున్నారని సభలో చలోక్తులు విరిశాయి.

ప్రైజ్ ఇవ్వడానికి అర్హత కల్గిన కవిత అయినప్పటికీ.. ఆ కవిత తిట్టు కవితంలా ఉందని,అలాటి కవితలని ప్రోత్స హిస్తే కవయిత్రులు ఇంకా అలాటి కవితలే వ్రాస్తారని జడ్జీలు చర్చించుకుని..(పురుష జడ్జీలు) నా కవిత
ని అలా వెనక్కి నెట్టేశారు.

ఆ తరువాత నేను కొన్ని పత్రికలకి ఆ కవితని ప్రచురణార్ధం పరిశీలనకి పంపాను. చాలా కవితలు అయితే ప్రచురింప బడ్డాయి కాని ఈ కవిత మాత్రం ప్రచురణకి నోచుకోలేదు.
ఈ కవిత విషయంలో నాకు చాలా నిరాశ కల్గింది.

Some people suffer from due to the miss behavior of man.to land my support to such women I am writing this poetry.

ఆ కవిత ఏమిటంటే ..ఈ కవిత "వారు వారే" జూన్ నెల "విహంగ" వెబ్ పత్రికలో ప్రచురిత మైంది.

ఆ కవితని చదవండి.మీ అభిప్రాయం చెప్పండి.